Ἡ κατʼ ἐξοχὴν ἁμαρτία τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἡ βλασφημία τῶν Θείων. Ἡ βλασφημία όργιάζει εἰς τὸν τόπον μας. Ποῦ νὰ σταθῇ ἄνθρωπος καὶ δὲν θʼ ἀκούσῃ βλασφημίαν; Οἱ ξένοι ποὺ ἐπισκέπτονται τὴν Χώραν μας φρίττουν ἀκούοντες τὰς δεινὰς βλασφημίας. Εἰς μίαν νῆσον τοῦ Ἰονίου πελάγους, ἕνας ξένος, ποὺ ἦλθεν ἐκεῖ πρὸς παραθερισμόν, ἀπὸ τὴν ἡμέραν τῆς ἀφίξεώς του μέχρι τὴν ἡμέραν τῆς ἀναχωρήσεώς του, εἰς οἱονδήποτε σημεῖον τῆς νήσου καὶ ἄν εὑρίσκετο, ἤκουε τοὺς κατοίκους νὰ βλασφημοῦν τὸν Θεόν. Ἔφριξε καὶ ἀνεχώρησε μήπως κανένας σεισμός, χειρότερος τοῦ προηγουμένου, καταποντίσῃ τὴν νῆσον. Τὸ ἴδιον δυστυχῶς συμβαίνει καὶ εἰς τὰ ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος. Ὁ Τουρισμός, ποὺ ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν καθαριότητα τῶν τουριστικῶν τόπων, ἀδιαφορεῖ διὰ τὴν βλασφημίαν, ποὺ εἶνε ἡ χειροτέρα ἀκαθαρσία. Ἄνθρωποι, ποὺ βλασφημοῦν τὰ Θεῖα, ἔχουν στόματα ποὺ ἐκπέμπουν δυσοσμίαν καὶ μολύνουν τὸν ἀτμοσφαιρικὸν ἀέρα καὶ προκαλοῦν ἕνα αἴσθημα ἀσφυξίας εἰς ἀνθρώπους ποὺ ἔρχονται εἰς τὴν Ἑλλάδα ὄχι μόνον νʼ ἀναπνεύσουν καθαρὸν ὀξυγόνον, ἀλλὰ καὶ νὰ θαυμάσουν τὴν πατροπαράδοτον εὐσέβειαν τῶν Ἑλλήνων, ἡ ὁποία ἔκτιζε Παρθενῶνας καὶ Ἁγίας Σοφίας.
Ἀκούοντες οἱ ξένοι τὰς φρικτὰς βλασφημίας διερωτῶνται καὶ λέγουν˙ «Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ κατοικοῦν τὴν ὡραίαν αὐτὴν χώραν μὲ τὰς ὡραίας παραδόσεις, εἶνε ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ποὺ τόσον ἐσέβοντο τὰ Θεῖα;».
Εἰς σιδηροδρομικοὺς σταθμοὺς καὶ λιμένας, εἰς ὁδοὺς καὶ πλατείας, εἰς γήπεδα καὶ κέντρα διασκεδάσεως, εἰς διαδρόμους δικαστηρίων, εἰς ἐργοστάσια, εἰς δημόσια γραφεῖα, εἰς στρατῶνας, παντοῦ ἀκούεται ἡ ἐπάρατος βλασφημία. Ἰδοὺ ἡ ἁμαρτία τῆς Ἑλλάδος.
* * *
Ἡ βλασφημία ὀργιάζει εἰς τὴν Ἑλλάδα. Παλαιότερον βλάσφημοι ἐν Ἑλλάδι ἦσαν μόνο οἱ μεγαλύτεροι εἰς ἡλικίαν ἄνδρες. Νέος, ποὺ νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, ἦτο σπάνιον. Μικρὸν δὲ παιδί, ποὺ νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, ἦτο ἀδιανόητον. Οἱ μικροί, ὅταν ἤκουον κάποιον νὰ βλασφημῇ τὸν Θεόν, ἔντρομοι κατέφευγον εἰς τὰς μητέρας των, ὡς νὰ διησθάνοντο μὲ τὴν ἀθώαν ψυχήν των, ὅτι κάποιο μεγάλο κακὸν διέπραξεν ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐβλασφήμησε, καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ φύγουν ἀπὸ πλησίον του διὰ νὰ μὴν πάθουν κανένα κακόν. Γιαγιάδες, ὑπέροχοι διδάσκαλοι τῆς εὐσεβείας κατὰ τὰς προηγουμένας γενεάς, μὲ ἁπλὰ λόγια διεφώτιζον τοὺς ἐγγονούς των διὰ τὸ φρικτὸν ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας. «Παιδάκι μου! Μακρυὰ ἀπʼ τὴ βλασφημία. Ἀστροπελέκι θὰ πέσῃ καὶ θὰ κάμῃ κάρβουνο αὐτὸν ποὺ βλασφημεῖ τὸν Θεό». Ἔτσι ὁ μικρὸς ἤκουε βλασφημίαν καὶ ἔτρεμε. Καὶ ὄχι μόνον βλασφημίαν δὲν ἔλεγεν ὁ μικρός, ἀλλʼ οὔτε ἕνα αὶσχρὸν λόγον δἐν ἐτόλμα νὰ εἴπη, διότι τὸ πιπέρι ἦτο εἰς ἐνέργειαν...
Ἀλλʼ αἱ εὐσεβεῖς ἐκεῖναι γυναῖκες, γιαγιάδες καὶ μητέρες, ποὺ ἐνεφύτευον βαθέως εἰς τὰς καρδίας τῶν παιδιῶν τὰ σπέρματα τῆς εὐσεβείας, ἐξέλιπον. Νέαι γυναῖκες, ποὺ ἀκολουθοῦν τὸν συρμόν, καὶ θεωροῶν ὡς δεῖγμα ἐξελίξεως τὴν περιφρόνησιν τῶν ὡραίων παραδόσεων τοῦ Ἔθνους μας, ἔχουν ἐμφανισθῇ. Αἱ γυναῖκες αὐταί, διαποτισμέναι μὲ τὸ νέον πνεῦμα τῆς ἐποχῆς, ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν θρησκευτικὴν διαπαιδαγώγησιν τῶν τέκνων των. Ἀκούουν τὰ μικρὰ παιδιά των νὰ αἰσχρολογοῦν καὶ νὰ βλασφημοῦν. Ὄχι βεβαίως ἐνσυνειδήτως. Διότι αὐτὰ δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ καταλάβουν τὴν ἔννοιαν τῶν βαρυτάτων ἐκφράσεων. Ἁπλῶς οἱ μικροὶ ἐπαναλαμβάνουν ἐκ μιμήσεως ὅ,τι ἀκούουν ἀπὸ τοὺς μεγάλους. Ἡ μητέρα ὅμως, ἡ ὁποία ἀκούει τοὺς μικρούς, ἐννοεῖ πλήρως τί σημαίνουν αἱ φράσεις αὐταί. Ἀλλʼ ἀδιαφορεῖ ἡ κυρία. Θεός;... Θεὸς εἶνε ὁ ἄνδρας της καὶ τὸ παιδί της.
Ἐὰν τὸ παιδὶ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τὴν γειτονιάν καὶ μεταφέρῃ ἀσυναισθήτως κάποιαν λέξιν ποὺ εἶπεν εἰς βάρος τῆς οἰκογενειακῆς της τιμῆς ἡ γειτόνισσα, τότε βλέπεις τὴν κυρίαν αὐτήν, ποὺ δὲν τὴν συγκινεῖ ἡ προσβολὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ, νὰ ἐξαγριώνεται, νὰ γίνεται τίγρις καὶ λέαινα, νὰ ἁρπάζῃ ξύλον, καὶ νὰ ἐξέρχεται μανιώδης διὰ νὰ ζητήσῃ τὸν λόγον ἀπὸ τὴν γειτόνισσαν˙ «Μωρή! Ἔπρεπε νὰ πλύνεις τὸ στόμα σου μὲ ροδόσταμα γιὰ νʼ ἀναφέρῃς τὸ ὄνομα τοῦ ἀνδρός μου. Ὁ ἄνδρας μου δὲν εἶνε σὰν τὰ μούτρα σας». Ὁ ἄνδρας της, βλέπετε, ἔχει ὄνομα καὶ τιμήν. Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ὄνομα καὶ τιμήν... Ἀλλʼ ὅταν ὁ ἄνδρας της πέσῃ βαρειὰ ἄρρωστος εἰς τὸ κρεβάτι, τότε ἡ κυρία ἐνθυμεῖται τὸν Χριστὸν καὶ τὸν παρακαλεῖ˙ «Χριστούλη μου! Κάμε καλὰ τὸν ἄνδρα μου».
Νὰ εἴπωμεν κάτι φοβερώτερον; Ὑπάρχουν καὶ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνον ἀδιαφοροῦν, ὅταν ἀκούουν τὰ παιδιά των νὰ βλασφημοῦν, ἀλλὰ καὶ χαίρουν καὶ γελοῦν καὶ ἐπιδοκιμάζουν τοὺς μικρούς των διὰ τὸν χαριτωμένον τρόπον μὲ τὸν ὁποῖον βλασφημοῦν. Νὰ εἴπωμεν καὶ κάτι φρικτώτερον; Ὦ Χριστέ! Εἰς ποίαν ἐποχὴν ἐφθάσαμεν! Ὑπάρχουν καὶ γονεῖς, τέρατα τῆς κολάσεως, ἄπιστοι καὶ διεφθαρμένοι μέχρι μυελοῦ ὀστέων, μισόχριστοι καὶ ἀντίχριστοι, ποὺ βάζουν τὰ παιδιά των νὰ βλασφημοῦν τὸν Θεόν. Διδάσκαλοι καὶ ἐκπαιδευταὶ ἀθεΐας καὶ βλασφημίας! Αὐτοὶ οἱ κύριοι, ἐὰν σὲ ἀκούσουν νὰ εἴπῃς μίαν λέξιν, ποὺ νὰ μειώνῃ κάπως τὴν ἀξίαν τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κόμματός των, γίνονται θηρία! Καὶ ἠμπορεῖ καὶ νὰ ἐγκληματήσουν ἀκόμη ὑπερασπιζόμενοι τὴν τιμὴν τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ κόμματός των. Σὲ ὅμως τὸν Χριστιανόν, ποὺ θὰ τολμήσῃς κατὰ τὸν εὐγενέστερον τρόπον νὰ τοὺς κάμῃς κάποιαν παρατήρησιν διὰ τὰς φρικτὰς βλασφημίας ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, οἱ σπουδαῖοι αὐτοὶ δημοκράται θὰ σὲ ὀνομάσουν ἀντιδημοκρατικόν, διότι τοὺς περιορίζεις τὴν ἐλευθερίαν νὰ βλασφημοῦν. Διότι, κατʼ αὐτοὺς τοὺς κυρίους, Δημοκρατία εἶνε ἡ ἐλευθερία νὰ ὑβρίζεται δημόσια ὁ Θεός, οἱ βλάσφημοι νὰ χειροκροτοῦνται καὶ νὰ βραβεύωνται, καὶ ὅποιος τολμήσῃ νὰ εἴπῃ ἔστω καὶ μίαν λέξιν κατὰ τοῦ ἀρχηγοῦ καὶ τοῦ κόμματός των, νὰ τιμωροῦνται μὲ φυλάκισιν, μὲ ἐξορίαν καὶ μὲ θάνατον. Ἰδὲ καὶ τὰ τελούμενα ἐν τῇ... δημοκρατικωτάτῃ χώρα τῆς Κίνας, ὅπου τὸ Κόμμα ἔγινε θρησκεία καὶ ὁ Μάο θεός, ποὺ πρέπει οἱ πάντες, ἐπὶ ποινῇ θανάτου, νὰ πέσουν καὶ νὰ προσκυνήσουν.
* * *
Μέσα ἀπὸ ἕνα τοιοῦτον θλιβερὸν κόσμον ἰδεῶν, φρονημάτων καὶ ζωῆς, διαμορφώνεται κατὰ τοὺς τελευταίους τούτους χρόνους, οὐδάλως παράδοξον ὅτι καὶ οἱ νέοι καὶ οἱ ἔφηβοι καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ ἐξέρχονται εἰς τοὺς δρόμους καὶ βλασφημοῦν δημοσία τὸν Θεόν. Οἱ μικρότεροι μιμοῦνται τοὺς μεγαλυτέρους. Οὔτε εἶδον οἱ μικρότεροι ἕνα ἐκ τῶν ἐπισήμων βλασφήμων νὰ τιμωρεῖται ὑπὸ τῆς Πολιτείας ἤ τοὐλάχιστον νὰ ἀφορίζεται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ – διὰ νʼ ἀναφέρωμεν ἕνα καὶ μόνον ἐκ τῶν μεγάλων βλασφήμων – ἐδῶ ὁ Καζαντζάκης ἐξήμεσεν ἐναντίον τῆς Θρησκείας μας καὶ τοῦ Χριστοῦ τὰς χυδαιοτέρας βλασφημίας, καὶ ὄχι μόνον δὲν ἀφωρίσθῃ κατὰ τὸ Κανονικὸν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ ἐκηδεύθῃ μεγαλοπρεπῶς μὲ συμμετοχὴν χρυσοστολίστου Ἱεράρχου.
Ἀλλὰ βλασφημεῖ ἡ νέα γενεὰ καὶ οὐδεὶς διαμαρτύρεται; Γελοῦν οἱ γονεῖς διὰ τὰς βλασφημίας τῶν τέκνων των; Καὶ ἄλλοι διδάσκουν τὰ τέκνα των νὰ βλασφημοῦν; Ἐκ στόματος, λοιπόν, νηπίων καὶ θηλαζόντων ἐξέρχεται ὄχι αἶνος διὰ τὸν Θεόν, ἀλλʼ ὕβρις καὶ βλασφημία; Πρέπει νὰ θρηνήσωμεν πολύ.
Γονεῖς ψυχροί, ἀδιάφοροι, ἄπιστοι, ἐπαινέται καὶ βραβευταὶ τῆς βλασφημίας τῶν τέκνων σας, ὑπάρχει Δίκης ὀφθαλμός. Ὤ νὰ ἠξεύραται ὁποίας πικρίας θὰ δοκιμάσετε ἀπὸ τὰ ἀσεβῆ τέκνα σας, καὶ ὁποίας τιμωρίας ἐπιφυλάσσει ὁ Οὐρανὸς διὰ τὴν ἐγκληματικήν σας στάσιν ἀπέναντι τῶν τέκνων σας! Ὑπάρχει κίνδυνος νὰ ἔχῃ καὶ εἰς τὰς ἡμέρας μας ἐφαρμογὴν ἡ κατὰ τῶν ἀσεβῶν προφητεία τοῦ Ὡσηέ. Ποῖον εἶνε τὸ περιεχόμενον τῆς προφητείας, δἐν θέλομεν νὰ τὸ γράψωμεν ἐδῶ. Ἡ σκέψις ταράσσεται, ἡ καρδία συγκινεῖται, οἱ ὀφθαλμοὶ δακρύζουν καὶ τὸ χέρι τρέμει νὰ γράψει τὰ φρικτὰ δεινά. Ἀνοίξατε, παρακαλοῦμεν, τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ἀναγνώσατε μόνοι σας τὴν προφητείαν (Ὡσηέ 14,1). Καὶ ἄν ὑπάρχῃ αἴσθημα καὶ πόνος μέσα σας, γονατίσατε καὶ παρακαλέσατε τὸν μακρόθυμον Θεὸν νὰ δώσῃ μετάνοιαν εἰς τοὺς βλασφήμους καὶ νʼ ἀποτρέψῃ τὴν ἐρχομένην δικαίαν Αὐτοῦ ὀργήν.
Ὁ Θεὸς ὑβρίζεται καθημερινῶς ὑπὸ πάντων!...
«Ἀπεχώμεθα τοίνυν κακηγορίας, αἰσχρολογίας, βλασφημίας, καὶ μήτε τὸν πλησίον, μήτε τὸν Θεὸν λέγωμεν κακῶς. Πολλοὶ γὰρ εἰς τοῦτο μανίας ἐξώκειλαν τῶν κακηγόρων, ὡς ἀπὸ τῶν συνδούλων ἐπὶ τὸν Δεσπότην ἀναστήσαι τὴν γλῶσσαν τὴν ἑαυτῶν... Ὁ Θεὸς καθʼ ἑκάστην ἡμέραν ὑβρίζεται˙ τί λέγω καθʼ ἑκάστην ἡμέραν; καθʼ ἑκάστην μὲν οὖν ὥραν, παρὰ πλουτούντων, παρὰ πενήτων, παρὰ τῶν ἐν ἀνέσει, παρὰ τῶν ἐν θλίψει, παρὰ τῶν ἐπηρεαζόντων, παρὰ τῶν ἐπηρεαζομένων, καὶ οὐδεὶς οὐδαμοῦ λόγος... Τὸν Θεὸν καθʼ ἑκάστην παροργίζομεν τὴν ἡμέραν, καὶ οὐδεμίαν ποιούμεθα τὴν ἐπιστροφήν, καὶ ἔτι φέρει μετὰ μακροθυμίας ἁπάσης. Εἶδες πόση ἡ φιλανθρωπία τοῦ Δεσπότου;».
(Ἐκ τῆς Γ' ὁμιλίας τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου
εἰς τοὺς ἀνδριάντας: Ε.Π. Migne 49, 56).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου