Η ΝΙΚΗ για τα αλυτρωτικά τραγούδια στην Φλώρινα

“Αγαπάς την Ελλάδα; Απόδειξέ το!”

Η πατρίδα μας η Ελλάδα, αλλά και ευρύτερα ο Ελληνισμός, από την Κριμαία και την Οδησσό μέχρι την Αλεξάνδρεια, και από την Μάγκνα Γρέτσια μέχρι την Κύπρο και την Συρία, διαχρονικά αγκαλιάζει πληθυσμούς με διάφορες ιδιαίτερες πολιτιστικές αποχρώσεις, τοπικές παραδόσεις, γλώσσες και διαλέκτους. Η φωτεινή αγκαλιά της Ρωμιοσύνης χωράει όλους όσους ενστερνίζονται και αντλούν ταυτότητα από τον υπερ-χιλιετή Ελληνισμό, τον πολιτισμό αυτού του τόπου, τις μνήμες του, τις αξίες του, τις παραδόσεις του, την μεταφυσική του.

Στο πλαίσιο αυτό η Τέχνη, η Μουσική, τα διάφορα πολιτιστικά αγαθά και οι παραδόσεις όχι μόνο είναι πολύτιμα και σεβαστά, αλλά και πρέπει να στηρίζονται και να αναδεικνύονται από την επίσημη Πολιτεία. Είναι ο πλούτος μας.

Όμως κάποιες φορές η Τέχνη, αυτή η υπέροχη έκφανση του ανθρώπινου πνεύματος, μπορεί να υποστεί κακόβουλη εργαλειοποίηση. Αντί να ενώνει, να διχάζει. Αντί να εξυψώνει, να υπονομεύει.

Σκέψεις για την Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού

Σήμερα, πρώτη Κυριακή μετά την Γέννηση του Κυρίου μας, η Εκκλησία μας αφιερώνει την ημέρα στο Αγέννητο Παιδί.

Αγέννητο Παιδί είναι εκείνη η ανθρώπινη ύπαρξη που έχει ήδη έρθει στον κόσμο, χωρίς να της έχουμε αποδώσει ημέρα γενεθλίων.

Βλέπετε, η ημέρα των γενεθλίων έχει να κάνει με εμάς τους γύρω, τους εξωτερικούς μάρτυρες, αλλά όχι με την πραγματική έναρξη της ζωής, που ήδη έχει συμβεί προ πολλού, «ἐξ ἂκρας συλλήψεως».

Το Αγέννητο Παιδί, χωρίς να έχει αντικρύσει απευθείας το φως της ημέρας, βλέπει τις φωτοσκιάσεις. Αγάλλεται με την ήπια μουσική και τρομάζει στους ξαφνικούς θορύβους. Νιώθει τα αισθήματα της κυοφορούσας μάνας, χαμογελά όταν εκείνη η ευλογημένη τροφός είναι καλά, δυστροπεί με τις στενοχώριες της. Χαίρεται το χάδι κι ας μην το αγγίζει κανείς απευθείας. Και, πώς άραγε να ερμηνεύσουμε εκείνο το μικρό μυστήριο, τη μητρική μυρωδιά που το Αγέννητο Παιδί αντιλαμβάνεται μέσα στο αμνιακό υγρό! Όταν το νεογέννητο βρέφος το εναποθέσουν στην αγκαλιά της μάνας, εκείνο ηρεμεί γιατί καταλαβαίνει τη γνώριμη μυρωδιά της, τη μυρωδιά της μικρής πατρίδας στην οποία έζησε πολλούς μήνες ως Αγέννητο Παιδί.

Μνήμη των Aγίων Nηπίων των υπό Hρώδου αναιρεθέντων (29 Δεκεμβρίου)

Μνήμη των Aγίων Nηπίων των υπό Hρώδου 

αναιρεθέντων, χιλιάδων όντων δεκατεσσάρων

Διά ξίφους άωρα μητέρων βρέφη,

Ανείλεν εχθρός του βρεφοπλάστου Bρέφους.

Nήπια αμφ’ ενάτην τάμον εικάδα παππάζοντα.

Η σφαγή των Νηπίων. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Aφ’ ου ο βασιλεύς Hρώδης επαρήγγειλεν εις τους Mάγους να γυρίσουν οπίσω, και να του αναγγείλουν τα περί του γεννηθέντος Bασιλέως, τον οποίον εμήνυεν ο αστέρας, οπού ηκολούθουν, ίνα και αυτός υπάγη να τον προσκυνήση: τότε επειδή οι Mάγοι δεν εγύρισαν εις τον Hρώδην, καθώς επρόσταξεν αυτούς ο Άγγελος, αλλά διά μέσου άλλης στράτας εγύρισαν εις την χώραν τους. Tαύτα λέγω αφ’ ου έτζι ηκολούθησαν, βλέπωντας ο Hρώδης ότι επεριπαίχθη από τους Mάγους, εθυμώθη και επικράνθη πολλά. Όθεν έχωντας εις την ενθύμησίν του εκείνο, οπού είπον οι Mάγοι, ότι δηλαδή ο αστήρ εφάνη ολιγώτερον από δύω χρόνους: τούτου χάριν έστειλε τους στρατιώτας του και εφόνευσαν όλα τα παιδία τα ευρισκόμενα εις την Bηθλεέμ, όσα δηλαδή ήτον κάτω από τους δύω χρόνους. Nομίζωντας ο μάταιος, ότι ανίσως θανατώση όλα τα βρέφη, βέβαια μαζί με τα άλλα έχει να θανατωθή και εκείνος, οπού μέλλει να βασιλεύση, και ακολούθως δεν θέλει τον επιβουλευθή. Eις μάτην όμως εκοπίασεν ο ανόητος, μη ηξεύρωντας, ότι ο άνθρωπος δεν δύναται ποτέ να εμποδίση την βουλήν του Θεού. Όθεν, εις μεν τα νήπια, επροξένησε Bασιλείαν Oυρανών. Eις δε τον εαυτόν του, επροξένησεν ο άθλιος την αιώνιον κόλασιν1.

Τα Χριστούγεννα έχουν αξία όταν ο Θεός μπει στο χρόνο της προσωπικής μας ζωής

Ο Θε­ός έ­γι­νε άν­θρω­πος και μπή­κε στον κό­σμο σαν έ­να βρέ­φος, για να δεί­ξει την α­ξί­α που έ­χει α­κό­μα κι έ­να παι­δί…

Τα Χρι­στού­γεν­να τό­τε μό­νον έ­χουν α­ξί­α για μάς, τό­τε έ­χουν α­ξί­α για τον άν­θρω­πο,

ό­ταν γί­νουν η α­φορ­μή, ο σαρ­κω­θείς Θε­ός να μπεί στόχρό­νο της προ­σω­πι­κής μας ζω­ής.

Ό­ταν μπεί μέ­σα στο χρό­νο της ζω­ής μας – και την κό­ψει στη μέ­ση:

στην πρό και την με­τά Χρι­στόν.

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Οι άδειες εκκλησίες της Γερμανίας αλλάζουν χρήση καθώς οι εκκλησιαστικές κοινότητες συρρικνώνονται

Μέ θλίψη παρατηρούμε, ότι στην πεφωτισμένη Δύση οι ναοί μετατρέπονται σε γυμναστήρια, ξενοδοχεία κ. ἄ. , γεγονός πού θεωρεῖται ἀπολύτως φυσικό! Μέχρι τώρα τέτοιες πρακτικές ἀκολουθοῦσαν τά ἀνελεύθερα κομμουνιστικά καί ἄλλα ἄθεα καθεστώτα… Θετική ἐντύπωση ἀφήνει ἡ αὔξηση τῶν ὀρθοδόξων πιστῶν στό Βερολίνο. (Ο. Τ.)

Axel Rowohlt | Κρίστοφ Στρακ

Ο αριθμός των πιστών Χριστιανών στη Γερμανία μειώνεται. Το αποτέλεσμα είναι να “περισσεύουν” εκκλησίες. Τι συμβαίνει με αυτούς τους άδειους οίκους λατρείας;

Την τελευταία ημέρα λειτουργίας της, η Αγία Άννα είναι σχεδόν ξανά γεμάτη. Μια χορωδία τραγουδά και το μικρό όργανο τους υποστηρίζει. Αλλά αυτή είναι η τελευταία λειτουργία στη μικρή καθολική εκκλησία στο Γκίλντεχαους, μια περιοχή του Μπαντ Μπέντχαϊμ κοντά στα γερμανο-ολλανδικά σύνορα. Στο μέλλον, το κτίριο δεν θα είναι πλέον χώρος λατρείας.

Εύκολο να κατακρίνεις τους άλλους (Διδακτική ιστορία)

~ Μια γυναίκα πήγε σε κάποιον ιερέα να εξομολογηθεί. Αφού, λοιπόν, τελείωσε την εξομολόγησή της και έλαβε συγχώρεση για τις αμαρτίες που εξομολο­γήθηκε, ξεκίνησε για το σπίτι της.

Πριν, όμως, φθάσει, θυμήθηκε ότι είχε ξεχάσει μια αμαρτία. Δεν έμεινε πολύ με αυτή τη σκέψη και πήρε το δρόμο της επιστροφής προς τον πνευματικό. Εκείνος, αφού τη ρώτησε το λόγο της επιστροφής της, έβαλε το πετραχήλι και άκουσε με πολλή προσοχή τα όσα ήθελε η γυναίκα εκείνη να προσθέσει στην εξομολό­γησή της. Όταν τελείωσε, της είπε ο ιερέας:

«Πήγαινε στο σπίτι σου, πάρε μια κότα και να επιστρέψεις εδώ με την κότα. Στο δρόμο που θα έρχεσαι να βγάζεις φτερά από την κότα και να τα πετάς».

Εκείνη, λοιπόν, παιδί της υπακοής, εφάρμοσε τα όσα της είπε ο πνευματικός της. Όταν ήρθε στον ιερέα πάλι, της είπε:

Προσκύνημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη στην Νικομήδεια, στα ερείπια του Ναού όπου εκάησαν οι άγιοι Δισμύριοι Μάρτυρες

Οἱ ἅγιοι Δισμύριοι (Εἴκοσι χιλιάδες) μάρτυρες ἐν Νικομηδείᾳ

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Κατὰ τὴν περίοδο βασιλείας τοῦ μοχθηροῦ τυράννου Μαξιμιανοῦ (286-305), ἡ χριστιανική πίστη ἄνθιζε στὴ Νικομήδεια καὶ αὔξανε μέρα μὲ τὴ μέρα. Κάποτε ὁ αὐτοκράτορας βρισκόταν σ’ αὐτὴ τὴν πόλη και πληροφορήθηκε γιὰ τὸν μεγάλο ἀριθμὸ τῶν χριστιανῶν ἐκεῖ καὶ γιὰ τὴν ἀκμὴ τῆς χριστιανικῆς Ἐκκλησίας· κυριευμένος τότε ἀπὸ φθόνο κατέστρωσε ἕνα σχέδιο γιά τὸ πῶς νὰ τοὺς ἐξοντώσει. Ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων πλησίαζε. Γνωρίζοντας ὁ αὐτοκράτορας ὅτι σύσσωμοι οἱ χριστιανοί προσέρχονταν στὴν ἐκκλησία ἐκείνη τὴν ἡμέρα γιά νά ἑορτάσουν, διέταξε να περικυκλωθεῖ ἡ ἐκκλησία ἀπὸ στρατιῶτες καὶ αὐτοὶ νὰ βάλουν φωτιά!

Τα μεσάνυχτα, ξημερώματα Χριστουγέννων, ὅταν ὅλο τὸ ἐκκλησίασμα βρισκόταν μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ ξεκινοῦσε ἡ λαμπρὴ Ἀκολουθία, οἱ στρατιῶτες περικύκλωσαν τὸ κτίριο καὶ δὲν ἄφηναν κανένα νὰ βγεῖ ἔξω. Ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ αὐτοκράτορα μπῆκε στὴν ἐκκλησία καὶ ἀνακοίνωσε στοὺς πιστοὺς τὴ διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα: εἴτε θὰ προσέφεραν ἀμέσως θυσίες στὰ εἴδωλα, εἴτε θὰ καίγονταν ζωντανοὶ τὴν ίδια στιγμή. Τότε ἕνας ηρωικός στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἀρχιδιάκονος, διάπυρος μὲ ἔνθεο ζῆλο ἄρχισε νὰ ἐνθαρρύνει τὸν λαό, ὑπενθυμίζοντας στοὺς πιστοὺς τὴν ἱστορία τῶν Τριῶν Παίδων στὴν κάμινο τῆς Βαβυλῶνος.

Μνήμη των αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου αγίων νηπίων: Ο Ιερός Χρυσόστομος για την σφαγή των νηπίων

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΝΗΠΙΩΝ 

[:Ματθ.2,13-23]

«Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων(:Τότε ο Ηρώδης, όταν είδε ότι οι μάγοι τον εξαπάτησαν και τον ξεγέλασαν, θύμωσε πολύ. Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)»[Ματθ.2,13].

Δεν έπρεπε βέβαια ο Ηρώδης να οργιστεί αλλά να φοβηθεί και να μαζευτεί και να εννοήσει ότι επιχειρεί ακατόρθωτα πράγματα. Δεν συγκρατείται όμως. Όταν η ψυχή είναι αχάριστη και ανεπίδεκτη δεν υποχωρεί σε κανένα από τα φάρμακα, που δίνει ο Θεός. Ιδού, παρατήρησε και τούτον πώς συναγωνίζεται τους προηγούμενούς του σε κακία· προσθέτει φόνο στους φόνους και παντού τρέχει κατά κρημνού. Σαν να ήταν κυριευμένος από κάποιον δαίμονα της οργής αυτής και του μίσους. Δεν υπολογίζει κανένα, μανιάζει και εναντίον των μάγων που τον γέλασαν, αφήνει την οργή του να ξεσπάσει κατά των παιδιών, που δεν τον είχαν σε τίποτε βλάψει και αποτολμά στην Παλαιστίνη ένα δράμα συγγενικό με όσα είχαν τότε συμβεί στην Αίγυπτο[:Αναφέρεται εδώ ο Ιερός Χρυσόστομος στην διαταγή του Φαραώ να θανατώνονται όλα τα αρσενικά παιδιά που γεννούσαν οι Ισραηλίτες: βλ. Εξοδ.1,15 κ.ε.]. Διότι λέγει: «Καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλε πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεὲμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὃν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων(:Έστειλε λοιπόν στρατιώτες, οι οποίοι σκότωσαν όλα τα παιδιά που ήσαν στη Βηθλεέμ και σε όλα τα περίχωρα και τα σύνορά της, από ηλικία δύο ετών και κάτω, σύμφωνα με το χρονικό διάστημα που εξακρίβωσε από τους μάγους)»[Ματθ.2,16].

Αυτές τις γιορτές… Κάποιος δεν θα έχει ούτε έναν άνθρωπο να αλλάξει μαζί του μια κουβέντα…

Αυτές τις γιορτές… Κάποιος δεν θα έχει ούτε έναν άνθρωπο να αλλάξει μαζί του μια κουβέντα…

Κάποιος δεν θα έχει ούτε έναν άνθρωπο να αλλάξει μαζί του μια κουβέντα.

Κάποιος, δεν θα ακούσει ευχές, ούτε θα έχει κάποιον να του κάνει μια αγκαλιά.

Σε κάποιον, δε θα πει κανείς τα κάλαντα, ούτε θα τον επισκεφθούνε σπίτι και ας το λαχταράει σαν μικρό παιδί.

Κάποιος, φέτος τις γιορτές, θα νιώθει μια μαυρίλα στη ψυχή του, χωρίς να ξέρει που οφείλεται.

Κάποιος θα πονάει. Θα πονάει πολύ. Στο σώμα. Και κάποιος θα ξενυχτά δίπλα σε κάποιον που πονάει.

Άγιος Παΐσιος: “Εάν θέλεις να βοηθήσεις την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξεις να διορθώσεις τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς να διορθώσεις τους άλλους”

Εάν θέλεις να βοηθήσεις την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξεις να διορθώσεις τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς να διορθώσεις τους άλλους.

Αν διορθώσεις τον εαυτό σου, αµέσως διορθώνεται ενα κοµµατάκι της Εκκλησίας. Εάν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωµένη. Άλλα σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί το να ασχολείσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολείσαι µε τους άλλους είναι εύκολο.

Εάν ασχοληθούµε µε την διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην «εσωτερική» δράση παρά στην εξωτερική, δίνοντας τα πρωτεία στην θεία βοήθεια, θα βοηθήσουµε τους άλλους περισσότερο και θετικώτερα.

Γιά ποιό λόγο ἐνανθρώπησε ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ Πατήρ ἤ τό Πνεῦμα• καί ποιές οἱ συνέπειες τῆς ἐνανθρώπησης (Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ)

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, 14ος αι.

Ὁ Πατήρ δέν μεταπίπτει στόν Υἱό, παραμένει πάντα Πατήρ· ὁ Υἱός δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα, παραμένει πάντα Υἱός· τό Πνεῦμα δέν μεταπίπτει στόν Πατέρα ἤ τόν Υἱό, παραμένει πάντα Πνεῦμα ἅγιο. Ἡ ἰδιότητα καθενός προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδας εἶναι σταθερή καί ἀμετάβλητη. Πῶς, ἄλλωστε, θά παρέμενε ἰδιότητα ἄν ἐναλασσόταν συνεχῶς περνώντας κάθε φορά σέ ἄλλο πρόσωπο; Γιαυτό ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι πού γίνεται Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά παραμείνει ἀκριβῶς ἡ ἰδιότητα ἀμετακίνητη. Γιατί, ὄντας Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔγινε Υἱός τοῦ ἀνθρώπου παίρνοντας σάρκα ἀνθρώπου ἀπ’ τήν ἁγία Παρθένο, δέν ἀλλοτριώθηκε ἀπό τήν υἱική του ἰδιότητα.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἐνανθρώπησε γιά νά χαρίσει ξανά στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο δημιουργώντας τον τόν προόρισε. Τόν δημιούργησε σύμφωνα μέ τή δική του εἰκόνα, διανοητή καί ἐλεύθερο, προορισμένο νά τοῦ μοιάζει, δηλαδή νά ᾿ναι, ὅπως καί ὁ δημιουργός του, τέλεια ἐνάρετος, πράγμα κατορθωτό γιά τήν ἀνθρώπινη φύση. Γιατί οἱ ἀρετές, δηλαδή ἡ νηφαλιότητα, ἡ ἠρεμία, ἡ ἀκεραιότητα, ἡ ἀγαθοσύνη, ἡ σοφία, ἡ δικαιοσύνη, ἡ ἀνεξικακία εἶναι πρωταρχικά, γνωρίσματα τῆς θείας φύσης.

ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

Ένα περιστατικό από τη ζωή του Χριστού ώς Θείου Βρέφους: όταν ή άγια οικογένεια διέφυγε από το ξίφος τού Ηρώδη, και πορευόταν στην Αίγυπτο, εμφανίστηκαν καθ’ οδόν κάποιοι ληστές, με πρόθεση νά κατακλέψουν τούς οδοιπόρους. Ό δίκαιος Ιωσήφ οδηγούσε το γαϊδουράκι, πάνω στο όποιο ήταν φορτωμένα τά λίγα ύπάρχοντά τους και όπου έπέβαινε ή Ύπεραγία Θεοτόκος, κρατώντας στο στήθος της τον Υιό της.

Οί ληστές άρπαξαν το γαϊδουράκι με σκοπό νά το οδηγήσουν μακριά, και ένας άπ’ αυτούς πλησίασε τη Μητέρα τού Θεού γιά νά δει τί κρατούσε κατάστηθα. Μόλις άντίκρισε τον Χριστό-νήπιο, έξεπλάγη άπό την άσυνήθιστη ομορφιά Του και τότε, μέσα στην έκπληξή του, άναφώνησε: «Και ό Θεός αν έπαιρνε σάρκα ανθρώπινη, δεν θά μπορούσε νά είναι πιο όμορφος άπ’ αυτό το Παιδί!». Κατόπιν ό ληστής πρόσταξε τούς συνεργούς του νά μην άρπάξουν τίποτα άπ’ αυτούς τούς οδοιπόρους.