Κυριακή ΣΤ΄ Ματθαίου – Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.9,1-8]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

«Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου(:και αφού μπήκε σε ένα πλοίο, πέρασε στην απέναντι όχθη της λίμνης, και ήλθε στη δική Του πόλη, την Καπερναούμ. Τότε Του έφεραν έναν παράλυτο, που τον είχαν βάλει πάνω σε ένα κρεβάτι. Και καθώς ο Ιησούς είδε την πίστη που είχε και ο παράλυτος κι εκείνοι που τον μετέφεραν, είπε στον παράλυτο, ο οποίος ανησυχούσε και φοβόταν μήπως οι αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του: “Έχε θάρρος, παιδί μου˙ έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου”)» [Ματθ. 9,1-2].

Μόρφου Νεοφύτος: Προφήτης Ἠλίας, ὁ ἅγιος ποὺ θὰ μᾶς συντροφεύσει μέχρι τὰ ἔσχατα (20.7.2021)

 

Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία, ποὺ τελέσθηκε στὸ ἱερὸ παρεκκλήσι Προφήτου Ἠλία τῆς κοινότητος Εὐρύχου τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (20.7.2021).

πηγή: https://immorfou.org.cy/

“…όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του Ηλία για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα”

π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ – Ο Προφήτης Ηλίας στην εποχή του και στα έσχατα. (Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

…Όπως ο Θεός έτρεφε τον Προφήτη Του για τριάμισι χρόνια, έτσι θα τρέφει και τον λαό Του στην έρημο για ίσο χρονικό διάστημα.

Αλλά εκεί στην έρημο ο προφήτης Ηλίας τί έτρωγε;

«Και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους το πρωί και κρέα το δείλης, και εκ του χειμάρρου έπινεν ύ­δωρ.»[35] Κοράκια του έφερναν ψωμί το πρωί, και το βράδυ του έφερναν κρέας, κι έπινε νερό από τον χείμαρρο.

Γιατί κοράκια; Ξέρετε ότι τα κοράκια είναι σαρκοβόρα. Το λέει και η Αγία Γραφή αυτό[36], αλλά το ξέρουμε κι από τη φύση τους. Τα κοράκια τρώνε κρέατα, και μάλιστα σάπια κρέατα. πτώματα τρώνε τα κοράκια. Βάζει λοιπόν κοράκια, στέλνει κοράκια, για να δείξει -τί;- ότι πρόκειται για θαύμα, που με τον τρόπο αυτό τονίζεται. Τα κοράκια, που μπορούν να φάνε το κρέας, και μάλιστα σε μία εποχή πείνας, δεν το τρώνε, αλλά το φέρνουν στον Προφήτη. Για να τονισθεί το θαύμα της προστασίας του Προφήτου από τον Θεό. Παρόμοια θα τρέφεται και η Εκκλησία στην έρημο.

Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 20.Ιουλ.25

    Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο * 

«… πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς»

(Ἰακ. 5,16-18)

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἕκτη, κατὰ τὴν ὁποία συμπίπτει νὰ γίνεται καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος προφήτης, δὲν ἀκούγεται ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ Κυριακοδρομίου, ἀλλά, χάριν τοῦ ἁγίου, ἐπιλέγεται αὐτὸ ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ Μηνολογίου, ὅπου γίνεται εἰδικὴ ἀναφορά στὸν προφήτη μας. Σημειώνω ἀκόμα ὅτι τὸ ἴδιο ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ ὅλη τὴν περικοπὴ, ἀλλὰ μόνον στὸ προτιθέμενο χωρίο.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος τονίζει τὴν δύναμι τῆς προσευχῆς, ὅταν αὐτὴ γίνεται ἀπὸ δίκαιο ἄνθρωπο. Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ὁ θνητὸς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὸν ἅγιο Θεό μας. Εἶναι ὅπλο στὰ χέρια μας γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιο Θεό, νὰ τὸν παρακαλᾶμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὴν παρέμβασί του γιὰ τὴν λύσι τῶν προβλημάτων μας.

Ο Προσωπικός Αριθμός είναι Ηλεκτρονική Σκλαβιά

 

Ομιλία του Εκπροσώπου Τύπου της ΝΙΚΗΣ, κ. Δήμου Θανάσουλα στην ενημερωτική εκδήλωση για τον Προσωπικό Αριθμό στην Πάτρα.

πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=m41qYIr1YkU

Μνήμη της Oσίας Mητρός ημών Mακρίνης, αδελφής του μεγάλου Bασιλείου (19 Ιουλίου)

Mικρόν τι μικρόν μακρύνουσα Mακρίνα,

Kόσμου σεαυτήν ήγγισας τω Kυρίω.

Αγία Μακρίνα

Aύτη η Aγία ήτον στολισμένη με κάλλος σώματος, και με γνώμην αγαθήν, όθεν και συνεζεύχθη με άνδρα, εις καιρόν δε οπού ο γάμος ήτον ακόμη εις τους αρραβώνας, απέθανεν ο ταύτην αρραβωνισθείς, μαζόνωντας τα κοινά δοσίματα. Όθεν η μακαρία Mακρίνα, και μόλον οπού εζήτουν αυτήν άλλοι πολλοί διά να την πάρουν γυναίκα, αυτή όμως δεν ηθέλησεν, αλλ’ επροτίμησε την χηρείαν, και τας της χηρείας δυσκολίας, χωρίς να δοκιμάση τα του γάμου χαροποιά και τας ηδονάς. Όθεν χωρίσασα τον εαυτόν της από κάθε κοσμικήν συναναστροφήν, ευρίσκετο με την μητέρα της, καταγινομένη εις την ανάγνωσιν και μελέτην των θείων Γραφών, και εις τάξιν δευτέρας μητρός τρέφουσα και παιδεύουσα τους μεταγενεστέρους από αυτήν αδελφούς της. Δέκα γαρ όντων όλων των τέκνων των γονέων της, αύτη ήτον πρώτη κατά την γέννησιν. Oσίως δε και ασκητικώς διαπεράσασα την ζωήν της, και μαζί με τον αδελφόν της θείον Γρηγόριον τον Nύσσης συμφιλοσοφήσασα περί ψυχής εις αυτάς τας τελευταίας της αναπνοάς, απήλθε προς Kύριον. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτής όρα εις το Nέον Eκλόγιον, τον οποίον συνέγραψε μεν ελληνιστί ο αδελφός της Aγίας θείος Nύσσης Γρηγόριος, ου η αρχή· «Tο μεν είδος του βιβλίου», μετέφρασε δε η εμή αναξιότης.)

Ἐπιθανάτια Προσευχή τῆς ἁγίας Μακρίνας

Ἡ ἁγία Μακρίνα

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, Ἑρμηνευτική ἀπόδοσις: Ἀδελφότης Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου, Καρέα

«Ἐσύ, Κύριε, διέλυσας τό φόβο μας γιά τό θάνατο.

Ἐσύ ἔκανες ἀρχή τῆς ἀληθινῆς ζωῆς τό τέλος τῆς ἐπίγειας βιοτῆς μας.

Ἐσύ γιά λίγο ἀναπαύεις μέ ὕπνο τά σώματά μας, γιά νά τά ξυπνήσεις πάλι μέ τόν ἦχο τῆς ἔσχατης σάλπιγγας.

Ἐσύ δίνεις ὡς παρακαταθήκη στή δική σου γῆ, τή γῆ τοῦ σώματός μας, αὐτή πού ἔχεις πλάσει μέ τά ἴδια σου τά χέρια καί παίρνεις πάλι πίσω ὅ,τι μᾶς ἔχεις χαρίσει, μεταμορφώνοντας μέ τή Χάρη Σου τή θνητή καί ἄμορφη φύση μας, σέ ἄφθαρτη καί αἰώνια.

Ἐσύ μᾶς ἔσωσες ἀπό τήν κατάρα καί τήν ἁμαρτία, ἀφοῦ γιά χάρη μας, ἔγινες καί τά δύο.

Ἐσύ συνέτριψες τά κεφάλια τοῦ Δράκοντα, αὐτοῦ πού ἄνοιξε τό πελώριο στόμα του καί κατάπιε τόν ἄνθρωπο.

Αποστολή στην Κύπρο, 51 χρόνια από την εισβολή και τον Αττίλα

“Γνώση Δια λόγου” με το οδοιπορικό που πραγματοποιήσαμε στην Κύπρο, στην αποστολή του STAR Κεντρικής Ελλάδας με την Ιωάννα Καραγιάννη, την Όλγα Λαθύρη και τον εικονολήπτη Γιάννη Βαρδαλαχάκη. Περπατήσαμε στην ελεύθερη μαρτυρική Κύπρο, εκεί που χτυπά η καρδιά του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας και πιστέψτε μας δεν είναι μακριά..

Εκεί καταγράψαμε, μαρτυρίες από τους πρόσφυγες που ζουν με τον πόθο της επιστροφής στα πατρικά τους σπίτια, από τα οποία εκδιώχθηκαν βίαια, ανθρώπους που έγραψαν ιστορία, αλλά και τους εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης, της εκκλησίας και της πολιτικής ηγεσίας, που προσπαθούν να ενώσουν το χθες με το σήμερα και να σχεδιάσουν το αύριο, χωρίς να παρεκκλίνουν από τον στόχο, της επανένωσης της πατρίδας τους, αφού πρώτα επιτευχθεί το δίκαιο, η απελευθέρωση της Βόρειας Κύπρου. Ξεκινήσαμε λοιπόν με το σπίτι της Κυράς της πράσινης γραμμής ..ακριβώς πάνω στο συρματόπλεγμα που μοιράζει την πρωτεύουσα της Κύπρου, τη Λευκωσία…

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Ο δεκάλογος για μια ευτυχισμένη ζωή!

1. Χάρισε κάτι σε κάποιον κι ας είναι μόνο ένα χάδι…

2. Κάνε μια καλοσύνη σε κάποιον και ξέχασε την…

3. Ξόδεψε λίγο χρόνο με ηλικιωμένους ανθρώπους. Η πείρα και η σοφία τους θα σου γίνουν ανεκτίμητος οδηγός…

4. Κοίτα στα μάτια ενός μωρού και θαύμασε…

5. Να γελάς συχνά. Το γέλιο είναι το λίπασμα της ζωής…

6. Να είσαι ευγνώμων και να ευχαριστείς πάντα… και για τα πάντα… το Θεό…

7. Να προσεύχεσαι, αλλιώς θα χάσεις το δρόμο σου…

8. Να εργάζεσαι πρόθυμα και με χαρά…

9. Να σχεδιάζεις σαν να ζήσεις για πάντα, γιατί πράγματι θα ζήσεις για πάντα…

10. Να ζεις σαν να είναι η τελευταία σου ημέρα, γιατί πράγματι μια μέρα θα είναι…

πηγή: https://simeiakairwn.gr/

Γιατί γίνονται οι καυγάδες;

«Ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε παραστατικά για το άδικο: “Για τα ορφανά, για τους αρρώστους, για τους γέρους, για όλα υπάρχουν ιδρύματα. Για το καημένο το άδικο, δεν έγινε κανένα ίδρυμα. Καθένας το παίρνει και το πετά στην πλάτη του άλλου, γιατί το βλέπουν βαρύ και άσχημο. Και όμως είναι τόσο γλυκό το άδικο, όσο τίποτε άλλο!

Οι ωραιότερες στιγμές που έζησα ήταν της αδικίας. Όποιος δέχεται το άδικο, δέχεται τον αδικημένο Χριστό στην καρδιά του. Οι καυγάδες γίνονται γιατί ο καθένας παίρνει περισσότερο δίκαιο απ’ όσο δικαιούται. Μόνο αν βρεθεί κανείς με πολλή αγάπη, μαζεύει το άδικο και αφήνει το δίκαιο στους άλλους. Μόνο ο Χριστός δέχθηκε όλο το άδικο σηκώνοντας τον Σταυρό για μας”» (όσιος Παϊσιος αγιορείτης, από Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του αγιορείτου, Άγιον Όρος, σελ. 468).

Θέλουν νά διώξουν Ἕλληνες γιά νά στεγάσουν παράνομους μετανάστες!

Ἀπίστευτα περιστατικά στό χωριό Κουτσόχερο τοῦ Δήμου Φαρκαδόνας Λαρίσης – Μεταφέρουν τό πρόβλημα στήν εἰρηνική ἑλληνική ὕπαιθρο γιά νά ἀποφορτίσουν τήν Κρήτη

ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ἡ σκέψις νά ἀδειάσουν τίς δομές ἀπό ἀναξιοπαθοῦντες Ἕλληνες, προκειμένου νά στεγάσουν παράνομους μετανάστες, εἶναι ἐξοργιστική. Καί ὅμως εἶναι πραγματικότης. Ἐν προκειμένῳ, πρόκειται γιά 28 οἰκογένειες Ἑλλήνων ἀπό τήν Θεσσαλία οἱ ὁποῖοι ἔμειναν ἄστεγοι πληγέντες ἀπό τόν τυφῶνα Ντάνιελ καί τούς ὁποίους ἡ Κυβέρνησις θέλει νά ἀπομακρύνει ἀπό τήν δομή φιλοξενίας στήν θέση Κουτσόχερο, τοῦ δήμου Φαρκαδόνας, προκειμένου νά μεταφέρει ἐκεῖ, 300 σέ πρώτη φάση, μετανάστες, τούς ὁποίους μετακινεῖ ἀπό τήν Κρήτη. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ δήλωσις τοῦ δημάρχου Φαρκαδόνας, κ. Σπυρίδωνος Ἀγνάντη, ὁ ὁποῖος μιλῶντας στήν τηλεόραση τοῦ Open εἶπε: «Πρέπει οἱ δικοί μας νά φύγουν γιατί θά φιλοξενηθοῦν κάποιοι ἄλλοι ἄνθρωποι. Θέλω γραπτῶς ἀπό τόν κ. ὑπουργό νά... μᾶς ἀπαντήσει, γιατί θέλουμε νά ξέρουμε ὅτι οἱ δικοί μας ἄνθρωποι δέν θά ἐνοχληθοῦν ἀπό αὐτή τήν κατάσταση». Καί αὐτή δέν εἶναι ἡ μοναδική ἀντίδρασις, καθώς ὀργή ξεχειλίζει σέ ὁλόκληρη τήν Θεσσαλία, ἀπό τήν στιγμή κατά τήν ὁποία ἔγιναν γνωστές οἱ προθέσεις τοῦ Ὑπουργείου Μεταναστεύσεως.

Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Aιμιλιανού (18 Ιουλίου)

Aιμιλιανός ανθράκων βληθείς μέσον.

Oν Hσαΐας είδεν άνθρακα βλέπει.

Oγδοάτη δεκάτη καύσαν πυρί Aιμιλιανόν.

Μαρτύριο Αγίου Αιμιλιανού. 

Τοιχογραφία του 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου (Άγιον Όρος)

Oύτος εκατάγετο από το Δορόστολον, η οποία είναι πόλις Mοισίας της εν τη Θράκη, και ήτον δούλος ενός Έλληνος, κατά τους χρόνους Iουλιανού του παραβάτου, και Kαπετωλίνου βικαρίου εν έτει τξα΄ [361]. Eσέβετο δε και επίστευεν εις τον Xριστόν, τα δε είδωλα απεστρέφετο. Όθεν εμβαίνωντας μίαν φοράν μέσα εις τον ναόν των ειδώλων, εσύντριψεν όλα τα είδωλα με το σφυρί οπού είχεν εις χείρας του. Eπειδή δε ετραβίζοντο πολλοί εις καταδίκην διά το συμβεβηκός τούτο, και εδέρνοντο, με το να μην ήτον φανερός ο το έργον τούτο ποιήσας, τούτου χάριν ο Άγιος επήγε μόνος και εφανέρωσε τον εαυτόν του, ότι αυτός τούτο εποίησεν. Όθεν πιασθείς, ήλεγξε την αγνωσίαν του βικαρίου, διότι είχε την ελπίδα του εις τα μάταια είδωλα. Διά τούτο εδάρθη ασπλάγχνως με βούνευρα, έπειτα ερρίφθη εις την φωτίαν, και άκαυστος διαμείνας, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του οποίου έλαβε του μαρτυρίου τον αμάραντον στέφανον. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εν τω Nαώ αυτού τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Pάβδος1.