Τό βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν 'Αποστόλων,Δ 1 - 12 Πέτρος καί Ἰωάννης ἐνώπιον τοῦ Συνεδρίου

1 Λαλούντων δὲ αὐτῶν πρὸς τὸν λαὸν ἐπέστησαν αὐτοῖς οἱ ἱερεῖς καὶ ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι,	1 Καθ' ον δε χρόνον ωμιλούσαν οι δύο Απόστολοι στον λαόν, ώρμησαν ξαφνικά εις αυτούς οι ιερείς και ο αξιωματικός ιερεύς, ο στρατηγός, που ήτο επί κεφαλής της φρουράς του ναού και οι Σαδδουκαίοι,
2 διαπονούμενοι διὰ τὸ διδάσκειν αὐτοὺς τὸν λαὸν καὶ καταγγέλλειν ἐν τῷ Ἰησοῦ τὴν ἀνάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν·	2 στενοχωρούμενοι και αγανακτούντες επειδή οι Απόστολοι εδίδασκαν τον λαόν και εκύρυτταν την ανάστασιν των νεκρών δια του Ιησού Χριστού.
3 καὶ ἐπέβαλον αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ ἔθεντο εἰς τήρησιν εἰς τὴν αὔριον· ἦν γὰρ ἑσπέρα ἤδη.	3 Και άπλωσαν επάνω εις αυτούς τα χέρια των, τους επιασαν και τους έβαλαν υπό επιτήρησιν εις την φυλακήν, δια να τους δικάσουν την επομένην ημέραν. Διότι ήτο πλέον εσπέρα και δεν επετρέπετο να γίνη δίκη κατά την νύκτα.
4 πολλοὶ δὲ τῶν ἀκουσάντων τὸν λόγον ἐπίστευσαν, καὶ ἐγενήθη ἀριθμὸς τῶν ἀνδρῶν ὡσεὶ χιλιάδες πέντε.	4 Ομως πολλοί από όσους ήκουσαν το κήρυγμα του Πετρου επίστευσαν και έτσι ο αριθμός των πιστών έγινε περίπου πέντε χιλιάδες, εκτός από τας γυναίκας και τα παιδιά.
5 Ἐγένετο δὲ ἐπὶ τὴν αὔριον συναχθῆναι αὐτῶν τοὺς ἄρχοντας καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ γραμματεῖς εἰς Ἱερουσαλήμ,	5 Κατά την επομένην ημέραν συνεκεντρώθησαν οι άρχοντες των Ιουδαίων και οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς, που κατοικούσαν εις την Ιερουσαλήμ,
6 καὶ Ἅνναν τὸν ἀρχιερέα καὶ Καϊάφαν καὶ Ἰωάννην καὶ Ἀλέξανδρον καὶ ὅσοι ἦσαν ἐκ γένους ἀρχιερατικοῦ,	6 όπως επίσης και ο Αννας ο αρχιερεύς και ο Καϊάφας και ο Ιωάννης και ο Αλέξανδρος και όσοι κατήγοντο από οικογένειαν αρχιερατικήν.
7 καὶ στήσαντες αὐτοὺς ἐν τῷ μέσῳ ἐπυνθάνοντο· Ἐν ποίᾳ δυνάμει ἢ ἐν ποίῳ ὀνόματι ἐποιήσατε τοῦτο ὑμεῖς;	7 Αφού, λοιπόν, έβαλαν τους Αποστόλους να σταθούν όρθιοι στο μέσον, τους ανέκριναν και τους ερωτούσαν· “με ποίαν δύναμιν η δια μέσου ποίου ονόματος εκάματε σστούτο, δηλαδή την θεραπείαν του χωλού;”
8 τότε Πέτρος πλησθεὶς Πνεύματος ἁγίου εἶπε πρὸς αὐτούς· Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραὴλ,	8 Τοτε ο Πετρος, αφού εγέμισε και εφωτίσθη από το Πνεύμα το Αγιον, τους είπε· “άρχοντες του λαού και πρεσβύτεροι του Ισραηλιτικού έθνους,
9 εἰ ἡμεῖς σήμερον ἀνακρινόμεθα ἐπὶ εὐεργεσίᾳ ἀνθρώπου ἀσθενοῦς, ἐν τίνι οὗτος σέσῳσται,	9 εάν ημείς σήμερα ανακρινώμεθα δια την ευεργεσίαν, που εκάμαμεν στον άνθρωπον αυτόν, και ειδικώτερον δια μέσου τίνος έχει αυτός σωθή και θεραπευθή από την ασθένειάν του,
10 γνωστὸν ἔστω πᾶσιν ὑμῖν καὶ παντὶ τῷ λαῷ Ἰσραὴλ ὅτι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὃν ὑμεῖς ἐσταυρώσατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, ἐν τούτῳ οὗτος παρέστηκεν ἐνώπιον ὑμῶν ὑγιής.	10 ας γίνη γνωστόν εις όλους σας και εις όλον τον Ισραηλιτικόν λαόν, ότι ο τέως χωλός εθεραπεύθη και στέκεται τώρα ενώπιόν σας υγιής με την επίκλησιν του ονόματος του Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, τον οποίον σεις μεν εσταυρώσατε, ο δε Θεός ανέστησε εκ νεκρών.
11 οὗτός ἐστιν ὁ λίθος ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ’ ὑμῶν τῶν οἰκοδομούντων, ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας.	11 Αυτός είναι ο λίθος, τον οποίον σεις, οι πρωτοστατούντες εις την πνευματικήν οικοδομήν του Ισραήλ, τον επεριφρονήσατε ως άχρηστον και ο οποίος εν τούτοις έγινε θεμελιακό αγκωνάρι εις νέαν πνευματικήν οικοδομήν Ισραηλιτών και ειδωλολατρών.
12 καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς.	12 Και δεν είναι δυνατόν με κανένα άλλο πρόσωπον και τρόπον να επιτύχωμεν την σωτηρίαν, διότι δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα κάτω από τον ουρανόν και εις όλην την γην, που να έχη δοθή εκ μέρους του Θεού στους ανθρώπους, δια του οποίου, σύμφωνα με την βουλήν του Θεού, έχει ορισθή να σωθώμεν όλοι μας”.

Ερμηνεία από το βιβλίο Πράξεις Αποστόλων. (Μαθήματα ᾿Αγιογραφικών Κύκλων)

 ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ - ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ.

Στὸ τέταρτο κεφάλαιο τῶν Πράξεων, στίχ. 1 - 12, ἀναφέρονται ἡ σύλληψις, ἡ φυλάκισις καὶ ἡ ἀνάκρισις

ἐνώπιον τοῦ Συνεδρίου τῶν ἀποστόλων Πέτρου καὶ Ἰωάννου.

Ἐξήγησις λέξεων καὶ φράσεων

. ἐπέστησαν αὐτοῖς - παρουσιάσθηκαν ἀποτόμως σ᾽ αὐτούς.

 ὁ στρατηγὸς - ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς φρουρᾶςτοῦ ναοῦἱερεύς.

. διαπονούμενοι -ἀγανακτοῦντες.

 διὰ τὸ καταγγέλλειν - διότι κήρυτταν.

. ἔθεντο εἰς τήρησιν - φυλάκισαν.

. ἐγενήθη - ἔγινε.

. ἐγένετο συναχθῆναι - συνάχθηκαν, συνῆλθαν.

. ἐπυνθάνοντο - ρὡτοῦσαν.

. ἐν τίνι οὗτος σέσωσται -μὲ τί αὐτὸς σώθηκε.

  παρέστηκε - στέκεται.

  ὁ ἐξουθενηθεὶς ὑφ᾽ ὑμῶν -ποὺ καταφρονήθηκε ἀπὸ σᾶς.

  ὁ γενόμενος εἰς κεφαλὴν γωνίας - ποὺ ἔγινε ἀγκωνάρι.

 οὐχ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία -δὲν εἶνε δυνατὴ μὲ κανένα ἄλλο ἡ σωτηρία.

 τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις -ποὺ νὰ ἔχῃ δοθῆ στοὺς ἀνθρώπους.

 ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς - μὲ τὸ ὁποῖον εἶνε δυνατὸν νὰ σωθοῦμε.

Παρατηρήσεις καὶ διδάγματα

Στίχ 1 - 4: Τὸ ἱερατεῖο καὶ Οἱ Σαδδουκαῖοι ταράχθηκαν ἀπὸ τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων καὶ γέμισαν ἀπὸ ὀργὴ καὶ

ἀγανάκτησι. Γιατί; Κατ ἀρχὴν οι ἱερεῖς εἶχαν τὸ ἐγωιστικὸ φρόνημα, ὅτι ἡ θρησκευτικὴ διδασκαλία ἧταν δική τους ὑπόθεσις. Νόμιζαν ὅτι μόνον αὐτοὶ εἶχαν τὸ δικαίωμα νὰ διδάσκουν καὶ ὅσοι ἔπαιρναν ἄδεια ἀπ᾿ αὑτούς. Τοὺς ἀποστόλους ἔβλεπαν σὰν σφετεριστὰς τοῦ ἰδικοῦ τους ἀξιώματος. Καὶ δὲν τοὺς ἀνέχονταν νὰ διδάσκουν τὸν λαό, μάλιστα στὸ χῶρο τοῦ ναοῦ. Τὸ ναό, σπίτι τοῦ Θεοῦ, θεωροῦσαν ἰδιοκτησία τους. Φθονεροὶ ἐπίσης ἄνθρωποι, δὲν ἤθελαν ν᾿ ἀσκοῦν στὸ λαὸ ἐπιρροὴ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ μόνον αὐτοί. Καί, ἰδιοτελεῖς, βλέποντας τὸ ναὸ σὰν ἀνώνυμη ἐμπορικὴ ἑταιρία, ἐφοβοῦντο, ὅτι ἡ ἐξάπλωσις τῆς διδασκαλίας τοῦ Ναζωραίου θὰ ζημίωνε τὰ ὑλικὰ συμφέροντά τους. Δὲν λησμονοῦσαν ἄλλωστε, ὅτι κατ επανάληψιν ὁ Ἰησοῦς σήκωσε φραγγέλιο καὶ κυνήγησε τους ἐμπόρους ἀπὸ τὸ ναό. Οἱ Σαδδουκαῖοι πάλι, ὑλισταὶ στὴν πρᾶξι, ἀλλὰ καὶ στὴ θεωρία, ἀρνηται τοῦ πνεύματος καὶ τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ἀριστοκράτες, ἄρχοντες καὶ μεγάλοι ἐγωισταὶ λόγῳ καὶ κοινωνικῆς τάξεως καὶ ἀξιώματος, δὲν ἀνέχονταν τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων, διότι περιεῖχε δόγμα ἀντίθετο πρὸς τὸ δικό τους δόγμα, τὸ δόγμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ καὶ ὅλων τῶν νεκρῶν, καὶ διότι ἐφοβοῦντο, ὅτι ἡ ἐπικράτησις τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ θὰ ἔθετε σὲ κίνδυνο τὴν ἐξουσία τους.

Οἱ ἱερεῖς δὲ καὶ Σαδδουκαῖοι μαζὶ μισοῦσαν τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλωνγιὰ τὴν ἀνάστασι τοῦ Ἰησοῦ. Διότι καὶ οἱ μὲν καὶ οἱ δὲ ἦσαν ἔνοχοι τῆς σταυρώσεως τοῦ Ἰησοῦ καὶ τὸ κήρυγμα τῆς ἀναστάσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου τάρασσε τὴν ἔνοχη συνείδησί τους. Γι᾿ αὐτὸ οἱ ἱερεῖς, ὁ στρατηγὸς τοῦ ἱεροῦ, ὁ ἱερεύς, δηλαδή, ποὺ ἦταν ἐπικεφαλῆς τῆς φρουρᾶς τοῦ ναοῦ, καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι ὥρμησαν κατὰ τῶν ἀποστόλων, τοὺς συνέλαβαν καὶ τοὺς ἔκλεισαν στὴ φυλακή, γιά νά τοὺς δικάσουν τὴν ἑπομένη τὸ πρωί. Διότι τότε ἦταν βράδυ καὶ δὲν μποροῦσε νὰ συνέλθῃ τὸ Συνέδριο.

Ὅπως τότε οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ Σαδδουκαῖοι (πολλοὶ ἀρχιερεῖς ἦταν ἀπ᾿ τὴν τάξι τῶν ὑλοφρόνων Σαδδουκαίων!)

μισοῦσαν τὸ κήρυγμα τῶν ἀποστόλων, ἔτσι καὶ σήμερα οἱ ὑλισταὶ καὶ πολλοὶ ἱερεῖς καὶ μάλιστα ἀρχιερεῖς, ἄνθρωποι ἐγωισταί, φθονεροὶ καὶ μοχθηροί, μισοῦν τὸ γνήσιο καὶ ζωντανὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ ἀπαγορεύουν πολλὲς φορές, ἰδίως ὅταν γίνεται ἀπὸ λαϊκοὺς θεολόγους.Οἱ διῶκτες τοῦ κηρύγματος εἶνε ἡ μεγαλύτερη συμφορὰ τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ἐχθροὶ συνέλαβαν τοὺς ἀποστόλουςγιὰ νὰ τοὺς τρομοκρατήσουν. Καὶ τοὺς συνέλαβαν μπροστὰ στὸ πλῆθος γιὰ νὰ ἐκφοβίσουν καὶ τὸ λαό. ᾿Αλλ᾽ οὔτε οἱ ἀπόστολοι φοβήθηκαν, οὔτε τὸ πλῆθος. Πολλοὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ πλῆθος πίστευσαν καὶ προσετέθησαν στοὺςπροηγουμένους πιστούς. Οἱ ἐχθροὶ συνελάμβαναν τοὺς ἀποστόλους καὶ οἱ ἀπόστολοι συνελάμβαναν τοὺς καλοπροαιρέτους. Καὶ οἱ μὲν συνελάμβαναν βιαίως, οἱ δὲ ἐλευθέρως. Οἱ μὲν ἐπίσης συνέλαβαν δύο, οἱ δὲ χιλιάδες. Καὶ ἔτσι μὲ τὸ δεύτερο κήρυγμα μετὰ τὴν ἐπιφοίτησι τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν ἔγινε πέντε χιλιάδες ἄνδρες,μαζὶ δὲ μὲ τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιὰ πολὺ μεγαλύτερος. Πέντε χιλιάδες ἄνδρες ἄλλοτε ἔφαγαν ψωμὶ στὴν ἔρημο κατόπιν θαυματουργικοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καὶ δὲν πίστευσαν (Ἰωάν. κεφ. στ). Πέντε χιλιάδες ἄνδρες τώρα πιστεύουν μετὰ ἀπὸ δυὸ κηρύγματα.Τότε ἔγινε θαῦμα στὴν ὕλη. Τώρα στὶς ψυχές. Τότε πολλαπλασιάσθηκαν οἱ ἄρτοι, τώρα οἱ πιστοί. Ἡ ἐνέργεια τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος μέσα στὶς ψυχὲς εἶνε φανερή. Ὅταν οἱ κήρυκες τοῦ θείου λόγου ἔχουν Πνεῦμα Ἅγιο, οἱ διωγμοὶ δὲν μειώνουν τὴν ἐπίδρασί τους πάνω στὸ λαό, ἀλλὰ τὴν αὐξάνουν. Ὅπως ἰσχυρὸς ἄνεμος ἀναρριπίζει τὴ φλόγα, ἔτσι ὁ διωγμὸς ἐνισχύει τὴν Ἐκκλησία. Στοὺς διωγμοὺς ἡ Ἐκκλησία γίνεται ἰσχυρότερη. Στὴ Ρωσία σήμερα, ὅπου ἡ Ἐκκλησία διώχθηκε καὶ διώκεται, ὑπάρχουν δεκάδες ἑκατομμύρια συνειδητοὶ καὶ ἡρωικοὶ χριστιανοί. Νὰ μὴ φοβούμεθα τοὺς διωγμούς, ἀλλὰ τὰ πάθη. Τὰ πάθη φέρνουν κατάπτωσι, οἱ διωγμοὶ φέρνουν ἀνύψωσι καὶ δόξα.

Στίχ. 5 - 12: Τὴν ἑπομένη τῆς συλλήψεως τῶν ἀποστόλων συνῆλθε τὸ Συνέδριο γιὰ νὰ τοὺς δικάσῃ, ὅπως πρὸ ὀλίγου καιροῦ εἶχε δικάσει τὸν Κύριό τοὺς καὶ Διδάσκαλό τους. Μαζεύτηκαν οἱ ἄρχοντες, ποὺ ἀνῆκαν στὸ κόμμα τῶν ὑλοφρόνων Σαδδουκαίων, οἱ πρεσβύτεροι, ποὺ λόγῳ ἡλικίας καὶ πείρας ἐθεωροῦντο ἀξιοσέβαστοι, οἱ γραμματεῖς, ποὺ ἐξηγοῦσαν καὶ δίδασκαν τὶς Γραφές,οἱ θεολόγοι δηλαδή, καθώςκαὶ οἱ ἀρχιερεῖς ἌΛννας, Καϊάφας, Ἰωάννης καὶ ᾿Αλέξανδρος καὶ ὅσοι ἦταν ἀπὸ ἀρχιερατικὸ γένος. Ὕλη καὶ πνεῦμα, ἐξουσία καὶ γνῶσις, ἡλικία καὶ πεῖρα, ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν Ἰουδαίων ἑνώθηκαν γιὰ ν᾿ ἀντιμετωπίσουν δυὸ ψαρᾶδες! Πόσο ἰσχυροὺς κάνει τοὺς ἁπλοϊκοὺς ἀνθρώπους τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο; Καὶ πόσο οἱ ἰσχυροὶ τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος σείουν τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου τούτου! Οἱ σύνεδροι διέταξαν τοὺς δύο ἀποστόλους, καθὼςκαὶ τὸν θεραπευμένο χωλό, νὰ σταθοῦν ὄρθιοι στὸ μέσον τοῦ Συνεδρίου ὡς κατηγορούμενοι. Ὄρθιοι σωματικῶς, ἀλλ᾽ ὄρθιοι καὶ ψυχικῶς. Δὲν δειλιοῦσαν καὶ δὲν λύγιζαν. Στάθηκαν στὸ μέσον τοῦ Συνεδρίου, ὅπως ἄλλοτε οἱ τρεῖς παῖδες στὸ μέσον τοῦ πυρός. Καὶ τότε καὶ τώρα τρεῖς ἀτρόμητοιπιστοί, τῆς Τριάδος ἰσάριθμοι καὶ ὁμολογηταί. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀνακρίνουν τοὺς ἀποστόλους. Μὲ ὕφος ἰταμὸ καὶ περιφρονητικὸ καὶ γιὰ τοὺς ἀποστόλους καὶ γιὰ τὸν πρώην χωλὸ καὶ γιὰ τὸ θαῦμα ἐρωτοῦν: «Μὲ ποία δύναμι ἢ μὲ ποῖο ὄνομα κάνατε τοῦτο σεῖς;». Δὲν λέγουν «κάνατε τὸ σημεῖο τοῦτο» ἢ «θεραπεύσατε τὸν ἄνθρωπο τοῦτον», ἀλλὰ λέγουν «κάνατε τοῦτο». ᾿Απαξιοῦν νὰ ὀνομάσουν τὸ θαῦμα καὶ ὁμιλοῦν γι᾿ αὐτὸ σὰν νὰ ἔκαναν οἱ ἀπόστολοι κανένα ἔγκλημα. Αὐτὴ εἶνε ἡ γλῶσσα τῶν μοχθηρῶν ἀνθρώπων. Καὶ γιατί ἐρωτοῦν, μὲ ποιὰ δύναμι ἢ μὲ ποῖο ὄνομα ἐνήργησαν οἱ ἀπόστολοι; Ἂν δὲν εἶχαν πληροφορηθῆὅλοι οἱ σύνεδροι, δὲν εἶχαν πληροφορηθῆ ὁ ἀνακριτὴς ἀρχιερεὺς καὶ ἄλλοι σύνεδροι; ᾿Ασφαλῶς εἶχαν πληροφορηθῆ. Προτοῦ γίνῃ τὸ θαῦμα, οἱ ἀπόστολοι ἐπέστησαν τὴν προσοχὴ στὴν ἐπίκλησι τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου. Καί, ὅταν ἔγινε τὸ θαῦμα, ἐπανειλημμένως τόνισαν, ὅτι ἔγινε μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. Καὶ ὅλη ἡ Ἰερουσαλὴμ πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς καὶ συγκλονίσθηκε, μάλιστα δὲ ὁ χῶρος τοῦ ναοῦ, ὅπου ἔγινε

τὸ θαῦμα. Ἐνῷ λοιπὸν ξέρουν, μὲ ποία δύναμι ἢ ποῖο ὄνομα ἐνήργησαν οἱ ἀπόστολοι, γιατί ἐρωτοῦν; Σκοπίμως ἐρωτοῦν, γιὰ ν᾿ ἀποσπάσουν ὁμολογία ἀπὸ τὰ ἴδια τὰ στόματα τῶν ἀποστόλων, ὥστε νὰ τοὺς κατηγορήσουν, ὅτι ἐπικαλέσθηκαν ὄνομα προσώπου ποὺ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο, διότι διεκδίκησε ἰσότητα μὲ τὸ Θεό. Αὐτὴ εἶνε ἡ γλῶσσα τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων. ᾿Αλλ᾽ ἡ πονηρία καὶ ἡ μοχθηρία εἶνε ἀδυναμίες, τὶς ὁποῖες νικᾷ ἡ δύναμις τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος. Οἱ πονηροὶ καὶ μοχθηροὶ Ἰουδαῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ συγχύσουν καὶ νὰ πτοήσουν τοὺς ἀποστόλους. Ἂν μὲ τὸ στόμα τῶν Ἰουδαίων μιλοῦσε τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα, μὲ τὸ στόμα τῶν ἀποστόλων μιλοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ εἶνε πάνσοφος καὶ παντοδύναμος Θεός. Οἱ ἀπόστολοι εἶχαν μονίμως τὴ χάρι τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος. ᾿Αλλὰ σὲ διάφορες περιστάσεις γέμιζαν καὶ ἐκτάκτως ἀπὸ τὴ χάρι τοῦ ᾿Αγίου Πνεύματος, γιὰ τὴν ἀντιμετώπισι εἰδικῶν ἀναγκῶν καὶ τὴν ἐπιτέλεσι εἰδικῶν ἔργων. Ἔτσι καὶ τώρα ὁ ἀπόστολος Πέτρος γέμισε ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο, ἀπὸ φωτισμὸ καὶ δύναμι, καὶ ἀπολογήθηκε στὸ Συνέδριο μὲ σύνεσι καὶ παρρησία. Ἄλλοτε ὁ Πέτρος ἔτρεμε μπροστὰ σὲ μιὰ ὑπηρέτρια. Τώρα στέκεται ἀτρόμητος μπροστὰ σὲ 70 περίπου ἄρχοντας τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ σταύρωσαν τὸ Διδάσκαλό του καὶ ὑπῆρχξ μέγας κίνδυνος νὰ σταυρώσουν καὶ αὐτόν. Ὄντως Πνεῦμα Ἅγιο δυνάμωνε τοὺς ἀποστόλους καὶ ὅλους τοὺς μάρτυραςκαὶ ὁμολογητὰς τῆς πίστεως. Στὴν πραγματικότητα «ἀπὸ θέσεως ἰσχύος» δὲν μιλοῦσαν οἱ καθήμενοι καὶ δικάζοντες σύνεδροι, ἀλλ᾽ οἱ ὄρθιοι καὶ δικαζόμενοιἀπόστολοι, διότι αὐτοὶ μιλοῦσαν μὲ τὴν ἰσχὺ τοῦ πανισχύρου Πνεύματος. ᾿Αλλ᾽ ἐνῷ μιλοῦσαν μὲ τὴν ἰσχὺ τοῦ πανισχύρου Πνεύματος, δὲν αὐθαδίαζαν καὶ δὲν ὕβριζαν τοὺς ἐχθρούς των. Στὴν ἰταμότητα ἐκείνων τὶς περισσότερὲς φορὲς ἀντέτασσαν εὐγένεια καὶ τὶς ὀλιγώτερες σκληρὴ γλῶσσα. Πόσο ὄμορφα ἀπολογεῖται ὁ Πέτρος! Προσφωνεῖ τοὺς συνέδρους μὲ σεβασμό, τοὺς ἐλέγχει μὲ ὡραῖο καὶ δυνατὸ τρόπο καὶ τοὺς ὑποδεικνύει τὸ μοναδικὸ μέσο σωτηρίας.Οἱ σύνεδροι ἀπευθύνθηκαν στοὺς ἀποστόλους μὲ τὸ περιφρονητικὸ «ὑμεῖς», σεῖς (στίχ. 7)... Ὃ Πέτρος προσφωνεῖ τοὺς συνέδρουςμὲ τὶς ἁρμόζουσες στὶς θέσεις τους ὀνομασίες: «Ἄρχοντες τοῦ λαοῦ καὶ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ». Ἐξ ἀρχῆς δὲ ὁ ἀπόστολος ἐλέγχει ἐμμέσως τοὺς συνέδρους. Ἐμεῖς, λέγει, σήμερα ἀνακρινόμεθα ἐπειδὴ ἔγινε εὐεργεσία σὲ ἀσθενῆ ἄνθρωπο. Εἶνε σὰν νὰ ἔλεγε: ᾿Αντὶ νὰ χαρῆτε καὶ νὰ μᾶς συγχαρῆτε, διότι θεραπεύθηκε ἕνας ἀσθενής, μάλιστα ἐκ γενετῆς, καὶ ἀπαλλάχθηκε καὶ ὁ ναὸς ἀπὸ ἕνα ζητιᾶνο, καὶ σεῖς καὶ οἱ ἄλλοι ἀπὸ τὶς ἐνοχλήσεις του, σεῖς μᾶς δικάζετε, σὰν νὰ διαπράξαμδ ἔγκλημα. Ἄλλοι δικάζονται γιὰ ἐγκλήματα, ἐμεῖς δικαζόμεθα γιὰ ἀγαθοεργία! Στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος ἐλέγχει μὲ δύναμι τοὺς Ἰουδαίους, ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τονίζοντας τὸ ἔγκλημα τῆς σταυρώσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος τονίζοντας τὴ δικαίωσί του μὲ τὴν ἀνάστασι καὶ μὲ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ χωλοῦ. Ρωτᾶτε, λέγει, νὰ ἀκούσετε μὲ τί μέσον σώθηκε αὐτὸς ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος; Νὰ ξέρετε λοιπόν, ὅλοι σεῖς καὶ ὅλος ὁ Ἰσραηλιτικὸς λαός, ὅτι μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, τὸν ὁποῖο σεῖς σταυρώσατε, τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν, μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ θεραπεύθηκε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος καὶ στέκεται τώρα ὑγιὴς μπροστὰ στὰ μάτια σας, ὀφθαλμοφανὴς ἀπόδειξις τοῦ θαύματος καὶ τῆς ἀληθείας τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Ἰησοῦς, αὐτὸς εἶνε ὁ λίθος, ποὺ περιφρονήθηκε ἀπὸ σᾶς, τοὺς πνευματικοὺς οἰκοδόμους τοῦ Ἰσραήλ. ᾿Αλλ᾽ ἐνῷ περιφρονήθηκε ἀπὸ σᾶς, ἔγινε ἀκρογωνιαῖος λίθος, θεμέλιο καὶ ἀγκωνάρι. Μὲ τὸ ὄνομα «Χριστὸς» ὁ Πέτρος διακήρυξε τὴ μεσσιακὴ ἰδιότητα τοῦ Ἰησοῦ. Μὲ τὴν ἔμφασι, ὅτι τὸ θαῦμα ἔγινε «ἐν τῷ ὀνόματι» τοῦ Ἰησοῦ, ὑποδήλωσε τὴ θεότητά του. Καὶ μὲ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ χριστολογικοῦ χωρίου Ψαλμ. ριζ' (ριη) 22 γιὰ τὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο ἔδειξε, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶνε τὸ θεμέλιο, ποὺ ἑνώνει καὶ στηρίζει δύο κόσμους, τὸν Ἰουδαϊκὸ καὶ τὸν ἐθνικό, σὲ μία νέα οἰκοδομή, τὴν Ἐκκλησία. Ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου πρέπει νὰ ἐξαρθοῦν δύο ἀντιθέσεις: Σεῖς σταυρώσατε, ὁ Θεὸς ἀνέστησε! Σεῖς, οἱ μικροὶ οἰκοδόμοι, περιφρονήσατε τὸν λίθο, ὁ Θεός, ὁ μεγάλος οἰκοδόμος, τὸν ἔκανε ἀκρογωνιαῖο! Οἱ δύο αὐτὲς ἀντιθέσεις, ἀσυνδέτως μάλιστα διατυπούμενες, δεικνύουν ζωηρῶς, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι ἔπρατταν ἀντίθετα ἀπ᾿ τὸ Θεό, ἦταν ἀντίθεοι, μεγάλοι ἀντίθεοι. Ἐν τούτοις καὶ γι᾿ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους ἀντιθέους ὑπῆρχε δυνατότης σωτηρίας. Διότι οἱ ἄνθρωποι εἶνε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ἀλλ᾽ ὁ Θεὸς δὲν εἶνε ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων. ᾿Αγαπᾷ καὶ τοὺς ἐχθρούς του καί, ὅταν μετανοοῦν, τοὺς σῴζει. Γι᾿ αὐτὸ ἔστειλε στὸν κόσμο τὸν ἀγαπημένο Υἱό του. Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ μέσον τῆς

σωτηρίας. Καὶ εἶνε τὸ μοναδικὸ μέσον. Γι᾿ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος τονίζει στοὺς Ιουδαίους: Δὲν ὑπάρχει ἡ σωτηρία διὰ μέσου κανενὸς ἄλλου. Οὔτε ὑπάρχει ἄλλο ὄνομα κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, δοσμένο στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ σωθοῦμε.Δὲν σώζει ἄλλος, γιατὶ κανεὶς ἄλλος δὲν εἶνε ὅ,τι εἶνε ὁ Χριστός. Ὁ Χριστὸς σώζει ἀπὸ τὴν ἄγνοια καὶ τὴν πλάνῃ,

διότι εἶνε ἡ ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς᾽ σώζει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία,

διότι εἶνε ὁ Δίκαιος καὶ ὁ Ἅγιος" σώζει ἀπὸ τὸν θάνατο,

διότι εἶνε ἡ ᾿Ανάστασις καὶ ἡ Ζωή᾽ σώζει ἀπὸ ὅλα τὰ κακά,

διότι εἶνε ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεός. Καὶ σώζει ὅλους τοὺς

ἀνθρώπους, διότι εἶνε ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς ὅλων.

᾿Αδελφοί! Οἱ ταλαίπωροι οἱ ἄνθρωποι κατὰ καιροὺς πίστεψαν σὲ διαφόρους σωτῆρες καὶ ἀπογοητεύτηκαν. Διότι ὅλοι ἐκεῖνοι ἦταν ψευδοσωτῆρες, ὅπως θὰεἶνε καὶ ὅσοι θὰ ἐμφανισθοῦν στὸ μέλλον. Ὁ ᾿Εσταυρωμένος, αὐτὸς μόνον εἶνε ὁ ἀληθινὸς Σωτήρ, αὐτὸς μόνο δὲν ἀπογοητεύει κανένα. Τὸ γλυκύτατο ὄνομά του Ἰησοῦς σημαίνει τὴ θεότητά του καὶ τὴ σωτηρία μας: ὁ Γιαχβὲ σώζει.

Ἂς τὸ διακηρύττωμε συνεχῶς, σὲ κάθε περίστασι καὶ εὐκαιρία, σὲ κάθε συνάνθρωπο καὶ ἀδελφό: Μόνον ὁ σαρκωμένος καὶ σταυρωμένος Θεὸς σώζει. Οἱ ἄλλοι ἢ καταποντίζουν ἢ ἁπλῶς ὑποβοηθοῦν στὴ γνωριμία καὶ τὴν σύνδεσι μὲ τὸν Σωτῆρα.