«Στις μέρες της αποστασίας τις οποίες ζούμε όπου κυριαρχεί μάλλον το σκότος και όχι το Φως του Χριστού, να ομοιάσουμε με τον δίκαιο Συμεών και την προφήτιδα Άννα»

 

Η Άννα η προφήτις γίνεται και θεολόγος. Όλη της την ζωή μένουσα στον ναό, προσευχομένη και αναβαίνουσα με τον νου της στον Θεό, μας μαθαίνει αυτόν τον τρόπο της θεώσεως, την ιερά ησυχία. 

Ευλογημένοι οι Μοναχοί και οι λαϊκοί Χριστιανοί, οι οποίοι ποθούν την εν ησυχία θεωρία του Θεού, την συνεχή ενατένισι του νου προς τον Θεόν, την μνήμη του Θεού με την αδιάλειπτη προσευχή. Έχουν κάνει αυτό που λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος• έχουν βρει τον πολύτιμο μαργαρίτη και γι’ αυτό προσέχουν την αργολογία, την κατάκρισι, τον σκοτισμό του νού, και είναι αυτοί περί των οποίων λέγει ο θείος Απόστολος, ότι όντως «εξαγοράζονται τον καιρόν αυτών, ότι αι ημέραι πονηραί είσιν».

Όπως λέει σε κάθε άνθρωπο ο Θεός, το Πνεύμα του Θεού, με το στόμα του προφήτη: «θυσία αινέσεως δοξάσει με, και εκεί οδός, η δείξω αυτώ το σωτήριόν μου.» – Εμένα με δοξάζει η προσφορά υμνωδίας, και σ’ όποιον βαδίζει αυτόν τον δρόμο θα δείξω τη σωτηρία μου. Ψαλμ. 49:23.

Στις μέρες της αποστασίας τις οποίες ζούμε όπου κυριαρχεί μάλλον το σκότος και όχι το Φως του Χριστού, να ομοιάσουμε με τον δίκαιο Συμεών και την προφήτιδα Άννα.

Ο δίκαιος Συμεών προετοίμαζε καθημερινά τον εαυτό του για τη μεγάλη αυτή στιγμή, αυτή τη συνάντηση, περίμενε υπομονετικά τον Μεσσία μέχρι τα βαθειά του γεράματα με αταλάντευτη πίστη.

Αυτή τη συνάντηση του Συμεών με το Χριστό μπορούμε κι εμείς να τη ζούμε κάθε μέρα. Και η δική μας ζωή μπορεί να γίνει μια διαρκής συνάντηση με το Χριστό. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που Τον κοινωνούμε στη Θεία Λειτουργία, κάθε φορά που προσευχόμαστε σ’ Αυτόν, κάθε φορά που τηρούμε τις εντολές Του. Στη Θεία Κοινωνία, μάλιστα, όχι μόνο συναντούμε το Χριστό αλλά και τον βάζουμε μέσα μας, κι αυτή είναι η μεγαλύτερη χαρά. σαν κι αυτή που ένιωσε ο Συμεών όταν πήρε στην αγκαλιά του το Χριστό.

Ας παρακαλέσουμε τον «εν αγκάλαις του δικαίου Συμεών βασταχθέντα» Δεσπότη Χριστό να λαμπρύνει την ψυχή μας και τις σωματικές αισθήσεις με το φως του προσώπου Του, για να Τον δούμε, να Τον ομολογήσουμε και να Τον κηρύξουμε ως Θεό και Δεσπότη, πραγματοποιώντας και τη δική μας Υπαπαντή μαζί Του…. είθε ο καλός Θεός να ενοικήσει εν ημίν! στον κόσμο μας, στην καρδιά μας, στο νου μας σε όλο το είναι μας! ”ελθέ και σκήνωσον εν ημίν…” για να βιώσουμε την θεοδοχία και να αναφωνήσουμε μαζί του το νυν απολύεις τον δούλον Σου Δέσποτα!

«Λάμπρυνόν μου την ψυχήν και το φως το αισθητόν, όπως ίδω καθαρός και κηρύξω σε Θεόν»

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/