Η Ζωοδόχος Πηγή και ο ομώνυμος ναός της Κωνσταντινούπολης

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ: Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής είναι γιορτή της Παναγίας μας. Γράφει το συναξάρι της ημέρας: ≪Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζουμε τα εγκαίνια του ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Θεομήτορος, της Ζωηφόρου Πηγής. Ακόμη ενθυμούμαστε και τα υπερφυή θαύματα που έγιναν στον Ναό αυτό από την Μητέρα του Θεού≫. Ένα από τα πολλά ονόματα της Θεοτόκου είναι και το Παναγία Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Το όνομα αυτό αποδόθηκε πρώτη φορά στην Παναγία από τον Ιωσήφ τον Υμνογράφο (9ος αι.).

Η γιορτή αναφέρεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας, γνωστού ως ≪Η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί≫, έξω από τα θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης, κοντά στη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών", θέρετρα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Εκεί υπήρχε πηγή αγιάσματος που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.

Ο άγριος Ρεμπρόβος έγινε Άγιος Χριστοφόρος [9 Μαϊου]

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr

Ο Άγιος Χριστοφόρος, που τιμά η Εκκλησία τη μνήμη του στις 9 Μαΐου και ο οποίος καταγόταν από ημιάγρια φυλή, ήταν άγριος ειδωλολάτρης πολεμιστής με το όνομα Ρεμπρόβος.

Αλλά όπως συνέβη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, θαυματούργησε η χάρη του Θεού, γνώρισε και ακολούθησε την αληθινή πίστη και έφτασε μέχρι το μαρτύριο με αποκεφαλισμό.

Σύμφωνα με τους συναξαριστές, περνούσε ανθρώπους από τη μια όχθη ποταμού στην άλλη.

Κάποια ημέρα του εμφανίστηκε και ένα παιδί για να το πάρει πάνω του και να το πάει απέναντι το οποίο μόλις έφτασαν στο τέρμα εξαφανίστηκε, αφού του είπε, ότι σήκωσε πάνω του τον Δημιουργό του κόσμου.

Αχρείαστη η προσβολή της Τουρκίας ή αχρείαστος πρωθυπουργός;

Όταν σε θεσμική συνάντηση υψίστου επιπέδου ο κ. Πρωθυπουργός περιορίζεται να χαρακτηρίσει ως "Αχρείαστη" την σοβαρότατη προσβολή σε θρησκευτικό μας μνημείο στην οποία προβαίνει η γείτονα χώρα, είναι σαφές ότι την Εξωτερική Πολιτική της Χώρας μας χειρίζεται ένας "αχρείαστος" πρωθυπουργός!

Στοιχειώδης αίσθηση Εθνικής Αξιοπρέπειας επιβάλει την ακύρωση της συνάντησης με τον Τούρκο Πρωθυπουργό ώστε να γίνει κατανοητή τόσο σε διμερές όσο και σε διεθνές επίπεδο το μέγεθος της Τουρκικής Προκλητικότητας, όταν μάλιστα υπάρχει και το προηγούμενο της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Ο Ελληνικός Λαός δεν αντέχει άλλους εξευτελισμούς αλλά ο Πρωθυπουργός δείχνει να αδιαφορεί. Τελικά για ποιων τα συμφέροντα ενδιαφέρεται;

πηγή: https://www.nikh.gr/

Μνήμη του Aγίου ενδόξου Προφήτου Hσαΐου (9 Μαΐου)

 Μνήμη του Aγίου ενδόξου Προφήτου Hσαΐου1

Oς άσπορον προείδεν υιομητρίαν,
Πρισθείς άναρχον είδεν υιοπατρίαν.
Hσαΐας δ’ ορόων μέλλοντ’ ενάτη χερί πρίσθη.

Προφήτης Ησαΐας

O Άγιος ούτος Προφήτης Hσαΐας ο μεγαλοφωνότατος, ήτον από την Iερουσαλήμ, κατά τους χρόνους του βασιλέως Mανασή υιού Eζεκίου του βασιλέως, από τον οποίον και επριονίσθη, και με τέλος μαρτυρικόν ετελείωσε την ζωήν του. Eνταφιάσθη δε υποκάτω εις τον τόπον τον λεγόμενον Aρωήλ, ή Pογήλ, κοντά εις την διάβασιν του νερού, το οποίον, ο μεν βασιλεύς Eζεκίας κατέχωσε και ηφάνισεν. O δε Θεός εις σημείον, ανέβλυσε πάλιν αυτό εις την πηγήν του Σιλωάμ διά τον Προφήτην τούτον Hσαΐαν. Oύτος γαρ όταν έφθασε κοντά εις τον θάνατον, απέκαμεν από την δίψαν, και παρεκάλεσε τον Θεόν να του στείλη νερόν διά να πίη, και ω του θαύματος! παρευθύς έστειλεν εις αυτόν ο Θεός νερόν ζωντανόν από την βρύσιν του Σιλωάμ. Διά τούτο και η βρύσις αυτή ωνομάσθη Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται, απεσταλμένος. Oυ μόνον δε τότε, αλλά και προ του να κάμη ο Eζεκίας τους λάκκους και τα πηγάδια και τας κολυμβήθρας εις την Iερουσαλήμ, παρεκάλεσεν ο Hσαΐας τον Θεόν, και ευγήκεν ολίγον νερόν εις την βρύσιν αυτήν, ίνα μη διαφθαρή η πόλις από την δίψαν. Eπειδή και η πόλις Iερουσαλήμ ήτον περικυκλωμένη από τους αλλοφύλους. Όθεν ερώτων οι αλλόφυλοι, πόθεν πίνουσι νερόν οι Iουδαίοι.

Ο Άγιος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος είδε το θηρίο της Αποκαλύψεως! Το Αρνίον εν μέσω των θηρίων!

 

Λίγες ημέρες μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας κατά το έτος 1922 κάποια νύκτα είδα ότι ευρέθηκα με μερικούς άλλους όχι μακριά από την Μονή μου στο άκρο της κοιλάδας και θεωρώ (βλέπω) υψηλά στον αιθέρα κάποιο νέφος μικρό, σκοτεινό, μαύρο το όποιο άρχισε λίγο-λίγο να διαλύεται και όταν διαλύθηκε φάνηκε καθαρά το θηρίο της Αποκαλύψεως με τα επτά κεφάλια και δέκα κέρατα.

Στην αρχή πετούσε σαν αεροπλάνο υψηλά, μετά κατέβηκε χαμηλά και κοντά μου μέχρι 15 μέτρα, και είδα να κάθονται επάνω στα κεφάλια και τα κέρατα του πολλούς από τους άρχοντας της γης, αυτοκράτορας, βασιλείς, ηγεμόνας, πρωθυπουργούς και από τους άρχοντας της Εκκλησίας” πάπας, πατριάρχας, αρχιερείς, ενδεδυμένους τις στολές τους οι μεν άρχοντες της πολιτείας τα διαδήματα και τα σκήπτρα, οι δε της Εκκλησίας τις Ιερατικές στολές τους, τιάρες, μίτρες, πατερίτσες κ.λπ. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε και αφού στέναξα από την καρδιά μου, είπα. Αλλίμονο στον κόσμο! Πόση θλίψις πρόκειται να έλθει στους κατοικούντας την γη, όταν οι άρχοντες τους είναι υπηρέτες και δούλοι του Αντίχριστου!

Πηγή: Περιοδικό «Ὁ Ὅσιος Φιλόθεος τῆς Πάρου», 2001

***

Ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, προσευχόταν πολλά χρόνια, για να δώσει ο Θεός καλούς ποιμένες στην Εκκλησία.

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Φωνή επισκοπικής αγωνίας για τον προωθούμενο κοινό εορτασμό του Πάσχα (βίντεο)

 

https://youtu.be/RFC6GwDEwFg

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 5 Μαΐου 2024]

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να περάσει στην καθημερινότητά μας!

~Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να περάσει στην καθημερινότητά μας!

Δεν είναι μία γιορτή της Εκκλησίας, είναι μία γιορτή της ζωής. Δεν είναι μία γιορτή σε μία ορισμένη περίοδο, είναι πρόσκληση, ώστε όλη η ζωή του ανθρώπου να είναι αναστημένη.

«Πέρασε κι αυτό τό Πάσχα« Το ακούω πολλές φορές και συχνά λυπάμαι.

Γιατί βλέπω πως το Πάσχα ήρθε και πέρασε, πολλοί όμως συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι και χειρότεροι.

Αν το Πάσχα τους είχε αγγίξει, θα ήταν πραγματικά καλύτεροι.

Και πρέπει να σας πω ότι είναι τραγικό αυτό που γίνεται, γιατί βλέπει κανείς ανθρώπους πάσης ηλικίας -να ξεκινήσω από τους μεγάλους- βλέπει κανείς ανθρώπους ηλικιω­μένους που, παρόλο που γέρασαν, εξακολουθούν να είναι δύσκολοι για τους γύρω τους, γκρινιάρηδες, εγωιστές και απαιτητικοί.

Οἱ διακόνισσες δὲν ἦταν ποτὲ κληρικοί, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν κοινωνοῦσαν τοὺς πιστούς.

Μαθαίνουμε ὅτι χειροτονήθηκε «διακόνισσα» στὴν Ζιμπάμπουε ἀπὸ τὸν ἐπιχώριο μητροπολίτη Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ὑπάγεται στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς, γιὰ καλυφθοῦν οἱ «εἰδικὲς ἀνάγκες» τῆς οἰκείας ἐνορίας.

Τὰ θετικὰ σχόλια ποὺ ὑποδέχονται τὴν εἴδηση κάνουν λόγο ἀφ’ ἑνὸς γιὰ τὴν «ἀναβίωση τοῦ ἀρχαίου ἐκκλησιαστικοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν», ἐνῷ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιχαίρουν γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι «χειροτονήθηκε ἡ πρώτη διακόνισσα στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία». Καὶ «παράδοση» ἀλλὰ καὶ «ἐξέλιξη»: δύο σὲ ἕνα! Κι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ διαλέξει αὐτὸ ποὺ τοῦ ἀρέσει.

Τί ἰσχύει στὴν προκειμένη περίπτωση; Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ τί ἀκριβῶς σημαίνει ἡ λέξη «διακόνισσα»: σημαίνει ἕνα ἐκκλησιαστικὸ λειτούργημα γιὰ τὴν ἄσκηση συγκεκριμένων πρακτικῶν καθηκόντων (νεωκόρος) ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἱερωσύνη, ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ στὴν παράδοση τῆς ἐκκλησίας, ἤ σημαίνει τὸν κατώτερο ἱερατικὸ βαθμὸ ἀντίστοιχο τοῦ διακόνου («γυναῖκα διάκος»);

Αναστάσιμη χαρά από τον τάφο του Κυπριανού! - Συνέντευξη με τον π. Χριστόδουλο | Νεολαία ΝΙΚΗΣ

 

https://youtu.be/1ZstxludDeE

Ο Αγιορείτης που έκανε κρυφή Ανάσταση με κρυπτοχριστιανούς της Πόλης

Η συγκλονιστική αφήγηση του γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη, του Πνευματικού, που κοινωνούσε και βάπτιζε τους Ποντίους, οι οποίοι εξ ανάγκης γιόρταζαν μυστικά, σε υπόγειες εκκλησίες, όλες τις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης.

«Πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, ερχόταν από κανένα γειτονικό χωριό κάποιος ιερέας που τελούσε γάμους και βαπτίσεις και λειτουργούσε στις μεγάλες γιορτές. Μετά την ανταλλαγή όμως, στερήθηκαν κι αυτή τη μικρή πνευματική αναψυχή. Παπάς δεν υπήρχε πια πουθενά!»

«Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοὶ και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλὸ ταξείδι πρὸς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ του 1954 πήγε να λειτουργήσει και να ξομολογήσει τους Χριστιανοὺς κάποιος Γέρων Πνευματικός*, για πρώτη φορὰ επισκεπτόμενος την Πόλη». Έτσι αρχίζει την αφήγησή του ο όσιος Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης στο βιβλίο «Από τον κήπο του Παππού- Αγιορειτικές Διηγήσεις στο κεφάλαιο «Σύγχρονα Μαρτυρολόγια».

Καταδικασμένοι σε αθανασία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ένα από τα θεολογικότερα κείμενα για την Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) το 1936*. Γράφει:

«Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις Θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεως Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους εις αθανασία….Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητό, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του, κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους…Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».

Ο όσιος πατήρ ημών Αρσένιος ο Μέγας (8 Μαΐου)

«Ο άγιος Αρσένιος ήταν γέννημα και θρέμμα της μεγαλούπολης Ρώμης, διατηρήθηκε καθαρό κατοικητήριο του Θεού από πολύ μικρή ηλικία, γεμάτος από κάθε αρετή και σοφία, τη θεϊκή και την ανθρώπινη. Γι᾽ αυτό και δέχτηκε τη χειροτονία του σε διάκονο, την εποχή που βασιλιάς στους Ρωμαίους ήταν ο μέγας Θεοδόσιος. Όταν ο Θεοδόσιος αγωνιζόταν και φρόντιζε να βρει άνδρα πνευματικό και λόγιο, ώστε να καλύπτει τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών του και να τα διδάσκει στα μαθήματα, και μάλιστα σε αυτά με τα οποία λατρεύεται ο Θεός, έμαθε για τον Αρσένιο και έγραψε στον βασιλιά Γρατιανό και στον πάπα Ιννοκέντιο να τον πείσουν να αναλάβει, κάτι που μετά βίας τελικά το κατάφερε.

Ο Αρσένιος λοιπόν έφυγε από τη Ρώμη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, και στάθηκε κατά πρόσωπο στον Θεοδόσιο. Είδε λοιπόν ο Θεοδόσιος να έχει ο Αρσένιος σεμνό το πρόσωπό του και το χρώμα του, να έχει σταθερό και προσεκτικό βλέμμα, ταπεινό φρόνημα, και να είναι κοσμημένος από κάθε αρετή, γεμάτος από πολλή χαρά και ευχάριστη διάθεση, γι᾽ αυτό και από τότε τον τιμούσε υπερβολικά ως Πατέρα και τον σεβόταν ως δάσκαλο. Τα δε μέλη της Συγκλήτου τον θαύμαζαν, βλέποντάς τον ως κάποιο μεγάλο κειμήλιο.