(*) Εἰς τὸ ὑπ. ἀριθμ. 250/1962 φύλλον τοῦ περιοδικοῦ «Χριστιανικὴ Σπίθα» ἠλέγξαμεν τὸν τότε Πρωθυπουργὸντῆς Χώρας, διότι ἐφέρετο ὑπὸ τῶν ἐφημερίδων βλασφημῶν τὰ Θεῖα. Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ ἐλέγχου τούτου πρωινὴ ἐφημερὶς τῶν Ἀθηνῶν εἰς σχόλιόν της ἐδικαιολόγησε τὰς βλασφημίας τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ, λέγουσα, ὅτι οὗτος βλασφημεῖ... «ποιητικὴ ἀδείᾳ»! Ἕνεκεν τούτου ἠναγκάσθημεν εἰς τὸ ἐπόμενον φύλλον τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» (ὑπ. ἀριθμ. 251/1962) νὰ δημοσιεύσωμεν ἐπιστολήν, τὴν ὁποίαν ὡς ἀπάντησιν εἰς τὸ ἐν λόγῳ σχόλιον ἀπεστείλαμεν εἰς τὸν Διευθυντὴν τῆς ἐφημερίδος. Τὴν ἐπιστολὴν ταύτην, ἐλαφρῶς τροποποιημένην, δημοσιεύομεν ἐνταῦθα.
Εἰς τὸ φύλλον τῆς 18-8-62 τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Βῆμα» καὶ εἰς τὴν στήλην τῶν Σημειωμάτων ὑπὸ τὸν τίτλον «Παραδοξολογίαι» ἐδημοσιεύθη ἀρθρίδιον, διὰ τοῦ ὁποίου χαρακτηριζόμεθα ὡς θορυβοποιὸς ἱερωμένος, θορυβώδης ἱεροκῆρυξ, ἀνόητός τις καὶ παραδοξολόγος, ὅστις προτείνει πράγματα «αὐτόχραμα γελοῖα». Ἀφορμὴ δὲ τῆς δημοσιογραφικῆς ταύτης ἐπιθέσεως ὑπῆρξεν ἡμέτερον ἄρθρον δημοσιευθὲν εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 250 φύλλον τῆς «Σπίθας» ὑπὸ τὸν τίτλον «Βλασφημεῖ;».
Εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ συντάκτης δὲν ἐδιάβασε τὸ ἄρθρον, ἀλλʼ ἠρκέσθη εἰς μίαν περίληψιν τοῦ ἄρθρου, δημοσιευθεῖσαν εἰς ἄλλην ἐφημερίδα, περίληψιν διαστρεβλώνουσαν τὰς ἐννοίας τοῦ ἄρθρου. Ἐὰν ὁ ἄγνωστός μοι συντάκτης ἐδιάβαζε τὸ ἄρθρον, καὶ εἶχε ἐν ἑαυτῷ ὀλίγην πίστιν, δὲν θὰ ἔγραφεν ὅ,τι ἔγραψεν, ἀλλὰ θὰ συνεμερίζετο καὶ αὐτὸς τὸ αἴσθημα τῆς λύπης καὶ τῆς ἀγανακτήσεως, τὸ ὁποῖον αἰσθάνεται πᾶς εἰς Θεὸν πιστεύων Ἕλλην, ὁ ὁποῖος εἰς τὰς πολιτικὰς ἐφημερίδας πολλάκις ἔχει διαβάσει, ὅτι ὁ Πρωθυπουργὸς βλασφημεῖ. Ἰδίως δὲ χρονογράφοι καὶ σκιτσογράφοι ἡμερησίων ἐφημερίδων παρουσιάζουν κατὰ τὸν παραστατικώτερον τρόπον τὸν Πρωθυπουργὸν βλασφημοῦντα.
Αἱ ἐφημερίδες λοιπὸν μὲ τὰ σκίτσα των καὶ τὰ χρονογραφήματά των ἐδημιούργησαν παρὰ τῇ κοινῇ γνώμῃ τὴν πεποίθησιν, ὅτι ὁ Πρωθυπουργὸς βλασφημεῖ τὰ Θεῖα, καὶ ὅτι οἱ Ὑπουργοὶ πρὸ τῶν φρικτῶν ὕβρεων καὶ βλασφημιῶν του φεύγουν προτροπάδην φράσσοντες τὰ ὦτα. Καὶ τώρα ἡ προαναφερθεῖσα πρωινὴ ἐφημερὶς ἔρχεται ὑπεραμυνομένη τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ βεβαιοῦσα, ὅτι δὲν ἠκούσθη ποτὲ νὰ βλασφημῇ τὰ Θεῖα! Προσπαθῶν δʼ ὁ συντάκτης νὰ δικαιολογήσῃ τὰς ἐκ τοῦ στόματος τοῦ Πρωθυπουργοῦ, κατὰ τοὺς χρονογράφους καὶ σκιτσογράφους, ἐκτοξευομένας φρικτὰς βλασφημίας, γράφει, ὅτι ταῦτα «ποιητικῇ ἀδείᾳ» λέγονται. Ὥστε «ποιητικῇ ἀδείᾳ» ἐπὶ ἔτη τώρα ὁ Πρωθυπουργὸς τοῦ μοναδικοῦ ἐν τῷ κόσμῳ Ὀρθοδόξου Βασιλείου παρουσιάζεται ὑπὸ τῶν ἐφημερίδων βλασφημῶν «Χριστοὺς» καὶ «Παναγίες»; Καὶ ἦσαν ὅλα ταῦτα ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατα, λεγόμενα πρὸς διασκέδασιν τῶν ἀναγνωστῶν καὶ πολιτικὴν ἐκμετάλλευσιν; Τί νὰ εἴπῃ τις διὰ τὴν νοοτροπίαν αὐτὴν τῶν συντακτῶν;
Ἀναπαύει τὴν συνείδησιν τοῦ κ. Διευθυντοῦ τῆς ἐφημερίδος τὸ «ποιητικῇ ἀδείᾳ»; Ἀλλὰ τότε «ποιητικῇ ἀδείᾳ» οἱ δημοσιογράφοι καὶ οἱ χρονογράφοι ἄς παρουσιάσουν μίαν ἡμέραν εἰς τὰ φύλλα του, ὅτι κάποιο σημαῖνον πρόσωπον ἐκσφενδονίζει κατὰ τῆς μνήμης τοῦ μακαρίτου πατρός του φοβερὰν ὕβριν, λέγων ὅτι ἦτο... Ἐρωτῶ˙ Θὰ ἠνείχετο ὁ κ. Διευθυντής, ὡς φιλόστοργος υἱός, ὁ ὁποῖος ὀφείλει τὸ πᾶν εἰς τὸν ἀείμνηστον πατέρα του, ἀπὸ τῶν στηλῶν τῶν ἐφημερίδων του νὰ ὑβρίζεται καὶ νὰ βλασφημῆται «ποιητικῇ ἀδείᾳ» χυδαίως ἡ μνήμη τοῦ πατρός του, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ὁ ἱδρυτὴς τοῦ μεγαλυτέρου σήμερον ἐν Ἑλλάδι δημοσιογραφικοῦ συγκροτήματος; Εἶμαι βέβαιος, ὅτι πὺξ-λὰξ θὰ ἐξεδίωκεν ἐκ τοῦ Γραφείου του τὸν ἀποπειρώμενον, ἔστω καὶ διʼ ὑπαινιγμών, διὰ σκίτσου ἤ χρονογραφήματος, νʼ ἀτιμάσῃ τὴν ἱερὰν μνήμην τοῦ πατρός του. Μόνον ὡραίας λέξεις, ὡς εὐώδη ἄνθη ἔχει διὰ τὴν μνήμην τῶν γονέων του. Καὶ καλῶς πράττει. Μεγάλη, βλέπετε, ἡ τιμὴ τοῦ πατέρα του, ἡ τιμὴ τῆς μάνας του, ἡ τιμὴ ὅλων τῶν προσώπων, ποὺ ἀγαπᾷ καὶ ἐκτιμᾷ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, ἀλλʼ ἡ τιμὴ τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου εἶνε τόσον μικρὰ καὶ ἀσήμαντος, ὥστε ἐπιτρέπει ὁ κ. Διευθυντὴς εἰς τοὺς σκιτσογράφους του διὰ τοῦ στόματος τοῦ Πρωθυπουργοῦ «ποιητικῇ ἀδείᾳ» νὰ τοὺς ἀτιμάζουν καὶ νὰ ρίπτουν τὰ τίμια ὀνόματά των εἰς τὸν βόρβορον φρικτῶν βλασφημιῶν. Ἄς βλασφημοῦν, λοιπόν, τὸν Θεόν, «ποιητικῇ ἀδείᾳ»! Εὖγε εἰς τὸν κ. Διευθυντήν!
* * *
«Ποιητικῇ ἀδείᾳ»! Ἔχει, ὡς πληροφοροῦμαι, ὁ κ. Διευθυντὴς τοῦ «Βήματος» κάμει λαμπρὰς σπουδὰς ἐν Αμερικῇ καὶ ἐγνώρισε καλῶς τὸν πολιτισμὸν τῆς μεγάλης αὐτῆς χώρας καὶ ἐσπούδασεν ἰδιαιτέρως τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον δημοσιογραφοῦν ἐκεῖ κορυφαῖοι δημοσιογράφοι. Ἐρωτῶ˙ Εἶδέ ποτε εἰς ἐφημερίδα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, οἱ χρονογράφοι καὶ σκιτσογράφοι νὰ παρουσιάζουν τὸν Πρόεδρον νὰ βλασφημῇ τὰ Θεῖα; Οὐδέποτε! Ὁ Πρόεδρος τῶν Ἡνωμ. Πολιτειῶν, διακρινόμενος συνήθως ἐπὶ θερμότητι θρησκευτικοῦ συναισθήματος, δὲν θὰ ἠνείχετο νὰ παριστάνεται ἐνώπιον τοῦ εὐσεβοῦς Ἀμερικανικοῦ λαοῦ ὡς βλάσφημος. Ὅλας τὰς γελοιογραφίας θὰ τὰς ὑπέμενεν, ἀλλʼ οὐδέποτε θὰ ἤθελε νὰ παρασταθῇ ἐν τῇ ἐνασκήσει τῶν καθηκόντων του βλασφημῶν τὰ Θεῖα. Τὸ Πολιτικὸν Γραφεῖον του θὰ ἐδιαμαρτύρετο ἀμέσως, καὶ διʼ ὅλων τῶν Ραδιοφωνικῶν Σταθμῶν τῆς Ἀμερικῆς θʼ ἀπεκαλεῖτο κατάπτυστος συκοφάντης ὁ τολμῶν νʼ ἀποκαλέσῃ βλάσφημον τὸν Πρόεδρον τῶν Ἡνωμ. Πολιτειῶν, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς ἀναλήψεως τῶν καθηκόντων του ὁρκίζεται ἐπὶ τῆς Ἱερᾶς Βίβλου καὶ προσεύχεται ἰδιωτικῶς καὶ ἐκκλησιάζεται δημοσίᾳ τὰς Κυριακὰς ὅπου ἄν εὑρίσκεται. Ὑπὸ τοιοῦτον κλῖμα πολιτικῶν ἠθῶν ἄς ἐτόλμα ἐν Ἀμερικῇ σκιτσογράφος καὶ χρονογράφος νὰ κάμῃ πνεῦμα καὶ νὰ παρουσιάσῃ τὸν ἀνώτατον ἄρχοντα βλασφημοῦντα.
Ἀλλὰ δυστυχῶς εἰς τὴν Χώραν μας, τῆς ὁποίας τὸ Σύνταγμα ἔχει ὡς κορυφὴν τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ὀνόματος τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Χώραν μας, οἱ μὲν σκιτσογράφοι καὶ δημοσιογράφοι «ποιητικῇ ἀδείᾳ» παριστάνουν τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλλάδος ἐκβάλλοντα ἐκ τοῦ στόματός του ἀκάθαρτον βόρβορον βλασφημιῶν, ὁ δὲ Πρωθυπουργός, βλέπων ταῦτα εἰς τὰς ἐφημερίδας, «καρφὶ δὲν τοῦ καίγεται», μᾶλλον δὲ θὰ γελᾷ καὶ θὰ καγχάζῃ καὶ θὰ δροσίζεται μὲ τὰς τοιαύτας σκιτσογραφίας. Διότι, δυστυχῶς, εἰς τὴν Χώραν μας, ὅπου ἕνας Σωκράτης, ἐπὶ τῇ ὑπονοίᾳ καὶ μόνον ὅτι δὲν σέβεται τοὺς θεούς, κατεδικάσθῃ εἰς θάνατον, ὁ δὲ βλάσφημος ὄχι πολιτικὸς ἡγέτης δὲν ἠδύνατο νὰ εἶνε, ἀλλʼ οὐδὲ ὡς ὰθλητὴς νὰ λάβῃ μέρος εἰς ἀγῶνας, εἰς τὴν Χώραν αὐτὴν τῆς πίστεως καὶ εὐλαβείας, ἐν τοῖς ἐσχάτοις χρόνοις τῆς καταπτώσεώς μας, τὸ νὰ βλασφημῇ τις θεωρεῖται ὄχι ἀτιμία καὶ ὄνειδος, ἀλλὰ... εἶδος ἀνδρισμοῦ, καθὼς λέγει καὶ χυδαῖον ποίημα τῶν «μπουζουκίων». «Ἐὰν δὲν βλασφημῆτε – ἔλεγεν ἐκπαιδευτὴς ἀξιωματικὸς πρὸς τοὺς κατωτέρους βαθμοφόρους τῆς μονάδος του -, δὲν εἶσθε, βρέ, ἄνδρες, δὲν εἶσθε ἄξιοι νὰ διοικῆτε τὸν στρατόν»!!! Ὑπὸ τοιοῦτων κλῖμα ἠθῶν, ὡς αὐτὸ διαμορφοῦται ἐν τῇ Πατρίδι μας, ἡ βλασφημία ἔπαυσε πλέον νὰ θεωρῆται ἔγκλημα, ἀποτρόπαιον ἁμάρτημα, ξένον πρὸς τὴν εὐσέβειαν τοῦ Γένους μας. Ἡ βλασφημία θεωρεῖται ἀνδρισμός, προσὸν ἡγέτου! Δὲν ἀποκλείεται ἐντὸς ὀλίγου μεταξὺ τῶν προσόντων τοῦ Πρωθυπουργοῦ τοῦ Ὀρθοδόξου Βασιλείου μας, νὰ εἶνε καὶ... ἡ ἱκανότης τοῦ βλασφημεῖν χυδαίως τὰ Θεῖα. Ἰδοὺ διατὶ ὁ Πρωθυπουργὸς τῆς Χώρας, ὁ ὁποῖος διʼ ἄλλας μικροτέρας κατηγορίας ἐντόνως διαμαρτύρεται, διʼ αὐτὴν τὴν δεινὴν κατηγορίαν δὲν ἀγανακτεῖ καὶ δὲν αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νὰ διαμαρτυρηθῇ καὶ νὰ εἴπῃ, ὅτι συκοφαντεῖται. Καὶ ἔρχονται αἱ ἐφημερίδες, χωρὶς ἐντροπήν, νὰ λέγουν εἰς τὸ Πανελλήνιον, ὅτι «ποιητικῇ ἀδείᾳ» παρουσιάζουν τὸν Πρωθυπουργὸν νὰ βλασφημῇ καὶ νʼ ἀποκαλοῦν τὸν διαμαρτυρηθέντα κατὰ τῶν βλασφημιῶν ἱεροκήρυκα ὡς θορυβοποιόν. Αἱ ἐφημερίδες ἀπὸ τῶν στηλῶν των διὰ τὰ πλέον ἐλάχιστα καὶ μηδαμινὰ κοσμικὰ συμφέροντα δημιουργοῦν τεράστιον θόρυβον, διὰ τὸν ὁποῖον ἕνας Σαίξπηρ θὰ ἔλεγεν, ὅτι θορυβοῦν διὰ τὸ τίποτε. Πῶς λοιπὸν θέλουν αἱ ἐφημερίδες αὐταί, ἡμεῖς οἱ κληρικοὶ νὰ σιωπήσωμεν διὰ τὰς φρικτὰς κατὰ τῶν Θείων βλασφημίας, αἱ ὁποῖαι εἰς τὴν ἀρχαίαν Πολιτείαν τῶν Ἀθηναίων ἐθεωροῦντο τὸ μέγιστον ἔγκλημα;
Σκιτσογράφοι ζωγραφίζοντες τὸν Πρωθυπουργὸν ἐξερευγόμενον βλασφημίας, Πρωθυπουργὸς ἀδιαφορῶν διὰ τὰς εἰς αὐτὸν ἀποδιδομένας βλασφημίας, συντάκται ἐφημερίδων ἀναισχύντως γράφοντες, ὅτι «ποιητικῇ ἀδείᾳ» δύνανται νὰ ἐκχύνουν βόρβορον κατὰ τῶν Θείων, ἰδοὺ ἡ κοινωνικὴ σῆψις, ἰδοὺ ἡ φοβερὰ ἀσυνέπεια τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος, τὸ ὁποῖον διὰ μὲν τοῦ Συντάγματος καὶ ἐπισήμων τελετῶν καὶ ἐκδηλώσεων κηρύττει τὴν πίστιν εἰς τὸν Θεόν, ἀλλʼ ἀφήνει τὸ ὄνομά του νὰ κοπροκυλίεται εἰς τὰ στόματα τῶν πολιτῶν καὶ εἰς τὰς στήλας τῶν ἐφημερίδων του.
Ὄχι μόνον ἀνωφελὴς ἀλλὰ καὶ ψυχοβλαβὴς
«Μέγας θησαυρὸς ἡ εὐχαριστία, μέγας πλοῦτος, ἀνάλωτον ἀγαθόν, ὅπλον ἱσχυρόν˙ ὥσπερ οὖν ἡ βλασφημία τὴν οὖσαν ἐπιτείνει ζημίαν, καὶ ὧν ἀπωλέσαμεν πλείονα προσαπολέσαι ποιεῖ. Ἀπώλεσας χρήματα; ἄν μὲν εὐχαριστήσῃς, ἐκέρδανας τὴν ψυχὴν καὶ μείζονα ἐκτήσω τὸν πλοῦτον, τοῦ Θεοῦ πλείω τὴν εὔνοιαν ἐπισπασάμενος˙ ἄν δὲ βλασφημήσῃς, προσαπωλέσας καὶ τὴν σωτηρίαν τὴν σαυτοῦ, καὶ οὐδὲ ἐκεῖνα ἀνεκτήσω, καὶ ἥν εἶχες ψυχήν, καὶ ταύτην κατέθυσας».
(Ἐκ τῆς Α΄ ὁμιλίας τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου
εἰς τοὺς ἀνδριάντας: Ἐ. Π. Migne 49, 32).
Ἕκδοσις Β΄
Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολικῆς Ἀδελφότητος
«Ο ΣΤΑΥΡΟΣ»
Ἀναπαύσεως 18
55236 Πανόραμα Θεσσαλονίκης
Τηλ. 2310343901
(σελ. 98-102)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου