Ὀφειλόμενη ἀπάντηση στὸν Καθηγητὴ Ἠλία Μόσιαλο,γράφει ὁ Καθηγητὴς Χρῆστος Κ. Οἰκονόμου τ. Πρόεδρος καὶ Κοσμήτορας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ, Πρόεδρος Τμήματος Θεολογίας Πανεπιστημίου Λευκωσίας

1. Οἱ ἄστοχες παρεμβάσεις ἀθέων καὶ ἀθεολόγητων «ἐπιστημόνων».

Εἶναι βασικὸ ἀξίωμα τῆς ἐπιστημονικῆς δεοντολογίας ὁ κάθε ἐπιστήμονας νὰ ἀσχολεῖται μὲ τὸ γνωστικό του ἀντικείμενο. Διαφορετικὰ ἡ εἰσπήδηση στὸν χῶρο ἄλλης ἐπιστήμης γελοιοποιεῖ τὸν ἐρευνητή, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ Καθηγητῆ Πολιτικῆς της Ὑγείας κ. Ἠλία Μόσιαλου, ὁ ὁποῖος ἀποφαίνεται ἀντιεπιστημονικά, ἀθεολόγητα, ἀναρμόδια, ἄκαιρα καὶ ἄστοχα σὲ θέματα τῆς ἐπιστήμης τῆς Θεολογίας, στοχοποιώντας ἀκόμη καὶ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς, κακοβούλως καὶ ἀνευθύνως.

Ἕνας, κατὰ τὰ ἄλλα, ἀξιόλογος ἐπιστήμονας στὸ εἶδος του, κ. Μόσιαλε, πῶς συμπεριφέρεται μὲ πλήρη ἀντιεπιστημονικὴ δεοντολογία καί, ἐνδεχομένως, μὲ βάση τὴν ἰδεολογική του στράτευση;

Πῶς ἀποφαίνεστε γιὰ τὸ πιὸ σοβαρὸ θέμα τῆς Ἐκκλησίας, τὴ θεία Εὐχαριστία, καὶ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ κάθε χριστιανοῦ, ποῦ εἶναι ἡ θεία Κοινωνία, μὲ τόση ἀνευθυνότητα;

Δὲν εἶναι ντροπή, κ. Μόσιαλε, νὰ μὴ γνωρίζεις κάτι ποῦ ἀνήκει στὴν ἐπιστήμη ποῦ ἐρευνοῦν ἁρμόδιοι ἐπιστήμονες καθηγητὲς τῆς Θεολογίας; Πολλοὶ ἀπ’ αὐτούς, ὅπως στὴν περίπτωσή μας, ὁ γράφων ἔχει ἀντίστοιχη μὲ ἐσᾶς σταδιοδρομία.

Σᾶς γνωρίζω ὅτι ἤμουν Πρόεδρος καὶ Κοσμήτορας καὶ Καθηγητὴς μερικὲς δεκαετίες στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης, Πρόεδρος τῆς Παγκόσμιας Ὁμοσπονδίας Θεολογικῶν Σχολῶν, Μέλος τῆς Παγκόσμιας Ὁμοσπονδίας Ἡνωμένων Βιβλικῶν Ἑταιρειῶν, πῆρα βραβεῖο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν τὸ 2009 γιὰ τὴν κριτικὴ ἔκδοση τῶν συγγραμμάτων τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου καὶ τώρα Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Λευκωσίας, εἰσάγοντας τὶς Θεολογικὲς Σπουδὲς στὴν ἰδιαίτερή μου πατρίδα Κύπρο ἀπὸ τὸ 2011 μὲ 400 καὶ πλέον Μεταπτυχιακοὺς καὶ Διδακτορικούς.

2. Οἱ δηλώσεις τοῦ κ. Ἠλία Μόσιαλου περὶ καταργήσεως τῆς θείας Κοινωνίας μέχρι τὴν ἐξεύρεση ἐμβολίου

Ἐσεῖς, λοιπόν, τί σχέση μπορεῖ νὰ ἔχετε μὲ ἕνα θεμελιῶδες θέμα τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας, τὴ θεία Εὐχαριστία;

Διέκρινα, ὅτι εἶστε ἄσχετος μὲ τὴ θεολογικὴ ἐπιστήμη, ὅταν μάλιστα εἰσηγῆστε οὐσιαστικὰ τὴν κατάργηση τῆς θείας Εὐχαριστίας, ποὺ ἔχει ἀποκορύφωμά της τὴ θεία Κοινωνία.

Διατὶ δὲν περιορίζεστε στὶς γνώσεις τοῦ ἐπιστημονικοῦ σας κλάδου καὶ ξευτελίζεσθε μὲ ἀθεολόγητες ἀπόψεις καὶ ἀντιεπιστημονικὲς ἐκτροπές;

Σὲ δηλώσεις σας, κ. Μόσιαλε, στὴ δημοσιογράφο Φώφη Γιωτάκη, στὶς 3.5.20 στὸ Ἔθνος τῶν Ἀθηνῶν ἀναφέρατε τὰ παρακάτω ἀθεολόγητα, ἀνιστόριτα καὶ ἀνεύθυνα γιὰ τὸ ἱερὸ Μυστήριό της θείας Μεταλήψεως:

Ἐρώτηση: Ἡ ἐπιστροφὴ στὴ θεία Κοινωνία θὰ πρέπει νὰ ἀργήσει;

Ἀπάντηση: «Ἡ γνώμη μου», ἀναφέρατε, «εἶναι πὼς θὰ πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ μὲ τὴ σημερινή της μορφή, μέχρι νὰ ἔχουμε ἀσφαλὲς ἐμβόλιο. Θὰ πρέπει νὰ ἐξεταστεῖ, ἐὰν μπορεῖ νὰ γίνει μὲ διαφορετικὸ καὶ ἀσφαλῆ τρόπο. Νὰ τονίσω ἐδῶ», συνεχίζετε κ. Μόσιαλε, «πὼς ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος ἔχει καλέσει τοὺς πιστοὺς νὰ γίνουν οἱ ἴδιοι Κοινωνία καὶ νὰ γίνουν δωρητὲς αἵματος καὶ πλάσματος. Αὐτὴ εἶναι μία ἔμπρακτη ἀπόδειξη ἀγάπης γιὰ τὸν συνάνθρωπό μας».

Μὲ ἁπλὰ λόγια ὑποστηρίζετε, κ. Μόσιαλε, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς εἰσηγεῖται τὴν κατάργηση τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ τῆς θείας Κοινωνίας, τοῦ κορυφαίου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας.

Κατ’ ἀρχὰς νὰ σᾶς διευκρινίσω, ὅτι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς εἶναι καὶ Καθηγητὴς στὸ Τμῆμα μου τῆς Ποιμαντικῆς καὶ Κοινωνικῆς Θεολογίας, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, καὶ ἐπὶ τῆς Προεδρίας μου ἐξελέγη ἐπάξια καὶ ὁμόφωνα Καθηγητής.

Πρόκειται γιὰ ἀγαπητὸ συνάδελφο καὶ φίλο. Εἶναι Καθηγητὴς τοῦ Τομέα Δογματικῆς καὶ Ἱστορίας Δογμάτων καὶ συνεπῶς παραποιεῖτε, κ. Μόσιαλε, καὶ παρερμηνεύετε τὶς δηλώσεις του.

Εἶναι ποτὲ δυνατὸν νὰ συστήσει ἕνας Καθηγητὴς τῆς Θεολογίας, τοῦ ἐπιπέδου μάλιστα τοῦ Ἁγίου Ἀμερικῆς, ὅτι οἱ πιστοὶ μποροῦν νὰ ὑποκαταστήσουν τὴ θεία Κοινωνία, γινόμενοι δωρητὲς αἵματος;

Ἄπαγε τῆς βλασφημίας. Ἄλλο ἡ συμμετοχὴ στὴ θεία Εὐχαριστία καὶ στὴ θεία Κοινωνία καὶ ἄλλο ἡ φιλανθρωπία. Έλεος, τέτοια παράλογη ἀναφορά σας!

Δυστυχῶς γιὰ σᾶς στὶς 10.3.20, πάλι στὸ Ἔθνος τῶν Ἀθηνῶν, ἡ δημοσιογράφος Μαρίνα Ζιώζιου, μὲ πηχαῖο τίτλο, ἀναφέρει: «Κάποιοι παρερμήνευσαν τὴν Ἐγκύκλιο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς γιὰ κορωνοϊὸ καὶ θεία Εὐχαριστία» καὶ μεταξὺ αὐτῶν πρῶτος εἶστε ἐσεῖς, κ. Ἠλία Μόσιαλε.

Καὶ συνεχίζει τὸ κείμενο τῆς Δημοσιογράφου: «Στὴν ἴδια γραμμὴ μὲ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴ θεία Εὐχαριστία, ἀλλὰ υἱοθετώντας πιὸ αὐστηρὰ μέτρα γιὰ τὴν προστασία τοῦ ποιμνίου, κινεῖται ἡ Ἐγκύκλιος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου».

Εἶναι θέμα ἀνάγνωσης καὶ γραφῆς στὴ συγκεκριμένη περίπτωση οἱ ἀπόψεις τοῦ Ἁγίου Ἀμερικῆς καὶ δὲν θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ἐσεῖς, ἕνας ἀξιοπρεπὴς ἐπιστήμονας, κ. Μόσιαλε, παραποιεῖτε σκόπιμα τὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Ἀμερικῆς, γιὰ νὰ τεκμηριώσετε δικές σας ἀθεολόγητες καὶ ἐκτὸς πραγματικότητας δηλώσεις.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ἅγιος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος, πιὸ συγκεκριμένα, ἀναφέρει γιὰ τὴ θεία Εὐχαριστία: «Τὰ Ἄχραντα Μυστήρια, δὲν εἶναι ἁπλὰ ἕνα οὐσιαστικὸ στοιχεῖο, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ». Καὶ συμπληρώνει: «Ἡ θεία Κοινωνία μεταδίδει ζωὴ ὄχι ἀσθένειες».

Τέλος, ἀνάμεσα στὶς ὁδηγίες πρὸς τοὺς κληρικούς, ποὺ ἀπέστειλε, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος χαρακτηριστικὰ στὸ σημεῖο 8: «Ἡ Εὐχαριστία (θεία Κοινωνία) θὰ μεταδίδεται κανονικὰ ὡς συνήθως».

Μετὰ ἀπὸ τὶς παραπάνω διευκρινήσεις καὶ ἀποσαφηνίσεις μας, κ. Μόσιαλε, τὸ μόνο πού σᾶς ἀπομένει εἶναι νὰ ἀνακαλέσετε, τὰ ὅσα ἀδίκως, ἀστόχως καὶ κακοβούλως ἀναφέρατε ἐναντίον τοῦ Ἁγίου Ἀμερικῆς, παραποιώντας πλήρως τὸ νόημα τῶν δηλώσεών του, καταδυναστεύοντας καὶ τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία. Παραμείνετε στὶς ὑγειονομικὲς συμβουλὲς γιὰ τὰ γάντια, τὶς μάσκες καὶ τὸ πλύσιμο τῶν χεριῶν, ποὺ ἀνήκει στὴν ἐπιστήμη σας.

3. Ἡ θέση τῆς Καθηγήτριας Παθολογίας – Λοιμοξιολογίας κᾶς Ἑλένης Γιαμαρέλλου.

Οἱ ἀπαντήσεις στὶς δηλώσεις σας, κ. Μόσιαλε, δόθηκαν ἐγκαίρως καὶ ἀπὸ τὴ διακεκριμένη συνάδελφό σας Καθηγήτρια Παθολογίας – Λοιμοξιολογίας κα Ἑλένη Γιαμαρέλλου, τῆς πιὸ εἰδικῆς ἐπιστήμονος ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, στὸν Real FM 97,8.

Ἡ κα Ἑλένη Γιαμαρέλλου εἶναι Παθολόγος - Λοιμοξιολόγος, Διευθύντρια Α΄ Παθολογικῆς – Λοιμοξιολογικῆς Κλινικῆς καὶ τοῦ Ἐρευνητικοῦ Ἐργαστηρίου Λοιμώξεων, μὲ ἕνα πλούσιο βιογραφικὸ καὶ μὲ τὸ 19ο Ἱπποκράτειο Βραβεῖο καὶ τακτικὴ Ἀκαδημαϊκὸς τῆς Academia Europaia (The Academy of Europe).

Δήλωσε, λοιπόν, ἡ διακεκριμένη καὶ παγκοσμίου φήμης Καθηγήτρια τοῦ ΕΚΠΑ: «Ἀδίκως ἔχει δημιουργηθεῖ ἕνα τέτοιο θέμα. Ἐγὼ προσωπικὰ πιστεύω, ὅτι εἶναι ἕνα ἐντελῶς διαφορετικὸ θέμα, ἡ θεία Κοινωνία εἶναι ἕνα μυστήριο», δήλωσε ἡ κὰ Γιαμαρέλλου. «Ὅταν πηγαίνεις νὰ πάρεις τὴ θεία Κοινωνία, δὲν τὴν παίρνεις ἀπὸ συνήθεια, τὴν παίρνεις, γιατί μεταλαμβάνεις Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ. Τὸ μεγαλύτερο μυστήριο, ἢ τὸ πιστεύεις καὶ κοινωνεῖς κανονικὰ ἢ δὲν τὸ πιστεύεις καὶ δὲν κοινωνεῖς. Δὲν ὑπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κ.λπ. Εἶμαι τελείως ἐναντίον αὐτῶν. Ἂν τὸ πιστεύουμε, δὲν προκαλοῦμε τὴν τύχη μας. Ὅταν εἶναι τέτοιο μυστήριο καὶ πᾶς καὶ κοινωνεῖς, κοινωνεῖς ὅ,τι σπουδαιότερο ὑπάρχει στὴ ζωὴ ἐνὸς ἀνθρώπου. Ἂν ἐγὼ πιστεύω ὅτι αὐτὸ μπορεῖ νὰ μὲ μολύνει, τότε δὲν πιστεύω στὸ μεγαλύτερο μυστήριο. Τὰ ἄτομα ποὺ θέλουν νὰ κοινωνήσουν δὲν πρέπει νὰ φοβοῦνται, ὅτι μὲ τὴ θεία Κοινωνία μπορεῖ νὰ μεταδοθεῖ ποτὲ μικρόβιο».

4. Ἐμπειρίες Ἱεραποστόλων καὶ Ἱερέων Νοσοκομειακῶν Μονάδων μὲ μεταδοτικὲς καὶ μὴ ἀσθένειες.

Σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα: «Τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν Ἱεραποστόλων, ὅπως πληροφορηθήκαμε, ἀναφέρθηκαν ἰδιαίτερα στὸ Ἱερὸ Μυστήριο τῆς θείας Κοινωνίας, δηλώνοντας, ὅτι οἱ ἴδιοι ἔχουν κοινωνήσει ἄπειρο κόσμο στὴν Ἀφρικὴ καὶ μάλιστα ἀσθενεῖς μὲ θανατηφόρα νοσήματα καὶ μετὰ ἔχουν καταλύσει οἱ ἴδιοι τὴ θεία Κοινωνία καὶ δὲν ἔχουν πάθει ποτὲ τίποτα».

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐκφράσατε ἀπορία καὶ ἄγνοια καὶ ἀδυναμία νὰ κατανοήσετε, γιατί ἡ Μαύρη Ἤπειρος δὲν εἶχε μεγάλο ἀριθμὸ ἀσθενῶν ἀπὸ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Συνεπῶς, οὔτε ἐδῶ ἡ θεία Εὐχαριστία δὲν συνέβαλε νὰ πιάσουν κορωνοϊὸ οἱ κάτοικοι τῆς Ἀφρικῆς.

Σὲ πρόσφατη δήλωση, κατάθεση ψυχῆς, ἑνὸς νοσοκομειακοῦ ἱερέα, τοῦ Ἀρχιμ. Συμεὼν Ἀναστασιάδη, ἐφημερίου στὸ παρεκκλῆσι τοῦ Γέν. Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Ἅγιος Παῦλος», κ. Ἠλία Μόσιαλε, τονίζεται ὅτι: «Ἂν ἡ κα Ἑλένη Γιαμαρέλλου δὲν ἔχει δίκαιο, τότε θὰ ἔπρεπε ὅλοι οἱ ἱερεῖς τῆς Ἑλλάδος (χωρὶς ὑπερβολή) νὰ εἶχαν νοσήσει, λόγω τῆς καθημερινῆς καταλύσεως τῆς θείας Κοινωνίας, ποὺ κάνουν, μετὰ ἀπὸ κάθε θεία Λειτουργία. Θὰ εἶχαν πεθάνει δεκάδες ἱερέων, ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ διάφορα μεταδοτικὰ νοσήματα, ποὺ κυκλοφοροῦν ἤδη στὴν κοινότητα, τώρα καὶ δεκαετίες».

Ὁ ἴδιος ὁ π. Συμεὼν ἀναφέρει τρία περιστατικὰ μὲ μεταδοτικὴ ἀσθένεια, ἀπὸ τὰ πολλά, γιὰ νὰ τονίσει τὸ θαῦμα τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ νὰ ὑποστηρίξει σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις τὸ πάντρεμα τῆς πίστης καὶ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, καὶ καταλήγει: «Ἀδελφοί μου, τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἠμῶν. Εἶναι ἡ μετοχὴ στὸ Θεανθρώπινο ἀναστημένο Σῶμα, ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς, τὸ μυστικό της ἀγάπης, ἡ θεραπεία τῆς φύσεως, τὸ φάρμακο τῆς καταθλίψεως, ἡ ἐπούλωση τῶν ψυχικῶν τραυμάτων, ἡ συμφιλίωση μὲ τὸν θάνατο, ἡ συνάντηση μὲ τὸν συνάνθρωπο, ἡ ἀνακάλυψη τοῦ ἐαυτοῦ μας. Γιὰ ὅλα αὐτά, καὶ πολλὰ ἀκόμη, τὸ τί εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία, ἔχουν ἐκφραστεῖ καλύτερα οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὡστόσο. Γι’ αὐτὸ σὲ καμιὰ ὅμως περίπτωση δὲν εἶναι αἰτία τῆς μεταδόσεως ὁποιασδήποτε ἀσθενείας».

Αὐτὴ εἶναι ἡ μαρτυρία ἐνὸς Νοσοκομειακοῦ Ἱερέα, ποὺ ἐκπροσωπεῖ καὶ ἐκφράζει τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν ἄποψη πλήθους ἱερέων, ποὺ κοινώνησαν ἀνθρώπους, μὲ πλῆθος μεταδοτικῶν ἀσθενειῶν.

Ὡς γνωστό, κ. Μόσιαλε, στὴν ἐπιστημονικὴ ἔρευνα καὶ στὰ δικαστήρια, ἡ προσωπικὴ μαρτυρία, τῶν ἱστορικῶν γεγονότων, ὅταν μάλιστα εἶναι ἐξειδικευμένη κατάθεση, ἀποτελεῖ σαφῶς ἀπόδειξη τῶν πραγμάτων.

Αὐτό μας διδάσκει καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Α΄ Καθολικὴ Ἐπιστολή του, ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ ζωοποιοῦ λόγου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Ὅ ἧν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκηκόαμεν, ὃ ἑωράκαμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν· ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκόαμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ᾿ ἡμῶν» (Α΄ Ἰωάν. 1,1-3).

Ἡ μαρτυρία τῶν Ἀποστόλων ἀποτελεῖ ἀδιαμφησβήτητο γεγονὸς τῆς ἱστορικῆς παρουσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Θεανθρώπινης φύσεώς Του γιὰ ὅσα θεία καὶ θαυμαστὰ παρουσίασε καὶ παρουσιάζει διαχρονικὰ τώρα καὶ 2020 χρόνια.

Ἡ συμβολὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ στὸν κοινωνικό, πολιτιστικό, πολιτικὸ καὶ πνευματικὸ τομέα εἶναι παγκόσμια καὶ πανανθρώπινη μὲ κορυφαῖο γεγονὸς τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ τὴν ἀγάπη πρὸς ὅλους τους ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως φύλου, φυλῆς, ἔθνους, θρησκείας, κοινωνικῆς ἢ οἰκονομικῆς τάξης καὶ καταστάσεως. Καὶ στὰ πλαίσια τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο λειτουργεῖ καὶ τὸ μυστήριό της θείας Εὐχαριστίας.

5. Σύσταση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ προϋποθέσεις συμμετοχῆς.

Κατανοῶ, κ. Μόσιαλε, ὅτι εἶστε ἄσχετος μὲ τὰ θεολογικὰ θέματα καὶ εἰδικὰ γιὰ τὸ μυστήριό της θείας Εὐχαριστίας, καὶ θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω τὴν ἐπιστημονικὴ μαρτυρία τῆς ἔρευνάς μου στὴ Βιβλικὴ Θεολογία, γιὰ νὰ καταλάβετε, ἐσεῖς καὶ ὅσοι ἄλλοι συνάδελφοί σας στρατεύονται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τί πρᾶγμα μιλᾶμε.

Τὸ Μυστήριο αὐτὸ συνεστήθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ διασῴζονται οἱ μαρτυρίες στὰ βιβλικὰ κείμενα (Ματθ. 26,17-30. Μάρκ. 14,12-26. Λουκ. 22,7-23. Ἰωάν. 13,21-30. Α΄ Κόρ. 10,15-16. 11,23-25). Ἔλαβε χώρα κατὰ τὸ τελευταῖο δεῖπνο τοῦ Ἰησοῦ μὲ τοὺς μαθητές Του.

Στὸ ἐρώτημα τῶν μαθητῶν, ποὺ θέλεις νὰ σοῦ ἑτοιμάσουμε νὰ φᾶς τὸ πασχαλινὸ δεῖπνο, ἔστειλε δυὸ ἀπὸ τοὺς μαθητές του, τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰωάννη, στὰ Ἱεροσόλυμα.

Κατὰ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος, τελέστηκε στὸ σπίτι τῆς Μαρίας τῆς μητέρας τοῦ Ἰωάννη - Μάρκου, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ ἄνθρωπος ὁ «κεράμιον ὕδατος βαστάζων» (Λουκ. 22,10).

Αὐτὴ ἦταν νύμφη τοῦ Κύπριου Ἀποστόλου Βαρνάβα. Σύζυγός της Μαρίας ἦταν ὁ Κύπριος Ἀριστόβουλος, ἀδελφός του Βαρνάβα. Στο σπίτι, λοιπόν, αὐτῶν τῶν Κυπρίων στὰ Ἱεροσόλυμα πραγματοποιήθηκε ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος.

Ὅταν ἄρχισε τὸ Δεῖπνο, ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς ἀποκάλυψε στοὺς μαθητὲς τὴν προδοσία τοῦ Ἰούδα, ὡς κομβικὸ σημεῖο τῆς ἐξέλιξης τῶν γεγονότων τοῦ Θείου Δράματος.

Ἀκολούθως, καὶ ἐνῷ ἔτρωγαν, ἔλαβε ὁ Ἰησοῦς τὸν ἄρτον καί, ἀφοῦ τὸν εὐλόγησε, τὸν ἔκοψε σὲ κομμάτια καὶ τὸν μοίρασε στοὺς μαθητές Του, τονίζοντάς τους, ὅτι αὐτὸ ποὺ παίρνουν καὶ τρῶνε εἶναι τὸ Σῶμα Του: «λάβετε φάγετε· τοῦτο ἐστι τὸ σῶμα μου» (Ματθ. 26,26).

Ἔπειτα πῆρε τὸ ποτῆρι καί, ἀφοῦ ἔκανε εὐχαριστήρια προσευχή, τοὺς πρόσφερε καὶ ἤπιαν ἀπ’ αὐτὸ ὅλοι ἀνεξαιρέτως, ὑπογραμμίζοντάς τους, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ Αἷμα Του, ποὺ ἐπικυρώνει τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ προσφέρεται χάριν τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων: «καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμα μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» (Ματθ. 26,27-28)∙ καὶ συμπληρώνει ὁ Χριστός: «τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν» (Λουκ. 22,19).

Τοὺς διαβεβαίωσε, λοιπόν, ὅτι δὲ θὰ ξαναπιεῖ ἀπὸ τὸν καρπὸ τῆς ἀμπέλου ὡς τὴν ἡμέρα ἐκείνη ποὺ θὰ τὸ πίνει καινούριο μαζί τους στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό, λοιπόν, τὸ γεγονὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, βιώνει καὶ μεταδίδει ἡ Ἐκκλησία τώρα καὶ πλέον τῶν δυὸ χιλιετιῶν, ὡς Σῶμα Χριστοῦ, στοὺς πιστούς, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωήν αἰώνιον». Αυτό τὸ γεγονὸς ἐπιβεβαιώνει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Ἀπ. Παῦλος.

Συνιστᾶ στοὺς πιστούς της Κορίνθου νὰ ἀποφεύγουν τὴ λατρεία τῶν εἰδώλων καὶ νὰ συμμετέχουν στὸ ποτήριο τῆς Εὐχαριστίας, μὲ τὸ ὁποῖο εὐχαριστοῦμε τὸν Θεὸ καὶ καταξιωνόμαστε, ὅταν πίνομε τὸν ἁγιασμένο οἶνο, κοινωνοῦμε τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅταν τρῶμε τὸν ἁγιασμένο ἄρτο, κοινωνοῦμε μὲ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ (Α΄ Κόρ. 10,14-16).

Ἔτσι συγκροτοῦμε τὴν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας, ὡς θεανθρώπινου ὀργανισμοῦ ««πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»  (Ματθ. 16,18).

Ἐπίσης ἡ ἰστορικοθεολογικὴ δυναμικὴ μαρτυρία τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου, κ. Μόσιαλε, γιὰ τὸ Πασχαλινὸ Δεῖπνο τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ μυστήριό της θείας Εὐχαριστίας, εἶναι τόσο αὐθεντικὴ καὶ παραστατική, ἂν λάβετε ὑπόψη, ὅτι αὐτὸς ὁ πρώην διώκτης καὶ μετέπειτα Ἀπόστολος μετέστρεψε ὄλον τὸν τότε γνωστὸ κόσμο μὲ τὶς τέσσερις Ἀποστολικὲς περιοδεῖες του.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρει στοὺς Κορινθίους, ὅτι αὐτὸ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τὸ παρέλαβε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς τὸ παρέδωσε, ὡς μιὰ κληρονομιά, γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου καὶ τὴν ἀπόκτηση τῆς αἰώνιας ζωῆς, ὡς ἐμπειρίας τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ«ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ Κυρίου ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτί ᾗ παρεδίδοτο ἔλαβεν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε (τεμάχισε) καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τὸ σῶμα τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν. Ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον, μετὰ τὸ δειπνῆσαι, λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐστὶν ἐν τῷ ἐμῷ αἵματι· τοῦτο ποιεῖτε, ὁσάκις ἂν πίνητε, εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν»» (Α΄ Κορ. 11,23-25).

Ὡστόσο, προϋπόθεση γιὰ τὴ μετάληψη τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ εἶναι νὰ μετέχει ὁ ἄνθρωπος ἀξίως στὸ μυστήριο τῆς ζωῆς.

Ὅποιος τρώει τὸν Ἄρτον καὶ πίνει τὸ Ποτήριο τοῦ Κυρίου ἀναξίως, ἁμαρτάνει, δηλαδή, ἀστοχεῖ στὴν ἁγιότητα καὶ στὴ θέωσή του (Ἅ΄ Κόρ. 11,27-31) καὶ κριματίζεται.

6. Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου τῆς Κύπρου γιὰ τὴ θεία Κοινωνία

Ὁ Ἔγκλειστος Ἅγιος της Κύπρου, ὁ Ἅγιος Νεόφυτος (1134-1220 μ.Χ.), συνέγραψε 4500 χειρόγραφες σελίδες, διερευνώντας ὅλους τους κλάδους τῆς Θεολογίας.

Ἡ κριτικὴ ἔκδοση τῶν συγγραμμάτων τοῦ βραβεύτηκε, ὅπως ἀναφέραμε, τὸ 2009 ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία Ἀθηνῶν.

Σὲ ἕνα ἑρμηνευτικὸ ἔργο του, «Περὶ τοῦ Χριστοῦ ἐντολῶν», ἀναφερόμενος στὸ γνωστὸ χωρίο: «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. 7,6) ἐπισημαίνει τὰ παρακάτω πολὺ ἐνδιαφέροντα σημεῖα τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Ἡ συγκεκριμένη ἀναφορὰ τοῦ Χριστοῦ, τονίζει ὁ Ἅγιος της Κύπρου, συνδέει τὰ ἅγια μὲ τοὺς σκύλους καὶ τοὺς μαργαρῖτες μὲ τοὺς χοίρους, ὥστε οὔτε τὰ ἅγια νὰ δίνονται στὰ σκυλιὰ μήτε τὰ μαργαριτάρια στοὺς χοίρους.

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἔγκλειστος. Ἅγια εἶναι τὸ πανάγιον Σῶμα καὶ τὸ τίμιον Αἷμα τοῦ Κυρίου, καὶ μὲ τὴ λέξη σκυλιὰ ὑποδηλώνει τοὺς ἀπίστους.

Ἐπιβεβαιώνει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος της Πάφου, τὸν Ἄρτον τῆς Εὐχαριστίας, ποὺ θὰ διαμοιραστεῖ καὶ τὸ Ποτήριον, ποὺ θὰ εὐλογηθεῖ, εἶναι τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ.

Γι’ αὐτὸ νὰ μὴν τὰ προσφέρουν αὐτὰ τὰ Ἅγια στοὺς ἀπίστους, ὥσπου νὰ πιστεύσουν, νὰ βαπτισθοῦν, νὰ καθαριστοῦν καὶ νὰ ἁγιασθοῦν.

Ὁπότε μὲ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις μπορεῖ νὰ προσεγγίσει ὁ ἄνθρωπος τὸ μυστήριό της θείας Εὐχαριστίας καὶ νὰ συμμετάσχει στὴ θεία Κοινωνία.

Ἐξάλλου, τονίζει ὁ Ἔγκλειστος, οἱ ἄνθρωποι ποὺ μοιάζουν μὲ τοὺς χοίρους (οἱ χοιρωδέστεροι) δὲν μποροῦν νὰ πλησιάσουν τοὺς νοητοὺς μαργαρῖτες, ποὺ εἶναι τὰ λόγια του Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴ μετάληψη τῶν θείων Μυστηρίων.

Ὡς χοιρώδη τροφὴ θεωρεῖ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν παραβίαση τῆς συνειδήσεως τοῦ ἀνθρώπου (Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, Λόγοι περὶ τοῦ Χριστοῦ ἐντολῶν, τόμος Ἅ΄, Πάφος 1996, Ἒ 9,16).

Ὁ Ἅγιος Νεόφυτος ἔγραψε καὶ μία εἰδικὴ ἐπιστολὴ μὲ θέμα: «Περὶ τῶν θείων καὶ φρικτῶν μυστηρίων».

Στὴν ἀρχὴ τονίζει ὅτι, ὅποιος μετέχει τῶν θείων καὶ παναχράντων μυστηρίων τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νὰ ἔχει ἁγιότητα βίου.

Ἐπικαλεῖται δὲ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο, ὁ ὁποῖος προτρέπει αὐτοὺς ποὺ τρῶνε τὸν Ἄρτον καὶ πίνουν τὸ Ποτήριον τοῦ Κυρίου, μὲ τρόπο ἀνάξιο, γίνονται ἔνοχοι ἁμαρτήματος (Α΄ Κόρ. 11,27-29).

Καὶ συνεχίζει ὁ Ἔγκλειστος μὲ τὰ λόγια τοῦ Ἰησοῦ, ποὺ τονίζουν τὴν ἰδιαίτερη σημασία καὶ ἀξία τῆς θείας Κοινωνίας.

Ὅποιος δὲν τρώει τὴ σάρκα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου, ὑπογραμμίζει ὁ Χριστός, καὶ δὲν πίνει τὸ Αἷμα Του δὲν ἔχει συμμετοχὴ στὴν αἰώνια ζωή.

Ἐπίσης, αὐτός, ποὺ τρώει τὴ Σάρκα καὶ πίνει τὸ Αἷμα Του, ὑπερβαίνει τὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο καὶ βιώνει τὴν αἰωνιότητα.

Γι’ αὐτὸ τονίζει ὁ Ἅγιος Νεόφυτος, ὁ Χριστὸς ὑπόσχετε στὸν καθένα, ποὺ μετέχει τῶν ἀχράντων καὶ φρικτῶν μυστηρίων, ὅτι ἀδιαμφισβήτητα ἑνώνεται μὲ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ καὶ μέσα ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γίνεται μέτοχος ζωῆς αἰωνίου (Ἰωάν. 6,53-58).

Αὐτὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς θείας Κοινωνίας, ὑπογραμμίζει ὁ Χριστός, γι’ αὐτὸ ὅποιος τρώει αὐτὸν τὸν ἄρτον θὰ ζήσει στὴν αἰωνιότητα«ὁ τρώγων τοῦτον τὸν ἄρτον ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα»(Ἰωάν. 6,58).

Κάποτε, ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νεόφυτος, κατὰ τὴ λειτουργία ἱερομονάχου, φαινόταν στὸ ἱερὸ Δισκοπότηρο αἷμα καὶ σάρκα.

Γιὰ νὰ μὴν τρομάζουν οἱ πιστοὶ μὲ τὰ συγκεκριμένα αἰσθητὰ στοιχεῖα, γι’ αὐτὸ καὶ παρουσιάζεται συνεσκιασμένο τὸ μυστήριο, προσφέροντας συνήθως «ἐσθιόμενον τὸν ἄρτον καὶ πινόμενον τὸν οἶνον» (Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου, Συγγράμματα, τόμος Ε΄, Πάφος 2005, σσ. 417-421).

Ἀναγκάστηκα ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ σᾶς ἀπαντήσω, κ. Ἠλία Μόσιαλε, ὥστε νὰ πάρετε μία γεύση τί ἀθεολόγητη καὶ ἀνεύθυνη εἶναι ἡ ἄποψή σας.

Ἡ γνώμη σας εἶναι πὼς θὰ πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ θεία Κοινωνία μὲ τὴ σημερινή της μορφή, μέχρι νὰ ἔχουμε ἀσφαλὲς ἐμβόλιο.

Ἂν ἡ ἀνακάλυψη τοῦ ἀσφαλοῦς ἐμβολίου χρειαστεῖ ἐνάμιση χρόνο, γιὰ νὰ τεθεῖ στὴν κυκλοφορία, κατὰ τὴν ἄποψη ἔγκριτων ἐπιστημόνων, συναδέλφων σας, τότε δὲν πρέπει νὰ κοινωνοῦν οἱ χριστιανοὶ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καί, συνεπῶς, νὰ κλείσουν καὶ οἱ ναοί, ἀφοῦ χωρὶς θεία Εὐχαριστία δὲν ἔχει νόημα τὸ ἄνοιγμα τῶν ναῶν.

Εἶναι δυνατὸν ἀπὸ ἔγκριτους ἐπιστήμονες νὰ ἐκστομίζονται τέτοιες ἀθεολόγητες καὶ ἀνεύθυνες ἀπόψεις γιὰ ἕνα θέμα ποῦ ἀποτελεῖ τὴν οὐσία τῆς πίστεως ἑκατομμυρίων πιστῶν σὲ ὁλόκληρο τὸν κόσμο;

Οἱ κρίνοντες κρίνονται καὶ δυστυχῶς εὐτελίζεται τὸ ὄνομά τους στὴν ἱστορία, ὅταν ξεπερνοῦν τὰ ὅρια τῆς ἀνευθυνότητας.

Λυποῦμαι ποὺ στὰ χέρια σας καὶ στὶς ἐπιλογές σας κρίνεται ἡ πορεία τῆς ἐπιστροφῆς τῆς Ἑλλάδας στὴν ὁμαλότητα.

Ἂν αὐτὲς τὶς ἀπόψεις ὑποστηρίζετε καὶ στοὺς Διεθνεῖς Ὀργανισμούς, ὅπου σας ἐνέταξε ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος, κρίνω ὅτι θὰ δώσετε τὴ χειρότερη εἰκόνα γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸν 21ο αἰῶνα.

Πηγή: romfea.gr