Η λύση, δεν είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου, όποιον χαλάει τη ζαχαρένια σου…

Η λύση, δεν είναι να απομακρύνεις από τη ζωή σου, όποιον χαλάει τη ζαχαρένια σου…

Η λύση είναι, το να λάμπεις σαν το φως, ούτως ώστε να μην αντέχουν δίπλα σου τα σκοτάδια των ανθρώπων.

Η λύση δεν είναι να βάλεις μυαλό στους άλλους, ούτως ώστε, συνέχεια να ταιριάζετε…

Η λύση είναι, το να μπορείς να τους αντέχεις δίπλα σου με τη διαφορετικότητα και τις παραξενιές τους.

Η λύση δεν είναι τα πράγματα να γίνονται πάντα με έναν τρόπο ‘’δίκαιο’’ ή με τον τρόπο που εσύ έχεις μέσα στο μυαλό σου...

Η λύση είναι, το να γίνονται τα πράγματα, με πολλή-πολλή αγάπη.

Ο άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του, δεν φοβάται ούτε το σκοτάδι, ούτε την παραξενιά, ούτε την διαφορετικότητα.

Ο άνθρωπος που τα έχει καλά με τον εαυτό του, ξέρει -όπως λέει και ο Παύλος- πως δεν έχουμε οι άνθρωποι άλλο δρόμο, πέρα από την Αγάπη…

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Το ιστορικό της Παναγίας ως Ζωοδόχου Πηγής και η θαυματουργή εύρεση της πηγής του σωτήριου αυτού νερού

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ – Εορτάζει την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, δηλαδή 5 μέρες μετά το Πάσχα

Ήταν γύρω στα 450 μΧ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ’ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.

Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου».

Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ’ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ’ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».

Μᾶρκος, ὁ πανεύφημος ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς (25 Ἀπριλίου)

Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ὁ ἅγιος ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος , ὁ ὁποῖος στὸ βιβλίο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται μὲ τὸ διπλὸ ὄνομα Ἰωάννης ὁ ἐπικαλούμενος Μᾶρκος , γεννήθηκε κατὰ τὶς ἀρχὲς τοῦ πρώτου μ.Χ. αἰώνα καὶ ζοῦσε στὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ μητέρα του, ποὺ ἀναφέρεται ἐπίσης στὶς Πράξεις , ὀνομαζόταν Μαρία καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο.

Ἡ Μαρία, ποὺ ὑπῆρξε ἐπίσης σύγχρονη τῆς ἐπὶ γῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου καὶ διέμενε τότε στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τὴν οἰκογένειά της, βλέποντας τὰ πολλὰ καὶ ἐξαίσια θαύματα τοῦ Χριστοῦ, πίστευσε σ᾽ αὐτὸν μαζὶ μὲ τοὺς συγγενεῖς της, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας. Ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἐκκλησιαστικὴ παράδοση ἡ Μαρία θεωρεῖται, ἄλλοτε μὲν ὡς θεία τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα, ἄλλοτε δὲ ὡς νύμφη του, ὡς σύζυγος δηλαδὴ τοῦ ἀδελφοῦ του ἀποστόλου Ἀριστοβούλου, μὲ τὸν ὁποῖο καὶ γέννησε τὸν Ἰωάννη Μᾶρκο. Περαιτέρω, σύμφωνα μὲ ἐπίσης βυζαντινὴ παράδοση, ποὺ ἀποθησαυρίζεται στὸ περίφημο Συναξάριον Κωνσταντινουπόλεως (10ος αἰ.) καὶ τὸ Μηνολόγιον τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου Β´ (πρῶτο τέταρτο 11ου αἰ.), ὁ ἀπόστολος Πέτρος νυμφεύθηκε τὴ θυγατέρα τοῦ ὡς ἄνω Ἀριστοβούλου (καὶ ἄρα πιθανώτατα καὶ τῆς Μαρίας αὐτῆς). Ἂν ἔτσι ἔχει ἡ ἀλήθεια, τότε ἡ Μαρία ἦταν ἡ πενθερὰ τοῦ Πέτρου, τὴν ὁποία θεράπευσε ἀπὸ τὸν πυρετὸ ὁ Χριστός. Ἑπομένως, σύμφωνα μὲ τὶς παραδόσεις αὐτές, ἡ ἑρμηνεία τῆς συγγένειας τοῦ Μάρκου μὲ τὸν Βαρνάβα, τοῦ ὁποίου χαρακτηρίζεται ὡς ἀνεψιὸς (Κολ. 4, 10), εἶναι διπλή: Εἴτε ἦταν ἐξάδελφός του, εἴτε ἀδελφότεκνός του.

Το κύρος των γονέων ως προϋπόθεση για να σωθεί η ψυχική υγεία των παιδιών

Η σχέση γονέα-παιδιού είναι ιδιαίτερη και δεν μπορεί να συγχέεται με τη φιλία, την προπόνηση ή την εκπαίδευση. Οι γονείς ασκούν καθοδήγηση στα παιδιά τους βασισμένη στις αξίες και στην ηθική.

Από την Erica Komisar, LCSW, ψυχαναλύτρια και συγγραφέας,

για το Institute for Family Studies

Δεν είναι μόνο οι έφηβοι που έχουν μπερδέματα με την ταυτότητά τους σήμερα. Και οι γονείς δυσκολεύονται. Εδώ και καιρό διαπιστώνεται μια ανησυχητική αλλαγή στο τρόπο ανατροφής των παιδιών, με τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους και να εγκαταλείπουν τη φυσική εξουσία που έχουν ως ηγέτες των οικογενειών τους, ως υπεύθυνοι για την εφαρμογή των αξιών που υποστηρίζουν. Πιστεύουμε ότι η παρατηρούμενη συρρίκνωση της γονεϊκής εξουσίας είναι βαθιά συνυφασμένη με τη κρίση ψυχικής υγείας που εκδηλώνουν τόσο τα παιδιά όσο και οι ενήλικες.

Αλαμάνα: Οι Θερμοπύλες του 1821 και η Θυσία του Αθανάσιου Διάκου – 24/4/1821

Γράφει ο Γιάννης Κουζίου

Στις 24 Απριλίου 1821, ο Αθανάσιος Διάκος περνά στην αθανασία, μετά από φρικτό και επονείδιστο θάνατο. Ο ανθρώπινος νους αδυνατεί να συλλάβει το μέγεθος του μαρτυρίου που υπέστη. Του δίνεται η ευκαιρία να κερδίσει την ζωή του προδίδοντας πίστη, Χριστό και πατρίδα, παρότι όμως σφαδάζει δεν διστάζει και βαδίζει ηρωικά ως το τέλος, (αυτά κυρίως για τους Νεοεποχίτες που βάλουν κατά της Ορθοδοξίας και της πατρίδας), η πίστη όμως σε αυτές τις αξίες ελευθέρωσε την Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος σήμερα που θα υπέφερε ανάλογο μαρτύριο για την Ορθοδοξία και την πατρίδα, με αντάλλαγμα την ζωή του. Ας τους τιμάμε τουλάχιστο και ας τους θυμόμαστε γιατί ίσως κάποια στιγμή χρειαστεί (μη γένοιτο), να τους μιμηθούμε…

Η Γενοκτονία των Αρμενίων: Αγώνας για την αναγνώριση και τη δικαιοσύνη

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Ήταν 24 Απριλίου του 2015, μία από τις πιο σημαντικές στιγμές στην πορεία μου για την ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Αρμενίων, των Ασσυρίων, αλλά και εναντίον των προγόνων μου Ελλήνων της Ιωνίας, του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Θράκης.

Ήταν η πρόσκληση από την Προεδρία της Δημοκρατίας της Αρμενίας για να παραστώ και να μιλήσω στις εκδηλώσεις για τη συμπλήρωση εκατό ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Είχαν προηγηθεί και άλλες αντίστοιχες προσκλήσεις και ακολούθησαν και άλλες από τις Αρμενικές ενώσεις στην Ελλάδα, αλλά στην υπόλοιπη Ευρώπη, καθώς και στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία, αλλά εκείνη η στιγμή, η 24η Απριλίου 2015, ήταν μοναδική.

Άγιος Γεώργιος Κουδουνάς: Το μοναστήρι όπου συρρέουν οι Τούρκοι

Σ΄ έναν κοινό τόπο λατρείας συρρέουν κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου χριστιανοί και μουσουλμάνοι: Τον Άγιο Γεώργιο του Κουδουνά που βρίσκεται στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκηπονήσια, στη θάλασσα του Μαρμαρά.

Σ΄ έναν κοινό τόπο λατρείας συρρέουν κάθε χρόνο του Αγίου Γεωργίου χριστιανοί και μουσουλμάνοι: Τον Άγιο Γεώργιο του Κουδουνά που βρίσκεται στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο από τα Πριγκηπονήσια, στη θάλασσα του Μαρμαρά.

Ένας ήταν και τράβηξε στον Παράδεισο εκατοντάδες

Αλεξάνδρα, Πολυχρονία, Νίκη, Ανατόλιος, Πρωτολέων, Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνωνας, Χριστοφόρος, Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος, Αντώνιος, Απολλώ, Ισαάκιος, Κοδράτος και πολλοί άλλοι, άγνωστοι οι περισσότεροι σε μας, μα γνωστοί, αγαπημένοι κι άγιοι στην αγκαλιά του Χριστού μας.

Όλοι έχουν κάτι κοινό: γιορτάζουν το τελευταίο δεκαήμερο του Απρίλη.

Συγκεκριμένα γιορτάζουν από τις 20 ως τις 25 του Απρίλη, δηλαδή γύρω – γύρω από τον Αη Γιώργη το μεγαλομάρτυρα.

Καθόλου τυχαίο, αυτό το τελευταίο.

Γιατί ο άγιος ήταν η αιτία να γνωρίσουν το Χριστό και να δώσουν τη ζωή τους γι’ Αυτόν.

Κίνδυνος μανίας και διπολικής διαταραχής για τα 10χρονα εξαιτίας της οθόνης

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνο στις οθόνες έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν τα συμπτώματα μανίας και διπολικής διαταραχής δύο χρόνια αργότερα

Η περιήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι «μαραθώνιοι» βιντεοπαιχνιδιών και τα ατελείωτα βίντεο στο YouTube πιθανόν να είναι κάτι περισσότερο από μια τυπική εφηβική συμπεριφορά – μπορεί να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη προβλημάτων ψυχικής υγείας. Μια νέα τριετής μελέτη-δημοσιευμένη στο Social Psychiatry and Psychiatric Epidemiology– σε περισσότερα από 9.000 παιδιά στην Αμερική, διαπίστωσε ότι ο υπερβολικός χρόνος σε τηλέφωνα, tablet και υπολογιστές μπορεί να συνδέεται με μανιακά συμπτώματα που σχετίζονται με διαταραχές του διπολικού φάσματος.

Οἱ ἐχθροί ἐμοῦ τε καί τοῦ Υἱοῦ μου ἐπλησίασαν.

Θαυμαστές παρεμβάσεις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου σέ περιπτώσεις ἀπόπειρας αἱρετικῶν νά μολύνουν τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς ἡμέρες μας, ὁ ἀντίχριστος κάνει τήν δουλειά του μέ πρωτοφανή δόλο καί μάλιστα ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα. Μᾶς ξεγελάει πανεύκολα μέ διάφορες προφάσεις καί ψευτοδικαιολογίες καί χωρίς νά τό καταλάβουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἄρνηση καί τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.

Μᾶς λένε, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοί σωτηρίας. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ''ἐκκλησίες''. Μᾶς λένε, ὅτι οἱ παπικοί καί οἱ προτεστάντες ἔχουν ἱερωσύνη καί μυστήρια ἔγκυρα. Μᾶς λένε, νά κρατήσουμε καθαρή μονάχα τήν ἀγάπη καί τήν Ἀλήθεια νά τήν στρογγυλέψουμε. Μᾶς λένε, ὅτι μποροῦμε νά συμπροσευχόμαστε δημοσίως μέ τόν ὁποιοδήποτε αἱρετικό, ἀκόμη καί μέ ἀλλόθρησκο.

Ο Νεύτωνας και η Ανάσταση των νεκρών...

Κάποιος υπέβαλλε στον διάσημο Νεύτωνα, την εξής ερώτηση:- Το ανθρώπινο σώμα μεταβάλλεται σε σκόνη. Εάν πραγματικά υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ποιός θα την μαζέψει, για να δώσει στις ψυχές νέα σώματα;

Ο Νεύτωνας δεν απάντησε. Πήρε μια χούφτα ρινισμάτων σιδήρου, την ανακάτεψε με ψιλή άμμο και ρώτησε:

- Ποιός θα μαζέψει πάλι, αυτά τα ρινίσματα;

Και ενώ κανείς δεν μπορούσε να ...του απαντήσει, πήρε έναν μεγάλο μαγνήτη, τον κράτησε πάνω από το μίγμα και τότε τα ρινίσματα μετακινήθηκαν και κόλλησαν στον μαγνήτη.

Και τότε ο Νέυτωνας με σοβαρό ύφος λέει:

- Εκείνος που έχει δώσει αυτή τη δύναμη σε ένα αδρανές αντικείμενο, δεν μπορεί να δώσει μια δύναμη μεγαλύτερη στις ψυχές μας, όταν θα χρειαστούν να ενδυθούν την αφθαρτοποιημένη σκόνη;...

πηγή: https://adontes.blogspot.com/

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Πασικράτους και Bαλεντίωνος (24 Απριλίου)

O Πασικράτης ήρατο τμηθείς κράτος,

Bαλεντίωνος εκβαλών φόβον ξίφους.

Μαρτύριο Αγίου Πασικράτους

Oύτοι οι Άγιοι ήτον από το Δορόστολον της εν τη Eυρώπη ευρισκομένης Mοισίας, το οποίον ονομάζεται και Δουρόστορον και είναι τώρα κώμη, ήγουν χωρίον. Eυρίσκοντο δε αυτοί στρατιώται εις ένα λεγεώνα, ήγουν τάγμα στρατιωτικόν, το οποίον ήτον συνθεμένον από χιλιάδας έξ, κατά τον καιρόν οπού ήτον έπαρχος εις εκείνα τα μέρη ο καλούμενος Aυλοζάνης. Bλέποντες δε οι Άγιοι ούτοι τους τότε Έλληνας, πως ήτον έκδοτοι εις την πλάνην των ειδώλων, και όλοι πεφοβισμένοι, επείθοντο εις τας προσταγάς των ειδωλολατρών βασιλέων, τούτου χάριν επαρρησιάσθησαν εις το μέσον, και εκήρυξαν εαυτούς Xριστιανούς. Όθεν επίασαν αυτούς οι ειδωλολάτραι, και τους επήγαν εις τον ηγεμόνα. O δε ηγεμών ηνάγκαζεν αυτούς διά να θυσιάσουν εις τα είδωλα, αλλ’ οι Άγιοι ουδόλως αυτό κατεδέχθησαν. Mάλιστα δε ο Άγιος Πασικράτης, εις καιρόν οπού εφάνη εις αυτόν το είδωλον του Aπόλλωνος, επήγε κοντά του και το έπτυσεν, ειπών, ότι αύτη η τιμή πρέπει εις αυτόν. Eυθύς λοιπόν έδεσαν αυτούς με αλύσεις, και έρριψαν εις την φυλακήν. Έδειχνε δε ο Άγιος Πασικράτης πως έχαιρε διατί τον έδεσαν, όθεν εβάσταζε την αλυσίδα διά τον Xριστόν, ωσάν ένα χρυσούν σκολαρίκι, ή ένα περιτραχήλιον στολισμόν. Eπειδή η αλυσίδα εκείνη ήτον όργανο του να κοινωνήση με τα πάθη του Xριστού, διά μέσου των οποίων ήλπιζε να σωθή.