Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 23.11.25 [ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄, (Ἐφ 2,14-22) ]

    

Από τον κ. Δημήτριο Ρίζο *

«Ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς»

Ἤδη προσεγγίζομε ὅλο καὶ περισσότερο τὴν μεγάλη ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Καὶ τὰ ἀναγνώσματα ποὺ ἀκούγονται ἔχουν σχετικὲς ἀναφορὲς ποὺ μᾶς θυμίζουν τὸν Ἐρχόμενο, τὸν Ἀναμενόμενο, αὐτὸν γιὰ τὸν ὁποῖο μιλοῦσαν οἱ προφῆτες, αὐτὸς τὸν ὁποῖο ἀνέμεναν, ὄχι μόνον οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλὰ καὶ οἱ Ἐθνικοί.

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα γίνεται ἀναφορὰ στὸν ἐρχομὸ τοῦ Χριστοῦ καὶ στὸ περιεχόμενο τοῦ κηρύγματός του. Αὐτὸ θὰ προσπαθήσομε νὰ δοῦμε μὲ συντομία. 

Γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιὰ τὸν Χριστὸ ὅτι αὐτός· «Ἐλθὼν εὐηγγελίσατο εἰρήνην ὑμῖν τοῖς μακρὰν καὶ τοῖς ἐγγύς, ὅτι δι’ αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα». Πιὸ ἁπλᾶ λέγει ὅτι, ὁ Χριστός, ὅταν ἦρθε ἐδῶ στὴν γῆ, κήρυξε τὸ χαρούμενο μήνυμα τῆς εἰρήνης σὲ σᾶς ποὺ ἤσασταν μακρυά του καὶ σὲ μᾶς ποὺ εἴμασταν κοντά του. Μὲ τὸν Χριστὸ ὁδηγούμαστε καὶ προσεγγίζομε πρὸς τὸν Θεὸ Πατέρα καὶ οἱ δύο λαοὶ μὲ τὸ ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα.

Κυριακή Θ΄ Λουκά – Ο Μέγας Βασίλειος για το χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18) [Παραβολή του άφρονος πλουσίου]

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκ.12,13-21]

ΟΜΙΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

στο χωρίο «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω» (:Λουκά 12, 18)

[Παραβολή του άφρονος πλουσίου]

1. Υπάρχουν δύο ειδών πειρασμοί. Πιο συγκεκριμένα, ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές όπως το χρυσάφι στο καμίνι[βλ. Σοφ. Σολ. 3.6: «ὡς χρυσὸν ἐν χωνευτηρίῳ ἐδοκίμασεν αὐτοὺς καὶ ὡς ὁλοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αὐτούς(:Τους δοκίμασε, όπως ο χρυσοχόος δοκιμάζει και καθαρίζει τον χρυσό δια του πυρός, και τους δέχτηκε ευάρεστα, όπως δέχεται τα προσφερόμενα ολοκαυτώματα των θυσιών)»] και δοκιμάζουν την υπομονή και την ανθεκτικότητά τους ή, πολλές φορές, οι ευλογίες και τα πλούτη της ζωής αυτής γίνονται πεδίο δοκιμασίας και πειρασμός για τους περισσότερους. Πράγματι, είναι εξίσου δύσκολο να κατορθώσει η ψυχή να μη χάσει τη δύναμή της στις μεγάλες δυσκολίες της ζωής, όσο και το να μην υπερηφανευθεί και να εκτραπεί σε αδικία όταν βιώνει ευτυχείς καταστάσεις.

Παράδειγμα για το πρώτο είδος των πειρασμών είναι ο μέγας Ιώβ. Αυτός ο ακαταμάχητος αθλητής, αντιμετώπισε με ακατάβλητο ψυχικό σθένος και ακλόνητη γενναιότητα καρδιάς όλη τη χειμαρρώδη διαβολική επιθετικότητα και βία εναντίον του, και αναδείχθηκε τόσο ανώτερος από τους πειρασμούς, όσο ήταν μεγάλα και ανυπέρβλητα τα αγωνίσματα που του παρουσίασε ο εχθρός.

Παραδείγματα τώρα για τους πειρασμούς, που προέρχονται από την ευημερία, υπάρχουν πολλά. Έναν απ' αυτούς αντιμετώπισε, όμως ανεπιτυχώς, και ο άφρονας πλούσιος της παραβολής του Ευαγγελίου που μόλις τώρα αναγνώσαμε.

Θα βγουν οι κάρτες (νέα ταυτότητα) αλλά εσύ μην τρέξεις να την πάρεις. Κάτι θα γίνει και δεν θα προλάβουν, να τις δώσουν…. παπά Φώτης της Μυτιλήνης – π. Παναγιώτης Τσιώλης – Γερόντισσα Λαμπρινή Βέτσιου

Άγιος παπά Φώτης της Μυτιλήνης

Αυτό που δεν ανεχόταν όμως ήταν να βλασφημήσει κανείς τα θεία και ιδιαίτερα την Παναγία που υπεραγαπούσε. …

Ένα άλλο που τον πείραζε πολύ ήταν το ηλεκτρονικό σφράγισμα των προϊόντων. Κάποτε του πρόσφερε κάποιος να φάει ένα προϊόν και όταν διαπίστωσε πάνω του το σφράγισμα το εκσφενδόνισε μίλια μακριά.

Ήξερε ότι αυτό το ηλεκτρονικό σφράγισμα θα το επιβάλουν και στους ανθρώπους και αυτό τον απασχολούσε πολύ . Μάλιστα μετά το θάνατό του εμφανίστηκε σε ενύπνιο σε κάποιον ιερέα και του έδωσε ρητή εντολή να ενημερώσει τους ανθρώπους να μην παραλάβουν τη κάρτα του πολίτη θεωρώντας την επικίνδυνη για κάθε χριστιανό.

(κ. Νικόλαος Καλίτσας, «Παπα-Φώτης Λαυριώτης, ἀφανὴς ὁδοιπόρος τοῦ Χριστοῦ». )

***

«Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Παναγιᾶς μας νὰ μὴν πάρουν οἱ χριστιανοὶ τὶς νέες ταυτότητες»

π. Παναγιώτης Τσιώλης

Ὑπό ἀμφισβήτηση ἡ μητρότητα

Σέ ποσοστό 86% δέν ἀναγνωρίζεται ἀπό τήν κοινωνία – Ἐκτιμᾶται μόνο ἀπό τό 13% – Ρατσισμός ἀπό τό 73% γιά τίς τετράτεκνες οἰκογένειες! – Οἱ μητέρες ἐργάζονται γιά τά πρός τό ζῆν – Ὀξύ τό στεγαστικό πρόβλημα.

Τό δημογραφικό πρόβλημα τῆς Ἑλλάδος τά τελευταῖα χρόνια, ἀπασχολεῖ ὅλο καί περισσότερο τό ἑλληνικό κράτος, τά ἐπιστημονικά συνέδρια γονιμότητος, τούς διάφορους εἰδικούς τῆς κοινωνικῆς μηχανικῆς καί τούς διαμορφωτές τῆς κοινῆς γνώμης. Ὡς γνωστόν, ἄποψη ἔχουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες. Τό πρόβλημα εἶναι οἱ πράξεις ὥστε νά δοθεῖ λύσις στό πρόβλημα, διότι ἅπαντες μένουν στό στάδιο τῆς ἀναλύσεως. Ξεκινῶντας ἀπό τούς κυβερνῶντες καί φθάνοντας μέχρι τούς «φιλοσόφους» τοῦ καφενείου. Μπορεῖ ἡ Πολιτεία νά ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει λάβει μέτρα τά ὁποῖα στηρίζουν τούς πολυτέκνους, ἀλλά ἡ πρόσφατη ἔρευνα τῆς ἑταιρείας ALCO γιά λογαριασμό τῆς Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων ἀποδεικνύει ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Ἐκεῖνο ὅμως πού πραγματικά εἶναι σοκαριστικό, συμφώνως πρός τά ἀποτελέσματα τῆς ἐρεύνης, εἶναι ἡ ἀπάθεια καί ἡ ἀδιαφορία τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας στό δημογραφικό πρόβλημα, τό ὁποῖο ἀπειλεῖ τά ἴδια της τά θεμέλια.

Προσευχήσου τη νύχτα. Να έχεις την επίγνωση πως είσαι άγρυπνος μπροστά στον Χριστό την στιγμή που ο κόσμος κοιμάται

Προσευχήσου τη νύχτα. Προσευχήσου μόνος σου. Προσευχήσου χωρίς να χρησιμοποιείς βιβλίο, χωρίς κάποια φαντασίωση, χωρίς να σκέφτεσαι.

Απλώς μείνε άγρυπνος για δέκα λεπτά αφού ξυπνήσεις για να πιεις ένα ποτήρι νερό, αφού σε ξυπνήσει το παιδί σου ή κάποιος εφιάλτης.

Στάσου εκεί μέσα στο σκοτάδι και μην κάνεις κάποια κίνηση ή κάποιον ήχο. Κάνε τον χρόνο να σταματήσει, αιχμαλώτισε την στιγμή και παρουσίασε την μπροστά στον Χριστό σαν μια ταπεινή προσφορά: αυτός είμαι εγώ, αυτός είναι ο πραγματικός μου εαυτός, αυτός είναι εκείνος ο οποίος πρέπει Εσύ να σώσεις.

Στην πραγματικότητα, ίσως είναι χρήσιμο το να ξεχάσεις το ότι χρειάζεται να προσευχηθείς. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε τόσο φοβερά παραμορφωμένες ιδέες για το τι είναι η προσευχή που είναι καλύτερα να ξεχάσουμε απλώς το ότι οφείλουμε να προσευχηθούμε. Απλώς στάσου εκεί και κοίτα μέσα στο σκοτάδι έξω από το παράθυρο σου. Σε άλλες στιγμές, κάνε μια μετάνοια και κλείσε τα μάτια σου ενώ βρίσκεσαι στο πάτωμα και μείνε εκεί, περίμενε εκεί. Κράτησε το σώμα σου σε μία στάση αναμονής αλλά διώξε από το νου σου κάθε σκέψη. Μην πεις κάτι . Μην σκεφτείς κάτι. Μην φανταστείς κάτι. Μην προσευχηθείς. Μη κουνιέσαι. Απλώς περίμενε να αισθανθείς την παρουσία Του. Περίμενε Εκείνον να δώσει προσοχή στην σιωπή σου, στην ακινησία σου, στον θάνατο σου. Περίμενε τον Χριστό και Εκείνος θα έρθει γιατί η αγάπη τον ωθεί.

Ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης ο «Με συγχωρείτε»! Ο Άγιος της μυστικής Θείας Λειτουργίας (22 Νοεμβρίου)

Χαίρει ἔχουσα, σὲ παραστάτην, ἡ πολύφημος νῆσος Εὐβοίας, καὶ τοῦ ὁσίου Δαυΐδ ἐπαγάλλεται, ἡ θεία Μάνδρα τὸν τάφον σου ἔχουσα, θεοχαρίτωτε πάτερ Ἰάκωβε, σὺ γὰρ χάριτας, βλυστάνεις ἡμῖν ἑκάστοτε, ὡς ῥεῦμα Παρακλήτου ἀνεπίσχετον.

Μονή Οσίου Δαυίδ. Καθήμενος μπροστά στον Τάφο του Αγίου Ιακώβου Τσαλίκη.

Ήταν τέλος του 1985, 26 Δεκεμβρίου, και δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Φτάσαμε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ οικογενειακώς με τη γυναίκα και τα τρία, τότε, παιδάκια μας και ενώ στάθμευα το αυτοκίνητο έξω από τη Μονή, προσέξαμε ότι στο διπλανό αυτοκίνητο ήταν ανοικτές διάπλατα και οι τέσσερις πόρτες, ενώ από μέσα, στο Ναό, ακούγονταν φωνές αγριεμένου, ορμητικού δαιμονίου, που έβριζαν τον Χριστό, τους παππάδες, τον Άγ. Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη.

Μπαίνοντας στον Ναό, είδαμε τον Άγιο Γέροντα με πετραχήλι, κρατώντας στα χέρια του λείψανα Αγίων, να τα ακουμπά στο κεφάλι μιας κοπέλας, που τιναζότανε με οργή και ούρλιαζε με αντρική, άγρια φωνή.

"Αν υπάρχεις Ιησού και είσαι ο υιός του Θεού, δείξε μου ένα σημάδι να το πιστέψω και εγώ θα σε αγαπώ και θα σ' ακολουθώ για όλο το υπόλοιπο της ζωής μου".

~ Στην πέμπτη δημοτικού του 3ου σχολείου Νέας Σμύρνης όλη η τάξη πήγαινε στο κατηχητικό της Αγίας Φωτεινής. Tο ίδιο έκανα κι εγώ. Παίζαμε μπάλα, πηγαίναμε εκδρομές αλλά ακούγαμε και τα κηρύγματα. Διδασκαλίες που μου άγγιξαν την καρδιά και που με έκαναν να αγαπήσω τον Κύριο.

Μεγάλωσα όμως σε μια οικογένεια που και οι δυο γονείς ήταν άθεοι. Επιστήμονες, του πολυτεχνείου και του πανεπιστημίου πίστευαν ότι η ζωή στην γη ήταν προϊόν της εξέλιξης των ειδών, ότι η θρησκεία είναι το αποκούμπι των κακόμοιρων και ότι ο Χριστιανισμός ιδιαίτερα μια θρησκεία που ευθυνόταν για σωρεία εγκλημάτων.

Με το που πήγα στο γυμνάσιο λοιπόν με δασκαλέψανε αυτά και τα συμμερίστηκα και τα υιοθέτησα σαν δικές μου απόψεις. Ήμουν σίγουρος πια πως ο Θεός είναι μια ανθρώπινη επινόηση. Μια άποψη που θα κρατούσα σταθερή για 35 χρόνια.

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Αμφιλοχίου Eπισκόπου Iκονίου (23 Νοεμβρίου)

Σταλείς Aμφιλόχιε νεκρών αμφίοις,

Λόχους σκεδάζεις και νεκρός νοουμένους.

Eικάδι εν τριτάτη θάνατος λάβεν Aμφιλόχιον.

Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου. Μικρογραφία 

(Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘

Oύτος ο Άγιος, αφ’ ου επέρασε κάθε βαθμόν εκκλησιαστικόν, και έλαμψε με άσκησιν και θείαν γνώσιν, επροχειρίσθη Eπίσκοπος Iκονίου με την ψήφον του Θεού και του κοινού λαού, κατά τους χρόνους Oυαλεντινιανού και Oυάλεντος. Έφθασε δε και έως εις τους χρόνους του Mεγάλου Kωνσταντίνου και των υιών αυτού εν έτει τοδ΄ [374]. Διδάσκαλος λοιπόν της Oρθοδόξου πίστεως γενόμενος, γενναίως αντιστάθη ο αοίδιμος κατά της αιρέσεως του Aρείου και Mακεδονίου και Eυνομίου. Kαι εκ της αιτίας ταύτης, πολλούς διωγμούς και θλίψεις από τους ασεβείς υπέμεινεν. Oύτος έγινε και συναγωνιστής των εκατόν πεντήκοντα Πατέρων, των εν τη Δευτέρα Oικουμενική Συνόδω συναθροισθέντων κατά Mακεδονίου του Πνευματομάχου, εις εξ αυτών υπάρχων, εν έτει τπα΄ [381]. Aφ’ ου δε ο Mέγας Θεοδόσιος παρέδωκε την εξουσίαν των δυτικών μερών της Eυρώπης εις τον νέον Oυαλεντινιανόν, και καταστρέψας τον τύραννον Mάξιμον, επανεγύρισεν εις την Kωνσταντινούπολιν, τότε ο μέγας ούτος Aμφιλόχιος, εισελθών εις τον βασιλέα παρεκάλει αυτόν να διώξη τους Aρειανούς. Eπειδή δε αυτός παρητείτο από τούτο, τούτου χάριν ευρήκε μίαν μηχανήν ο θαυμαστός ούτος Πατήρ, διά μέσου της οποίας εδυνήθη να καταπείση τον βασιλέα.

H μαρτυρία της αγάπης και της συγχωρητικότητος ενός αληθούς Χριστιανού - Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης

Ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος δεν νιώθει μόνος του την ώρα που τον πετροβολούν και ο μόνος λόγος είναι γιατί συγχωράει. Πάνω του έπεφταν βροχή οι πέτρες με όλη την ορμή της κακίας των βασανιστών και αυτός τους ένοιωθε ως αδελφούς που είχαν το ακαταλόγιστο λόγω άγνοιας, τους συγχωρούσε και γονατιστός προσευχόταν όπως ο Χριστός επι του Σταυρού λέγοντας ‘‘Κύριε μή στήσης αύτοις τήν αμαρτίαν ταύτην ‘’Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι’’. Και η καρδιά του γλυκαίνονταν και ειρήνευε και έλαμπε ‘’ωσεί πρόσωπον αγγέλου’’ βλέποντας ανοιχτούς του Ουρανούς και τον Κύριο στην δόξα Του. Όλους αυτούς που τον πολεμούν τους νιώθει κοντά του δίπλα του. Δεν είναι οι εχθροί του. Κι έτσι δεν νιώθει μόνος του διότι τους κάνει προσευχή και διότι μέσα στην μεγάλη αυτή παρέα είναι μαζί του και ο ίδιος ο Χριστός που τον βλέπει ψηλά και τον περιμένει στην Βασιλεία Του. Εκεί ο πρώτος Μάρτυρας της πίστεως, ο Στέφανος, λιώνει τον πάγο της απομόνωσης και της κακίας των άλλων με το προσευχόμενο πρόσωπό του να λάμπει και να ζεσταίνει ως ήλιος.

Θεολογική προσέγγιση και ερμηνεία της εικόνας των Εισοδίων της Θεοτόκου

Αρχιμανδρίτης π. Φιλάρετος, Ι. Μ. Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων

Αντικρίζοντας την εικόνα της εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό, συνειδητοποιούμε την σιγή της Αγίας Γραφής και αφουγκραζόμαστε την συμπλήρωση των Ευαγγελίων από την ιερή παράδοση της Εκκλησίας μας, που μας παρουσιάζει την προετοιμασία του επί γης δοχείου του Υιού και Λόγου, την πολυτίμητο παστάδα και την σκηνή την επουράνιο, όπως μας περιγράφει το κοντάκιο της εορτής.

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει ότι η Θεοτόκος «φυτεύθηκε» στον οίκο του Θεού, άνθησε το πνεύμα της σαν «κατάκαρπος ελαία», έγινε το «καταφύγιο κάθε αρετής», συντήρησε ψυχή και σώμα, ώστε να δεχθεί το Χριστό.[1] Η είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό είναι όπως μας λέγει και το απολυτίκιο της εορτής, το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η προαναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας. Περιγραφή της εισόδου βρίσκουμε στο Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, στο οποίο στηρίζεται και η ιερή υμνογραφία της εορτής. Οι ιεροί υμνογράφοι προχωρούν πιο πέρα από το θεομητορικό επεισόδιο, προσπαθώντας να συλλάβουν την μυστική σημασία του και να δουν αυτό που όπως είπαμε περιγράφει και το απολυτίκιο, την σχέση του με το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου.[2]

Τα Εισόδια της Θεοτόκου (Αγ. Λουκά Κριμαίας)

...Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.

Έχουν μεγάλο χρέος και...

ευθύνη ενώπιον του Θεού εκείνοι οι χριστιανοί, οι όποιοι δεν εκτελούν το ιερό καθήκον τους να προστατεύουν τα μικρά τους παιδιά, και όχι μόνο τα παιδιά αλλά καί τα βρέφη, από τους εχθρικούς άνεμους, οι όποιοι μπορούν να τα αποκόψουν από το Κλήμα του Χρίστου καί να τα πάνε πολύ μακριά καί να τα ρίξουν στη σκόνη καί στο βόρβορο, οπού θα τα πατήσουν με τα πόδια τους οι εχθροί της ανώτατης αλήθειας καί του αγαθού.

ΟΧΙ στον ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ.Ακούστε τι μας ετοιμάζουν εκπληκτικη ανάλυση ΑΘ.ΡΑΚΟΒΑΛΗ-ΠΑΪΣΙΟΥ

 

πηγή: https://youtu.be/iZE8_qMXiz4?t=57