Στη Νέα Υόρκη η παγκόσμια πρεμιέρα του «Καποδίστρια

Στο Museum of the Moving Image στην Αστόρια έγινε η πρώτη προβολή της ταινίας του Γιάννη Σμαραγδή: «Καποδίστριας», με τον Αντώνη Μυριαγκό να εντυπωσιάζει στον ομώνυμο πρωταγωνιστικό ρόλο.

Την Νέα Υόρκη επέλεξε ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής για την παγκόσμια πρώτη της, ήδη πολυσυζητημένης πριν την προβολή της, τελευταίας του ταινίας «Καποδίστριας». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου ο παλαίμαχος σκηνοθέτης θέλησε να εξηγήσει και τους λόγους αυτής του της επιλογής.

«Όλες μου οι ταινίες αφορούν μεγάλες προσωπικότητες του Ελληνισμού! Και όλες σχεδόν αφορούν προσωπικότητες της διασποράς!» Δεν είναι όμως μόνον αυτός ο λόγος, μια και όπως τόνισε ο Γιάννης Σμαραγδής διακεκριμένοι ομογενείς έσπευσαν να βοηθήσουν την προσπάθεια. «Δεν ήταν τόσο το ποσό που συγκεντρώθηκε, τόνισε ο σκηνοθέτης, «αλλά το ότι ο «Καποδίστριας» διαδόθηκε μεταξύ των ομογενών και εγώ δεν έχω άλλο τρόπο να τους ευχαριστήσω από το να γίνει εδώ η πρεμιέρα της ταινίας». Η ταινία θα βγει στις αίθουσες της Αθήνας ανήμερα τα Χριστούγεννα – στις 25 Δεκεμβρίου.

Ο Γερμανός που πυροβόλησε την Αγία Βαρβάρα στο λαιμό. (Αληθινή ιστορία)

«Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, στην πόλη της Σπάρτης, υπήρχε ένας Γερμανός στρατιώτης, γνωστός στην τοπική κοινωνία για το δύστροπο και κακό χαρακτήρα του.

Μια μέρα καθώς περνούσε από το ναό της Αγίας Βαρβάρας, πυροβόλησε κατ’ επανάληψη την εικόνα της Αγίας που βρισκόταν στο εικονοστάσι της διασταύρωσης προς την Καλογωνιά, απέναντι από το ναό. Μια από τις σφαίρες, πέτυχε τη μορφή της Αγίας στο ύψος του λαιμού. Το γεγονός όπως ήταν φυσικό θορύβησε και στεναχώρησε τους Σπαρτιάτες.

Λίγες μέρες αργότερα, ο ίδιος Γερμανός μεθοκοπούσε σε ένα υπόγειο καπηλειό της πόλης, στη συμβολή των οδών Γκορτσολόγου και Κλεομβρότου, όπου μέχρι σήμερα διασώζεται το κτήριο.

Ὁμιλία, σὺν Θεῷ ἁγίῳ, στὴ μνήμη τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας (4 Δεκεμβρίου)

Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Ἰωακεὶμ

Στὴν ὡραιότατη εὐαγγελικὴ περικοπή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, περιγράφεται ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ θαύματα ποὺ τελεσιούργησε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, κατὰ τὴν ἐπὶ γῆς παναγία ζωή Του. Πρόκειται γιὰ τὴ γνωστὴ καὶ καταγραφομένη καὶ ἀπὸ τοὺς τρεῖς συνοπτικοὺς Εὐαγγελιστὲς (δηλαδὴ Ματθαῖο, Μᾶρκο καὶ Λουκᾶ) θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναίκας, τῆς μετέπειτα ἁγίας Βερονίκης.

Ὁ Κύριος, καλεσμένος ἀπὸ τὸν ἀρχισυνάγωγο Ἰάειρο νὰ θεραπεύσει τὴν ἑτοιμοθάνατη θυγατέρα του, βάδιζε πρὸς τὴν οἰκία του, ἐνῶ οἱ ὄχλοι ἀσφυκτικὰ τὸν περικύκλωναν. Καὶ ἐκεῖ στὸν δρόμο, τὸν πλησίασε, γεμάτη πίστη καὶ ἐλπίδα, ἡ δύστυχη καὶ ταλαίπωρη τούτη γυναίκα, καί, ἀγγίζοντάς τον ταπεινὰ στὸ κάτω μέρος τοῦ ἱματίου Του, ἔλαβε ἀμέσως τὴν ποθουμένη ἰατρεία τοῦ πάθους της. Κι ὁ Χριστός μας, γιὰ νὰ μὴν παραμείνει κρυμμένη, οὔτε ἡ θαυμαστὴ τούτη ἴαση, οὔτε, περισσότερο, ἡ πίστη καὶ ἀρετὴ τῆς αἱμορροούσης Βερονίκης, τὴν ἀποκάλυψε μὲ παρρησία μπροστὰ σὲ ὅλους, ἐπαινῶντας τὴν θεραπευμένη πιὰ γυναίκα γιὰ τὴν πίστη της, ποὺ στάθηκε αἰτία καὶ γιὰ τὸ σπουδαιότερο, τὴν ἴαση τῆς ψυχῆς της. Γιατί, γνώρισε πιὰ τὸν Χριστό, ὄχι μόνο ὡς ἰατρὸ τῶν σωμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ψυχῶν. Καὶ ἀκολοὐθησε μέχρι τέλους βίο θέαρεστο καὶ ἁγίασε. Ἡ μνήμη τῆς ἁγίας τούτης γυναίκας, τῆς Βερονίκης, τιμᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὶς 12 Ἰουλίου.

Μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Iωάννου Πρεσβυτέρου του Δαμασκηνού (4 Δεκεμβρίου)

Πλήσας μελών γην ηδέων Iωάννης,

Eις ουρανούς άνεισι συνθήσων μέλη.

Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Λέοντος του Iσαύρου εν έτει ψιϛ΄ [716]. Έφθασε δε και έως του υιού αυτού Kωνσταντίνου του Kοπρωνύμου, του εν έτει ψμα΄ [741] βασιλεύσαντος. Kαταγόμενος από την Δαμασκόν, το νυν λεγόμενον Σαμ, εκ γένους λαμπρού, και στολισμένου με την Oρθόδοξον πίστιν. Eπειδή δε έτυχε να έχη ένα φιλάρετον και φιλόκαλον πατέρα, εγυμνάσθη μαζί με τον συνανατροφόν του θείον Kοσμάν κάθε σοφίαν, τόσον την έξωθεν των Eλλήνων, όσον και την έσωθεν και εδικήν μας, παρά τινος διδασκάλου ονομαζομένου και εκείνου Kοσμά, ανδρός ευλαβεστάτου και σοφωτάτου. Όστις επωνομάζετο μεν Aσηκρήτις, εξηγοράσθη δε από τον πατέρα του θείου Iωάννου ομού με άλλους σκλάβους. Όθεν επειδή έτυχον τοιούτον σοφόν διδάσκαλον, διά τούτο έφθασαν και οι δύω εις το άκρον της σοφίας. Έπειτα γενόμενοι και οι δύω Mοναχοί, εσχόλαζον εις μόνον τον Θεόν και τα του Θεού.

Ο έπαινος στην ανατροφή του παιδιού

του κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση, διδασκάλου – Ειδικού Παιδαγωγού.

Δεν υπάρχει άνθρωπος, όσο καλλιεργημένος ή πνευματικός κι αν είναι, που να μην αισθάνθηκε ευχαρίστηση ή ικανοποίηση, όταν άκουσε τους άλλους να τον επαινούν. Αν αυτό είναι βέβαιο για μας τους μεγάλους ισχύει πολύ περισσότερο για τα μικρά παιδιά.

Αναγκαίος για τα μικρά παιδιά

Όπως το παιδί έχει ανάγκη από αγάπη, φροντίδα, τροφή κλπ. έτσι έχει ανάγκη κι από τον έπαινο των γονέων, των δασκάλων και των συνανθρώπων του. Ο έπαινος είναι ένας από τους πιο βασικούς τρόπους με τους οποίους δείχνουμε την επιδοκιμασία μας και καλλιεργούμε την αυτοπεποίθηση και την αίσθηση του εαυτού των παιδιών μας. Ως γονείς, πρέπει να επαινούμε τα παιδιά μας, για να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή τους και να ενθαρρύνουμε την καλή συμπεριφορά τους.

Πρέπει γονείς να γνωρίζουν ότι ο έπαινος δεν πρέπει να είναι απλώς ένα συχνό κομπλιμέντο, αλλά ένα συνειδητό εργαλείο που χρησιμοποιείται σωστά και την κατάλληλη στιγμή. Χρησιμοποιώντας τον έπαινο, δείχνουμε στο παιδί μας πώς να σκέφτεται και να μιλάει θετικά για τον εαυτό του.

Ο έπαινος βοηθάει το παιδί να μάθει πώς να αναγνωρίζει πότε τα πάει καλά και πότε όχι και να νιώθει ικανοποίηση για τον εαυτό του. Είναι απαραίτητος στο παιδί γιατί το βοηθάει να αναπτυχθεί και να πιστέψει στον εαυτό του και να βελτιώσει την αυτοεκτίμησή του.

Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνο αυτός. Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

Ποια είναι η αιτία που τα πράγματα του κράτους πηγαίνουν άσχημα;

Ο Κύριος κατέβαλλε φόρο στον Καίσαρα, παρέχοντας μας τον νόμο, να είμαστε υπάκουοι στην εξουσία, όταν αυτό καθόλου δεν εμποδίζει την εντιμότητα. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)

Προλέγω κακά για το κράτος και την πόλη εκείνη, όπου ο άρχοντάς τους είναι νέος και οι πολίτες της είναι λαίμαργοι. (Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός)

Όταν παραβαίνει ένας άνθρωπος μια εντολή του Ευαγγελίου, ευθύνεται μόνο αυτός. Όταν όμως κάτι αντίκειται στις εντολές του Ευαγγελίου, γίνεται από το κράτος νόμος, τότε... έρχεται η οργή του Θεού σε όλο το έθνος, για να παιδαγωγηθεί… (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)

Eαν δεν έχεις το χάραγμα στην Κίνα δεν μπορεί να ελεήσεις έναν φτωχό!

Αποκ. 13,17 καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.

ΣΤΗΝ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΦΤΩΧΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΑΝΑΡΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ , ΨΗΦΙΑΚΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΣΕ ΜΟΡΦΗ QR CODE ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ ΣΤΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΤΟΥ! ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΦΤΩΧΟΣ ΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ Η ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΕΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ. ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΣΕ ΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ?

Οι Κινέζοι χρησιμοποιούν την πληρωμή με κωδικό QR από το 2014 στο πλαίσιο κυβερνητικού ρυθμιστικού φορέα για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της μεταφοράς και των κεφαλαίων που διατίθενται σε μεμονωμένους λογαριασμούς.

Ακόμη και οι ζητιάνοι δέχονται πληρωμή με κωδικό QR τώρα μέσω κυβερνητικού ελέγχου και παρακολούθησης για λήψη ψηφιακά.

πηγή: https://romioitispolis.gr/

Η επόμενη ημέρα στο Φανάρι μετά τον Πάπα

 πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=e-3ERvFq9hc

Μάθημα «Ηθικής» μπαίνει στα σχολεία αντί για Θρησκευτικά – Εγχειρίδιο για το πώς να γίνεις «καλός άθεος»

Κονσερβαρισμένο «ήθος» - Το υπουργείο Παιδείας θα μαθαίνει τα παιδιά πώς να είναι «ηθικοί» χωρίς έννοια Θεού και χωρίς προοπτική σωτηρίας

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Η απάντηση της κυβέρνησης για την οργιαστική βία που μαστίζει τη νέα γενιά, δεν είναι να επανασυνδέσει την ηθική στη ρίζα της που είναι η ορθόδοξη πίστη, αλλά να κατασκευάσει μια νέα, δική της «ηθική», για να την προσαρμόσει στα μέτρα της προπαγάνδας της.

Το υπουργείο Παιδείας εισάγει «μάθημα Ηθικής» από το 2026 – 2027, που θα απευθύνεται σε μαθητές που επιθυμούν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και θα διδάσκεται στις τέσσερεις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου.

Αντί να έχουν ελεύθερη ώρα τα παιδιά που απορρίπτουν τα Θρησκευτικά, στο μάθημα Ηθικής θα διδάσκονται φιλοσοφικές τοποθετήσεις, κοινωνικούς κανόνες, κριτήρια ορθότητας (politically correct κατηχητικό δλδ), ρύθμιση συμπεριφοράς (!), χρήση επιστημονικών δεδομένων στη λήψη αποφάσεων (για να αποφεύγουν τα επικατάρατα… «fake news»), καλλιέργεια «δημοκρατικής πολιτειότητας απαλλαγμένης από στερεότυπα και προκαταλήψεις», και έτσι θα διαμορφώσουν «ηθικό γραμματισμό» για να αξιολογούν «εναλλακτικές προσεγγίσεις» για το τι είναι ηθικά ορθό.

«Παναγία μου κάνε αυτά τα χείλη αντί να σε βρίζουν να σε παρακαλούν»

Να σας πω και μια άλλη ιστορία να δούμε πως το πνεύμα του Θεού δεν κάνει λάθος.

Ο π. Πορφύριος, μια μέρα περπατούσε στη Θεσσαλονίκη, μιλάμε το 1937 περίπου, και δίπλα του περνούσε μια άμαξα με έναν άμαξά. Ο αμαξάς την ώρα που περνούσε δίπλα του έβριζε την Παναγία.

Στενοχωρήθηκε πολύ ο Γέροντας γιατί την Παναγία την αγαπούσε πιο πολύ και από τη μάνα του. Ο ίδιος μου είχε πει κάποτε·

«εγώ την Παναγία παρακαλούσα και αυτή έκανε τα θαύματα».

Και πράγματι την Παναγία παρακαλούσε και η Παναγία τον άκουγε. Λοιπόν, περπατούσε η άμαξα δίπλα του και ο Γέροντας Πορφύριος στενοχωρέθηκε. Λέει, λοιπόν,

«Παναγία μου κάνε αυτά τα χείλη αντί να σε βρίζουν να σε παρακαλούν».

Δεν πρόφτασε να το πει καλά-καλά, πέφτει η άμαξα σε μια λακούβα, τουμπάρει η άμαξα, αμαξάς και άλογο γίνανε μαλλιά κουβάρια. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει κάτω ο αμαξάς, να τραβάει τα μαλλιά του και ν’ αρχίζει να φωνάζει, «Παναγία μου, Παναγία μου, Παναγία μου».

Στη συνέχεια ο πατήρ Πορφύριος μου λέει, «στενοχωρέθηκα και από τότε έμαθα. Τί έμαθα; Έμαθα ότι όταν συμβαίνει κάτι κακό, όταν κάποιος βρίζει, όταν κάποιος κάνει κάτι άλλο, το μόνο που πρέπει να λέμε είναι “Κύριε Ελέησον” και το “Κύριε Ελέησον” τα περιλαμβάνει όλα και ο καλός Θεός ξέρει τι πρέπει να κάνει».

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Τά 40 μανιτάρια ποὺ φύτρωναν κατὰ τὴν πανήγυρη τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα κάτω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν ξαναβγῆκαν, ὅταν στὴν Μονή Ξηροποτάμου δέχθηκαν τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν

Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἄθως, ὅρος τὸ Ἅγιον», τοῦ Μητροπολίτου Κινσάσα, Ὑπερτίμου καὶ Ἐξάρχου Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. Νικηφόρου

Ὁ Μιχαὴλ Η΄ Παλαιολόγος (1259-1282) ἐλευθέρωσε τὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους καὶ κατέλυσε τὴν Λατινοκρατία στὴν Ἀνατολή. Ὁ ἐκδιωχθείς ὅμως λατίνος αὐτοκράτορας ποὺ εἶχε καταφύγει στὴ Δύση προσπάθησε νὰ συνεννοηθεῖ καὶ νὰ πείσει τοὺς ἡγεμόνες τῆς Δύσεως γιὰ νὰ ἀνακαταλάβουν τὴν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Μιχαὴλ βλέποντας τὴν κίνηση αὐτὴ καὶ γνωρίζοντας τὰ κατακτητικὰ σχέδια τοῦ βασιλείου τῆς Σικελίας, θεώρησε ὅτι θὰ ἀποσοβοῦσε τὸν κίνδυνο αὐτὸ καὶ θὰ ὠφελοῦνταν στὴν προσπάθειά του γιὰ βελτίωση τῆς βυζαντινῆς κυριαρχίας στὰ Βαλκάνια, μὲ τὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἦλθε, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καταρχὴν μὲ τὸν Πάπα Οὐρβανὸ (Κλήμεντα Δ΄) καὶ κατόπιν...μὲ τὸν Πάπα Γρηγόριο Ι΄.

Συνέταξε ἱστορικοδογματικὸ τόμο τὸ 1273 ἀναφερόμενο στὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, τὸν ὁποῖο ἀπέστειλε σὲ ὅλους τούς ἐπισκόπους καθὼς καὶ στοὺς ἁγιορεῖτες. Σ΄ αὐτὸν ἀνέλυε τοὺς λόγους οἱ ὁποῖοι ἐπέβαλαν τὴν ἕνωση.

Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου: Ὁ ὅσιος Γέροντας Ἐλπίδιος (1913 – 1983)

Εἶναι ἀναμφίβολο γεγονὸς ὅτι ὁ ἐκπνεύσας εἰκοστὸς αἰώνας μᾶς ζωοποιεῖ μὲ τὸ πλῆθος τῶν ἁγιασμένων προσώπων τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ποὺ ἀφειδώλευτα μᾶς προσέφερε. Καί, ὅλως παραδόξως, ὁ αἰώνας αὐτός, ποὺ χαρακτηρίσθηκε ὡς αἰώνας ἀθεΐας, σαρκολατρίας, παγκοσμίων πολέμων, παραλόγου καὶ ἀμφισβήτησης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, αὐτὸς ὁ ἴδιος αἰώνας προικοδότησε ἀφθονοπάροχα τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ τόσους ἁγίους ἀνθρώπους, ὅσους σχεδὸν καὶ οἱ πρῶτοι αἰῶνες τοῦ Χριστιανισμοῦ, αἰῶνες μαρτυρίου καὶ ὁσιότητας. Ἴσχυσε καὶ ἐδῶ ἡ ἀψευδὴς ὑπόσχεση τοῦ Κυρίου, ποὺ μᾶς φανέρωσε διὰ τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὅτι «ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις».

Καὶ ἀκόμη, ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὁ «πάνθ᾽ ὁρῶν ὀφθαλμὸς αὐτοῦ», προβλέποντας τὴν ἔκπτωση τοῦ ἐπερχόμενου εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα, τὴν ἀντίχριστη πρακτικὴ καὶ ἠθικὴ τῶν ἀνθρώπων του, καταλιμπάνει σ᾽ ἐμᾶς, τὰ τέκνα τῆς χλιδῆς καὶ τῆς εὐκολίας, ὡς φῶτα σωστικά, πολυειδεῖς ἰατρούς, πολύπειρους καὶ ὄντως ἰαματικούς, γιὰ νὰ μᾶς θεραπεύουν τὰ πάθη τὰ ψεκτά. Καί, στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἰατροὶ εἶναι οἱ θεραπευμένοι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, εἴτε διὰ τῶν μαρτυρικῶν τους αἱμάτων εἴτε διὰ τῶν ὁσιακῶν τους καμάτων.