Πανηγυρικός λόγος από τον κ.Δημήτριο Παπαδόπουλο, γνωστό λόγιο συμπολίτη μας, φιλόλογο και μουσικολόγο, στην κεντρική εκδήλωση για τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου, που έλαβε χώρα στην αίθουσα του Φ.Σ.Φ. "Ο Αριστοτέλης".
Αντιμετωπίζουμε για μιαν ακόμη φορά την πρόκληση της γιορτής που, απαιτητική όπως πάντα, προβάλλει ενώπιόν μας, διεκδικώντας τη θέση της στον κοινό μας βίο, φορτωμένο με τόσες μέριμνες. πρόκληση για τον πατριωτισμό, το ήθος, την ανθρωπιά, με μια λέξη για τον πολιτισμό μας –κι είμαστε εμείς που σερνόμαστε μπρος στο φοβερό κριτήριο της Ιστορίας, “ενώπιος ενωπίω”, μπροστά σε ό,τι μας δόξασε αλλά και σε ό,τι μας ελέγχει, σε ό,τι μας φοβίζει: απωθημένες ενοχές, χρόνια τραύματα, όνειρα προδομένα και στοιχειωμένα οράματα, όλα γνωρίσματα μιας ταλαιπωρημένης ταυτότητας, συμπτώματα της παθογένειας του συλλογικού μας ασυνείδητου –κι όλα να μας θέτουν μπροστά σε ευθύνες, να θυμίζουν όσα θα θέλαμε να λησμονήσουμε. “Στάζει τη μέρα, στάζει τη νύχτα, μνησιπήμων πόνος”, για να δανειστώ το στίχο του Ποιητή.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να αναφερθώ αναλυτικά στο χρονικό και τα γεγονότα του πολέμου. Εξάλλου, σε λίγο θα μας μεταφέρει πολύ πιο πιστά στην ατμόσφαιρα του πολέμου και στο κλίμα των ημερών ο έξοχος συμπολίτης μας, πολεμιστής του αλβανικού μετώπου και μαέστρος, αείμνηστος Δημήτρης Λιώτσης, με το “Χρονικό” του, το οποίο μας συγκλονίζει κάθε φορά που το ακούμε, εύχομαι δε η μνήμη του να γαλουχεί συνεχώς τις νεότερες γενιές των Φλωρινιωτών.
