Τις μεγαλύτερες τις ενοχές, μας τις δημιουργούνε οι δικοί μας άνθρωποι. Οι άνθρωποι του οικογενειακού, του περιβάλλοντός μας…
Τα περισσότερα «κατηγορώ» τα ακούμε από εκείνους που μας αγαπούν. Και μπορεί, όντως να μας αγαπούν. Αλλά δεν έχουν «μάθει» ακόμα την ψυχή μας.
Τις μεγαλύτερες τις προσδοκίες από μας, τις έχουνε οι κοντινοί… Και μεις, προσπαθούμε συνεχώς να τους ικανοποιήσουμε. Και αυτό, είναι κάτι που συνεχώς μας πνίγει…
Αν αγαπάς τους ανθρώπους σου, φρόντισε να τους κάνεις να νιώθουν δίπλα σου ελεύθεροι.
Φρόντισε, να τους κάνεις να νιώθουνε ότι δεν χρειάζεται ανά πάσα ώρα και στιγμή να σου απολογούνται.
Φρόντισε, να τους κάνεις να νιώθουνε, πώς είναι «εντάξει», να κάνουνε τα πράγματα με τον δικό τους τρόπο.
Αν αγαπάς τους ανθρώπους σου, φρόντισε να τους χαμογελάς.
Με ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά, μπορείς να πετύχεις πολλά περισσότερα, από ότι με χίλιες συμβουλές και λόγια.
Χριστός Ανέστη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου