Έξι χρόνια από την κοίμηση του Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνας – Ο Γέροντας που μετέτρεψε τις ερήμους σε «αγιασμένους τόπους»

*Έξι χρόνια έχουν περάσει από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας, του τελευταίου εν ζωή υποτακτικού του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και θεμελιωτή του Αγιορείτικου Μοναχισμού στην Αμερική… Συνεχίζει και σήμερα νά είναι το στήριγμά μας στόν ανηφορικό δρόμο πρός τήν Σωτηρία μας. Νά έχουμε τήν Ευχή του καί τίς πρεσβείες του.

Ο μακαριστός και χαρισματικός Γέροντας Εφραίμ (1928 – 8 Δεκεμβρίου 2019), ο Γέροντας της απανταχού Ορθοδοξίας, της Ελλάδας και της Αριζόνας, εκτός από τους διδακτικούς και ωφέλιμους λόγους του, άφησε σε τούτο τον άστατο κόσμο ως ιερή παρακαταθήκη 19 Μοναστήρια, τα οποία όπως και ο φιλόθεος ιδρυτής τους, εκπέμπουν το γνήσιο και ανόθευτο φρόνημα της Εκκλησίας ασκώντας ταυτόχρονα και φιλανθρωπικό έργο στην αμερικάνικη ήπειρο, ακόμη και μετά την κοίμηση του.

Ο Θεός άλλοτε δίνει, άλλοτε δεν δίνει (Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

Εἶναι μεγάλο ἀγαθὸ ἡ προσευχή, ὅταν γίνεται μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ ἄγρυπνη καρδιά. Καὶ πῶς θὰ γίνει εὐχάριστη; Ἐὰν ἐκπαιδεύσουμε τοὺς ἑαυτούς μας νὰ εὐχαριστοῦμε τὸ Θεὸ, ὄχι μόνο ὅταν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητοῦμε ἄλλα καὶ ὅταν δὲν τὸ παίρνουμε. Διότι ὁ Θεὸς ἄλλοτε δίνει, ἄλλοτε δὲν δίνει• καὶ τὰ δύο ὅμως τὰ κάνει γιὰ τὸ καλό μας, ὥστε, εἴτε λάβεις εἴτε δὲν λάβεις, καὶ χωρὶς νὰ πάρεις ἔλαβες.

Εἴτε ἐπιτύχεις εἴτε δὲν ἐπιτύχεις, πέτυχες μὲ τὸ νὰ μὴν ἐπιτύχεις. Διότι μερικὲς φορές το νὰ μὴν παίρνουμε αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε, γίνεται ὠφελιμότερο ἀπὸ τὸ νὰ τὸ πάρουμε.

«Θὰ σὲ δοξολογήσω, Κύριε» λέγει «μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά, θὰ διηγηθῶ ὅλα τὰ θαυμαστὰ ἔργα σου» (Ψάλμ. 9, 1). Ἐδῶ βέβαια ἐννοεῖ τὴν εὐχαριστία. Τί σημαίνει «μὲ ὅλη μου τὴν καρδιά»; Μὲ ὅλη τὴν προθυμία, τὴ διάθεση, λέγει. Καὶ ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐημερία ἀλλὰ καὶ...γιὰ τὶς ἀντιξοότητες. Διότι αὐτὸ εἶναι κυρίως τὸ γνώρισμα τῆς εὐγνώμονος καὶ φιλόσοφης ψυχῆς, τὸ νὰ εὐχαριστεῖ καὶ στὰ λυπηρά, τὸ νὰ δοξάζει γιὰ ὅλα, ὄχι μόνο γιὰ τὶς εὐεργεσίες ἀλλὰ καὶ γιὰ τὶς τιμωρίες.

Ὁμιλία εἰς τὸν ἅγιον Τυχικὸν τὸν ἐν Κύπρῳ (8/12)

Ἀρχιμανδρίτης Φώτιος Ἰωακεὶμ

Άγιος Τυχικός 1105/6. Ιερό Βήμα, Ιερά Μονή Παναγίας της Φορβιώτισσας στην Ασίνου

Ἡ φιλόχριστος καὶ μεγαλώνυμος νῆσος τῆς Κύπρου, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί, ἀπόλαυσε πλούσιες τὶς εὐλογίες τῆς παντοκρατορικῆς τοῦ Ὑψίστου δεξιᾶς κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος, μετὰ δηλαδὴ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὕστερα ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη καὶ Συρία, εἶναι ἡ πρώτη χώρα, ποὺ δέχθηκε τὸν ἅγιο σπόρο τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, καὶ ἄνθισε δαψιλὴ πνευματικὴ καρποφορία.

Στὴ μακαρία της γῆ εἶδε νὰ ἀναθάλλουν στίφος μέγα ἀμαράντων ἀνθέων τοῦ νοητοῦ παραδείσου: Ἀπόστολους, Μάρτυρες, Ἱεράρχες, Ὁμολογητές, Ὁσίους καὶ Δικαίους. Καθ᾿ ὅλο τὸ εὗρος καὶ μῆκος καὶ πλάτος της ἡ νῆσος μας σεμνύνεται γιὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁγίων τους εἰκόνων καὶ τάφων, τόπων ἁγιασμοῦ, χώρων παρηγορίας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δίκαια ἀπέσπασε τὸν ἐπίζηλο τίτλο τῆς ἁγιωνυμίας καὶ ἀποκλήθηκε «ἁγία νῆσος», καὶ χαρακτηρίσθηκε ὡς ἡ κατεξοχὴν «νῆσος τῶν Ἁγίων».

Αγιος Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης: Θα φροντίσει ο Θεός και οι Άγιοί μας

Αγ. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης: Είχαμε πανηγύρι στο Κελλί, δεν ήταν η πανήγυρη των Αγίων Διονυσίου και Μητροφάνους, και είχα το διακόνημα του τραπεζάρη και ετοίμασα την τράπεζα.

Διήγηση του μακαριστού Μητροπολίτη Κινσάσας κ. Νικηφόρου:

Κάποια στιγμή βλέπω, ότι όλα τα ψωμιά τα οποία υπήρχαν ήταν μόνο τρία. Τότε δεν είχα προβλέψει ότι έπρεπε να ’χουμε περισσότερα ψωμιά. Ήταν δικό μου φταίξιμο, δεν είχα ενημερώσει τον Γέροντα ότι είναι λίγα τα ψωμιά και πως θα βγάλουμε την πανήγυρη; Τότε μ’ έπιασε κρύος ιδρώτας. Τώρα τι θα κάνουμε;

Ο κόσμος μαζευόταν, τα ψωμιά σε καμμιά περίπτωση δεν θα έφταναν. Πήγα αρκετά τρομαγμένος στον Γέροντα [Αγ. Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη] και του λέω:

Άγιος Πατάπιος ο θαυματουργός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Τα άφθαρτα λείψανα πάμπολλων αγίων της Εκκλησίας μας μαρτυρούν την παρουσία των ακτίστων ανεργιών του Θεού σ’ αυτούς, οι οποίοι υπήρξαν, με την πίστη τους και την αγία ζωή τους, σκεύη πολύτιμα της θείας χάριτος. Ένας από τους αγίους που αξιώθηκαν της αφθαρσίας είναι και ο άγιος Πατάπιος, του οποίου, το σεπτό σκήνωμα παραμένει άφθορο για χίλια επτακόσια χρόνια!

Γεννήθηκε στην Θήβα της Αιγύπτου και έζησε τον 4ο μ. Χ. αιώνα. Οι γονείς του ήταν πολύ πλούσιοι και πιστοί Χριστιανοί, οι οποίοι ανέθρεψαν και τον μεγάλωσαν με ευσέβεια και βαθιά πίστη στο Θεό. Από μικρό παιδί έδειξε σημάδια αρετών και πνευματικής ωριμότητας. Ως έφηβος είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει το μοναχικό αναχωρητισμό, μιμούμενος τους μεγάλους ασκητές πατέρες της Αιγύπτου, οι οποίοι γινόταν τα πρότυπα για πολλούς Χριστιανούς της εποχής. Άφησε τον κόσμο και αποσύρθηκε σε ερημικό τόπο, όπου διήγε με προσευχή, νηστεία, αγρυπνία και αποκοπή των παθών του.

Ο Δημ. Μεταλληνός στο militaire.gr για τον Ιω.Καποδίστρια

"Ι.Καποδίστριας, η παρακαταθήκη του και η σημερινή προοπτική της"

Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Δημ.Μεταλληνού στο κανάλι militaire.gr και στον Πάρη Καρβουνόπουλο. Με αφορμή την σχετική ημερίδα του ιδρύματος "Ευγένιος Τζιμογιάννης" για τον Ιωάννη Καποδίστρια ο δρ.Δημ.Μεταλληνός επεκτείνεται και σε παρεμφερή φλέγοντα και επίκαιρα θέματα σχετικά με τον χαρακτήρα και τις προοπτικές του Ελληνισμού.

Ο δρ.Δημ.Μεταλληνός είναι πρόεδρος του ιδρύματος "Ευγένιος Τζιμογιάννης". Είναι Διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Υπηρετεί ως μόνιμο μέλος Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού στο Τμήμα Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 7.12.25 [ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΣΤ΄, (Ἐφ 5,8-19) ]

    

Από τον κ. Δημήτριο Ρίζο *

«Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». 

Στὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει μία σύγκρισι τῆς χριστιανικῆς ζωῆς μὲ τὰ ἤθη τῶν εἰδωλολατρῶν. 

Καὶ δίνει ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ συμπεριφέρωνται σὲ μία, ἐκ τῶν πραγμάτων, συγκατοίκησι τῶν πιστῶν μὲ τοὺς ἀπίστους. Οἱ πιστοὶ δὲν ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἀλλὰ ζοῦν μαζὶ μὲ τοὺς ἀπίστους. Καὶ βεβαίως ὑπῆρχαν καὶ ὑπάρχουν σίγουρα, προβλήματα ἀπὸ αὐτὴν τὴν συμβίωσι. Ὁ Παῦλος ἀντιλαμβάνεται τὸ πρόβλημα καὶ θεωρεῖ ἀναγκαῖο νὰ δώση ὁδηγίες. Εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ διδάξη στοὺς πιστοὺς τρόπο ζωῆς.

Γράφει· «Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι». Προσέξτε ποιὰ πρέπει νὰ εἶναι ἡ συμπεριφορά σας, δὲν θὰ φέρεσθε σὰν ἄμυαλοι, ἀλλὰ μὲ μυαλό, διότι εἶναι πονηρὲς οἱ ἡμέρες. Ὁ Χριστιανὸς δὲν πρέπει νὰ δίνη ἀφορμὴ γιὰ νὰ κατηγορηθῆ ἢ νὰ προκαλέση σκάνδαλο.

Κυριακή Ι΄ Λουκά - Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας για τη θεραπεία της συγκύπτουσας

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 13,10-17]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΑΣ

«Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές(:εκεί βρισκόταν και μία γυναίκα που υπέφερε δεκαοκτώ χρόνια από μια ασθένεια εξαιτίας κάποιου πονηρού πνεύματος. Και γι’ αυτό ήταν σκυμμένη διαρκώς με κυρτωμένο το σώμα της και δεν μπορούσε καθόλου να σηκώσει όρθιο το κεφάλι της)»[Λουκ.13,11].

Υπήρχε στη Συναγωγή μία γυναίκα που εξαιτίας της ασθένειάς της επί δέκα οκτώ χρόνια ήταν διαρκώς σκυμμένη προς το έδαφος. Και αυτό ωφελεί όχι και λίγο εκείνους που σκέπτονται σωστά· γιατί πρέπει εμείς να συλλέγουμε από παντού αυτό που είναι χρήσιμο. Μπορούμε λοιπόν και από αυτό να δούμε και ότι ο Σατανάς δέχεται πολλές φορές την εξουσία ενάντια σε κάποιους, οι οποίοι προφανώς αμαρτάνουν και αντί των αγώνων της ευσέβειας προτιμούν τη ραθυμία, τους οποίους όταν τους κυριεύσει, τους προκαλεί πολλές φορές τέτοιες σωματικές ασθένειες, επειδή είναι τιμωρός και πολύ σκληρός. Και του επιτρέπει αυτό κατά πολύ μεγάλη οικονομία ο παντεπόπτης Θεός, με σκοπό, καταπονημένοι από το βάρος της δυστυχίας τους, να προτιμήσουν να μεταπηδήσουν προς τα καλύτερα.

Eμπόδια για την επίσκεψη της Θείας Χάριτος στον άνθρωπο κατά τον άγιο Συμεών τον Νέο Θεολόγο

Κάθε αμαρτία ως επανάσταση εναντίον του Θεού αντιστρατεύεται το έργο της Θείας Χάριτος. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως υπάρχουν και μερικές αδυναμίες που αποτελούν φράγματα και παρεμποδίζουν την έλευση της Θ. Χάριτος.

Και αυτά είναι:

– Η ΑΜΕΛΕΙΑ για την μετάνοιά μας. Θα καταδικαστούμε όχι γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε, δεν ζητήσαμε το έλεος του Θεού για να λυτρωθούμε από την ψυχική μας ασθένεια.

– Η ΡΑΘΥΜΙΑ που παραλύει τις ψυχικές μας δυνάμεις και τις ακινητοποιεί. Χωρίς σκληρούς αγώνες δεν ενεργοποιείται η Χάρη του Θεού. Όχι γιατί ο Θεός χρειάζεται τους κόπους του μετανοούντος ανθρώπου, αλλά για να μην λάβει ο άνθρωπος τη Χάρη του Θεού χωρίς κόπο και την καταφρονήσει όπως παλαιότερα.

– Η ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ. Αν δέχθηκες, λέγει, ο ιερός πατέρας τη Χάρη του Αγ. Πνεύματος και φωτίσθηκες, πρόσεξε μην νομίσεις πως είναι δικός φωτισμός, γιατί αν το νομίσεις αυτό, τότε θα αναχωρήσει και θα πάθεις χειρότερα από πρώτα.

– Η ΑΣΠΛΑΧΝΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ. Αυτή σβήνει τον φωτισμό της ψυχής. Γιατί εκείνος που θα βρει τη σωτηρία του με την ευσπλαχνία του προς τους αδελφούς του, πάλι με το δικό του έλεος προς τους αδελφούς του θα μπορέσει να φανεί άξιος της χάριτος του Θεού και να πετύχει τη σωτηρία του.

π. Γ.

πηγή: https://simeiakairwn.gr/

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aμβροσίου Eπισκόπου Mεδιολάνων (7 Δεκεμβρίου)

Tο φθαρτόν Aμβρόσιος εκδύς σαρκίον,

Θείας μετέσχεν αμβροσίας αξίως.

Eβδόμη Aμβρόσιος ποτί άμβροτον ήλυθεν ούδας

(ήτοι εις το αθάνατον έδαφος).

Άγιος Αμβρόσιος Επίσκοπος Μεδιολάνων. 

Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘

Oύτος εκατάγετο από την μεγαλόδοξον πόλιν της Pώμης, και ήτον ένας της βασιλικής συγκλήτου, εν έτει τοδ΄ [374]. Φυλάττων μεν πάντοτε και εις τα λόγια και εις τα έργα την αλήθειαν. Γνωριζόμενος δε ζυγός και στάθμη της δικαιοσύνης, χωρίς να κάμνη τας κρίσεις και αποφάσεις κλινούσας εις ένα και άλλο μέρος κατά φιλοπροσωπίαν, ή πρόσκλισιν. Aλλά ορθάς και απροσωπολήπτους. Όθεν διά τας αρετάς του ταύτας, ενεχειρίσθη και την ηγεμονίαν όλης της Iταλίας από τους ευσεβείς βασιλείς Kωνσταντίνον και Kώνσταντα τους υιούς του Mεγάλου Kωνσταντίνου. Kαι αγκαλά ούτος δεν ήτον τελειωμένος με το Άγιον Bάπτισμα, αλλά ακόμη ήτον κατηχούμενος, όσον όμως εις την αρετήν και εις την καθαρότητα της ζωής, δεν ήτον κατώτερος από τους τελείους Xριστιανούς, τους βεβαπτισμένους, και κοινωνήσαντας των του Xριστού μυστηρίων. Όθεν επειδή απέθανεν ο Aρχιερεύς των Mεδιολάνων, διά τούτο με την κρίσιν και απόφασιν του βασιλέως Oυαλεντινιανού, χειροτονείται ο μέγας ούτος Aμβρόσιος, Eπίσκοπος της των Mεδιολάνων Eκκλησίας, βαπτισθείς την μίαν ημέραν, και την άλλην γενόμενος Aναγνώστης. Kαι ούτω κατά σειράν διαπεράσας όλους τους εκκλησιαστικούς βαθμούς, και φθάσας εις τον μεγαλίτερον και τέλειον της Aρχιερωσύνης.

Δάκρυσε όλη η Ελλάδα με τον απαρηγόρητο τσοπάνη – Σκοτώνουμε τα πρόβατά μας για να μας ταΐσουν «πολτό» πολυεθνικών

Το ελληνικό κράτος αφανίζει με αδίστακτο τρόπο το ζωικό κεφάλαιο της χώρας - «Είναι σαν να μας σκοτώνουν τα παιδιά μας ένα - ένα...»

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Ολόκληρη η Ελλάδα πήρε μια καλή γεύση από το πικρό φαρμάκι που δοκιμάζουν οι κτηνοτρόφοι μας με τον αφανισμό των ζώων τους, από το σπαρακτικό βίντεο της οικογένειας Θεοφίλου που διαδόθηκε παντού στο διαδίκτυο. Αποτελεί το κύκνειο άσμα μιας φάρμας που συντηρεί για δεκαετίες μια σπανιότατη ελληνική ράτσα προβάτων που πλέον δεν υπάρχει πουθενά αλλού: της φυλής Ρουμλουκίου.

Όπως συμβαίνει με εκατοντάδες άλλες φάρμες, το ελληνικό κράτος που έχει ξεκάθαρα αναλάβει ρόλο εξολοθρευτή της κτηνοτροφίας, έδωσε εντολή στη φάρμα Θεοφίλου να σφαγιάσει τα 450 πρόβατα από αυτό το τελευταίο σπάνιο ποίμνιο, παρότι τα ζώα που νόσησαν με ευλογιά, ανέρρωσαν πλήρως. Οι αρμόδιοι δεν λογάριασαν καν τις νομοθεσίες προστασίας των αυτόχθονων φυλών που πρέπει να φυλάσσονται ως κόρη οφθαλμού ως εθνικό κεφάλαιο βιοποικιλότητας.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΤΟΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟ

(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δρυμύτητα τόν αἱρετικό τόν Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά).

Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός - ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡς κτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ)

Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´ Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ...ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου.