Πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ Πίστη τῶν Πατέρων μας καὶ ἡ Πατρίδα,του Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ Θεολογίας

 

«Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἔχει μιὰ πνοὴ ἁγιασμένη, κι’ ἡ ἱστορία της εἶναι σὰν συναξάρι. Ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ παρασταθεῖ σὰν τὴ μητέρα τῶν Μακκαβαίων ποὺ εἶδε νὰ βασανίζονται καὶ νὰ σφάζονται μπροστά της τὰ παιδιά της ἕνα - ἕνα.

Ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ χάθηκε ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ πατρίδα μας μαυροφόρεσε σὰν χήρα· οἱ ἀνδρες ἤτανε σὰν ἀσκητές, οἱ γυναῖκες σὰν καλογρηές, τὰ τραγούδια μας γεμάτα πόνο καὶ ἐλπίδα, τὴ λεγόμενη «χαρμολύπη», σὰν χερουβικά, σὰν τροπάρια. Μἰα ἁγιοσύνη τὰ τύλιγε ὅλα. Οἱ καρδιὲς ἤτανε, μὲ ὅη τὴν παληκαριά τους, συντετριμμένες καὶ ταπεινωμένες. Γι’ αὐτὸ κ’ ἡ θρησκεία μας ἤτανε ἀληθινή, ἐπειδὴ ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ δὲν ταιριάζει σὲ ἀνθρώπους ἀπίκραντους καὶ καλοπερασμένους, κατὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ ποὺ λέγει: «ἐν τῷ κόσμῳ θλίψιν ἕξετε», καί «στενὴ καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδός». Μὰ ὅσα χάνει ὁ ἄνθρωπος σὲ καλοπέραση, τὰ κερδίζει «ἑκατονταπλασίονα» σὲ βάθος πνευματικό. Καὶ τὸ ἔθνος μας ποὺ στάθηκε κακότυχο καὶ βασανισμένο, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ στάθηκε εὐλογημένο.

Λοιπόν, δὲν εἶναι ἁγιασμένη ἡ Ἐπανάστασή μας, δὲν εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία ματωμένη γιὰ νὰ φυλάξη τὴν πίστη μας; Ἡ Ὀρθοδοξία ἔ/γινε ἕνας λόγος ἄδειος τὰ στόματα τῶν σημερινῶν φραγκοδασκαλευμένων δασκάλων. Μὰ ἡ ἁληθινὴ Ὀρθοδοξία ποὺ εἶναι πλοῦτος καὶ ρίζα ἀθανασίας, εἶναι φυτρωμένη βαθειὰ στὴν καρδιὰ τοῦ ὀρθοδοξώτατου λαοῦ μας, ποὺ ὅσο δὲν ἤθελε νὰ τουρκέψει, ἄλλο τόσο δὲν θέλει νὰ φραγκέψει…

Μονάχα μὲς ἀπὸ τὸν πόνο καὶ τὴν πίστη μπορεὶ νὰ καταλάβη κανένας τὸ δίδαγμα ποὺ φεγγοβολεῖ τὸ 1821.

Αὐτὴν τὴν καυτερὴ σημασία του ἂς τὴν τυπωσωμε στὶς ψυχές μας οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες σὰν σφραγίδα ζωῆς». 

Φὠτης Κόντογλου,  Μάρτιος 1953

***

Ἡ 25^η Μαρτίου 1821 ἀποτελεῖ τὴν δοξασμένη ἡμερομηνία, ποὺ θὰ πιστοποιεῖ πάντοτε τὴν δύναμη τοῦ πνεὐματος κατὰ τῆς ὕλης. Τὸ μυστικὸ ὅπλο, τὸ ὁποῖο ἔφερε τὴν νίκη ἦταν ἡ πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό. Χωρὶς τὴν πίστη καὶ τὴν θεία ἀρωγὴ ἀνεξήγητη εἶναι ἡ ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσως. Ὁ Κύριος ὑπῆρξε ὁ ἐλευθερωτὴς τῆς χώρας μας, καὶ αὐτὸ μαρτυροῦν μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ λόγι τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821.

Λαοὶ ποὺ ξεχνοῦν τὴν ἱστορία τῶν προγόνων τους, εἶναι ἀνάξιοι νὰ ζοῦν.

(6,11.2020)