Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός
Τὰ βιβλία τοῦ Γυμνασίου - τῆς γλώσσας - συνιστοῦν κι αὐτὰ κακέκτυπα τῆς τηλοψίας, προβάλλουν λανθασμένα πρότυπα, ἀποϊεροποιοῦν ἑδραῖες ἀξίες, προωθοῦν τὸν πρόωρο ἐρωτισμό, τὴν ἄκαιρη σεξουαλικότητα. Ἀποαθωοποιοῦν, μὲ ἕναν λόγο τὰ παιδιά, σὲ μιὰ ἡλικία ποὺ μονάχη ἔγνοια τους πρέπει νὰ εἶναι ἡ σπουδὴ καὶ ἡ μόρφωση. Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, παρεμβάλλω ἕνα κείμενο, τὸ ὁποῖο περιέχεται στὸ «τετράδιο ἐργασιῶν» τοῦ μαθήματος «Νεοελληνικὴ Γλῶσσα», Α' Γυμνασίου (σελ. 16). Δηλαδὴ ἀπευθύνεται σὲ παιδιὰ 12-13 ἐτῶν, ποὺ μόλις ἐγκατέλειψαν τὸ δημοτικὸ σχολεῖο. Τίτλος τοῦ «Ὁσάκις». Ἐπαναλαμβάνω ἀποσκοπεῖ στὴν γλωσσικὴ καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια μαθητῶν Α' Γυμνασίου:
«Ὁ καθηγητὴς τῆς φιλολογίας ἔριχνε κάθε μέρα τὸ μπαλάκι. Ὅλη ἡ τάξη τὸ ἔπιανε σὰν ἕνα γαργαλιστικὸ μήνυμα. Τὸ πετοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Χαρᾶς εὐαγγέλια.
«Ὁσάκις...» ἄρχισε τὴ φράση του ὁ φιλόλογος.
«Ναί. Ναί. Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» φώναζαν ὅλες μαζὶ οἱ μαθήτριες γελῶντας. Κι ὁ καθηγητὴς τρελαινόταν. «Ὁσάκις...» ἐπαναλάμβανε τονίζοντας τὴ λέξη σὰν νὰ ἔλεγε «σκάστε».«Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» ἀκουγόταν πάλι ἀπὸ κάτω καὶ τὸ γέλιο ἔδινε κι ἔπαιρνε. Ὁ καθηγητὴς δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει ποιὲς ἀπὸ τίς μαθήτριες ἦταν οἱ δράστες. Ἡ λέξη - μπαλάκι κυλοῦσε ἀκαριαῖα σὲ κλάσμα δευτερολέπτου μέσα ἀπὸ τὰ χείλια τους ποὺ ἦταν κρυμμένα στὸ κάτω μέρος τοῦ σκυμμένου τους κεφαλιοῦ. Νόμιζε πὼς ἁπλῶς ἐπαναλάμβαναν τὴ λέξη. Πὼς τίς ἐρέθιζε αὐτὴ ἡ λέξη. Δὲν ἦταν ὅμως ἔτσι. Ἄλλο πρᾶγμα τὸ «Ὁσάκις» κι ἄλλος ἄνθρωπος «Ὁ Σάκης».
«Ὁ καθηγητὴς τῆς φιλολογίας ἔριχνε κάθε μέρα τὸ μπαλάκι. Ὅλη ἡ τάξη τὸ ἔπιανε σὰν ἕνα γαργαλιστικὸ μήνυμα. Τὸ πετοῦσε ὁ ἕνας στὸν ἄλλον. Χαρᾶς εὐαγγέλια.
«Ὁσάκις...» ἄρχισε τὴ φράση του ὁ φιλόλογος.
«Ναί. Ναί. Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» φώναζαν ὅλες μαζὶ οἱ μαθήτριες γελῶντας. Κι ὁ καθηγητὴς τρελαινόταν. «Ὁσάκις...» ἐπαναλάμβανε τονίζοντας τὴ λέξη σὰν νὰ ἔλεγε «σκάστε».«Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!» ἀκουγόταν πάλι ἀπὸ κάτω καὶ τὸ γέλιο ἔδινε κι ἔπαιρνε. Ὁ καθηγητὴς δὲν μποροῦσε νὰ ξεχωρίσει ποιὲς ἀπὸ τίς μαθήτριες ἦταν οἱ δράστες. Ἡ λέξη - μπαλάκι κυλοῦσε ἀκαριαῖα σὲ κλάσμα δευτερολέπτου μέσα ἀπὸ τὰ χείλια τους ποὺ ἦταν κρυμμένα στὸ κάτω μέρος τοῦ σκυμμένου τους κεφαλιοῦ. Νόμιζε πὼς ἁπλῶς ἐπαναλάμβαναν τὴ λέξη. Πὼς τίς ἐρέθιζε αὐτὴ ἡ λέξη. Δὲν ἦταν ὅμως ἔτσι. Ἄλλο πρᾶγμα τὸ «Ὁσάκις» κι ἄλλος ἄνθρωπος «Ὁ Σάκης».
Ὁ Σάκης ἦταν ἠλεκτρολόγος μὲ μαγαζί. Μεγαλύτερός τους, 20 μὲ 25 ἐτῶν. Τὰ εἶχε φτιάξει μὲ τὴν Ἀλέκα. Μιὰ ἀπὸ τίς μαθήτριες τῆς τάξης. Ψηλὴ κι ἀδύνατη, μὲ κοντὰ ξανθὰ μαλλιὰ καὶ μεγάλα καστανὰ μάτια, μακρὺ λαιμὸ καὶ μακριὰ χέρια καὶ πόδια, κάπως ξερακιανή, ἀλλὰ ζόρικη. Στὰ 15-16, ὅπως ὅλες τους. Ἡ πρώτη ποὺ ἔβγαινε ραντεβοὺ μῆνες τώρα. Ὁ Σάκης τὴν περίμενε τὸ μεσημέρι στὴν ἄλλη γωνία κι οἱ ἄλλες μαθήτριες ἔτρεχαν ἀπὸ πίσω της νὰ τὸν δοῦνε. Τὰ σχόλια ἔδιναν κι ἔπαιρναν. Ἦταν ὁ πρῶτος ἔρωτας τῆς τάξης.
Ὁ καθηγητὴς φώναξε τὴν πρώτη μαθήτρια, τὴ Μαρία, στὸ γραφεῖο του καὶ τὴ ρώτησε. «Τί συμβαίνει μὲ τὸ «Ὁσάκις»; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀντίδραση;»
«Δὲν ξέρω, κύριε. Στὸ δικό μου θρανίο δὲν ξέρουμε τίποτα. Τὸ πῆραν ἔτσι φαίνεται καὶ τὸ διασκεδάζουν» τοῦ ἀπάντησε. Ρώτησε κι ἄλλες μαθήτριες. Μερικὲς δὲν κρατήθηκαν καὶ γελοῦσαν. Ὁ καθηγητὴς προσπάθησε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη «Ὁσάκις». Αὐτὴ ὅμως ἀντιστεκόταν. Τοῦ ἔβγαινε αὐθόρμητα, ἔστω καὶ μὲ κάποια καθυστέρηση. Τότε, ὅμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σὰν νὰ τὴν εἶχε στερηθεῖ ἡ τάξῃ καὶ ξεσποῦσε «Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!», φώναζαν ἀκόμα πιὸ δυνατὰ καὶ γελοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους. Γιατί ἦταν ὑπόθεση καρδιᾶς καὶ ὄχι γραμματικῆς».
Ἐρωτῶ: Τί διαβάζουμε ἐδῶ; Περιγράφει ἢ δὲν περιγράφει τὸ κείμενο μιὰ ἀποπλάνηση ἀνηλίκου; Ἐρωτῶ: Ὅπως παρουσιάζει τὸ κείμενο αὐτὴν τὴν σχέση, σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό, τὸ ἀκίνδυνο, δὲν ἀποτελεῖ ἔμμεση παρότρυνση γιὰ ἐπιδίωξη τέτοιων καταστρεπτικῶν σχέσεων; Ποιός γονέας θὰ ἀνεχόταν ἡ κόρη του «νὰ βγαίνει ραντεβοὺ» μὲ εἰκοσιπεντάχρονο;
Ὁ καθηγητὴς φώναξε τὴν πρώτη μαθήτρια, τὴ Μαρία, στὸ γραφεῖο του καὶ τὴ ρώτησε. «Τί συμβαίνει μὲ τὸ «Ὁσάκις»; Γιατί αὐτὴ ἡ ἀντίδραση;»
«Δὲν ξέρω, κύριε. Στὸ δικό μου θρανίο δὲν ξέρουμε τίποτα. Τὸ πῆραν ἔτσι φαίνεται καὶ τὸ διασκεδάζουν» τοῦ ἀπάντησε. Ρώτησε κι ἄλλες μαθήτριες. Μερικὲς δὲν κρατήθηκαν καὶ γελοῦσαν. Ὁ καθηγητὴς προσπάθησε νὰ βγάλει ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό του τὴ λέξη «Ὁσάκις». Αὐτὴ ὅμως ἀντιστεκόταν. Τοῦ ἔβγαινε αὐθόρμητα, ἔστω καὶ μὲ κάποια καθυστέρηση. Τότε, ὅμως, γινόταν πανζουρλισμός. Σὰν νὰ τὴν εἶχε στερηθεῖ ἡ τάξῃ καὶ ξεσποῦσε «Ὁ Σάκης! Ὁ Σάκης!», φώναζαν ἀκόμα πιὸ δυνατὰ καὶ γελοῦσαν μὲ τὴν καρδιά τους. Γιατί ἦταν ὑπόθεση καρδιᾶς καὶ ὄχι γραμματικῆς».
Ἐρωτῶ: Τί διαβάζουμε ἐδῶ; Περιγράφει ἢ δὲν περιγράφει τὸ κείμενο μιὰ ἀποπλάνηση ἀνηλίκου; Ἐρωτῶ: Ὅπως παρουσιάζει τὸ κείμενο αὐτὴν τὴν σχέση, σὰν κάτι τὸ φυσιολογικό, τὸ ἀκίνδυνο, δὲν ἀποτελεῖ ἔμμεση παρότρυνση γιὰ ἐπιδίωξη τέτοιων καταστρεπτικῶν σχέσεων; Ποιός γονέας θὰ ἀνεχόταν ἡ κόρη του «νὰ βγαίνει ραντεβοὺ» μὲ εἰκοσιπεντάχρονο;
Ἐδῶ πρόκειται γιὰ ἐξύμνηση τῆς παιδεραστίας, τοῦ βδελυροῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος, γιὰ τὸ ὁποῖο ἀνατριχιάζουμε ὅλοι καὶ στὸ ἄκουσμά του. Κάτω ἀπὸ τὸ κείμενο «καμαρώνει», γιὰ ἐμπέδωση προφανῶς, ἡ ἑξῆς κρανιοκενὴς ἐρώτηση: «γιατί γελοῦσε ἡ τάξη, ὅταν ἀκουγόταν ἡ λέξη Ὁσάκις στὸ κείμενο». Τί θὰ ἀπαντήσει τὸ παιδὶ σὲ μιὰ τέτοια «παραλυμένη» ἐρώτηση; Ὅπως ἔγραφε σὲ ἕνα ἐξαιρετικό του κείμενο ὁ ἀγαπητός μου φίλος, γιατρὸς Φώτης Μιχαήλ: «Ἀντὶ νὰ διδάσκεται ἡ ἁρμονικὴ συζυγία, ἔχουμε πρόωρη σεξουαλικὴ καθοδήγηση. Τὸ πρῶτο θὰ μᾶς ἐξασφαλίσει εὐτυχισμένα νιᾶτα, ἐνῶ τὸ δεύτερο, θὰ μᾶς φορτώσει μὲ σοβαρὰ σωματικὰ καὶ ψυχικὰ τραύματα, ὅπως εἶναι οἱ ἀκριβοπληρωμένες ἐπιπόλαιες σχέσεις οἱ βαριὲς καταθλίψεις καὶ οἱ ἀπόπειρες αὐτοχειρίας».
«Ἀνεβαίνουμε» στὴ Β' Γυμνασίου. Καὶ ἐδῶ οἱ ἴδιες ψυχοφθόρες ἀνοησίες. Στὸ «Ἀνθολόγιο» τῆς τάξης αὐτῆς ἐπαινεῖται ὁ «ἀρχαῖος» θεσμὸς τῆς ἑταίρας (=πόρνη). Ἀποσπῶ κάποιους στίχους ἀπὸ τὸ κείμενο: «Εἶναι κάποια ψηλὴ (ἑταίρα) φοράει σανδάλι μὲ σόλα λεπτὴ καὶ κυκλοφορεῖ μὲ τὸ κεφάλι γερμένο στὸν ὦμο, αὐτὸ ἀφαιρεῖ ὕψος. Δὲν ἔχει κάποια γλουτούς, τοὺς προσθέτει ραμμένους κάτω ἀπὸ τὸ φόρεμα. Ἔτσι, ὅσοι τὴ βλέπουν ἐκστασιάζονται μὲ τὰ ὀπίσθιά της. Ἔχει κοιλιά∙ διαθέτουν γιὰ λόγου της στήθη, ὅπως αὐτὰ ποὺ ἔχουν οἱ ἠθοποιοὶ στὶς κωμωδίες∙ φορῶντας τέτοια στήθη πρόσθετα στητά... (σελ. 40)».
«Ἀνεβαίνουμε» στὴ Β' Γυμνασίου. Καὶ ἐδῶ οἱ ἴδιες ψυχοφθόρες ἀνοησίες. Στὸ «Ἀνθολόγιο» τῆς τάξης αὐτῆς ἐπαινεῖται ὁ «ἀρχαῖος» θεσμὸς τῆς ἑταίρας (=πόρνη). Ἀποσπῶ κάποιους στίχους ἀπὸ τὸ κείμενο: «Εἶναι κάποια ψηλὴ (ἑταίρα) φοράει σανδάλι μὲ σόλα λεπτὴ καὶ κυκλοφορεῖ μὲ τὸ κεφάλι γερμένο στὸν ὦμο, αὐτὸ ἀφαιρεῖ ὕψος. Δὲν ἔχει κάποια γλουτούς, τοὺς προσθέτει ραμμένους κάτω ἀπὸ τὸ φόρεμα. Ἔτσι, ὅσοι τὴ βλέπουν ἐκστασιάζονται μὲ τὰ ὀπίσθιά της. Ἔχει κοιλιά∙ διαθέτουν γιὰ λόγου της στήθη, ὅπως αὐτὰ ποὺ ἔχουν οἱ ἠθοποιοὶ στὶς κωμωδίες∙ φορῶντας τέτοια στήθη πρόσθετα στητά... (σελ. 40)».
Καὶ συνεχίζεται ἡ παιδαγωγικῶς ἐξονυχιστικὴ διερεύνηση καὶ ἑρμηνεία τῶν καλλωπιστικῶν μεταλλάξεων τῆς ἑταίρας. Καὶ ἀκολουθοῦν βεβαίως οἱ ἐμπεδωτικὲς ἐρωτήσεις πρὸς πλήρη ἀποκολοκύνθωση τῶν μαθητῶν: Ἡ πρώτη ἀναφέρεται στίς «βελτιωτικὲς ἐπεμβάσεις» στὶς ὁποῖες ἐπιδίδονται οἱ ἰδεῶδες ἑταῖρες. Ἡ δεύτερη στὰ καλλυντικὰ ποὺ χρησιμοποιοῦν καὶ σὲ ποιό σημεῖο τοῦ σώματός τους (Ἕνα καλλυντικὸ γιά τὸν ἐγκέφαλο τῶν συγγραφέων χρειάζεται). Γ' Γυμνασίου, συνεχίζεται τὸ μαγάρισμα τῶν νέων, ἡ ἀπαξίωση τοῦ ὅποιου ἐναπομείναντος κύρους τοῦ σχολικοῦ μαθήματος, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ, ποὺ καλεῖται νὰ διδάξει τίς νεοεποχίτικες σεξομπουρδολογίες.
Μάθημα «Νεοελληνικὴ Γλῶσσα» (σελ. 148). Ἐδῶ ἐμφιλοχώρησε ἕνα τραγούδι, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ τὸ ἀκούσει τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες σὲ κάποιο ξενυχτάδικο γιὰ χασομέρηδες, ἀλλὰ σὲ σχολικὴ τάξη οὐδεὶς σοβαρὸς παιδαγωγὸς θὰ τὸ παρουσίαζε καὶ μάλιστα σὲ βιβλίο. Κείμενο: «Ἅμα ξυπνήσεις καὶ ἔχεις βγάλει οὐρά / ἂν κοιταχτεῖς καὶ ἔχεις βγάλει βυζιά / Don't worry be happy / Ἅμα ἡ κόρη σου σὲ λέει μπαμπᾶ ἐνῶ ὁ γιός σου / σὲ φωνάζει μαμά / Don't worry be happy» καὶ λοιπὰ καὶ λοιπά. Ἐρώτηση: Καθηγητὴς ποὺ θὰ διαβάσει τὸν στίχο «ἂν κοιταχτεῖς καὶ ἔχεις...» δὲν κινδυνεύει μὲ ὁριστικὴ ἀπώλεια τῆς σοβαρότητάς του;
Μάθημα «Νεοελληνικὴ Γλῶσσα» (σελ. 148). Ἐδῶ ἐμφιλοχώρησε ἕνα τραγούδι, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ τὸ ἀκούσει τίς μεταμεσονύκτιες ὧρες σὲ κάποιο ξενυχτάδικο γιὰ χασομέρηδες, ἀλλὰ σὲ σχολικὴ τάξη οὐδεὶς σοβαρὸς παιδαγωγὸς θὰ τὸ παρουσίαζε καὶ μάλιστα σὲ βιβλίο. Κείμενο: «Ἅμα ξυπνήσεις καὶ ἔχεις βγάλει οὐρά / ἂν κοιταχτεῖς καὶ ἔχεις βγάλει βυζιά / Don't worry be happy / Ἅμα ἡ κόρη σου σὲ λέει μπαμπᾶ ἐνῶ ὁ γιός σου / σὲ φωνάζει μαμά / Don't worry be happy» καὶ λοιπὰ καὶ λοιπά. Ἐρώτηση: Καθηγητὴς ποὺ θὰ διαβάσει τὸν στίχο «ἂν κοιταχτεῖς καὶ ἔχεις...» δὲν κινδυνεύει μὲ ὁριστικὴ ἀπώλεια τῆς σοβαρότητάς του;
Ἀπὸ πότε ἡ χυδαιότητα καὶ ἡ αἰσχρολογία ἀνήκουν στὰ γνωστικὰ πεδία τοῦ σχολείου; Κι ἂν ἔγραψα στὸν πρόλογο γιὰ τὴν γλωσσικὴ ἀκαταστασία τῶν νέων, δὲν τὸ ἔγραψα γιὰ νὰ τοὺς στηλιτεύσω. Ὑπαίτιο εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο. Δρέπουμε τοὺς καρποὺς μιᾶς Παιδείας, μιᾶς ἀγωγῆς ποὺ προβάλλει, «διδάσκει» τὴν διαφθορά, τὴν λαγνεία. Καὶ ἕνα τελευταῖο σκύβαλο. Στὸ τετράδιο ἐργασιῶν Γ' Γυμνασίου, σελ. 73, σὲ κείμενο μὲ τίτλο «παραπλανητικά», οἱ μαθητὲς μυοῦνται καὶ στὴν ἀστρονομία, τὰ ζώδια καὶ τὰ ὡροσκόπια ἀπὸ τὸν «μέγα παιδαγωγό», Κώστα Λεφάκη, τὸν γνωστὸ τηλεαστρολόγο. Διαβάζω: «Ὁ Ἄρης θὰ ἐμπνεύσει πολὺ κόσμο πάνω σὲ νέους σκοπούς. Οἱ σκοποὶ αὐτοὶ ἴσως νὰ εἶναι ἐρωτικοί...αὐτόν τὸν μῆνα οἱ συμπτώσεις θὰ ἐνισχύσουν τίς ἐρωτικὲς σχέσεις...».... Λεφάκη βρίσκεις σ᾿ αὐτὰ τὰ βιβλία. Ποῦ εἶναι ὅμως τὰ μεγάλα πνευματικὰ ἀναστήματα τοῦ τόπου;
Ἄς τὰ σκεφτοῦν αὐτὰ οἱ γονεῖς, ἂς τὰ διαβάσει αὐτὰ κάποιος Εἰσαγγελέας.
(Κατὰ τὸ ἄρθρο 349 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ὁ προάγων πρὸς πορνεία ἢ ἐξωθῶν πρὸς διαφθορὰ ἀνήλικα πρόσωπα εἴτε ὑποθάλπει ἢ διευκολύνει.
Ἄς τὰ σκεφτοῦν αὐτὰ οἱ γονεῖς, ἂς τὰ διαβάσει αὐτὰ κάποιος Εἰσαγγελέας.
(Κατὰ τὸ ἄρθρο 349 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ὁ προάγων πρὸς πορνεία ἢ ἐξωθῶν πρὸς διαφθορὰ ἀνήλικα πρόσωπα εἴτε ὑποθάλπει ἢ διευκολύνει.
Νατσιὸς Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου