Οἱ διακόνισσες δὲν ἦταν ποτὲ κληρικοί, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν κοινωνοῦσαν τοὺς πιστούς.

Μαθαίνουμε ὅτι χειροτονήθηκε «διακόνισσα» στὴν Ζιμπάμπουε ἀπὸ τὸν ἐπιχώριο μητροπολίτη Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ὑπάγεται στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς, γιὰ καλυφθοῦν οἱ «εἰδικὲς ἀνάγκες» τῆς οἰκείας ἐνορίας.

Τὰ θετικὰ σχόλια ποὺ ὑποδέχονται τὴν εἴδηση κάνουν λόγο ἀφ’ ἑνὸς γιὰ τὴν «ἀναβίωση τοῦ ἀρχαίου ἐκκλησιαστικοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν», ἐνῷ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιχαίρουν γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι «χειροτονήθηκε ἡ πρώτη διακόνισσα στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία». Καὶ «παράδοση» ἀλλὰ καὶ «ἐξέλιξη»: δύο σὲ ἕνα! Κι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ διαλέξει αὐτὸ ποὺ τοῦ ἀρέσει.

Τί ἰσχύει στὴν προκειμένη περίπτωση; Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ τί ἀκριβῶς σημαίνει ἡ λέξη «διακόνισσα»: σημαίνει ἕνα ἐκκλησιαστικὸ λειτούργημα γιὰ τὴν ἄσκηση συγκεκριμένων πρακτικῶν καθηκόντων (νεωκόρος) ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἱερωσύνη, ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ στὴν παράδοση τῆς ἐκκλησίας, ἤ σημαίνει τὸν κατώτερο ἱερατικὸ βαθμὸ ἀντίστοιχο τοῦ διακόνου («γυναῖκα διάκος»);

Ὁ θεσμὸς τῆς διακόνισσας ὑπῆρχε ἤδη ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους, κι ὡς τέτοια ἀναφέρεται ἡ Φοίβη ὡς «διάκονος τῆς ἐκκλησίας ἐν Κεγχρεαίς». Ὅμως, αὐτὸ δὲν σήμαινε τὸν σήμερα γνωστὸ βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης. Γιὰ νὰ τὸ ποῦμε ἁπλά: ἡ Ἁγία Φοίβη ἡ διακόνισσα δὲν ἦταν «παπᾶς», ὅπως «παπᾶς» δὲν ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Στέφανος, ὁ πρωτομάρτυρας καὶ ἀρχιδιάκονος. Οἱ πρῶτοι ἑπτὰ διάκονοι ποὺ ὅρισαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ ἔθεσαν τὰς χεῖρας τους ἐπὶ τῶν κεφαλῶν τους δὲν ἦταν «παπᾶδες» ἀλλὰ τραπεζοκόμοι ποὺ ἐπιστατοῦσαν στὴν δίκαιη κατανομὴ τοῦ σιτηρεσίου μεταξὺ τῶν πιστῶν.

Οἱ διακόνισσες ἀναφέρονται ἐπὶ αἰῶνες στὴν λειτουργικὴ ζωὴ τῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν εἶχαν ποτὲ ἱερατικὸ ἀξίωμα, ἀντίστοιχο τοῦ μετέπειτα διακόνου κληρικοῦ. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ διακόνισσα δὲν ἦταν ποτὲ στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία βαθμὸς τῆς ἱερωσύνης γιὰ γυναῖκες, διότι ἁπλούστατα σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση δὲν ὑπῆρξαν ποτὲ γυναῖκες κληρικοί.

Οἱ διακόνισσες χειροτονοῦνταν κι αὐτές, ὄχι ὅμως γιὰ τὸ «ἱερατεύειν», ἀλλὰ γιὰ τὴν ἄσκηση συγκεκριμένων πρακτικῶν καθηκόντων, ὅπως ἡ ἐπίσκεψη ἀσθενῶν ἤ φυλακισμένων γυναικῶν, ἡ κατήχηση νεοεισερχομένων γυναικῶν ἤ ἡ προετοιμασία τοῦ βαπτίσματός τους (γιὰ προφανεῖς λόγους), ἡ καθαριότητα τοῦ ναοῦ ἤ ἡ φύλαξη τῶν θυρῶν τους γιὰ νὰ μὴν εἰσέρχεται ἄπιστος ἤ ἀμύητος.

Αὐτὰ ποὺ γράφουν διάφοροι γιὰ τὴν μοναχὴ Μαγδαληνὴ ποὺ χειροτόνησε ὁ Ἄγιος Νεκτάριος διακόνισσα -ὅτι δῆθεν χειροτόνησε «γυναῖκα διάκο», δηλαδὴ «γυναῖκα παπά»- εἶναι κολοκύθια τούμπανα, καὶ τὰ διαψεύδει ὁ ἴδιος σὲ ἐπιστολή του ἀναφέροντας ὅτι οἱ διακόνισσες τελοῦν χρέη νεωκόρου, καὶ σὲ ἀπόλυτη ἀνάγκη μποροῦν νὰ μεταφέρουν τὴν θεία εὐχαριστία γιὰ βαριὰ ἄρρωστες γυναῖκες.

Οἱ διακόνισσες δὲν ἦταν ποτὲ κληρικοί, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν κοινωνοῦσαν τοὺς πιστούς, ὅπως ἀντιθέτως βλέπουμε ξεκάθαρα στὴν φωτογραφία, στὴν ὁποία ἡ ἐν λόγῳ «διακόνισσα» κρατάει τὸ ἅγιο Δισκοπότηρο καὶ μεταλαμβάνει τοὺς πιστούς, διενεργώντας ἔτσι ἱερατικὴ πράξη τελώντας χρέη πρεσβυτέρου, μὲ τὸν διάκονο μάλιστα δίπλα της νὰ τὴν ἐπικουρεῖ.

Πρόκειται γιὰ καραμπινάτη περίπτωση γυναικείας ἱερωσύνης, ποὺ δὲν ἔχει τὴν παραμικρὴ σχέση μὲ τὴν ἀναβίωση τοῦ θεσμοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν διακονισσῶν, ἀλλὰ μονάχα σχέση μὲ τὴν χειροτονία γυναικῶν στὸν κατώτατο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, ὅπως ἤδη γίνεται στοὺς διαμαρτυρομένους, ποὺ σπάει κάθε ρεκὸρ καταπάτησης τῶν ἱερῶν κανόνων.

Ἡ κατρακύλα -μαζὶ μὲ το κοροϊδιλίκι- δὲν φαίνεται νὰ ἔχει σταματημὸ στοὺς κύκλους τῶν οἰκουμενιστῶν.

Καὶ πάλι θὰ ἐπιστρατευθοῦν οἱ γνωστοὶ ἀγαπουλισμοὶ τοῦ τύπου «ὁ Χριστὸς εἶπε: ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», «μὰ τόσο πολὺ μισεῖτε τὶς γυναῖκες» κτλ. κτλ.

Λογικὸ ὅταν τὸ «ποίμνιο» (τῶν δώδεκα παρὰ τέταρτο) θὰ αἰσθάνεται ὄμορφα ποὺ ἡ «ἐκκλησία» -ἐπὶ τέλους!- συμβαδίζει μὲ τὶς «ἐπιταγὲς τῶν καιρῶν».

Καὶ προσέξτε γιατὶ τὰ μυστήρια τῆς «διακόνισσας» εἶναι «ἔγκυρα», ἀφοῦ δὲν ἔχει καθαιρεθεῖ, «ὅπως λένε ἄλλωστε καὶ οἱ ἱεροὶ κανόνες»….! Ἔτσι δὲν εἶναι;

 

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΧΡΟΝΩΝ

………………………….

 

Η χειροτονία των γυναικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία – Αναβιώνει ο θεσμός των διακονισσών στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας

* Εκδοση συλλογικού τόμου προς τιμήν του Πατριάρχη Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου από το Κέντρο Οικουμενικών και Ιεραποστολικών Μελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης

Το Κέντρο Οικουμενικών Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Mελετών «Μητροπολίτης Παντελεήμων Παπαγεωργίου» της Θεσσαλονίκης (Center of Ecumenical, Missiological and Ecological Studies ”Metropolitan Panteleimon Papageorgiou” – CEMES, http://cemes.weebly.com) με την ευκαιρία της συμμετοχής του στο ετήσιο συνέδριο Ορθόδοξης Πνευματικότητας που διοργάνωσε η μοναστική κοινότητα του Bose (στην περιοχή νοτιοανατολικά του Τορίνο της Ιταλίας) από 6 έως 9 Σεπτεμβρίου 2017, με θέμα «Το δώρο της φιλοξενίας», είχε την ιδιαίτερη χαρά και τιμή να επιδώσει στον Μακαριώτατο Πατριάρχη και Πάπα Αλεξανδρείας κ. Θεόδωρο, στο πλαίσιο ιδιαίτερης συνάντησης μαζί του, το μόλις εκδοθέν έργο του Κέντρου «Διακόνισσες, χειροτονία των γυναικών και Ορθόδοξη θεολογία».

Ο συλλογικός τόμος – την έκδοση του οποίου επιμελήθηκαν οι πανεπιστημιακοί (ΑΠΘ) και τα εταιρικά μέλη του CEMES κ.κ. Π. Βασιλειάδης, Ευαγ. Αμοιρίδου και Μόσχος Γκουτζιούδης – αποτελεί καρπό της προσπάθειας του CEMES να καταγράψει και να παρουσιάσει με επιστημονική εγκυρότητα και σεβασμό στην παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας την πραγματικότητα ως προς το θεσμό των διακονισσών. Μετά από απόφαση του Κέντρου, ο τόμος έχει αφιερωθεί στον Μακαριώτατο ως έκφραση ελάχιστης ευγνωμοσύνης για τις προσπάθειες που ο ίδιος και το σεπτό Πατριαρχείο Αλεξανδρείας καταβάλουν για τη αναβίωση του θεσμού την περιοχή ευθύνης τους, σε κανονικό πλαίσιο και σε πλήρη αρμονία με τη λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας μας.

Ο Μακαριώτατος εξήρε τη συμβολή της Ορθόδοξης θεολογικής κοινότητας και ιδιαίτερα των μελών του Κέντρου ως προς τη διασαφήνιση των ζητημάτων που σχετίζονται με το θεσμό των διακονισσών. Σε άλλο σημείο, ο Μακαριώτατος τόνισε ότι η πρωτοβουλία της αναβίωσης του θεσμού των διακονισσών είναι συνυφασμένη με τις ιδιαίτερες ποιμαντικές και ιεραποστολικές ανάγκες της Εκκλησίας στην Αφρικανική Ήπειρο εκφράζοντας παράλληλα την ελπίδα το παράδειγμα αυτό να ακολουθηθεί και από άλλες κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες. Ο πρόεδρος του Κέντρου ομ. καθηγητής κ. Πέτρος Βασιλειάδης παράλληλα με την επίδοση του τόμου προσεκάλεσε το Μακαριώτατο να επισκεφτεί τα γραφεία του Κέντρου στην Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας στη Θεσσαλονίκη, την οποία πρόσκληση ο Πατριάρχης ασμένως αποδέχθηκε. Επίτιμος πρόεδρος του CEMES είναι ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος, ενώ εταιρικό μέλος και περιφερειακός εκπρόσωπός του στη Λάρισα είναι ο θεολόγος καθηγητής, Δρ. Χάρης Ανδρεόπουλος. (εδώ)

 

…………………………………………………………………………

Το 2016 ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόδωρος τελεί τον πρώτο αγιασμό των διακονισσών

 

 

https://orthodoxdeaconess.org/patriarch-theodoros-of-alexandria-performs-first-consecration-of-deaconesses/

Επί της εορτής του Αγίου και Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου του Τύρου, 17 Φεβρουαρίου 2016, ημέρα κατά την οποία ο Μακαριώτατος Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β' εορτάζει την ονομαστική του εορτή, τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, εντός του Ιεραποστολικού Κέντρου Κολωνέζι.

Μαζί με τον Αλεξανδρινό Προκαθήμενο συνέστησαν οι Σεβασμιώτατοι Νικηφόρος, Μητροπολίτης Κινσάσα, Ιννοκέντιος, Μητροπολίτης Μπουρούντι και Ρουάντα και ο τοπικός Μητροπολίτης Κατάνγκα Μελέτιος, συνοδευόμενος από τον Κλήρο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Όπως αναφέρει το επίσημο site του Πατριαρχείου, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μίλησε κατά την ομιλία του για τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Θεόδωρο, τονίζοντας την ομολογία του μαρτυρίου ενώπιον των διωκτών της πίστεως και την αγάπη του για τον Ιησού Χριστό.

πηγή: https://aktines.blogspot.com/