Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς

 

Ένας πανάξιος Ιεράρχης με ορθόδοξο ήθος και πνευματικά χαρίσματα, έφυγε από κοντά μας. Ευχόμαστε να έχεις καλό Παράδεισο αγαπημένε μας Μητροπολίτη.

Εκοιμήθη σήμερα Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2022 ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς μετά την μεγάλη μάχη που έδωσε με τον κορωνοϊό.

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Κοσμάς εισήχθη στο νοσοκομείο Αγρινίου νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός για πάνω από ένα μήνα.

Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς Παπαχρήστος, γεννήθηκε στη Σκουτεσιάδα Αγρινίου το έτος 1945.

Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Θεολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έλαβε το πτυχίο και των δύο.

Χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Μακαριστό Μητροπολίτη πρ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρό Θεόκλητο το έτος 1974.

Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας για περισσότερα από τριάντα χρόνια και ανέπτυξε πλούσια δραστηριότητα. Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας χειροτονήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2005.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Τη χρονιά που έρχεται, κοίτα να γίνεις Άγιος... - Ελευθεριάδης Ελευθέριος. Ψυχολόγος

Τη χρονιά που έρχεται, κοίτα να γίνεις Άγιος...

‘’Και τι είναι Άγιος; Ποιος είναι ο Άγιος;’’, ίσως μου πεις… Άγιος, είναι αυτός που ναι μεν αμαρτάνει, αλλά ξέρει να μετανοεί.

Άγιος, είναι αυτός που πέφτει, ναι, αλλά ξέρει και σηκώνεται. Άγιος, είναι αυτός που πονά όταν οι δίπλα του πονούν, αλλά ξέρει να χαίρεται μαζί με τη χαρά τους. Άγιος, είναι αυτός που ξέρει να συγχωρεί. Δεν είναι κάτι έμφυτο. Παλεύει πολύ για να το καταφέρει. Άγιος, είναι αυτός που έχει διάκριση. Που δεν προσβάλλει. Που δεν φορτώνει τους άλλους με βάρη που δεν μπορούνε να σηκώσουν. Άγιος, είναι αυτός που ξέρει να αγαπά. Χωρίς να πνίγει. Χωρίς να απαιτεί. Χωρίς να γκρινιάζει. Χωρίς να πιέζει. Άγιος, είναι αυτός που κάνει υπομονή. Που κρατά την ελπίδα ζωντανή μέσα στου κόσμου τα σκοτάδια. Τη χρονιά που έρχεται, κοίτα να γίνεις Άγιος. ‘’Και τι είναι Άγιος; Ποιος είναι ο Άγιος;’’, ίσως μου πεις… Άγιος, είναι αυτός που παλεύει να στηρίξει όλη την ζωή του στο Θεό. Κάνει ο ίδιος στο σήμερα ό,τι καλύτερο μπορεί και αφήνει στο Θεό τα άλλα. Και αν με ρωτάς, αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα… Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.

Ο Προφήτης Μαλαχίας

Ο προφήτης Μαλαχίας υπήρξε ο τελευταίος των συγγραφέων προφητών. Κατά την περίοδο που έδρασε, οι Ιουδαίοι βρίσκονταν υπό την περσική κυριαρχία και λόγω των ιστορικών αυτών συγκυριών ο Μαλαχίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως «παιδί» της περσικής περιόδου.Για τον προφήτη Μαλαχία δεν γνωρίζουμε τίποτα παρά μόνο το όνομά του (Μαλαχίας), το οποίο σημαίνει «ὁ ἄγγελός μου«, όπως αυτό καταδεικνύεται στο Μαλ. 3,1 «ἐξαποστέλλω τὸν ἄγγελόν μου, καὶ ἐπιβλέψεται ὁδὸν πρὸ προσώπου μου«. Θέλοντας η υμνολογία της Εκκλησίας να ερμηνεύσει το όνομά του αναφέρει πως το όνομά του σημαίνει «ὁ ἄγγελός μου» επειδή ο Μαλαχίας έζησε μιμούμενος τους αγγέλους.

Πηγή:www.santiebeati.it/

Καταστρέφονται τα σχέδια των ανόμων με τον 32ο ψαλμό του Δαυίδ

 

«Κύριος διασκεδάζει βουλὰς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δὲ λογισμοὺς λαῶν καὶ ἀθετεῖ βουλὰς ἀρχόντων»
Ψαλμ. λβ΄10

Ο τριακοστός δεύτερος Ψαλμός είναι ύμνος και δοξολογία προς τον Κύριο για την άπειρη δύναμή Του, που φάνηκε και στη δημιουργία του κόσμου και στις θαυμαστές επεμβάσεις Του στη ζωή του λαού Του.

Από τους είκοσι δύο στίχους του, που αστράφτουν σαν μαργαριτάρια ίσης αξίας, ξεχωρίζουμε για να μελετήσουμε τον δέκατο, όπου γίνεται λόγος για τη δύναμη του Θεού εν σχέσει προς τα σχέδια των πονηρών ανθρώπων.

«Κύριος διασκεδάζει βουλάς ἐθνῶν, ἀθετεῖ δέ λογισμούς λαῶν καί ἀθετεῖ βουλάς ἀρχόντων», λέει με ενθουσιαστικό και πανηγυρικό τόνο ο θεοφώτιστος Ψαλμωδός (Ψαλμ. λβ  [32] 10). Ο Κύριος δηλαδή διασκορπίζει και εκμηδενίζει τις κακές αποφάσεις των ειδωλολατρών και απίστων και ματαιώνει τα πονηρά σχέδια αθέων λαών, καθώς και τις αποφάσεις μοχθηρών και κακών αρχόντων.

Τα θεόπνευστα αυτά λόγια έβγαιναν πάντοτε αληθινά μέσα στην ιστορία του Ισραήλ. Από την εποχή της εξόδου των Ισραηλιτών από την τυραννία του σκληρού Φαραώ της Αιγύπτου, μέχρι τη λύτρωσή τους από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία, όπου τόσα υπέφεραν από τον φοβερό Ναβουχοδονόσορα, αλλά και στη συνέχεια με τους αγώνες των ηρωικών Μακκαβαίων διαλύονταν πάντοτε τα σχέδια των εχθρών του λαού του Θεού.

Υπερανθρωπισμός και Μετανθρωπισμός: Το προβαλλόμενο μέλλον της ανθρωπότητας;

https://youtu.be/BZprehHR6Cg

ΛΟΓΟΣ ΡΩΜΑΙΙΚΟΣ

ΚΑΛΕΣΜΕΝOΣ: Δημήτριος Χιωτακάκος, διδάκτωρ Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών Παν. Μάντσεστερ, διευθυντικό στέλεχος στον ιδιωτικό τομέα στην διαχείριση διεθνών συμβάσεων και στρατηγικών συνεργασιών

Μια επίκαιρη παρουσίαση του φιλοσοφικού κινήματος του μετανθρωπισμού: 

Πού βασίζεται και που αποβλέπει; 

Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό ρεύμα στη σφαίρα του οραματισμού ή για ένα κίνημα με ξεκάθαρους στόχους και βρισκόμενο σε φάση υλοποίησης; 

Υπάρχει σήμερα η τεχνολογία να υλοποιηθεί ο Υπερανθρωπισμός και Μετανθρωπισμός; 

Γιατί τόσο έντονη η παρουσίαση του φιλοσοφικού αυτού ρεύματος στην Ελλάδα τόσο από πολιτικά και εκκλησιαστικά πρόσωπα όσο και επιστήμονες; 

Ποιος ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης στο ρεύμα του Μετανθρωπισμού; 

Ποιο το ιδεολογικό υπόβαθρο των φιλοσόφων που δημιούργησαν και προώθησαν τον Μετανθρωπισμό; Άλλη μια φιλοσοφική κίνηση να γίνει ο άνθρωπος θεός χωρίς τον Θεό;

 

π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: "2022: Ἠθικόν ἀκμαιότατον"

Ἐκπομπή μέ τόν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη πού μεταδίδεται ἀπό τά κανάλια Altas TV καί Ἀχελῶος TV

Η ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑΣ

 

Το ανθρώπινο πρόσωπο πολλές φορές παίρνει την σκοτεινή όψη ενός αδιαφανούς κόσμου, γίνεται μια τραγική προσωπίδα. Κανένας λόγος περί φωτός δεν μπορεί να αποκαλύψει τότε την εσωτερική του συνάφεια. Καμιά αγαπητική περιχώρηση δεν μπορεί να λειάνει τις αιχμές του ασυνείδητου που καταδυναστεύουν το ενδημούν πνεύμα. Ο περίκλειστος χώρος, ερμητικά απροσπέλαστος, απωθεί κάθε γνωστικό εξωτερικό φως, απορροφά και εξαφανίζει, σαν μαύρη οπή, κάθε εσωτερική αναλαμπή αυτογνωσίας και παραδίδεται στην αυτιστική καταστροφική μανία σκοτεινών εσωτερικών δυνάμεων. Πότε όμως η διαστροφή παραμορφώνει τον εσωτερικό κόσμο, ώστε να διακόπτεται κάθε επικοινωνία με τον φωτεινό κόσμο της αλήθειας και της αρετής; Πότε η ροπή προς την άρνηση, προς την αστοχία, την αμαρτία τέλος, η γνωστή concupiscentia, γίνεται παντοδύναμη; Η ορθόδοξη χριστιανική ηθική μιλάει για τα λεγόμενα ασύγγνωστα και θανάσιμα αμαρτήματα, που ανάμεσά τους δεσπόζει η αλαζονεία. Όχι πάντα ως αλαζονεία, μπορεί ως υπεροψία, ως εγωϊσμός, ως μεγαλαυτία, ως οίηση, ως ακέφαλος υπερηφάνεια, και ακόμη κάποτε «τινές λόγων την κενοδοξίαν παρά την υπερηφανίαν φιλούσιν ορίζειν».

Ο εικοστός λόγος του Ιωάννη της Κλίμακας αρχίζει ως εξής: «Υπερηφάνεια εστί, Θεού  άρνησις, δαιμόνων εύρεμα, εξουδένωσις ανθρώπων, κατακρίσεως μήτηρ, ακαρπίας  τεκμήριον, βοηθείας Θεού φυγαδευτήριον, εκστάσεως πρόδρομος, πτωμάτων πρόξενος,  επιληψίας υπόθεσις, θυμού πηγή, υποκρίσεως θύρα, δαιμόνων στήριγμα, αμαρτημάτων  φύλαξ, ασπλαχνίας πρόξενος, συμπαθείας άγνοια, λογοθέτης πικρός, δικαστής απάνθρωπος,  Θεού αντίπαλος, βλασφημίας ρίζα. Αρχή υπερηφανείας, τέλος κενοδοξίας, μεσότης δε,  εξουδένωσις του πλησίον, πόνων ιδίων αναιδής εκπόμπευσις, έπαινος εν καρδία, ελέγχου  μίσος, τέλος δε, άρνησις Θεού βοηθείας, και οικείας σπουδής έπαρσις, δαιμονιώδες ήθος».  

Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Πρὸ τῶν Φώτων ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ''

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Β΄ Τιμ.. 4, 5-8

Ποῦ αἱ θυσίες μας;

«Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς

τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε»

(Β΄ Τιμ. 4, 6)

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, σήμερα εἶνε ἡ Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων. Στὴν ὁμιλία αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀντὶ ἄλλου θέματος θὰ πάρουμε μιὰ λέξι, κι αὐτὴν θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἑρμηνεύσουμε. Μιὰ λέξι τῆς ἁγίας Γραφῆς φτάνει γιὰ νὰ μᾶς διδάξῃ τὰ πιὸ ὑψηλὰ μαθήματα καὶ νὰ μᾶς φέρῃ κοντὰ στὸ Θεό. Γιατὶ ὅσα εἶνε γραμμένα στὴν ἁγία Γραφή, εἶνε λόγια θεόπνευστα. Καὶ ὅλα διδάσκουν τὸν ἄνθρωπο, ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος τὴν ὥρα ποὺ διαβάζει τὴν ἁγία Γραφὴ νὰ μὴν ἔχῃ προκατάληψι καὶ νομίζῃ ὅτι ἡ Γραφὴ εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ βιβλία ποὺ οἱ συγγραφεῖς τους μπορεῖ νὰ πλανῶνται. Εἶνε εὐτυχὴς ἐκεῖνος ποὺ ἀκούει καὶ διαβάζει μὲ πίστι καὶ προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόζῃ ὅ,τι λέει ἡ Γραφή. Ἀλλʼ ὅποιος δὲν πιστεύει στὴν ἁγία Γραφὴ καὶ ζῆ ἀντίθετα ἀπʼ ὅ,τι αὐτὴ διδάσκει, αὐτὸς εἶνε σὰν τὸν Ἰούδα, ποὺ πρόδωσε τὸ Χριστὸ καὶ θά ʼταν προτιμότερο νὰ μὴν εἶχε γεννηθῆ. Γιατὶ ἄνθρωπος εἶνε ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀνοιχτὰ τʼ αὐτιά του γιὰ νʼ ἀκούῃ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ πιστεύῃ σʼ αὐτόν.

Ἄς ἀκούσουμε λοιπὸν τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ἀπʼ τὸ εὐλογημένο του στόμα βγαίνει μιὰ λέξι. Λέξι διαμάντι, λέξι μαργαριτάρι. Καὶ ἡ λέξι αὐτὴ εἶνε «σπένδομαι» (Β΄ Τιμ. 4, 6).

Ὅλοι ὀφείλουμε νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὴν Μάνα μας!

Γράφει ο Νεκτάριος Δαπέργολας   

Καί ἕνα ἀκόμη σχόλιο περί βλασφημίας, μιά πού ἔγραφα προχτές καί γιά κάποιους πού λένε ὅτι «ἡ Παναγία δέν ἔχει ἀνάγκη τή δική μας ὑπεράσπιση».  

Θὰ ἐπαναλάβω ὅτι προφανῶς καί δέν μᾶς ἔχει ἀνάγκη, ἀλλά τό θέμα εἶναι τί ἔχουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἀνάγκη γιά τούς ἑαυτούς μας καί ποιό εἶναι τό δικό μας χρέος. Καί θά ξεκαθαρίσω καί κάτι ἀκόμη: δέν θά ἀντιδράσουμε ἁπλῶς καί μόνο ἀναλογιζόμενοι τό κρίμα πού παίρνουμε μή ἀντιδρῶντας.

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Ένας αγιασμένος στάρετς της ρωσικής Ορθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού   

     Μεγάλη μερίδα του αγιολογίου της Εκκλησίας μας ανήκει στη ρωσική Ορθοδοξία, η οποία αποτέλεσε και αποτελεί μια ακένωτη πηγή ανάδειξης αγίων. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ο μεγάλος ασκητής και στάρετς.   

      Γεννήθηκε στα 1759 στην πόλη Κουρκ και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Πρόχορος. Οι φτωχοί αλλά ευσεβείς γονείς του του ενέπνευσαν την ευσέβεια. Έμεινε στον τόπο του ως τα δεκαεννιά του χρόνια και κατόπιν πήρε την απόφαση να γίνει μοναχός και αποσύρθηκε στη Μονή του Σάρωφ. Ενώ ακόμη ήταν δόκιμος αρρώστησε βαριά από υδρωπικία και θεραπεύτηκε θαυματουργικά από τη Θεοτόκο. Το 1786 εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Σεραφείμ. Την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε διάκονος και μετά από επτά χρόνια πρεσβύτερος. Η άσκηση, η προσευχή και η κάθαρση τον αξίωσαν να βλέπει την ώρα της Θείας Λειτουργίας θαυμαστά οράματα, να πετά στα ουράνια και να ακούει αγγελικές μελωδίες. 

κυρ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον.

 

“Το εκήρυξεν ο θείος Όμηρος προ ετών τρισχιλίων: Εις οιωνός άριστος!. Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;

Ημύνθησαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους;

Άμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά.

Άμυνα πετρί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεωκοπίας.

Τις ημύνθη περί πάτρης;

Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια.

Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.

Και σήμερον, νέον έτος έρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα.

Μόνον ο λαός λέγει. Κάθε πέρσυ και καλλίτερα.

Ας ευχηθώμεν το ερχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον”.

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (Εφ. “Ακρόπολις”, 1 Ιαν. 1896)

πηγή: https://trelogiannis.blogspot.com/

Φώτης Κόντογλου: Ὁ Πολυαγαπημένος Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ

 

Τοῦ Φώτη Κόντογλου, ἀπὸ τὸ Ἀσάλευτο Θεμέλιο, Ἀκρίτας 1996

Κάποιος καλὸς φίλος μου μοῦ χάρισε ἕνα μικρὸ εἰκονισματάκι σὲ σμάλτο ῥούσικο, ἕνα ἐγκόλπιο, ποὺ παριστάνει τὸν ἅγιο Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ. Ἀπὸ τὸ πίσω μέρος εἶναι καπλαντισμένο μὲ βελοῦδο, καὶ φαίνεται πὼς τὸ φοροῦσε κατάσαρκα στὸ λαιμό του κανένας ἅγιος ἄνθρωπος τῆς τσαρικῆς Ῥωσίας.

Μὲ πολλὴ συγκίνηση δέχθηκα αὐτὸ τὸ δῶρο, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἅγιος εἶναι πολὺ ἀγαπητὸς σὲ μένα, ὅπως εἶναι συμπαθέστατος καὶ σὲ ὅσους τὸν ξέρουνε. Κρέμασα λοιπὸν αὐτὸ τὸ εἰκονισματάκι στὸ εἰκονοστάσι μας, ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους ἁγίους, ποὺ τοὺς παρακαλοῦμε στὶς περιστάσεις τῆς ζωῆς μας, καὶ ποὺ ἀνάμεσά τους ξεχωρίζουνε ὁ ἅγιος Νικόλαος κι᾿ ὁ ἅγιος Γιάννης ὁ Πρόδρομος, κ᾿ οἱ νέοι ἢ νεοφανεῖς ἅγιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι μάρτυρες Ῥαφαὴλ καὶ Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χιοπολίτης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Ἰωαννίνων, ὁ ἅγιος Δαυῒδ ὁ Γέρων, ὁ ἅγιος Νεκτάριος κ.ἄ.