ΕΙΣΑΓΩΓΗ
«Μυστήριον καλεῖται ὅτι οὐχ ὅπερ
ὁρῶμεν, βλέπομεν, ἀλλʼ ἕτερα
ὁρῶμεν καὶ ἕτερα πιστεύομεν»
Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος
Τὸ θέμα τῶν Ἑπτὰ Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι μεγάλο καὶ πολύπλευρον καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ γραφοῦν τόμοι ὁλόκληροι γιὰ τὴν παρουσίασι καὶ τὴν ἑρμηνεία τους. Μεγάλη ὅμως εἶναι καὶ ἡ ἄγνοια πολλῶν γιὰ τὰ Μυστήρια, τὴν φύσι, τὴν σημασία καὶ τὴν τέλεσί τους, καὶ ἴσως γιʼ αὐτὸ γίνονται πολλὲς παρερμηνείες καὶ παρεξηγήσεις, ἀλλὰ καὶ παραποιήσεις τους. Ἔτσι, ὥστε μερικοὶ νὰ τὰ ἐκλαμβάνουν ὡς κοσμικὲς γιορτὲς καὶ ἐκδηλώσεις, στὶς ὁποῖες κυριαρχεῖ τὸ γλέντι καὶ ἡ εὐθυμία, καὶ ὄχι ὁ σεβασμός, τὸ δέος καὶ ἡ ἱεροπρέπεια. Γιʼ αὐτὸ εἶναι ἀνάγκη ὅλοι νὰ ἔχουμε, ἔστω καὶ μιὰ γενικὴ εἰκόνα γιὰ τὸ τί εἶναι Μυστήριον, ὥστε νὰ εἶναι ἀνάλογη ἡ συμπεριφορά μας καὶ ἀληθινὴ ἡ προσέγγισί μας, γιατὶ ἀφοροῦν τὴν ζωὴ καὶ τὴν ὐπαρξί μας καὶ κυρίως τὴν σωτηρία μας.
Ἡ διδασκαλία περὶ τῶν Μυστηρίων εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ ἀπαραίτητες καὶ θεμελιώδεις διδασκαλίες γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν σωτηρία παντὸς Χριστιανοῦ. Ἄν θέλουμε νὰ πλησιάσουμε τὴν ἔννοιαν τοῦ Μυστηρίου, ὅσον εἶναι δυνατὸν στὴν δεκτικότητα καὶ τὴν δυνατότητα τοῦ ἀνθρωπίνου μυαλοῦ, θὰ βλέπαμε καὶ θὰ λέγαμε ὅτι τὸ σύνολον γενικῶς τῶν Μυστηρίων μποροῦμε νὰ τὸ κατατάξουμε σὲ τρεῖς μεγάλες κατηγορίες. Τὸ πρῶτον καὶ μέγα Μυστήριον εἶναι πάντοτε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Τριαδικὸς Θεὸς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ δὲν ὑπάρχει γιὰ τὸν ἄνθρωπον μεγαλύτερον Μυστήριον ἀπὸ τὸν παντοδύναμον καὶ πάνσοφον καὶ πολυέλεον Θεόν. Δεύτερον Μυστήριον εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ πρώτου Μυστηρίου, ὁ ἄνθρωπος, ποὺ ἐδημιουργήθηκε «κατʼ εἰκόνα καὶ καθʼ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Τρίτον τέλος Μυστήριον εἶναι στὸ σύνολό τους τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Θεός, πηγὴ ὅλων τῶν Μυστηρίων, διοχετεύει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεός του στοὺς ἀνθρώπους καὶ σὲ σύμπασα τὴν δημιουργία του.
Μὲ αὐτὸ τὸ μικρὸ βιβλίο θὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀναφερθοῦμε στὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, μὲ σκοπὸν νὰ ἐνημερώσουμε ὅσους δὲν γνωρίζουν τί εἶναι καὶ τί σημαίνουν τὰ Μυστήρια καὶ πῶς ἐκτελοῦνται˙ ὄχι μὲ λουλούδια καὶ στολίσματα, ἀλλὰ μὲ πίστι, σεβασμὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πολυέλεον Θεόν, ποὺ μᾶς δίνει τὴν χάριν Του καὶ μᾶς ἁγιάζει καὶ μᾶς στηρίζει καὶ μᾶς ἐλεεῖ. Ὅπως προαναφέραμε ἤδη, μὲ τὰ Μυστήρια αὐτὰ τῆς Ἐκκλησίας ὁ Θεὸς διοχετεύει τὴν ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεός του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ δυστυχῶς πολλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονται καὶ δὲν γνωρίζουν αὐτὴν τὴν ἀλήθεια καὶ κυρίως δὲν ἐπωφελοῦνται ἀπὸ αὐτὲς τὶς δωρεὲς καὶ δὲν δέχονται «τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», καὶ μάλιστα δὲν συμμετέχουν στὰ ἐπαναλαμβανόμενα Μυστήρια τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἀγνοοῦν τὴν ἀποκαλυπτικὴν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι: «Πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ Πατρὸς των φώτων» (Ἰακ. α΄ 17).
Θὰ προσπαθήσουμε λοιπὸν μὲ λίγα λόγια νὰ ποῦμε ὅσα ἀναφέρονται στὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ γνωρίσουμε συνοπτικὰ μέν, ἀλλὰ μὲ πληρότητα τὴν βαθύτατη ἀξία καὶ σημασία τους καὶ νὰ διαπιστώσουμε ὁ καθένας στὸν ἑαυτό του καὶ ὅλοι μαζὶ ὡς Ἐκκλησία τὸ νόημα καὶ τὴν δύναμί τους, ἀφοῦ αὐτὰ τὰ Μυστήρια εἶναι θεοσύστατα καὶ ἡ ἀφετηρία τους βρίσκεται στὸ Εὐαγγέλιον καὶ στὴν διδασκαλία τοῦ Θεανθρώπου. Τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια εἶναι τὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, ποὺ μᾶς ἀγκαλιάζουν μέσα στὴν θύελλα τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ μᾶς φυλάξουν ἀπὸ τὴν πνευματικὴ φθορὰ καὶ τὸν αἰώνιον θάνατον. Θὰ πρέπει ὅλοι μας νὰ γνωρίσουμε καλὰ τὸ οὐράνιο φῶς, τὴν πνοὴ τῆς ἀληθινῆς ζωῆς καὶ τὴν ἀκατανίκητη δύναμι τῆς Θείας Χάριτος, ποὺ ἔρχεται μέσα μας μὲ τὰ Μυστήρια αὐτά.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ μία καὶ μόνη ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἔχει αὐτὰ τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια, ποὺ ἐθέσπισε ὁ Κύριος, ἤτοι: Τὸ Μυστήριον τοῦ Βαπτίσματος, μὲ τὸ ὁποῖον γινόμαστε Χριστιανοὶ καὶ ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς τελέσεώς του μπαίνουμε στὴν μεγάλη παράταξι τῆς Ἐκκλησίας˙ τὸ Μυστήριον τοῦ Χρίσματος, ποὺ μᾶς σφραγίζει μὲ τὴν σφραγῖδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος («Σφραγὶς δωρεὰς Πνεύματος Ἁγίου, ἀμήν»)˙ τὸ Μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας, μὲ τὸ ὁποῖον δεχόμαστε στὴν ὔπαρξί μας τὸ Αἷμα καὶ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου˙ τὸ Μυστήριον τῆς Μετανοίας, δηλαδὴ τῆς Ἐξομολογήσεως ἐνώπιον πνευματικοῦ πατρὸς (δηλαδὴ ἐξομολόγου ἱερέως)˙ τὸ Μυστήριον τῆς Ἱερωσύνης, μὲ τὸ ὁποῖον οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἔχουν τὶς κατάλληλες προϋποθέσεις γίνονται λειτουργοὶ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, ποιμένες τῶν ψυχῶν καὶ ὄργανα τῆς θείας λατρείας˙ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου, μὲ τὸν ὁποῖον ἐξαγιάζεται ὁ τρόπος διαβιώσεώς μας σʼ αὐτὸν τὸν κόσμον˙ καὶ τέλος τὸ Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου, μὲ τὸ ὁποῖον ἀντιμετωπίζουμε τὰ θέματα τῆς ὑγείας, δωματικῆς καὶ ψυχικῆς.
Τὰ πρῶτα τέσσερα Μυστήρια εἶναι ὑποχρεωτικά, ἐνῶ τὰ ὑπόλοιπα τρία εἶναι προαιρετικά. Γιʼ αὐτὸ σημειώνουμε καὶ πάλι τὰ ὐποχρεωτικά, χωρὶς τὰ ὁποῖα δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ γίνη καὶ νὰ ζήση ὡς Χριστιανός, καὶ αὐτὰ εἶναι: Τὸ Βάπτισμα, τὸ Χρῖσμα, ἡ Θεία Εὐχαριστία (θεία Κοινωνία) καὶ ἠ Μετάνοια (Ἐξομολόγησι)˙ σημειώνουμε καὶ τὰ τρία προαιρετικά, ποὺ εἶναι τὰ Μυστήρια τῆς Ἱερωσύνης, τοῦ Γάμου καὶ τοῦ Εὐχελαίου. Αὐτὰ τὰ τρία τελευταῖα Μυστήρια δὲν εἶναι γιὰ ὅλους ὑποχρεωτικὰ γιὰ διάφορους λόγους, εἴτε διότι δὲν ἀπευθύνονται πρὸς ὄλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας (ἡ Ἱερωσύνη εἶναι μόνο γιὰ τοὺς ἄνδρες καὶ πάλι ὄχι γιὰ ὅλους, ἀλλὰ μόνον γιὰ λίγους, γιὰ ὅσους ἔχουν τὶς ἀπαραίτητες προὑποθέσεις), εἴτε διότι μπορεῖ κανεὶς νὰ τὰ ἀποφύγη, ἄν θέλη˙δηλαδὴ μπορεῖ νὰ μὴν τελέσει Εὐχέλαιον, ἄν δὲν τὸ χρειάζεται γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωή του καὶ τὴν ὑγεία του, μπορεὶ νὰ μὴ νυμφευθῆ, ἄν θέλη νὰ ἀκολουθήση τὸν δρόμον τοῦ Μοναχισμοῦ, καθὼς καὶ νὰ μὴ λάβη τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης, ἄν ἔχη κωλύματα ἤ ἄν δὲν ἔχη τὴν κλῆσιν νὰ ἱερωθῆ.
Κάθε ἕνα Μυστήριον ἀπὸ τὰ ἑπτὰ ἔχει ἰδικὴν ἐκκλησιαστικὴν τελετήν, ἡ ὁποία τελεῖται στοὺς ναοὺς καὶ εἶναι μία κορυφαία στιγμὴ στὴν ζωὴ ὅλων μας, διότι μὲ τὴν ἱεροπραξίαν αὐτὴν γίνεται ἡ μετάδοσι τῆς Θείας Χάριτος στὸν πιστόν. Τὸ κάθε Μυστήριον εἶναι μία ἰδιαίτερη ἁγιαστικὴ πρᾶξι καὶ ἔχει πάντοτε ἁγιογραφικὴ προέλευσι. Ὑπάρχουν βεβαίως καὶ ἄλλες ἁγιαστικὲς τελετὲς τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἁγιάζουν τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς παρέχουν τὸ θεῖον ἔλεος, ὅπως ἁγιασμοί, ἐγκαίνια, παρακλήσεις, κήδευσις τῶν νεκρῶν, μνημόσυνα, διάφορες ἀκολουθίες λατρευτικὲς καὶ προσευχητικὲς καὶ λοιπά, ἀλλὰ αὐτὲς οἱ τελετὲς δὲν εἶναι μυστήρια, διότι δὲν ἔχουν ἁγιογραφικὴν προσέλευσιν οὔτε προέρχονται ἀπὸ τὴν ἱερὰ καὶ ἀποστολικὴ παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία εἶναι ἰσόκυρος μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ γιὰ τὴν πίστι μας. Πρόκειται γιὰ τελετὲς καὶ ἀκολουθίες ποὺ ἀνήκουν ἀσφαλῶς στὴν σεβάσμια ἐκκλησιαστικὴ παράδοσι, ἀλλὰ διαμορφώθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου καὶ κάποιες μάλιστα προέρχονται ἐξελικτικὰ ἀπὸ τὶς τελετὲς τῶν Μυστηρίων˙ γιὰ παράδειγμα ἀπὸ τὴν τελετὴν τοῦ Βαπτίσματος προῆλθε κατὰ τὸν 5ον αἰῶνα ἡ τελετὴ τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ, καὶ ἀπὸ αὐτὸν ἀργότερα διεμορφώθη ὁ συνήθης μικρὸς ἁγιασμός.
Τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ εἶναι ἔγκυρα καὶ ἀποτελεσματικά, πρέπει νὰ τελοῦνται πάντοτε καὶ μόνον ἀπὸ κανονικὰ χειροτονημένους λειτουργοὺς τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχουν πάντοτε διττὸν χαρακτῆρα, δηλαδὴ διπλὸν τρόπον ἀναφορᾶς καὶ στὴν ψυχὴν καὶ στὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, διότι ὁ Θεὸς δὲν ξεχωρίζει τὴν ἑνότητα τοῦ ἀνθρώπου, ὀ ὁποῖος εἶναι πλασμένος καὶ μὲ τὴν ὕλην τοῦ σώματος καὶ μὲ τὸ πνεῦμα τῆς ψυχῆς του. Ὁ διπλὸς αὐτὸς χαρακτῆρας τῶν Μυστηρίων περιλαμβάνει καὶ τὰ ἀθέατα στοιχεῖα τοῦ μυστηρίου καὶ τῆς θείας χάριτος, ἀλλὰ ταυτοχρόνως καὶ τὰ σύμβολα καὶ τὶς τελετές, ποὺ γίνονται μὲ αἰσθητὰ σημεῖα, ὅπως εἶναι τὸ ὔδωρ τῆς Βαπτίσεως, τὸ ἅγιον μύρον τοῦ Χρίσματος καὶ τὰ λοιπά.
Πρὶν ἀπʼ ὅλα ὅμως καὶ κυριαρχικὸν εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς μυστηριακῆς μεταδόσεως τῆς θείας χάριτος στὸν πιστὸν ἤ στοὺς πιστούς, γιὰ τοὺς ὁποίους γίνεται τὸ κάθε Μυστήριον. Εἶναι ἡ φυσικὴ καὶ ταυτοχρόνως ὑπερφυσικὴ ἐνέργεια μὲ τὴν ὁποία δίδεται τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ σὲ ὅσους τὸ ζητοῦν καὶ τὸ θέλουν ὁλοψύχως. Καὶ στὸ σημεῖον αὐτὸ πρέπει νὰ λεχθῆ ὅτι τόσον ἡ προσευχὴ ὅσον καὶ ἡ τέλεσις τῶν Μυστηρίων ἔχουν αὐτὴν τὴν βασικὴν προϋπόθεσιν τῆς ὁλόκαρδης πίστεως καὶ ἀγάπης καὶ τῆς θεληματικῆς ἐπικλήσεως καὶ ὐποδοχῆς τῆς ἁγιαστικῆς δυνάμεως καὶ χάριτος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας.
Ἐπίσης πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι δὲν ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, μᾶλλιν καμμιὰ σημασία, τὸ γεγονὸς ἐὰν τελοῦνται τὰ Μυστήρια ἤ καὶ οἱ λοιπὲς ἱεροτελεστίες ἀπὸ ἀρχιερεῖς ἤ ἀπὸ ἁπλοὺς ἱερεῖς, ἀφοὺ θὰ εἶναι κανονικῶς χειροτονημένοι, διότι, ὅπως λέγει καὶ ὁ κορυφαῖος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «Πατὴρ καὶ Υἱὸς καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον πάντα οἰκονομεῖ, ὁ δὲ ἱερεὺς τὴν ἑαυτοῦ δανείζει γλῶτταν καὶ τὴν ἑαυτοῦ παρέχει χεῖρα». Οἱ ἱερεῖς (πρεσβύτεροι) τελοῦν κανονικῶς ὅλα τὰ Μυστήρια (καὶ τὶς ἄλλες φυσικὰ ἁγιαστικὲς πράξεις) κατʼ ἀνάθεσιν τοῦ ἐπισκόπου τους˙ μόνον τὸ μυστήριον τῆς Χειροτονίας τελεῖται ἀποκλειστικῶς ἀπὸ ἐπίσκοπον, ἐνῶ ἱερεὺς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ τὸ τελέση˙ βεβαίως ὁ ἐπίσκοπος τελεῖ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἕξι μυστήρια.
Ἀσέβεια πρὸς τὰ τελούμενα Μυστήρια εἶναι τὸ κοσμικὸν φρόνημα, ποὺ ἔχει ἐμφιλοχωρήσει μὲ τοὺς ὑπερβολικοὺς στολισμοὺς καὶ τὶς ἐπιδείξεις πλούτου ἐντὸς τῶν ναῶν, διότι ἀλλοιώνεται ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ἱεροπρέπεια, ποὺ πρέπει νὰ κυριαρχῆ κατὰ τὶς ἱερὲς τελετὲς τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ Μυστήριον δὲν ἔχει κοσμικὴν προέλευσιν, ἀλλὰ εἶναι θεία ἐνέργεια, ποὺ τὴν ἐπικαλούμεθα «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης», ὅπως καλεῖ ὁ λειτουργὸς τοὺς πιστοὺς τὴν ὥρα τῆς Θείας Κοινωνίας. Δὲν πρέπει λοιπὸν νὰ μεταφέρουμε τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου τούτου στὸν ἱερὸν χῶρον τοῦ Μυστηρίου, διότι τὴν ὥραν ἐκείνην κατέρχεται ἡ θεία Χάρις καὶ ἡ εὐλογία τοῦ Ὑψίστου γιὰ μᾶς. Εἶναι καθωρισμένη ἐνέργεια καὶ ἁγιάζει τοὺς μετέχοντας. Καὶ πρέπει ἐπίσης νὰ τονισθῆ ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μεταδίδεται ἐξ ἵσου καὶ πρὸς τοὺς φτωχοὺς καὶ πρὸς τοὺς πλουσίους, καὶ μάλιστα ὅταν γίνεται μὲ πίστι ἀληθινὴ καὶ μὲ ταπεινοφροσύνη καὶ μὲ ἀγάπη ὁλόψυχη στὸν τριαδικόν Θεόν μας. Συνεπῶς ὅλα ὅσα γίνονται στὶς ἡμέρες μας μὲ τὰ πολλὰ λουλούδια, τοὺς φωτισμοὺς καὶ τὰ ἄλλα ἐπιδεικτικὰ στολίδια, βλάπτουν ἀντὶ νὰ ὠφελοῦν. Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὶς λοιπὲς ἱεροπραξίες (μνημόσυνα, κηδεῖες κ.λ.π), ὅπου ἔχει μπῆ τὸ πνεῦμα τῆς ματαιοφροσύνης καὶ τῆς ἐπιδείξεως. «Τὸ ἐν ἀνθρώποις ὑψηλὸν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. ιστ΄ 15).
Πολλὰ θὰ μποροῦσαν νὰ λεχθοῦν γιὰ τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸν τρόπον τελέσεώς των, ἀλλὰ ὅπως ἔχουμε σημειώσει, πρόθεσι καὶ σκοπὸς αὐτοῦ τοῦ μικροῦ βιβλίου εἶναι νὰ δώση μία συνοπτικὴ εἰκόνα τῶν Μυστηρίων γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν τὴν σχετικὴν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ξέρουν τί εἶναι τὰ σωτήρια καὶ λυτρωτικὰ αὐτὰ μέσα τῆς πίστεώς μας, ἄν θέλουν καὶ ἀναζητοῦν τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους. Ἄς ποῦμε μόνον μὲ συντομία ὅτι στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία συνήθιζαν νὰ βλέπουν τὰ Ἑπτὰ Μυστήρια ὡς ἕνα σύνολο, μία συμπαγῆ καὶ ἄρρηκτο καὶ ζωοποιὸ ἑνότητα μὲ ἀφετηρία τὸ ἱερὸν Βάπτισμα καὶ κεντρικὸν ἄξονα τὴν Θεία Εὐχαριστία. Αὐτὸ φαίνεται στὴν ἀρχαία λειτουργικὴ τάξι, ὅπου ὅλα τὰ Μυστήρια ἐτελοῦντο ἑνωμένα μὲ τὴν θεία Λειτουργία. Σήμερον μόνον ἡ Χειροτονία τελεῖται ἀπαραιτήτως ἐντὸς τῆς Λειτουργίας˙ σπανίως δὲ τὸ Βάπτισμα καὶ ὁ Γάμος.
Ὅπως φαίνεται καὶ ἀπὸ τὴν ὀνομασία τους, τὰ Μυστήρια ἔχουν μυστικόν, κρυφὸν χαρακτῆρα, διότι εἶναι μία ἄφατος καὶ ἀπερίγραπτος συνάντησις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεὸν καὶ τὰ τελούμενα κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν Μυστηρίων δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ χωρέσουν καὶ νὰ γίνουν κατανοητὰ στὸ μυαλὸ καὶ τὴν δεκτικότητα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι σὰν τὰ μυστήρια, ποὺ εἶδε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἡρπάγη «ἕως τρίτου οὐρανοῦ», καὶ γράφει πρὸς τοὺς Κορινθίους ὅτι «ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἅ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 4). Ἄκουσε δηλαδὴ λόγια, ποὺ ἡ ἀνθρώπινη γλῶσσα δὲν ἔχει τὴν δύναμιν νὰ τὰ πῆ καὶ λόγῳ τῆς ἱερότητός τους δὲν ἐπιτρέπεται στὸν ἄνθρωπο νὰ τὰ πῆ.
Τέλος, πρὶν προχωρήσουμε στὴν ἀναφορὰ καὶ τὴν περιγραφὴ τῶν Ἑπτὰ Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ξαναθυμήσουμε ὅτι βασικὴ προϋπόθεσις γιὰ τὴν καλὴ τέλεσί τους εἶναι πρὶν ἀπʼ ὅλα ἡ ὁλόψυχη πίστι καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεόν, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη, καθὼς καὶ ἡ ἀποφυγὴ πάσης κοσμικῆς ἐπιδείξεως, ποὺ εἶναι ἀντίθετη μὲ τὴν ἱερότητα τῶν τελουμένων. Εἶναι στιγμὴ καθόδου τῆς θείας Χάριτος καὶ συνάντησις τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Ὕψιστον, ποὺ δὲχεται στὴν ἀγκαλιά του ἐκείνους ποὺ δέχονται τὸ ἔλεος καὶ τὴν πατρική Του εὐλογία˙ διότι τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ἔκφρασις τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὰ πλάσματά Του.
Ἄς προσέχουμε λοιπόν, ὅσον μποροῦμε, στὴν τέλεσι τῶν μυστηρίων καὶ ἄς ἐπικαλούμεθα συνεχῶς τὴν ἐξ ὕψους βοήθεια καὶ φώτισι, γιὰ νὰ πᾶμε πιὸ κοντά Του˙ γιατὶ Αὐτὸς εἶναι σὲ τελευταία ἀνάλυσι καὶ ὁ σκοπὸς ὅλων τῶν μυστηρίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ Σ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
«ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου