'Ερχονται Χριστούγεννα...

'Ερχονται Χριστούγεννα...

Σε μια εβδομάδα έρχονται Χριστούγεννα.

Και εμείς ακόμα χαμένοι στα δικά μας…

Πνιγμένοι σε δουλειές, υποχρεώσεις και τρεχάματα…

Απορροφημένοι σε θυμούς, κουτσομπολιά, σε εγωισμούς, σε λόγια, σε ‘’σου είπα και μου είπες’’.

Σε μια βδομάδα έρχονται Χριστούγεννα.

Τί και αν κοτζάμ Θεός μας καταδέχεται και έρχεται κοντά μας.

Εμείς δεν τον χρειαζόμαστε. Έχουμε γίνει στο μυαλό μας, όλοι μας, μικροί θεοί… Και απαιτούμε από τους άλλους να μας προσκυνάνε.

Εμείς, τα βίτσια και τα θέλω μας.

Το άστρο της Βηθλεέμ – Ένα υπερφυσικό γεγονός που δεν εξηγείται αστρονομικά

Μπορούσε αυτό το άστρο να έχει σχέση με το άκτιστο φως, όπως αυτό εμφανίσθηκε στο όρος Σινά κατά την παράδοση του Δεκαλόγου και στη Μεταμόρφωση του Χριστού;

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός σημειώνουν πως ο αστέρας της Βηθλεέμ δεν ήταν αστέρας, αλλά άγγελος Κυρίου.

Ο αστέρας της Βηθλεέμ κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην αφήγηση των γεγονότων της Γεννήσεως του Χριστού. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος είναι ο μόνος από τους Ευαγγελιστές που καταγράφει το γεγονός της εμφανίσεως του αστέρος και τη συνδέει με τη Γέννηση του Κυρίου. Συγκεκριμένα, ο Ματθαίος καταγράφει ότι οι Μάγοι ανέφεραν στον Ηρώδη: «Είδομεν γαρ αυτού τον αστέρα εν τη ανατολή» (Ματθ. β’ 2-3) και παρακάτω συμπληρώνει: «Τότε ο Ηρώδης λάθρα καλέσας τους μάγους ηκρίβωσε παρ᾽ αυτών τον χρόνον του φαινομένου αστέρος…» (Ματθ. β’ 7) «και ιδού ο αστήρ ον είδον εν τη ανατολή προήγεν αυτούς, έως ελθών έστη επάνω ου ην το παιδίον˙ ιδόντες δε τον αστέρα εχάρησαν…» (Ματθ. β’ 9-10). Ωστόσο, ο Ματθαίος δεν δίνει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον αστέρα, για αυτό και η προσπάθεια ερμηνείας της παρουσίας του ως φαινομένου είναι αρκετά δύσκολη. Ο Ευαγγελιστής δεν διευκρινίζει ποια ήταν η ακριβής θέση του αστέρα, τον χρόνο κατά τον οποίο εμφανίσθηκε ή έπαυσε να είναι ορατός κ.λπ.

Γιατί ὁ Θεὸς ἔγινε ῎Ανθρωπος; (Ἁγίου Μαξίμου ῾Ομολογητοῦ)

” Τοῦτό ἐστι τὸ μακάριον,δι᾿ ὃ τὰ πάντα συνέστησαν τέλος”

«᾿Αλλὰ μὲ τὸ πολύτιμο αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ θυσιάστηκε σὰν ἀμνὸς ἄμωμος καὶ ἄσπιλος, κι ἦταν βέβαια προορισμένος πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου, ἀλλὰ φανερώθηκε γιὰ χάρη μας αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια» 1. Προορισμένος ἀπὸ ποιόν;

Ἀπόκριση

Τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ ὁ λόγος τῆς Γραφῆς τὸ ὀνόμασε Χριστὸ καὶ τὸ βεβαιώνει μὲ σαφήνεια ὁ μέγας ᾿Απόστολος λέγοντας, «τὸ μυστικὸ σχέδιο, ποὺ ἦταν κρυμμένο ἀπὸ ὅλες τὶς γενεές, φανερώθηκε τώρα»2, ἐννοώντας δηλαδὴ ὡς τὸν Χριστό, τὸ μυστικὸ σχέδιο μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὸ εἶναι ὁλοφάνερα ἡ ἄρρητη καὶ ἀκατάληπτη ὑποστασιακὴ ἕνωση τῆς θεότητας καὶ τῆς ἀνθρωπότητας, ποὺ ὁδηγεῖ σὲ ταυτότητα πλήρη τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴ θεότητα ἐξαιτίας τῆς ὑπόστασης καί, κάνοντας μία τὴν ὑπόσταση τὴ σύνθετη ἀπὸ τὰ δύο, χωρὶς ἡ φυσικὴ διαφορὰ τῆς οὐσίας τους νὰ προκαλέσει σ᾿ αὐτὴν καμμιὰ μείωση σὲ ὁτιδήποτε. ῞Ωστε καὶ ἡ ὑπόστασή τους νὰ γίνει, ὅπως εἶπα, μία, καὶ ἡ φυσικὴ διαφορὰ νὰ μείνει ἀπαθής, στὴν ὁποία ὑπόσταση καὶ μετὰ τὴν ἕνωση ἡ κατὰ φύση ποιότητά τους διασώζεται ἀμείωτη καὶ ὅταν ἑνωθοῦν. Γιατί, ὅπου κατὰ τὴν ἕνωση δὲ συνοδεύει τὰ ἑνωμένα καμμιὰ ἀπολύτως τροπὴ καὶ καμμιὰ ἀλλοίωση, ὁ λόγος τῆς οὐσίας καθενὸς παραμένει γνήσιος κι ἀληθινός. Κι ὅποιων ὁ λόγος παραμένει γνήσιος κι ἀληθινὸς καὶ μετὰ τὴν ἕνωση, αὐτῶν οἱ φύσεις παραμένουν ἄθικτες μὲ κάθε τρόπο χωρὶς νὰ ἀρνηθεῖ καμμιὰ ἀπὸ αὐτὲς τὰ δικά της στοιχεῖα γιὰ χάρη τῆς ἕνωσης.

Ο μισθός μας όταν δίνουμε ελεημοσύνη

Κάποια μέρα- ἥμουνα κι ἐγώ ἐκεῖ, καθώς καί δυό-τρεῖς ἀκόμα – τόν ἐπισκέφθηκε στό κελλί του ἕνας ἄλλος ἀδελφός γιά ν’ ἀκούσει λόγο ὠφέλιμο. Μετά τόν συνηθισμένο ἀσπασμό, ὁ ἐπισκέπτης κάθισε καί ρώτησε τόν ὅσιο:

-Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, ποιός εἶναι ὁ μισθός αὐτῶν πού μοιράζουν τά πλούτη τους ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς;

-Δέν ἔχεις ἀκούσει τί λέει τό Εὐαγγέλιο; τοῦ λέει ὁ ἅγιος.

Πολλά ἔχω ἀκούσει καί διαβάσει. Ἀλλά νά, θέλω ν’ ἀκούσω κάτι κι ἀπό τό στόμα σου.

-Ὁ Θεός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς νά σοῦ δώσει ἀπόκριση μέ τό στόμα μου, σύμφωνα μέ τήν πίστη σου. Γιατί ἐγώ εἶμαι ἀδύναμος καί ἀνάξιος. Ἄκουσε λοιπόν…

Η προσδοκία των εθνών

Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου

Προσδοκία είναι η ισχυρή ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθεί το ποθούμενο, που θα μεταβάλει άρδην την κατάσταση, η οποία μας ταλανίζει, μας γεμίζει με πόνο ή ανία. Σήμερα δεν βιώνουμε με την προσδοκία συμβάντος που θα μεταβάλει σημαντικά τον προσωπικό ή τον κοινωνικό μας βίο. Η ανταλλαγή ευχών εντάσσεται σε πλαίσιο κοινωνικής εθιμοτυπίας και αυτές είναι γενικές και αόριστες, αναφερόμενες στην υγεία και στην ειρήνη κατά κανόνα. Υπήρξε όμως εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι σε διάφορες κοινωνίες βίωναν με την προσδοκία ριζικού μετασχηματισμού των κοινωνιών τους. Αυτόν τον μετασχηματισμό θα επέφερε πρόσωπο, το οποίο θα ερχόταν στη γη γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Τότε οι άνθρωποι δεν είχαν «ανακαλύψει» το υλιστικό κοσμοείδωλο, το οποίο έχει στραγγαλίσει την ελπίδα κατά τη νεωτερικότητα.

Μνήμη του Aγίου και θεοφόρου Πατρός ημών Nαούμ του Θαυματουργού, του φωτιστού και ιεροκήρυκος Bουλγαρίας (23 Δεκεμβρίου)

Tην Bουλγαρίας γην άπασαν παμμάκαρ,

Nαούμ λόγοις σοις λαμπρύνεις και θαύμασιν.

Άγιος Ναούμ ο Θαυματουργός

Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Nαούμ ήκμαζε κατά τους χρόνους Mιχαήλ του βασιλέως Pωμαίων, του υιού Θεοφίλου του εικονομάχου, εν έτει ωμβ΄ [842], ότε και ο Άγιος Kύριλλος και Mεθόδιος και Kλήμης διέτριβον εις τα μέρη της Bουλγαρίας, αγωνιζόμενοι εις το να φωτίσουν με την πίστιν του Xριστού και Oρθοδοξίαν, το πεπλανημένον έθνος των Bουλγάρων. Eις τούτους γαρ τους πρώτους φωτιστάς της Bουλγαρίας, γενόμενος κατά πάντα ακόλουθος ο θείος ούτος Nαούμ, επεριπάτει με αυτούς εις όλας τας πόλεις της Bουλγαρίας, κηρύττων τον λόγον της ευσεβείας, τυπτόμενος, λοιδορούμενος, θλιβόμενος, και διωγμούς και μάστιγας υπομένων από τους απίστους και εχθρούς του Xριστού. Eπειδή δε οι ανωτέρω Πατέρες, ο θείος Kύριλλος δηλαδή, και ο Mεθόδιος και Kλήμης οι Iσαπόστολοι, ηθέλησαν να μεταγλωττίσουν την Παλαιάν και Nέαν Γραφήν από την ελληνικήν γλώσσαν εις την βουλγαρικήν, με τα στοιχεία και λέξεις, οπού εφεύρηκαν εις κατάληψιν των Bουλγάρων: διά τούτο έκριναν εύλογον να αναφέρουν το έργον αυτό εις τον τότε Πάπαν της Pώμης Aδριανόν, διά να λάβη και εξ εκείνου το κύρος και την βεβαίωσιν.

Θέλω να μου δώσεις… τις αμαρτίες σου!

Σήμερα βλέπετε οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν Χριστούγεννα καί δέν λένε λέξη γιά τόν Χριστό, γιατί ὁ νοῦς τους εἶναι μόνο “τί θά φᾶμε, τί θά πιοῦμε, ποῦ θά χορέψουμε, πῶς θά πάρουμε δῶρα…”.

Ἀλλά τά δῶρα, ποιός θά πρέπει νά τά πάρει κανονικά; Τό ἔχετε σκεφτεῖ αὐτό; Ποιός γιορτάζει; Ἐμεῖς γιορτάζουμε, γιά νά πάρουμε δῶρο;

– Ἐγώ!

– Ποιός;… Ἐσύ γιορτάζεις; Μήπως κάνεις κανένα λάθος;…

Ὁ Χριστός γιορτάζει τά Χριστούγεννα.

– Ἐμένα μέ λένε Χρῆστο, θά πεῖ κάποιος.

Βηθλεέμ: Εδώ γεννήθηκε ο Χριστός - Δείτε το Βίντεο με την περιήγηση στο σπήλαιο

Το σπήλαιο της Γέννησης του Χριστού στην Βηθλεέμ επισκέπτονται κάθε χρόνο άνθρωποι από όλο τον κόσμο.

Στο σημείο της φάτνης,που βρίσκεται κάτω από το ναό που είναι χτισμένος εκεί, γονατίζουν και προσεύχονται όχι μόνο την ημέρα των Χριστουγέννων αλλά κατά τη διάρκεια όλου του έτους.

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά την γέννηση του Χριστού, το Άγιο Σπήλαιο αποτελούσε τόπο προσκυνήματος για τους Χριστιανούς. Ο ειδωλολάτρης αυτοκράτορας Ανδριανός, θέλοντας να παραδώσει στην λήθη τον τόπο, ανήγειρε ναό αφιερωμένο στον Άδωνη, όπως είχε πράξει και στον Γολγοθά, με την ανέγερση ιερού αφιερωμένου στην Αφροδίτη.

Αυτά είναι αληθινά Χριστούγεννα!

-Πήγαινε παιδάκι μου σ’ έναν παπά να εξομολογηθείς. Ν’ αναπνεύσει η ψυχή σου. Να κοινωνήσεις τον Χριστό, να ζήσεις αληθινά Χριστούγεννα.

-Τι να του πω; Ντρέπομαι.

-Τι να του πεις; Δεν ξέρω… Ν’ ανοίξεις την καρδιά σου. Να εγώ ξέρεις τι του λέω; Για τον εγωισμό και τη φιλαυτία μου. Την τεμπελιά και σκληροκαρδία μου. Για τους θυμούς και τσακωμούς με τα παιδιά και τη γυναίκα μου. Του λέω για τις φορές εκείνες που βαριέμαι να πάω εκκλησία. Τις άλλες που βλέπω κάποιον ζητιάνο και τον αποστρέφομαι.

Πως δυσκολεύομαι να συγχωρήσω όσους μου κάνουν κακό και που πολλές φορές παρασύρομαι, σχολιάζω και κατακρίνω άλλους ανθρώπους.

Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο (Ἅγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Κατὰ τὴν ἡμέραν τῶν Χριστουγέννων ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο ( Ἰωάν. 1, 14). Αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη καὶ ἡ μεγαλυτέρα χαρμόσυνος ἀγγελία, τὸ πιὸ μεγάλο «εὐαγγέλιον», ποὺ ἦτο δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ Θεὸς εἰς τὸν ἄνθρωπον καὶ ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐὰν θέλετε, ὁλόκληρον τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς ἀποτελεῖται ἀπὸ τέσσαρες λέξεις: «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Ἔξω ἀπὸ αὐτὸ καὶ χωρὶς αὐτό, ἄλλος εὐαγγελισμὸς δὲν ὑπάρχει διὰ τὸν ἄνθρωπον, οὔτε εἰς αὐτὸν οὔτε εἰς τὸν ἄλλον κόσμον.

Ἐδῶ εὑρίσκεται κάθε τί, τὸ ὁποῖον εἶναι αἰωνίως ἀναγκαῖον διὰ τὴν ἀνθρωπίνην ὕπαρξιν εἰς ὅλους τοὺς κόσμους. Μοναδικὸν χαρμόσυνον μήνυμα διὰ τὴν ὕλην εἰς ὅλας τὰς μορφάς της. Ἀπὸ τὴν πλέον σκληρὰν καὶ πυκνὴν ὕλην τοῦ ἀδάμαντος, μέχρι τὴν πλέον λεπτὴν καὶ ἀφανὴ τοῦ ἠλεκτρονίου καὶ φωτονίου. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ Λόγος ἔγινε Θεοσάρξ, οὕτως ὥστε οὔτε ὁ Θεὸς παύει νὰ εἶναι Θεός, οὔτε ἡ σὰρξ νὰ εἶναι σάρξ. Μόνον ποὺ ἡ σὰρξ ἐν τῇ μυστικῇ ἀλλὰ πραγματικῇ ἑνώσει της μὲ τὸν Θεὸν ζῇ καὶ ἀκτινοβολεῖ ὅλας τὰς τελειότητας τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» σημαίνει: ὁ Λόγος ἔγινε ψυχή, Θεο-ψυχή, ἀλλὰ παρὰ ταῦτα ὁ Θεὸς παραμένει Θεὸς καὶ ἡ ψυχὴ ψυχή. Μόνον ποὺ ἡ ψυχὴ περιπατεῖ εἰς τοὺς δρόμους τῶν αἰωνίων καὶ χαροποιῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ εἰς ὅλους τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους κόσμους.

Μνήμη της Aγίας Mεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας (22 Δεκεμβρίου)

Αναστασία φάρμακον πιστοίς μέγα,

Πάν φάρμακον λύουσα και κεκαυμένη.

Kαύθη Aναστασίη πυρί δευτέρα εικάδι λαύρω.

Μαρτύριο Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας. 

Τοιχογραφία 1547 μ.Χ. Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

H Aγία αύτη και ανδρειοτάτη Mάρτυς Aναστασία, ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σϟ΄ [290], καταγομένη εκ της πόλεως Pώμης, θυγάτηρ πατρός μεν Έλληνός τινος, Πρεπεξάστου ονομαζομένου. Mητρός δε, Φαύστης, από την οποίαν επροσφέρθη εις ένα άνδρα θεοσεβή, Xρυσόγονον καλούμενον, και έμαθε παρ’ αυτού τα ιερά γράμματα. Tην δε εις Xριστόν πίστιν εδιδάχθη και από αυτόν και από την μητέρα της. Συζευχθείσα δε διά γάμου με ένα άνδρα Πούπλιον ονόματι, απεστρέφετο την μετ’ εκείνου κοινωνίαν διά την απιστίαν του, προφασιζομένη πάντοτε, ότι είναι ασθενής, και μη καταδεχομένη την τούτου συνάφειαν. Ύστερον δε ενδυθείσα φορέματα πενιχρά, και μίαν μόνην δουλεύτραν έχουσα ακολουθούσαν αυτή, πάντοτε συνανεστρέφετο με γυναίκας πτωχάς. Kρυφίως δε ιάτρευε και επεσκέπτετο τους διά τον Xριστόν μαρτυρούντας, εμβαίνουσα μέσα εις τας φυλακάς. Λύουσα αυτούς από τα δεσμά, αλείφουσα αυτούς με λάδι, σφογγίζουσα τα αίματα από τας πληγάς των. Kαι φαγητά επιτήδεια εις αυτούς προσφέρουσα.

Και η Νικαράγουα στις χώρες που απαγορεύουν την Βίβλο.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ

Και η Νικαράγουα στις χώρες που απαγορεύουν την Βίβλο

Στον 21ο αιώνα, όπου η ελευθερία της έκφρασης και η θρησκευτική συνείδηση θεωρούνται από πολλούς ως αυτονόητα κεκτημένα, μια σειρά από απολυταρχικά καθεστώτα έρχονται να υπενθυμίσουν στην παγκόσμια κοινότητα ότι ο σκοταδισμός παραμένει ένα ισχυρό εργαλείο πολιτικής επιβίωσης.

Η πρόσφατη είδηση από τη Νικαράγουα, όπου η κυβέρνηση του Ντανιέλ Ορτέγκα απαγόρευσε την εισαγωγή της Βίβλου, εφημερίδων και καμερών από διεθνείς επισκέπτες, είναι η κορύφωση μιας συστηματικής εκστρατείας εξόντωσης κάθε ανεξάρτητης φωνής και πνευματικής εστίας που δεν ευθυγραμμίζεται με τις επιταγές του καθεστώτος.