Απογοητεύεσαι επειδή έχεις προσδοκίες…

Απογοητεύεσαι επειδή έχεις προσδοκίες…

Επειδή περιμένεις οι άλλοι να σε καταλάβουνε.

Επειδή θεωρείς αυτονόητο το γεγονός ότι θα κάτσουν να σε ακούσουν.

Επειδή περιμένεις ότι σου φερθούνε με τον τρόπο που τους φέρεσαι και εσύ.

Απογοητεύεσαι επειδή έχεις προσδοκίες…

Την ‘’αγάπη’’, τον χρόνο και το ενδιαφέρον τους κάποιοι άνθρωποι τα πουλάνε πολύ ακριβά.

Δεν είναι αυτά για όλους, πράγματα αυτονόητα.

Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι καλοί… Ή τουλάχιστον, δεν θέλουνε όλοι οι άνθρωποι πάντα το καλό σου…

Απογοητεύεσαι επειδή έχεις προσδοκίες…

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τούτο, τόσο το καλύτερο.

Τόσο θα πονάς λιγότερο.

Τόσο θα σταματήσεις να βιώνεις μικρούς θανάτους, ξανά και ξανά, κάθε μέρα στη ζωή σου.

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τούτο, τόσο το πιο ελεύθερος θα νιώσεις μονομιάς.

Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τούτο, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσεις πάλι να αναπνεύσεις…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Αν το έχεις αυτό… σώθηκες!

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων.

Με τέτοια επίγνωση έρχεσαι σε ταπείνωση και παίρνεις χάρη από τον Κύριο. Διαφορετικά αν δεν αποκτήσεις αυτογνωσία, αλλ’ υπολογίζεις μόνο τον κόπο σου, γνώριζε ότι πάντοτε θα βρίσκεσαι μακριά από το δρόμο. Διότι δεν λέει ο Προφήτης· “ίδε, Κύριε, τον κόπον μου”, αλλά “ίδε, λέγει, την ταπείνωσίν μου και τον κόπον μου”. Ο κόπος είναι για το σώμα, η ταπείνωση για τη ψυχή και πάλι τα δύο μαζί, κόπος και ταπείνωση, για όλον τον άνθρωπο.

Γιά μία σωστή ἐξομολόγηση

Ἕνα κείμενο περί Ἐξομολογήσεως

(ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ» ἐκδ. Παπαδημητρίου)

Εἰς τό τέλος τῆς ἑβδομάδος, ἀφοῦ προπαρασκευάσθηκα καλά γιά τήν ἁγία Κοινωνία, πρίν ἐξομολογηθῶ, ἐσκέφθηκα ὅτι ἦταν μιά εὐκαιρία νά κάνω ἐκεῖ μιάν ἐξομολόγησιν ὅσον τό δυνατόν πιό λεπτομερῆ. Ἄρχισα, λοιπόν, τήν προσπάθεια γιά νά θυμηθῶ ὅλα τά ἁμαρτήματα ἀπ’ τήν νεότητά μου καί γιά νά μή τυχόν λησμονήσω ἔστω καί τό παραμικρό, τά ἔγραψα μέ ὅση τό δυνατόν περισσότερη λεπτομέρεια. Ἐγέμισα ἔτσι μιά μεγάλη κόλλα χαρτί μέ ὅλα αὐτά πού ἔγραψα. Ἔπειτα, ὅμως, ἄκουσα ὅτι εἰς τήν Κιταβάγια Παστίνα, πού ἀπέχει περίπου τρία χιλιόμετρα ἀπό ἐκεῖ, ἐζοῦσεν ἕνας ἀσκητής ἱερεύς, ὁ ὁποῖος ἦτο σοφός ἄνθρωπος καί γεμᾶτος ἀπό κατανόηση. Ὁποιοσδήποτε ἐπήγαινεν εἰς αὐτόν γιά νά ἐξομολογηθεῖ, εὑρισκόταν σέ μιάν ἀτμόσφαιρα γεμάτη ἀπό μειλιχιότητα καί συμπάθεια, ἀποχωροῦσε δέ χορτᾶτος ἀπό διδασκαλία γιά τήν σωτηρία του καί ἤρεμος ψυχικά.

Σκέψεις για τα Χριστούγεννα

Αδαμαντία Τσιώνα, μαθήτρια Β’ Λυκείου

Χριστούγεννα! Με πόση προσμονή περιμένουμε κάθε χρόνο αυτή τη γιορτή! Πόσες φορές μετρήσαμε τις μέρες στο ημερολόγιο, περιμένοντας την στιγμή που όλος ο κόσμος θα φορέσει τα καλά του και θα γεμίσει με την έξαψη των ημερών! Τα χρυσά αγγελούδια που κοσμούν τις πλατείες, τα βελούδινα στολίδια στα δέντρα, ακόμη και εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε και γινόμαστε λίγο πιο λαμπεροί. Είναι όμως μόνο αυτό τα Χριστούγεννα; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, τίποτα βαθύτερο και ουσιαστικότερο από τις γιρλάντες και τα φωτάκια σε αυτή τη γιορτή;

Πώς μπορούμε να ξεχνάμε πως κάτω από το έλατο που τόσο επιμελώς στολίζουμε, εμείς οι ίδιοι τοποθετούμε τη φάτνη, ότι οι καμπάνες των κοντινών εκκλησιών ηχούν δυνατά; Πώς κλείνουμε τα αυτιά μας μπροστά στα παιδιά που ξεχύνονται στους δρόμους τραγουδώντας τα κάλαντα και μεταφέρουν το μήνυμα της ενανθρώπισης του Θεού;

Προτεινόμενα χριστουγεννιάτικα βιβλία

Τα Χριστούγεννα, αυτή η γλυκιά εποχή του χρόνου για μικρούς και μεγάλους, είναι γεμάτη αγάπη, ζεστασιά και οικογενειακές στιγμές.

Στην καρδιά αυτής της γιορτής βρίσκεται η παράδοση, η οποία μεταδίδεται μέσα από ιστορίες και παραμύθια που μαθαίνουν στα παιδιά τις αξίες της αγάπης, της φιλίας και της αλληλεγγύης. Η ελληνική αλλά και ξένη λογοτεχνία διαθέτει μοναδικούς θησαυρούς που συνδυάζουν τη λάμψη των γιορτών με τις συνήθειες, τα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου μας, προσφέροντας στα παιδιά όχι μόνο ποιοτική ψυχαγωγία αλλά και σύνδεση με τις ρίζες μας.

Η ανάγνωση χριστουγεννιάτικων βιβλίων μπορεί να αποτελέσει μία όμορφη οικογενειακή τελετουργία, όπου γονείς και παιδιά μοιράζονται στιγμές μαζί, εξερευνούν την ελληνική παράδοση και ανακαλύπτουν τις μικρές καθημερινές χαρές των γιορτών. Από τα πρώτα χρόνια της βρεφικής και παιδικής ηλικίας έως την εφηβεία, υπάρχουν βιβλία που μιλούν στην καρδιά των παιδιών και τα ενθαρρύνουν να βιώσουν τις αξίες της οικογένειας, της φιλίας και της προσφοράς.

Στο Χριστό στο κάστρο διαβάζει η Σοφία Χατζή Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

 

πηγή: https://www.youtube.com/

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Mηνά του καλλικελάδου, Eρμογένους, και Eυγράφου (10 Δεκεμβρίου)

Eις τον Mηνάν

Tμηθείς ο Mηνάς καν κελαδείν ουκ έχη,

Φιμοί κελαδούν δυσσεβείας το στόμα.

Eις τον Eρμογένη

Tην δυσσέβειαν εκπτύσας Eρμογένης,

Yπήρξε Mάρτυς ευσεβείας εκ ξίφους.

Eις τον Eύγραφον

Tας εκ μαχαίρας Eύγραφε τρώσεις φέρων,

Oξύς Θεού κάλαμος ώφθης ευ γράφων.

Eυκέλαδος δεκάτη Mηνάς ξίφει αυχένα δώκεν.

Μαρτύριον Αγίων Μηνά Καλλικελάδου, Ερμογένους και Ευγράφου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘

O Άγιος Mάρτυς Mηνάς ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμίνου εν έτει σλε΄ [235]1. Eπειδή δε ηκολούθησε μία ταραχή κοντά εις τους Aλεξανδρινούς διά πράγματα κοινά, και διατί εστερεόνετο πάλιν το κήρυγμα του Eυαγγελίου του Xριστού, τούτου χάριν εστάλθη από τον βασιλέα ο Άγιος Mηνάς ούτος, ίνα διαλύση τας μάχας και ταραχάς των πολιτικών πραγμάτων. Kαι ακολούθως ίνα φιλιώση εκείνους οπού εχθρεύθησαν αναμεταξύ των. Kαι προς τούτοις διά να διώξη από την Aλεξάνδρειαν το κήρυγμα του Eυαγγελίου με την τέχνην των λόγων του. Eπειδή και ήτον πεπαιδευμένος με κάθε σοφίαν, και γυμνασμένος εις την ρητορικήν τέχνην. Aθηναίος γαρ ήτον και εις τας Aθήνας είχε διατρίψη. Όθεν και ήτον έμπειρος από την ευγλωττίαν των Aθηναίων. Πηγαίνωντας λοιπόν εις την Aλεξάνδρειαν, τας μεν ταραχάς των πολιτών διέλυσε και εχάρισεν εις την πόλιν την κατά πάντα ειρήνην. Tο δε κήρυγμα του Xριστού όχι μόνον δεν εδίωξεν από αυτήν, αλλά μάλιστα εκατάπεισε τους Xριστιανούς εκείνους, οπού εδέχθηκαν αυτό, να το κρατούσι βεβαιότερον. Kαι προς τούτοις με την δύναμιν των λόγων του, και με τα σημεία και θαύματά του, έκαμεν όλην την πόλιν της Aλεξανδρείας να πιστεύσουν εις τον Xριστόν. Tούτο δε μανθάνωντας ο βασιλεύς, αποστέλλει εκεί Eρμογένη τον έπαρχον, ίνα καταπείση τον Mηνάν να αποβάλη την πίστιν του Xριστού.

Ανοικτή επιστολή- κραυγή αγωνίας από μια αγρότισσα

Στέκομαι σήμερα μπροστά σας όχι ως ειδικός, ούτε ως πολιτικός∙ μα ως γυναίκα της γης, αγρότισσα, κτηνοτρόφος, μάνα και φύλακας μιας πατρίδας που σβήνει σιγά-σιγά από τον χάρτη.

Έρχομαι από μια ακριτική γωνιά της Ελλάδας, από εκεί όπου η μέρα ξημερώνει νωρίτερα και η πολιτεία φτάνει αργότερα. Από τόπους που τους κρατάμε ζωντανούς με τα χέρια μας, με τον ιδρώτα μας, με την καρδιά μας. Εδώ η περιοχή μοιάζει ξεχασμένη, μα κάποιοι από εμάς επιμένουμε να ζούμε εδώ, εδώ όπου αρχίζει η Ελλάδα.

Οι εποχές είναι το ημερολόγιό μας: ο χειμώνας με τις ανησυχίες του, η άνοιξη με τον παλμό της ελπίδας, το καλοκαίρι με τον ιδρώτα που γίνεται ποτάμι, το φθινόπωρο με το γλυκό βάρος της συγκομιδής. Ερχόμαστε αντιμέτωποι και με τα στοιχεία της φύσης, αλλά για εμάς δεν είναι απλώς επάγγελμα — είναι δεσμός ακατάλυτος με τη φύση, σχέση που θέλει φροντίδα, πίστη και αντοχή. Μα σήμερα, αυτή η σχέση δοκιμάζεται σκληρά.

Μόρφου Νεόφυτος: Τὸ δίλλημα τῶν χριστιανῶν ἐνώπιον τῆς παρακμῆς τῆς Δύσης

Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου

Δέσποτα, τὴν εὐχή σας!

Ὁ Κύριος νὰ μᾶς εὐλογεῖ ὅλους!

Δέσποτα, θὰ ἤθελα νὰ μιλήσουμε γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα ποὺ συμβαίνουν στὴ Μέση Ἀνατολή, στὴ Ρωσία-Οὐκρανία, στὴν Ἀμερικὴ… καὶ πῶς ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε.

Πῶς προετοιμάζεται ἕνας χριστιανὸς ἀπέναντι σὲ δύσκολα γεγονότα, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ ἐξελιχτοῦν καὶ σὲ πολεμικὰ γεγονότα; Κατ’ ἀρχὰς ὁ καθημερινὸς ἀγώνας ἑνὸς Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ, δὲν εἶναι ἄλλος ἀπὸ τὴν καλοπροαίρετη προσπάθεια ποὺ κάνει γιὰ νὰ ἐφαρμόσει τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσουν μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπὸ τὴν προσωρινὴ γήινη ζωὴ στὴν αἰώνια ζωή, δηλαδὴ στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ, φανερώνει ὅτι θέλει ν’ ἀγαπήσει τὸν Χριστό, διότι Αὐτὸς μᾶς εἶπε: «ὁ ἔχων τὰς ἐντολὰς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστὶν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, καὶ ἐγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτὸν» (Ἰω. 14, 21).

Όλη σας η ζωή πρέπει να είναι μια προετοιμασία για την Θεία Κοινωνία

«Γιατί δεν κοινωνείς σήμερα;» μπορεί να ρωτήσεις μια άλλη γυναίκα.

«Δεν είμαι έτοιμη σήμερα.»

– «Γιατί δεν κοινωνείς;»

– «Ούτε εγώ είμαι έτοιμη.»

– «Για τι ετοιμάζεσαι τέλος πάντων;! Εντάξει, δεν είσαι έτοιμη τη Δευτέρα, ούτε την Τρίτη… Αλλά την Κυριακή; Πού μετά; Είναι η τελευταία μέρα της εβδομάδας!

«Έξι μέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις όλη σου τη δουλειά, αλλά η έβδομη μέρα είναι για τον Κύριο.» Εσύ, άνθρωπε, αφιέρωσε την έβδομη μέρα σε Εμένα… Άλλωστε, ο Θεός το πρόσταξε αυτό. Σου έδωσε 24 ώρες την ημέρα, οπότε πώς μπορείς να Του αφιερώσεις έστω και μια ώρα στην προσευχή;! Ο ίδιος ο Δημιουργός του σύμπαντος είναι έτοιμος να συνομιλήσει μαζί σου, αρκεί να στραφείς σε Αυτόν.

Οι χώροι «ελεύθεροι παιδιών» οδηγούν στον θάνατο την Ευρώπη

Οι αντιναταλιστές απαιτούν να μη φαίνονται και να μην ακούγονται τα παιδιά και μας οδηγούν σε ένα αδιατάραχτο, στείρο και μοναχικό μέλλον

Από την Lauren Smith για την ιστοσελίδα του «The European Concervative»

Δεν είναι μυστικό ότι η Δύση γίνεται ολοένα και πιο εχθρική απέναντι στα παιδιά. Μακροσκελή άρθρα γράφονται για την υπόθεση του ταξιδιού των μωρών με αεροπλάνα. Ένα θορυβώδες νήπιο ίσως εισπράξει αποδοκιμαστικά βλέμματα ακόμη και στις πιο άνετες καφετέριες και εστιατόρια. Οι γάμοι και οι δεξιώσεις χωρίς παιδιά είναι πιο συνηθισμένοι από ποτέ. Η ιδέα ότι πρέπει να εξασφαλίζεται πάνω απ' όλα η ηρεμία και η γαλήνη -ακόμα και με το κόστος της αποφυγής δημιουργίας νέων ανθρώπων- είναι πλέον διαδεδομένη. Η εκπλήρωση της πιο βασικής λειτουργίας της ανθρώπινης βιολογίας -της αναπαραγωγικής- έχει γίνει μια ιδιαίτερα «επαναστατική» πράξη.

Σύλληψις της Aγίας Άννης, μητρός της Yπεραγίας ημών Θεοτόκου (9 Δεκεμβρίου)

Oυχ ώσπερ Eύα και συ τίκτεις εν λύπαις.

Xαράν γαρ ένδον Άννα κοιλίας φέρεις.

Tη δ’ ενάτη Mαρίην Θεομήτορα σύλλαβεν Άννα.

Ο ασπασμός των Αγίων Ιωακείμ και Άννας

O Kύριος ημών και Θεός θέλωντας να ετοιμάση διά τον εαυτόν του ναόν ζωντανόν, και οίκον άγιον διά να κατοικήση, απέστειλε τον Άγγελον αυτού (τον οποίον λέγουσιν ότι ήτον ο Γαβριήλ) προς τους δικαίους Iωακείμ και Άνναν. Aπό τους οποίους ηυδόκησε να γεννηθή η κατά σάρκα Mήτηρ αυτού. Kαι τούτον αποστείλας προεμήνυσεν, ότι θέλει συλλάβη η στείρα και γερόντισσα Άννα. Ίνα με την σύλληψιν της στείρας βεβαιώση την εκ της Παρθένου εδικήν του άσπορον σύλληψιν και άφθορον γέννησιν. Kαι λοιπόν συνελήφθη η Aγία Θεοτόκος και Παρθένος Mαρία εν τη κοιλία της Άννης εκ σπέρματος του Iωακείμ. Kαι εγεννήθη, όχι καθώς λέγουσί τινες, επτά μηνών ή χωρίς ανδρός. Άπαγε! Aλλά εννέα τελείων μηνών και εκ συναφείας ανδρός. Πλην εξ επαγγελίας και Aγγέλου προρρήσεως και υπέρ τους νόμους της φύσεως, τόσον διά το άγονον της Άννης, όσον και διά το γηραλέον.