Τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν 'Αποστόλων, Γ΄ 19 - 26 Μετάνοια και ἀπόλαυσις τῶν μεσσιακῶν εὐλογιῶν.

19 μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας,	19 Μετανοήσατε, λοιπόν, και γυρίσατε πλησίον στον Θεόν· πιστεύσατε στον Χριστόν, δια να εξαλειφθούν αι αμαρτίαι σας.
20 ὅπως ἂν ἔλθωσι καιροὶ ἀναψύξεως ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου καὶ ἀποστείλῃ τὸν προκεχειρισμένον ὑμῖν Χριστόν Ἰησοῦν,	20 Και δια να έλθουν εις σας εκ μέρους του Κυρίου καιροί λυτρώσεως και αναψυχής και να αποστείλη εις σας λυτρωτήν τον Ιησούν Χριστόν, τον οποίον προ πάντων των αιώνων είχε προορίσει και ως ιδικόν σας Μεσσίαν.
21 ὃν δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων ὧν ἐλάλησεν ὁ Θεὸς διὰ στόματος πάντων ἁγίων αὐτοῦ προφητῶν ἀπ’ αἰῶνος.	21 Αυτόν, σύμφωνα με τας προφητείας, πρέπει να τον υποδεχθή και να τον έχη εκεί εν μέσω του πνευματικού κόσμου ένδοξον ο ουρανός, έως ότου έλθουν οι προκαθωρισμένοι χρόνοι δια την αποκατάστασιν και ανακαίνισιν του σύμπαντος, δια τους οποίους χρόνους έχει ομιλήσει ο Θεός με το στόμα όλων των δια μέσου των αιώνων αγίων προφητών του.
22 Μωϋσῆς μὲν γὰρ πρὸς τοὺς πατέρας εἶπεν ὅτι προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε κατὰ πάντα ὅσα ἂν λαλήσῃ πρὸς ὑμᾶς.	22 Διότι ο μεν Μωϋσής είπε στους προγόνους σας, ότι προφήτην ωσάν εμέ, νομοθέτην και μεσίτην, θα αναδείξη εις σας Κυριος ο Θεός σας από τους αδελφούς σας. Αυτόν έχετε καθήκον να υπακούετε εις όλα όσα θα σας διδάξη.
23 ἔσται δὲ πᾶσα ψυχὴ, ἥτις ἐὰν μὴ ἀκούσῃ τοῦ προφήτου ἐκείνου, ἐξολεθρευθήσεται ἐκ τοῦ λαοῦ.	23 Καθε δε ψυχή, η οποία δεν θα υπακούση στον προφήτην εκείνον, θα εξολοθρευθή ανάμεσα από τον λαόν.
24 καὶ πάντες δὲ οἱ προφῆται ἀπὸ Σαμουὴλ καὶ τῶν καθεξῆς ὅσοι ἐλάλησαν, καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας.	24 Και όλοι οι προφήται από τον Σαμουήλ και έπειτα, όσοι εκήρυξαν προς τους προγόνους σας, προανήγγειλαν αυτάς τας ημέρας που ζώμεν σήμερα.
25 ὑμεῖς ἐστε υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης ἧς διέθετο ὁ Θεὸς πρὸς τοὺς πατέρας ὑμῶν, λέγων πρὸς Ἀβραάμ· καὶ ἐν τῷ σπέρματί σου ἐνευλογηθήσονται πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῆς γῆς.	25 Σεις είσθε οι απόγονοι των προφητών και οι κληρονόμοι της διαθήκης, την οποίαν ο Θεός έκαμε με τους πατέρας σας λέγων προς τον Αβραάμ· Δια του Μεσσίου, ο οποίος κατά σάρκα θα είναι ιδικός σου απόγονος, θα ευλογηθούν όλαι αι φυλαί της γης.
26 ὑμῖν πρῶτον ἀναστήσας ὁ Θεὸς τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν ἀπέστειλεν αὐτὸν εὐλογοῦντα ὑμᾶς ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν.	26 Εις σας πρώτον ο Θεός, αφού ανέστησε τον παίδα του τον Ιησούν, και τον απέδειξε ως Μεσσίαν, τον έστειλε να σας ευλογή, όταν θα μετανοήσετε δια τας αμαρτίας σας και ο καθένας σας θα ξεκόβη από τας πονηρίας σας

Ερμηνεία από το βιβλίο Πράξεις Αποστόλων. (Μαθήματα ᾿Αγιογραφικών Κύκλων)

 ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ.

Στὸ τρίτο κεφάλαιο τῶν Πράξεων, στίχ. 19 - 26, ὁ

ἀπόστολος Πέτρος προτρέπει τοὺς Ἰουδαίους σὲ μετάνοια

καὶ ἐπιστροφὴ γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῆς τιμωρίας καὶ τὴν

ἀπόλαυσι τῶν μεσσιακῶν εὐλογιῶν.

Ἐξήγησις λέξεων καὶ φράσεων

20. καιροὶ ἀναψύξεως -καιροὶ ἀναψυχῆς, ἀνακουφίσεως.

     προκεχειρισμένος - προωρισμένος.

21. ἀποκατάστασις πάντων - ἐκπλήρωσις ὅλων.

22. ἀναστήσει - θὰ ἐγείρῃ, θὰ φέρῃ στὸν κόσμο.

23. πᾶσα ψυχὴ - ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος.

24. καὶ κατήγγειλαν τὰς ἡμέρας ταύτας - κήρυξαν (προανήγγειλαν) καὶ τὶς ἡμέρες αὐτές                               (τὶςμεσσιακές).

25. υἱοὶ τῶν προφητῶν καὶ τῆς διαθήκης - ἀπόγονοι τῶν προφητῶν καὶ κληρονόμοι τῆς διαθήκης.

     ἧς διέθετο - τὴν ὁποίαν ἔκανε.

     ἐν τῷ σπέρματίσου -διὰ τοῦ σπέρματός σου, διὰ τοῦἀπογόνου σου (τοῦ Μεσσίου).

    πᾶσαι αἱ πατριαὶ -ὅλες οἱ φυλές.

26. ἀναστήσας - ἀφοῦ ἤγειρε, ἀφοῦ ἔφερε στὸν κόσμο.

ἐν τῷ ἀποστρέφειν ἕκαστον - ὅταν καθένας ἀπομακρύνεται.

Παρατηρήσεις καὶ διδάγματα

Στίχ. 19: ᾿Απὸ ἄγνοια μέν, ἀλλ᾽ ἀδικαιολόγητη ἄγνοια, οἱ Ἰουδαῖοι καταδίκασαν καὶ σταύρωσαν τὸν ἅγιο καὶ δίκαιο, τὸν Μεσσία καὶ Θεό. Διέπραξαν τὸ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ ἐγκλήματα. Ὅμως καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα ὁΘεὸς δίδει συγχώρησι. Πόσο φιλάνθρωπος εἶνε ὁ Πλάστης τοῦ ἀνθρώπου! Πόσο ἀγαπᾷ τοὺς ἁμαρτωλούς! Ὁ Θεὸς ἀγαπᾷ μὲ ὑπερβολική, μὲ σκανδαλώδη ἀγάπη. Πόσο καὶ ἐμεῖς πρέπει ν᾿ ἀγαπᾶμε τοὺς συνανθρώπους μας! Ὅσο μεγάλα ἁμαρτήματα καὶ ἂν ἔχουν, ὅσο μεγάλα ἐγκλήματα καὶ ἂν ἔπραξαν, πάντως εἶνε σ᾽ ἐλαφρότερη θέσι ἀπ᾿ τοὺς χριστοκτόνους καὶ θεοκτόνους Ἰουδαίους. Ὅσο ἐπίσης καὶ ἂν μᾶς ἔβλαψαν, πάντως δὲν μᾶς σταύρωσαν, ὅπως οἱ

Ἰουδαῖοι τὸν Χριστό, ἂν καὶ γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας εἴμαστε ἄξιοι σταυρώσεως. Γι᾿ αὐτὸ εἶνε πιὸ ἀξιαγάπητοι ἀπ᾿ τοὺς Ἑβραίους. ᾿Αδελφοί! Οἱ Ἑβραῖοι συμπεριφέρθηκαν σὰν ἐχθροὶ ἀπέναντι στὸν Κύριο, ἀλλ᾽ ὁ Κύριος τοὺς ἀγάπησε σὰν φίλους. Καὶ μεῖς σὰν φίλους ν᾿ ἀγαποῦμε ὅλους τοὺς

συνανθρώπους μαςκαὶ σὰν τοὺς ἑαυτούς μας. Αμαρτωλὸς   εἶνε ὁ ἑαυτός μας, ἀλλὰ τὸν ἀγαποῦμε. Ἔτσι ν᾿ ἀγαποῦμε καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς συνανθρώπους μας. Σὰν ἐχθρὸ νὰ μὴ βλέπωμε κανένα, ἐκτὸς ἀπ᾽ τὸ Σατανᾶ καὶ τὴν ἁμαρτία. Ὁ Θεὸςδίνει συγχώρησι στοὺς σταυρωτάς, ἀρκεῖ νὰ μετανοήσουν καὶ ἐπιστρέψουν. Ἐμεῖς πρέπει νὰ δίνωμε συγχώρησι σ᾽ ὅσους μᾶς ἔβλαψαν, ἔστω καὶ ἂν δὲν μετανοοῦν. Ἐμεῖς πρέπει νὰ μιμούμεθα τὸ Χριστό, ποὺ ἔλεγε γιὰ τοὺς σταυρωτάς του: «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς»

(Λουκ. κγ΄ 34). Ὁ Χριστὸς συγχωροῦσε τοὺς σταυρωτάς του καὶ ζητοῦσε νὰ τοὺς συγχωρήσῃ καὶ ὁ Θεός. «Μετανοήσατε οὖν καὶ ἐπιστρέψατε εἰς τὸ ἐξαλειφθῆναι ὑμῶν τὰς ἁμαρτίας», φωνάζει ὁ ἀπόστολος στοὺς Ἰουδαίους. ᾿Αναγνωρίσετε τὸ ἔγκλημά σας, μεταμεληθῆτε γι᾿ αὐτό, στενάξετε καὶ μὴ μένετε πλέον στὴν ἴδια ζωή.᾿Απομακρυνθῆτε ἀπ᾿ τὴν πεπλανημένη καὶ ἁμαρτωλὴ ζωὴ καὶ ἐπιστρέψετε στὸν Κύριο. Ζήσετε νέα ζωή, σύμφωνη μὲ τὴν πίστι καὶ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. Μετανοήσετε καὶ

ἐπιστρέψετε, γιὰ νὰ ἐξαλειφθοῦν οἱ ἁμαρτίες σας, ἡ κορυφαία ἁμαρτία τῆς χριστοκτονίας καὶ θεοκτονίαςκαὶ οἱ ἄλλες ἁμαρτίες σας.Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, ἔχουμε ἁμαρτίες. Καὶ εἶνε δυνατόν, πολλὲς ἁμαρτίες μας νὰ εἶνε ἄγνωστες στοὺς ἀνθρώπους, δὲν εἶνε ὄμως ἄγνωστες στὸ Θεό. Ὑπάρχει

ἕνα μάτι, ποὺ τὰ βλέπει ὅλα. Ὑπάρχει ἕνα αὐτί, ποὺ τὰ ἀκούει ὅλα. Ὑπάρχει ἕνα χέρι, ποὺ τὰ γράφει ὅλα. Ὅλες οἱ ἁμαρτίες μας εἶνε γραμμένες στὰ μυστικὰ βιβλία τοῦ Θεοῦ. Τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως θ᾽ ἀνοιχθοῦν τὰ βιβλία καὶ θὰ δημοσιευθοῦν τὰ κρυπτά. Ὥ! Ποία ἐντροπὴ τότε καὶ ποία καταδίκη! ᾿Αλλὰ δόξα τῷ Θεῷ! Ὑπάρχει τρόπος νὰ γλυτώσωμε ἀπ᾿ τὴν ἐντροπὴ καὶ τὴν καταδίκη. Καὶ ὁ τρόπος

αὐτὸς εἶνε εὔκολος, ἀδάπανος. Εἶνε ἡ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸν Κύριο. Ἂν μετανοήσωμε καὶ ἐπιστρέψωμε, ὁ Θεὸς ἐξαλείφει τὶς ἁμαρτίες μας, σβήνει τὰ πνευματικά μας χρέη ἀπ᾽ τὰ βιβλία του, διαλύει καὶ ἐξαφανίζει τὶς ἀνομίες μας, ὅπως ὁ ἄνεμος διαλύει καὶ ἐξαφανίζει τὰ σύννεφα, τὴν ὁμίχλη καὶ τοὺς καπνούς. «Ἰδοὺ ἀπήλειψα ὡς νεφέλην τὰς ἀνομίας σου καὶ ὡς γνόφον τὰς ἁμαρτίας σου» (Ἡσ. μδ΄ 22).Ἔπειτα ἀπὸ κάθε ἁμαρτία ἂς στενάζωμε, ἀδελφοί, καὶ ἂς προσπαθοῦμε νὰ μὴ ἐπανέλθωμε στὰ ἴδια. Ὅταν ὑπάρχῃ στεναγμὸς καὶ ἀγών, ὁ Θεὸς διὰ τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως σβήνει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ δὲν τὶς ἐνθυμεῖται πλέον. Εὐλογημένος νὰ εἶνε ὁ Κύριος, διότι ἀπὸ ὑπερβολικὴ ἀγάπη καὶ μὲ τὴ μεγάλη του σοφία βρῆκε τρόπο νὰ σβήνωνται τὰ αἴσχη μας, τρόπο ὀδυνηρὸ γι᾿ αὐτόν, τὴ φρικτὴ σταύρωσί του, καὶ εὔκολο γιὰ μᾶς, τὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγησί μας.

Στίχ. 20 - 21: Ἡ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ στὸν Κύριο δὲν ἐξαλείφει ἁπλῶς τὶς ἁμαρτίες, ἀλλὰ φέρνει «καιροὺς ἀναψύξεως» καὶ τὸν ἴδιο τὸ Χριστὸ πρὸς χάριν τῶν μετανοούντων. Τί εἶνε «ἀνάψυξις»; Ὅταν τὸ καλοκαῖρι ὑποφέρωμε ἀπὸ καύσωνα, πίνουμε ἀναψυκτικὰ καὶ δροσιζόμεθα. Ὅταν ἐπίσης εἴμαστε κουρασμένοι, διακόπτουμε τὴν ἐργασία, ἀναπαυόμαστε καὶ ἀνακουφιζόμαστε. Καὶ ὅταν εἴμαστε

ἄθυμοι καὶ στενοχωρημένοι, βλέπουμε ἕνα καλὸ ἔργο καὶ ψυχαγωγούμεθα. Αὐτὰ εἶνε ἀναψυχή. «᾿Ανάψυξις», λοιπόν, εἶνε ὁ δροσισμός, ἡ ἀνακούφισις, ἡ ἀναψυχή. ᾿Αλλ᾽ ἡ «ἀνάψυξις», τὴν ὁποία φέρνουν τὰ ἀναψυκτικά, ἡ ἀνάπαυσις μετὰ τὴν ἐργασία καὶ οἱ ψυχαγωγίες, εἶνε μικρὴ καὶ προσωρινή. Πίνεις ἕνα ἀναψυκτικό, δροσίζεσαι λίγο καὶ πάλι φλογίζεσαι ἀπ᾿ τὸν καύσωνα. Διακόπτεις τὴν

ἐργασία σου, ἀνακουφίζεσαι λίγο καὶ πάλι ἐπανέρχεσαι στὴν ἐργασία καὶ κουράζεσαι. Πηγαίνεις στὸ θέατρο, ψυχαγωγεῖσαι λίγο, βγαίνεις ἀπ᾿ τὸ θέατρο καὶ πάλι μελαγχολεῖς.

Μεγάλη καὶ διαρκὴς «ἀνάψυξις» εἶνε ἐκείνη, ἡ ὁποία ἔρχεται «ἀπὸ προσώπου τοῦ Κυρίου». Ὅπως ἀπὸ τὰ βουνὰ καὶ ἀπὸ τὶς θάλασσες τὸ καλοκαῖρι ἔρχονται ζέφυροι καὶ αὖρες καὶ δροσίζουν τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι ἀπὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἔρχονται πνευματικοὶ ζέφυροι καὶ πνευματικὲς αὖρες καὶ δροσίζουν τοὺς πιστούς. ᾿Ανυπόφορος μᾶς φαίνεται ὁ φυσικὸς καύσων τοῦ θέρους. ᾿Αλλ᾽ ἀσυγκρίτως χειρότερος εἶνε ὁ καύσων, τὸν ὁποῖον δημιουργοῦν οἱ ἁμαρτίες καὶ οἱ θλίψεις τῆς ζωῆς. Χωρὶς δὲ τὸν

Κύριο ἀναψυχὴ ἀπ᾽ αὐτὸ τὸν καύσωνα δὲν ὑπάρχει. Οἱ Ἰουδαῖοι ὑπέφεραν ἀπὸ τὸν καύσωνα τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν βασάνων τους κάτω ἀπὸ τὴ Ρωμαϊκὴ κυριαρχία καὶ ζητοῦσαν «ἀνάψυξι», ἀναψυχή. Ὁ δὲ ἀπόστολος τοὺς προέτρεψε νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν, γιὰ νὰ ἔλθοὺν «καιροὶ ἀναψύξεως» ἀπὸ τὸν Κύριο. Πότε ἔρχονται στοὺς μετανοοῦντας καὶ ἐπιστρέφοντας ἀνθρώπους «και-

ροὶ ἀναψύξεως»; Τώρα, ἢ μετὰ τὸ θάνατο καὶ τὴ δευτέρα παρουσία; Καὶ τώρα καὶ τότε. Τώρα λιγώτερο καὶ τότε περισσότερο. ᾿Αφ᾽ ὅτου στὸν κόσμο ἦλθε ὁ Χριστὸς καὶ εξασφάλισε λύτρωσι καὶ δόξα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, σ᾽ ὅσους πιστεύουν στὸ Χριστὸ ἔρχονται «καιροὶ ἀναψύξεως», οἱ ὁποῖοι ἐπεκτείνονται πέρα ἀπὸ τὸν τάφο καὶ τὴ δευτέρα παρουσία στὴν ἀτέρμονα αἰωνιότητα. Τὸ Ἰουδαϊκὸν Ἔθνος, ἂν πίστευε στὸ Χριστό, θ᾽ ἀπολάμβανε τὰ ἀγαθὰ τῆς μεσσιακῆς ἐποχῆς, ποὺ ἐγκαινιάσθηκε μὲ τὴν πρώτη παρουσία τοῦ Χριστοῦ, θ᾽ ἀπολάμβανε καὶ καιροὺς ἐθνικῆς ἀναψύξεως. ᾿Αλλ᾽ ἔμεινε ἄπιστο καὶ ἄθλιο. Διὰ τοῦτο μόλις στὶς ἡμέρες μας ἔγινε Κράτος, καὶ συνεχῶς εὑρίσκεται «ἐπὶ ποδὸς πολέμου».

Γιὰ μᾶς τοὺς Ἕλληνας, ποὺ πιστέψαμε στὸ Χριστό, ἦλθαν καιροὶ ἐθνικῆς ἀναψύξεως, περίοδοι εὐτυχίας και δόξης. Καὶ δουλεῖες καὶ βάσανα γνώρισε τὸ Ἔθνος μας για τὶς ἁμαρτίες του, καὶ ἐλευθερία καὶ δόξα γιὰ τὴ μετάνοιάτου. Σήμερα τὸ Ἔθνος μας, γιὰ τὶς ἁμαρτίες, τὰ ἐγκλήματα

καὶ τὶς ἀσέβειές του, γνωρίζει ταπεινώσεις ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους του καὶ κινδυνεύει νὰ καταστραφῇ. Θέλουμε καὶ πάλι νὰ ἔλθουν στὸ μαρτυρικό μας Ἔθνος «καιροὶ ἀναψύξεως»; Ἂς μετανοήσωμε γιὰ τὴν πρωτοφανῆ ἀποστασία μας καὶ ἂς ἐπιστρέψωμε στὸ Χριστό. Πρὸ πάντων ἂς παύσωμε νὰ προσβάλλωμε μὲ χυδαῖες βλασφημίες καὶ ὀρθολογιστικὲς καὶ αἰσχρὲς θεωρίες τὸ πανάσπιλο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθὼς καὶ τοὺς θεμελιώδεις νόμους τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Ἂς παύσωμε τὴν πρωτοφανῆ ἀσέβεια, τὴ διάλυσι τῶν συζυγιῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν, τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, τὰ ἐγκλήματα τῶν ἐκτρώσεων καὶ τὶς σεξουαλικὲς παρεκτροπὲς καὶβδελυρότητες.

᾿Αλλὰ καὶ ἂν τὸ Ἔθνος δὲν μετανοῇ, μετανοοῦν ὅμως ἄτομα πολλὰ ἢ λίγα, γιὰ τὰ ἄτομα αὐτὰ ἔρχονται «καιροὶ ἀναψύξεως». ᾿Ανακουφίζονται ἀπ᾿ τὸν καύσωνα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῶν θλίψεων, ἀπ᾿ τὸ ψυχικὸ βάρος καὶ ἄγχος, ἀπ᾿ τὴν κατάθλιψι καὶ μελαγχολία. ᾿Αποκτοῦν αἴσθημα πνευματικῆς δροσερότητος καὶ εὐφορίας. Νοιώθουν πηγαία χαρὰ καὶ ἀληθινὴ εὐτυχία. Αἰσθάνονται σὰν τὸν Ἠλία μετὰ τὴν

πνοὴ τῆς λεπτῆς αὔρας στὸ Χωρήβ, καὶ σὰν τοὺς μαθητὰς μετὰ τὴν πνοὴ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος στὸ ὑπερῷο τῶν Ἰεροσολύμων. Ὁ Θεὸς δροσίζει καὶ ἀνακουφίζει τοὺς ἀνθρώπους του μὲ τὴν χάρι τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματός του. Θὰ τοὺς δροσίζῃ δὲ καὶ θὰ τοὺς ἀνακουφίζῃ πλήρως καὶ αἰωνίως στὸν Παράδεισο, ὅπου «ποταμὸς ὕδατος ζωῆς λαμπρὸς ὡς κρύσταλλον ἐκπορευόμενος ἐκ τοῦ θρόνου

τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ᾿Αρνίου», ὅπου «ξύλον ζωῆς, ποιοῦν καρποὺς δώδεκα, κατὰ μῆνα ἕκαστον ἀποδιδοῦν τὸν καρπὸν αὐτοῦ, καὶ τὰ φύλλα τοῦ ξύλου εἰς θεραπείαν τῶν ἐθνῶν», καὶ ὅπου «πᾶν κατάθεμα οὐκ ἔσται ἔτι» ((Αποκ. κβ᾽ 1 - 3). Στὸν Παράδεισο δὲν θὰ συμβαίνουν συμφορές, δὲν θὰ ὑπάρχῃ πλέον ὀδύνη, λύπη καὶ στεναγμός. Στὸν Παράδεισο οἱ δίκαιοι θὰ εἶνε «ἐν τόπῳ ἀναψύξεως», σὲ χῶρο τελείας καὶ ἀτελεύτητης ἀναψυχῆς. Ὅλα μαζὶ τὰ ἀναψυκτικά, οἱ ψυχαγωγίες καὶ οἱ ἀναψυχὲς τοῦ κόσμου εἶνε μηδὲν μπροστὰ στὴν εὐτυχία μιᾶς μόνο στιγμῆς τὸῦ Παραδείσου. ᾿Αφάνταστη ἡ εὐτυχία τοῦ Παραδείσου. ᾿Αλλ᾽ ἀφάνταστη καὶ ἡ δυστυχία τῆς Κολάσεως. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ μᾶς γλυτώσῃ ἀπ᾽ τὸ δεύτερο καὶ νὰ μᾶς ἀξιώσῃ τοῦ πρώτου. Καὶ θὰ γίνῃ αὐτό, ἂν συνειδητοποιήσωμε τὸ γεγονός, ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ ἄθλιοι. Ἂν πιστεύσωμε, ὅτι ἀξίζουμε Κόλασι, θ᾽ ἀξιωθοῦμε τοῦ Παραδείσου.

Γιὰ τοὺς πιστούς, ὅπως ἤδη εἴπαμε, δὲν ἔρχονται μόνο «καιροὶ ἀναψύξεως»: θὰ ἔλθῃ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς. Ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ πρώτη φορά, τέλεσξε τὸ ἀπολυτρωτικὸ ἔργο του καὶ ἀνῆλθε στὸν οὐρανό. Καὶ ὁ οὐρανὸς σὰν θρόνος θὰ τὸν δέχεται καὶ θὰ τὸν κρατῇ μέχρις ὅτου ἐκπληρωθοῦν ὅλα, ὅσα εἶπαν οἱ προφῆτες, μέχρι τῆς ἀλλαγῆς καὶ τοῦ ἀνακαινισμοῦ τοῦ σύμπαντος. Τότε ὁ Θεὸς θὰ στείλῃ πάλι τὸν προωρισμένο Μεσσία, τὸ Χριστό, χάριν τῶν ἐκλεκτῶν του. Οἱ Ἑβραῖοι εἶχαν τὴν ἐσφαλμένη

ἀντίληψι γιὰ μόνιμη παραμονὴ τοῦ Μεσσία στὴ γῆ (ωάν. ιβ΄ 34). ᾿Αλλ᾽ ὁ ἀπόστολος διορθώνει τὴν ἀντίληψί τους, τονίζει ὅτι ὁ οὐρανὸς πρέπει νὰ δέχεται τὸ Χριστό, μέχρις ὅτου πραγματοποιηθοῦν ὅλες οἱ προφητεῖες, μὲ ἄλλα λόγια μέχρι τὸ τέλος τοῦ παρόντος κόσμου. Στὸ τέλος θὰ ἔλθῃ ὁ Χριστός, νὰ παραλάβῃ ὁ ἴδιος τοὺς πιστοὺς γιὰ τὴν οὐράνια βασιλεία του. Πόση τιμή, νὰ ἔλθῃ ὁ ἴδιος ὁ

Χριστός, νὰ παραλάβῃ τοὺς πιστούς! Ποιὸς ἐπίγειος βασιλιᾶς θὰ πήγαινε ὁ ἴδιος, νὰ παραλάβῃ ἀσήμους ἀνθρώπους γιὰ τ᾽ ἀνάκτορά του; Καὶ τί εἶνε ὁ ἐπίγειος βασιλιᾶς μπροστὰ στὸ Βασιλιᾶ τῶν οὐρανῶν; Χριστέ! Σὲ εὐχαριστοῦμε διπλᾶ γιὰ τὴν ὑψίστη τιμὴ πρὸς ἐμᾶς τοὺς ἀθλίους. Σὲ εὐχαριστοῦμε μιὰ φορά, διότι ἦλθες καὶ θυσιάσθηκες γιὰ μᾶς, καὶ ἄλλη μιὰ φορά,διότι

θὰ ἐπανέλθης νὰ μᾶς παραλάβης στὴν οὐράνια βασιλεία σου.

Στίχ. 22 - 26: Ὃ ἀπόστολος προηγουμένως εἶπε, ὅτι οἱ προφῆτες κήρυξαν γιὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα ἔμελλαν νὰ γίνουν. Διὰ τοῦτο τώρα στὴ συνέχεια ἀναφέρει τὴν περίφημη προφητεία τοῦ Μωυσῆ γιὰ τὸν Προφήτη - Μεσσία καὶ κατόπιν λέγει, ὅτι καὶ ὅλοι οἱ προφῆτες προανήγγειλαν τὶς ἡμέρες αὐτές, τὶς μεσσιακὲς δηλαδὴ ἡμέρες. Συμφώνως πρὸς τὴν προφητεία τοῦ Μωυσῆ, ὁ Χριστὸς εἶνε προφήτης σὰν τὸν Μωυσῆ. Πῶς δηλαδή; ᾿Ιδού: Ὁ Μωυσῆς ἦταν νομοθέτης, μεσίτης καὶ ἀρχηγὸς λαοῦ. Ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς εἶνε Νομοθέτης, Μεσίτης καὶ ᾿Αρχηγὸς τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Μωυσῆς εἶνε τύπος, ὁ Χριστὸς ἀντίτυπος. Καὶ σὰν ἀντίτυπος ὁ Χριστὸς εἶνε ὅμοιος μὲ τὸν τύπο, τὸν Μωυσῆ, καὶ ἀνώτερος αὐτοῦ. Πόσο δὲ ἀνώτερος; Ὅσο ὁ Θεάνθρωποςεἶνε ἀνώτερος τοῦ δούλου (Ἑβρ. γ᾽ 1 - 6). Ἡ προφητεία τοῦ Μωυσῆ γιὰ τὸν ἐξαιρετικὸ προφήτη, τὸν Χριστό, περιέχει καὶ ἀπειλή. Ὅποιος δὲν ἀκούσει ἐκεῖνο τὸν προφήτη, εἶπε ὁ Μωυσῆς, θὰ ἐξολοθρευθῇ ἀπ᾽ τὸν λαό, τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ. ᾿Αναφέροντας τὸν ἀπειλητικὸ λόγο τοῦ Μωυσῆ ὁ Πέτρος, ὅπως ἄλλοτε τοῦ Ἰωήλ (Πράξ. β΄ 19 - 20), εἶνε σὰ νὰ ἔλεγε στοὺς Ἰουδαίους: Ἂν δὲν παραδεχθῆτε τὸν Ἰησοῦ ὡς νέο Νομοθέτη, Μεσίτη καὶ ᾿Αρχηγὸ καὶ δὲν ὑπακούσετε στὰ λόγια του, θὰ ἀποδοκιμασθῆτε, θὰ ἐκβληθῆτε ἀπὸ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ ὑποστῆτε τὸν αἰώνιο ὄλεθρο, τὸν δεύτερο θάνατο, τὴν ὀδύνη τῆς Κολάσεως. Απειλεῖ ὁ ἀπόστολος μὲ τὸν λόγο τοῦ Μωυσῆ, ἀλλὰ δὲν μένει στὴν ἀπειλή. ΚΚατακλείει τὴν ὁμιλία του μὲ παρακλητικὸ λόγο. Προσπαθεῖ νὰ φιλοτιμήσῃ τοὺς ὁμοεθνεῖς του λέγοντας σ᾽ αὐτούς: Σεῖς εἶσθε ἀπόγονοι τῶν προφητῶν.

Σεῖς εἶσθε κληρονόμοι τῶν ἀγαθῶν τῆς διαθήκης, ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς λέγοντας στὸν ᾿Αβραάμ: Διὰ τοῦ μεγάλου ἀπογόνουσου, τοῦ Μεσσίου, θὰ εὐλογηθοῦν ὅλες οἱ φυλὲς τῆς γῆς. ὅλες οἱ φυλές, καὶ πρῶτα σεῖς! Σὲ σᾶς πρῶτα ὁ Θεός, ἀφοῦ ἔφερε στὸν κόσμο τὸν Ἰησοῦ, τὸν ἀπέστειλε νὰ σᾶς γεμίζῃ μὲ εὐλογίες, ὅταν καθένας ἀφήνετε τὶς πονηρίες σας, τὶς κακίες σας, τὰ ἁμαρτωλὰ ἔργα σας, καὶ ἀπομακρύνεσθε ἀπ᾿ αὐτές. Ἡ ἀπειλὴ δὲν εἶνε μόνο γιὰ τοὺς Ἰουδαίους" εἶνε γιὰ ὅλους, ὅσοι ἀπορρίπτουν τὸ Χριστό. Καὶ οἱ εὐλογίες ἐπίσης. Πρῶτα εὐλογοῦνται οἱ Ἰουδαῖοι, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἦταν

ὁ περιούσιος λαὸς καὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς προῆλθε ὁ Χριστός. Ἔπειτα εὐλογοῦνται ὅλοι οἱ λαοί. Ἡ προτεραιότης τῶν Ἰουδαίων δὲν σημαίνει περισσότερες εὐλογίες. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀνεξαρτήτως ἐθνικότητος, ἔχουν ἴσα δικαιώματα στὶς εὐλογίες τοῦ Μεσσία. Δὲν ὑπάρχει ᾿ἸἸουδαῖος,

Ἕλλην, Σκύθης, βάρβαρος. Ὅλοι μπροστὰ στὸ Χριστὸ εἶνε ἴσοι. Ὅλοι ἀντιπροσωπεύονται ἀπ᾿ τὸ Χριστό. Ὅλοι περιλαμβάνονται στὴν ἀνθρωπίνη φύσι τοῦ Χριστοῦ καὶ γίνονται ἕνας ἄνθρωπος, ὁ δεύτερος ᾿Αδάμ.