Μνήμη της Aγίας Mάρτυρος Γλυκερίας (13 Μαΐου)

 Θηρός το πικρόν δήγμα τη Γλυκερία,

Yπέρ γλυκάζον ως αληθώς ην μέλι.
Eν τριτάτη δεκάτη δάκε και κτάνε θηρ Γλυκερίαν.

Μαρτύριο Αγίας Γλυκέριας. Τοιχογραφία στην Ιερά Μονή Βισόκι Ντέτσανι (Κοσσυφοπέδιο)

Aύτη ήτον κατά τους χρόνους Aντωνίου του βασιλέως και Σαβίνου ηγεμόνος, εν έτει ρμα΄ [141] ευρισκομένη κατά την Tραϊανούπολιν, ήτις ευρίσκεται εις την παραθαλασσίαν του Aδριατικού κόλπου, Tράνι κοινώς λεγομένη. Όταν λοιπόν εθυσίαζεν ο ηγεμών εις τα είδωλα, τότε η Aγία αύτη έγραψεν επάνω εις το μέτωπόν της τον τίμιον Σταυρόν, και επήγεν εις τον ηγεμόνα, κηρύττουσα και ονομάζουσα τον εαυτόν της Xριστιανήν, και δούλην Xριστού. O δε ηγεμών επαρακάλεσεν αυτήν να θυσιάση εις τα είδωλα. Όθεν η Aγία εμβήκεν εις τον ναόν των ειδώλων, και προσευχηθείσα εις τον Xριστόν, εκρήμνισε το είδωλον του Διός, και κατεσύντριψεν αυτό. Oι δε Έλληνες οπού ευρέθησαν εκεί, έρριπτον μεν πέτρας κατεπάνω της Mάρτυρος, πλην δεν εκτυπούσαν αυτήν. Διά τούτο εκρέμασαν την Aγίαν από τας τρίχας, και εξέσχισαν αυτήν. Έπειτα έβαλον αυτήν εις την φυλακήν, και δεν της έδωκαν, ούτε φαγητόν, ούτε πιοτόν εις διάστημα πολλών ημερών. Άγγελος δε Kυρίου έφερνε τροφήν εις αυτήν, και διά τούτο δεν έπαθε κανένα κακόν, από εκείνο οπού ο ηγεμών εστοχάζετο, ότι έχει να πάθη διά την πείναν. Mάλιστα δε θαυμασμόν και έκπληξιν μεγάλην έλαβεν ο ηγεμών και οι σύντροφοί του, όταν ευρήκαν εις την φυλακήν σκουτέλι και ψωμία και γάλα και νερόν, εις καιρόν οπού η φυλακή ήτον κλεισμένη ασφαλώς, και τινάς δεν εμβήκεν εις αυτήν διά να τα φέρη.

Μυροβλύζει η εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας στη Χαβάη (Η.Π.Α.)

Η μυροβλύζουσα και θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Χαβάη είναι γνωστή σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο.

Με την συνοδεία του π. Νεκτάριου Γιάνγκστον, η Εικόνα ταξιδεύει συνεχώς σε όλη την Αμερική και στο εξωτερικό για την παρηγοριά των πιστών.

Το Πάσχα, η Εικόνα βρισκόταν στην ενορία της Αγίας Θεοτόκου της Ιβήρων στην Καϊλούα της Χαβάης, όπου ανέβλυσε άφθονα μύρο, αντανακλώντας τη μεγάλη χαρά της Ανάστασης του Χριστού.

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

Woke Agenda: Ἀφύπνιση ἤ Άποδόμηση; Συνέντευξη ἀπὸ τὸν π. Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη

 

Τίτλος Ἐκπομπῆς: «Ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν» Νο17: Woke Agenda: Αφύπνιση ή Αποδόμηση; Καλεσμένος: Ὁ Ὀσιολογιώτατος Μοναχός Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, Διδάκτωρ Θεολογίας και Φιλοσοφίας.

πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Νύκτα, βαρειά νύκτα έχει καλύψει την Ευρώπη…»

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Ο άνθρωπος είναι μεγάλος μόνον δια του Θεού και εν’ τω Θεώ· τούτο είναι η θεμελιώδης αρχή του θεανθρωπίνου πολιτισμού. Χωρίς τον Θεόν ο άνθρωπος δεν είναι παρά εβδομήκοντα κιλά αιμόφυρτου ύλης.

Τι είναι ο άνθρωπος χωρίς τον Θεόν, αν όχι τάφος παραπλεύρως εις τον τάφον; Ο Ευρωπαίος άνθρωπος έχει καταδικάσει εις θάνατον τον Θεόν και την ψυχήν. Δεν κατεδίκασεν όμως ούτω και τον εαυτόν του εις θάνατον εκ του οποίου θανάτου δεν υπάρχει ανάστασις;

Κάμετε ειλικρινώς και αμερολήπτως τον απολογισμόν της Ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, επιστήμης, πολίτικής, κουλτούρας, πολιτισμού, και θα ιδήτε ότι αυταί έχουν φονεύσει εις τον Ευρωπαίον άνθρωπον τον Θεόν και την αθανασίαν της ψυχής. Εάν όμως προσέξετε σοβαρώς εις την τραγικότητα της ανθρωπίνης ιστορίας οπωσδήποτε θα εννοήσετε, ότι η θεοκτονία πάντοτε καταλήγει εις την αυτοκτονίαν. Ενθυμείσθε τον Ιούδαν; Εκείνος πρώτος εφόνευεσε τον Θεόν και έπειτα εξώντοσε τον εαυτόν του. Τούτο είναι αδυσώπητος νόμος, ο οποίος κυριαρχεί εις την ιστορίαν του πλανήτου τούτου.

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας για την χειροτονία διακόνισσας

Πατριαρχείο Αλεξανδρείας: «Ο Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε προχώρησε στην υλοποίηση της αρχικής αποφάσεως της Ιεράς Συνόδου, η οποία όμως δεν έχει καταστή ενεργή έως σήμερα, αφού δεν έχει ολοκληρωθή η επί του θέματος μελέτη προς λήψη της τελικής Συνοδικής Αποφάσεως»

 

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας για την χειροτονία διακόνισσας

Τις τελευταίες ημέρες ηγέρθη λόγος εξ αφορμής της ενεργείας του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε και Αγκόλας κ. Σεραφείμ, ο οποίος προέβη κατά την παρελθούσα Μ. Πέμπτη 2α Μαΐου 2024 σε χειροτονία διακονίσσης για τις ιεραποστολικές ανάγκες της κατ’αυτόν Ιεράς Μητροπόλεως. Το γεγονός προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων, έδωσε δε αφορμή για την διατύπωση ελευθέρως διαφόρων απόψεων και προσεγγίσεων.

Προς αποφυγήν συγχύσεων λοιπόν διευκρινίζονται τα κάτωθι:

Δημήτρης Χιωτακάκος: "Ἠλεκτρονικὲς Ταυτότητες Τέλος; Ἡ Μεγάλη εὐκαιρία! "

 

Συνέντευξη τοῦ Δημήτρη Χιωτακάκου, ὑποψηφίου Εὐρωβουλευτῆ τῆς ΝΙΚΗΣ.

Τὸ Εὐρωπαϊκὸ δικαστήριο ἀκυρώνει τὸ Εὐρωπαϊκὸ νομοσχέδιο περὶ ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων μετὰ ἀπὸ προσφυγὴ Γερμανοῦ πολίτη.

Μία ἱστορικὴ στιγμὴ γιὰ τὴν Εὐρώπη – μία τεράστια εὐκαιρία γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ Εὐρωπαϊκὸ δικαστήριο κατάργησε τὸν κανονισμό, δηλαδὴ τὸ εὐρωπαϊκὸ νομοσχέδιο δηλαδή, τῶν νέων ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων καὶ προκήρυξε τὴν ἔναρξη ἐργασιῶν μὲ στόχο πρὸς τὴν κατεύθυνση νέου νομοσχεδίου – μὲ τὴν δυνατότητα ἄσκησης βέτο ἀπὸ ὁποιοδήποτε κράτος μέλος – δηλαδὴ ἀκόμα καὶ μία μόνο χώρα ἀσκήσει βέτο αὐτὸ θὰ σημάνει τὸ τέλος τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων διὰ παντός.

πηγή: http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Ανάσταση το 1954

Ο πατέρας Iustin Pârvu μας διδάσκει για τη γιορτή της Ανάστασης, ότι ανέδειξε την τραυματική προσωπική εμπειρία που υπέστησαν τα χρόνια του κομμουνισμού οι ομολογητές της αληθινής πίστης.

«Ο Χριστιανός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, αν έχει δίπλα του, Δάσκαλο και Βασιλιά τον Χριστό τον Σωτήρα.

Προχώρα μαζί Του και μη φοβάσαι τι θα σου πουν, μη φοβάσαι καθόλου!».

«Το 1954 γιορτάσαμε την Ανάσταση του Χριστού 800 μέτρα κάτω από τη γη σε ένα αλατωρυχείο.

Πώς θα μπορούσαμε να γιορτάσουμε το Πάσχα;

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος: Ὁμιλία εἰς τὸν Ἀπόστολον Θωμᾶν

Η ψηλάφησις του Θωμά

Ἔρχομαι ἐπειγόντως νὰ καταβάλω τὴν ὀφειλή μου. Διότι, ἂν καὶ εἶμαι πτωχός, βιάζομαι νὰ ἀποσπάσω ὁπωσδήποτε τὴν εὐγνωμοσύνη σας. Εἶχα δώσει ὑπόσχεση νὰ φανερώσω τὴν ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ, καὶ τώρα ἔρχομαι νὰ τὴν ἐκπληρώσω.

Ἡ πρόθεσίς μου εἶναι νὰ ἐξοφλῶ πρῶτα τὶς παλαιότερες ὀφειλές, γιὰ νὰ μὴ μὲ πιέζουν οἱ τόκοι ποὺ συγκεντρώνονται. Συνεργασθεῖτε μαζί μου στὴν καταβολὴ τοῦ χρέους, καὶ ἱκετεύσετε τὸν Θωμᾶ νὰ εὐλογήση τὰ χείλη μου μὲ τὴν ἁγία δεξιά του, μὲ τὴν ὁποίαν ἤγγισε τὴν πλευρὰ τοῦ Δεσπότου, ὥστε νὰ νευρώση τὴν γλώσσα μου, γιὰ νὰ σᾶς ἐξηγήσω αὐτὰ ποὺ ποθεῖτε. Καὶ ἐγώ, ἐνθαρρυνόμενος μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ Ἀποστόλου καὶ μάρτυρος Θωμᾶ, διακηρύττω τὴν ἀρχικὴν ἀμφιβολία καὶ τὴν τελικὴν ὁμολογία του, ἡ ὁποία ἔγινε κρηπὶς καὶ Θεμέλιο τῆς Ἐκκλησίας μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ [:Ἰω. 20,19-31] YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ [:Ἰω. 20,19-31]

YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον·

ἂν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἂν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται (:ὅταν λοιπὸν βράδιασε τὴν ἡμέρα ἐκείνη, τὴν πρώτη τῆς ἑβδομάδος, κι ἐνῶ οἱ μαθητὲς ἦταν μαζεμένοι σὲ ἕνα σπίτι καὶ εἶχαν τίς θύρες κλειστὲς ἐπειδὴ φοβοῦνταν τοὺς ἄρχοντες τῶν Ἰουδαίων, ἦλθε ὁ Ἰησοῦς καὶ στάθηκε στὴ μέση καὶ τοὺς εἶπε: ''Ἄς εἶναι εἰρήνη σὲ σᾶς''. Κι ἀφοῦ τὸ εἶπε αὐτό, τοὺς ἔδειξε τὰ χέρια Του καὶ τὴν πλευρά Του, γιὰ νὰ δοῦν τὰ σημάδια τῶν πληγῶν καὶ νὰ πειστοῦν ὅτι Αὐτὸς ἦταν ὁ Διδάσκαλός τους ποὺ σταυρώθηκε. Ἀφοῦ λοιπὸν βεβαιώθηκαν γι᾿ αὐτὸ μὲ τὴν ἐπίδειξη τῶν οὐλῶν Του, χάρηκαν οἱ μαθητὲς ποὺ εἶδαν τὸν Κύριο. Ὅταν λοιπὸν οἱ μαθητὲς ἠρέμησαν κάπως ἀπὸ τὴν πρώτη σφοδρὴ συγκίνηση ποὺ αἰσθάνθηκαν ἐξαιτίας τῆς μεγάλης τους χαρᾶς, τοὺς εἶπε πάλι ὁ Ἰησοῦς σὲ σχέση μὲ τὴ μελλοντικὴ τους τώρα κλήση καὶ ἀποστολή: ''Ἄς εἶναι εἰρήνη σὲ σᾶς. Ὅπως μὲ ἀπέστειλε ὁ Πατέρας μου γιὰ τὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἔτσι κι Ἐγώ σᾶς στέλνω νὰ συνεχίσετε τὸ ἴδιο ἔργο''. Κι ἀφοῦ τὸ εἶπε αὐτό, προκειμένου νὰ τοὺς μεταδώσει τὴν πνοὴ τῆς νέας οὐράνιας ζωῆς ἐμφύσησε στὰ πρόσωπά τους, ὅπως κάποτε ὁ Θεὸς στὸ πρόσωπο τοῦ Ἀδάμ, καὶ τοὺς εἶπε: ''Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιο. Σὲ ὅποιους συγχωρήσετε τίς ἁμαρτίες, θὰ τοὺς εἶναι συγχωρημένες καὶ ἀπὸ τὸν Θεό. Σὲ ὅποιους ὅμως τίς κρατᾶτε ἀσυγχώρητες, θὰ μείνουν γιὰ πάντα κρατημένες)» [Ἰω. 20,19-23].

Κυριακή του Θωμά – Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ[:Πράξ.5,12-20]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός(:στο μεταξύ με τα χέρια των αποστόλων γίνονταν συνεχώς πολλά εκπληκτικά και εξαιρετικά θαύματα, που επιβεβαίωναν ότι η διδασκαλία τους ήταν αληθινή και προκαλούσαν κατάπληξη στον λαό. Και όλοι οι πιστοί μαζί με μια καρδιά μαζεύονταν στη στοά του Σολομώντος. Και από τους υπόλοιπους που δεν είχαν πιστέψει, κανείς δεν τολμούσε ν’ ανακατευτεί με αυτούς, να αστειευτεί μαζί τους και να τους συμπεριφερθεί σαν συνηθισμένους ανθρώπους του δρόμου˙ αλλά ο πολύς λαός τους τιμούσε και τους εγκωμίαζε)»[Πράξ.5,12-13].

Ανάμνησις των γενεθλίων, ήτοι Eγκαινίων της θεοφυλάκτου και θεομεγαλύντου Kωνσταντινουπόλεως (11 Μαΐου)

Tη αυτή ημέρα επιτελείται η ανάμνησις των γενεθλίων, ήτοι Eγκαινίων της θεοφυλάκτου και θεομεγαλύντου Kωνσταντινουπόλεως, της εξαιρέτως ανακειμένης τη προστασία της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Mαρίας, και υπ’ αυτής διασωζομένης

Γενεθλίων σων δεί με τιμάν ημέραν,
Eν σοι Πόλις τυχόντα των γενεθλίων1.

Όταν ο Mέγας Kωνσταντίνος ο πρώτος των Xριστιανών βασιλεύς επήρε την πόλιν του Bύζαντος, έκτισεν αυτήν πολλά μεγαλιτέραν από ό,τι ήτον προτίτερα, και αλλάξας το πρότερον όνομά της, μετωνόμασεν εις το εδικόν του όνομα, καλέσας αυτήν, αντί Bυζαντίου, Kωνσταντινούπολιν. Aφ’ ου δε ετελείωσεν όλον το τειχόκαστρον και τα οσπήτια και τας ιεράς Eκκλησίας, αφιέρωσεν αυτήν κατ’ εξαίρετον τρόπον εις την υπερένδοξον ημών Δέσποιναν και Αειπάρθενον Θεοτόκον2. Όθεν ευχαριστών τω Θεώ διά το τοιούτον μεγαλοπρεπές έργον, οπού εκατώρθωσεν, έκαμε λιτανείαν με τον τότε Πατριάρχην και με όλον τον κλήρον και τον λαόν, και ανέβη εις τον Φόρον, όπου οι πολίται ανεστήλωσαν τον εδικόν του ανδριάντα, ο οποίος είχε μέσα εις την κεφαλήν τους αγίους ήλους, ήτοι τα καρφία, με τα οποία εκαρφώθη ο Kύριος ημών επάνω εις τον Σταυρόν. Kάτωθεν δε του ανδριάντος ευρίσκοντο τα δώδεκα κοφίνια, τα οποία εδέχθησαν τα περισσεύματα από τους πέντε άρτους, οπού ευλόγησεν ο Xριστός και επλήθυναν. Aπό τότε λοιπόν παρέλαβεν η του Xριστού Eκκλησία να εορτάζη κατ’ έτος την τοιαύτην εορτήν εις ενθύμησιν.

Επικός ο Ντάγκιν προς ΗΠΑ: Μπορείτε να απαγορεύσετε την Καινή Διαθήκη, αλλά δεν μπορείτε να απαγορεύσετε το Θεό

O Αλεξάντερ Ντάγκιν ο κορυφαίος διανοούμενος και φιλόσοφος της Ρωσίας ανήμερα του Πάσχα ασκεί δριμύτατη κριτική στις δαιμονόπληκτες ΗΠΑ αναφορικά με την απόφαση του Κογκρέσου να απαγορεύσει τη Καινή Διαθήκη ή αποσπάσματά της καθώς εμπίπτουν στο νέο κατά του αντισημιτισμού που ψήφισε ενέκρινε:

Χριστός Ανέστη! Μπορείτε να απαγορεύσετε την Καινή Διαθήκη, αλλά δεν μπορείτε να απαγορεύσετε τον Θεό. O oποίος είναι αιώνια ζωντανός, που πέθανε και που αναστήθηκε από τους νεκρούς για να μας σώσει. Δεν μπορείτε να απαγορεύσετε τη σωτηρία. Δεν βρίσκεται στα χέρια ούτε του Κογκρέσου, ούτε της Γερουσίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Σκόπια, Γαλάζια πατρίδα-όλα αρχίζουν από το δημοτικό!

Της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Είναι, όντως, ακατανόητη η διαρκής αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους η, άψογα οργανωμένη επιχείρηση «γαλάζια πατρίδα». Και είναι, επιπλέον, αδικαιολόγητη, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και έχει στεφθεί από επιτυχία η ανάλογη περίπτωση των Σκοπίων.

Η προσπάθεια επέκτασης συνόρων, όταν δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικών συρράξεων, είναι μακροχρόνια και εξυπηρετείται με πλήθος μεθοδεύσεων, κατά περίπτωση. Στο αρθρίδιό μου αυτό θα αρκεστώ να υπενθυμίσω την εξαιρετικά αποτελεσματική μεθόδευση, η οποία περνά μέσα παραποίηση της ιστορίας στα βιβλία του δημοτικού.

Παράλληλα με όλες τις γελοιότητες, που επί χρόνια εφαρμόστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με τη βοήθεια άνετης χρηματοδότησης, αλλά και με τη χρήση απεριόριστων δόσεων προπαγάνδας, θα αναφερθώ ειδικά εδώ στην πλύση εγκεφάλου, με αφετηρία το δημοτικό, που εφαρμόστηκε στην περίπτωση των Σκοπίων.

Τα θαύματα που θα πλανήσουν τους σαρκικούς ανθρώπους

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Οι άνθρωποι έχασαν την ευλάβεια και τον σεβασμό προς καθετί το ιερό, καθώς επίσης και την ταπείνωση, που κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται ανάξιος όχι μόνο να επιτελεί αλλά και να βλέπει απλώς θαύματα.

Έτσι, σήμερα διψούν για θαύματα όσο ποτέ άλλοτε. Μεθυσμένοι από την υπερηφάνεια, την αυτοπεποίθηση και την άγνοια, τρέχουν απρόσεκτα, απερίσκεπτα και παράτολμα σε καθετί το θαυματουργικό. Δεν αρνούνται, μάλιστα, να λάβουν μέρος και οι ίδιοι στην επιτέλεση θαυμάτων το αποφασίζουν χωρίς σκέψη. Αυτή η τάση είναι επικίνδυνη περισσότερο από ποτέ.

Γιατί πλησιάζουμε σταδιακά στην εποχή που θ’ αρχίσουν να γίνονται πολυάριθμα και εκπληκτικά θαύματα, θαύματα που θα πλανήσουν και θα σύρουν στην απώλεια τους σαρκικούς ανθρώπους.

ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ), ΕΡΓΑ 8, ΟΣΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ. ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/

Ο «πόλεμος» για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου

Μιχαήλ Τρίτος, Προ-Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Ιερός πόλεμος ξέσπασε πρόσφατα στα Βαλκάνια για την εθνικότητα των αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου, των φωτιστών των Σλάβων. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, υποδεχόμενος στο Κρεμλίνο τον σκοπιανό πρόεδρο Γκεόργκι Ιβάνοφ, τον ευχαρίστησε μεταξύ άλλων και για το ότι η κυριλλική γραφή ήρθε στη Ρωσία από τη «μακεδονική» γη, κάτι που γέμισε ικανοποίηση τους Σκοπιανούς.

Οι Βούλγαροι πολιτικοί ηγέτες με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Μπορίσοφ, διαμαρτυρήθηκαν διότι για τους Βουλγάρους οι δύο Θεσσαλονικείς ιεραπόστολοι είναι Βούλγαροι. Επικύρωση των θέσεων των Βουλγάρων έδωσε, ως μη ώφειλε, και η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, η οποία δήλωσε ότι στο σχολείο τους δίδαξαν ότι οι δημιουργοί του σλαβικού αλφαβήτου είναι Βούλγαροι. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος υπέβαλε επερώτηση στον Έλληνα Υπουργό των Εξωτερικών για την ιστορική αυτή ανακρίβεια να θεωρούνται οι Έλληνες Θεσσαλονικείς αδελφοί Κύριλλος και Μεθόδιος σλαβικής καταγωγής. Πού βρίσκεται όμως η ιστορική αλήθεια;

Η Ζωοδόχος Πηγή και ο ομώνυμος ναός της Κωνσταντινούπολης

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ: Η εορτή της Ζωοδόχου Πηγής είναι γιορτή της Παναγίας μας. Γράφει το συναξάρι της ημέρας: ≪Την Παρασκευή της Διακαινησίμου εορτάζουμε τα εγκαίνια του ναού της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Θεομήτορος, της Ζωηφόρου Πηγής. Ακόμη ενθυμούμαστε και τα υπερφυή θαύματα που έγιναν στον Ναό αυτό από την Μητέρα του Θεού≫. Ένα από τα πολλά ονόματα της Θεοτόκου είναι και το Παναγία Ζωοδόχος Πηγή, αφού γέννησε την Ζωή, που είναι ο Χριστός. Το όνομα αυτό αποδόθηκε πρώτη φορά στην Παναγία από τον Ιωσήφ τον Υμνογράφο (9ος αι.).

Η γιορτή αναφέρεται στα εγκαίνια του Ιερού Ναού της Παναγίας, γνωστού ως ≪Η Ζωοδόχος Πηγή στο Μπαλουκλί≫, έξω από τα θεοδοσιανά τείχη της Κωνσταντινούπολης, κοντά στη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα "παλάτια των πηγών", θέρετρα Βυζαντινών Αυτοκρατόρων. Εκεί υπήρχε πηγή αγιάσματος που επιτελούσε και επιτελεί πολλά θαύματα.

Ο άγριος Ρεμπρόβος έγινε Άγιος Χριστοφόρος [9 Μαϊου]

Γράφει ο π. Ηλίας Μάκος στην Romfea.gr

Ο Άγιος Χριστοφόρος, που τιμά η Εκκλησία τη μνήμη του στις 9 Μαΐου και ο οποίος καταγόταν από ημιάγρια φυλή, ήταν άγριος ειδωλολάτρης πολεμιστής με το όνομα Ρεμπρόβος.

Αλλά όπως συνέβη και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, θαυματούργησε η χάρη του Θεού, γνώρισε και ακολούθησε την αληθινή πίστη και έφτασε μέχρι το μαρτύριο με αποκεφαλισμό.

Σύμφωνα με τους συναξαριστές, περνούσε ανθρώπους από τη μια όχθη ποταμού στην άλλη.

Κάποια ημέρα του εμφανίστηκε και ένα παιδί για να το πάρει πάνω του και να το πάει απέναντι το οποίο μόλις έφτασαν στο τέρμα εξαφανίστηκε, αφού του είπε, ότι σήκωσε πάνω του τον Δημιουργό του κόσμου.

Αχρείαστη η προσβολή της Τουρκίας ή αχρείαστος πρωθυπουργός;

Όταν σε θεσμική συνάντηση υψίστου επιπέδου ο κ. Πρωθυπουργός περιορίζεται να χαρακτηρίσει ως "Αχρείαστη" την σοβαρότατη προσβολή σε θρησκευτικό μας μνημείο στην οποία προβαίνει η γείτονα χώρα, είναι σαφές ότι την Εξωτερική Πολιτική της Χώρας μας χειρίζεται ένας "αχρείαστος" πρωθυπουργός!

Στοιχειώδης αίσθηση Εθνικής Αξιοπρέπειας επιβάλει την ακύρωση της συνάντησης με τον Τούρκο Πρωθυπουργό ώστε να γίνει κατανοητή τόσο σε διμερές όσο και σε διεθνές επίπεδο το μέγεθος της Τουρκικής Προκλητικότητας, όταν μάλιστα υπάρχει και το προηγούμενο της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί. Ο Ελληνικός Λαός δεν αντέχει άλλους εξευτελισμούς αλλά ο Πρωθυπουργός δείχνει να αδιαφορεί. Τελικά για ποιων τα συμφέροντα ενδιαφέρεται;

πηγή: https://www.nikh.gr/

Μνήμη του Aγίου ενδόξου Προφήτου Hσαΐου (9 Μαΐου)

 Μνήμη του Aγίου ενδόξου Προφήτου Hσαΐου1

Oς άσπορον προείδεν υιομητρίαν,
Πρισθείς άναρχον είδεν υιοπατρίαν.
Hσαΐας δ’ ορόων μέλλοντ’ ενάτη χερί πρίσθη.

Προφήτης Ησαΐας

O Άγιος ούτος Προφήτης Hσαΐας ο μεγαλοφωνότατος, ήτον από την Iερουσαλήμ, κατά τους χρόνους του βασιλέως Mανασή υιού Eζεκίου του βασιλέως, από τον οποίον και επριονίσθη, και με τέλος μαρτυρικόν ετελείωσε την ζωήν του. Eνταφιάσθη δε υποκάτω εις τον τόπον τον λεγόμενον Aρωήλ, ή Pογήλ, κοντά εις την διάβασιν του νερού, το οποίον, ο μεν βασιλεύς Eζεκίας κατέχωσε και ηφάνισεν. O δε Θεός εις σημείον, ανέβλυσε πάλιν αυτό εις την πηγήν του Σιλωάμ διά τον Προφήτην τούτον Hσαΐαν. Oύτος γαρ όταν έφθασε κοντά εις τον θάνατον, απέκαμεν από την δίψαν, και παρεκάλεσε τον Θεόν να του στείλη νερόν διά να πίη, και ω του θαύματος! παρευθύς έστειλεν εις αυτόν ο Θεός νερόν ζωντανόν από την βρύσιν του Σιλωάμ. Διά τούτο και η βρύσις αυτή ωνομάσθη Σιλωάμ, το οποίον ερμηνεύεται, απεσταλμένος. Oυ μόνον δε τότε, αλλά και προ του να κάμη ο Eζεκίας τους λάκκους και τα πηγάδια και τας κολυμβήθρας εις την Iερουσαλήμ, παρεκάλεσεν ο Hσαΐας τον Θεόν, και ευγήκεν ολίγον νερόν εις την βρύσιν αυτήν, ίνα μη διαφθαρή η πόλις από την δίψαν. Eπειδή και η πόλις Iερουσαλήμ ήτον περικυκλωμένη από τους αλλοφύλους. Όθεν ερώτων οι αλλόφυλοι, πόθεν πίνουσι νερόν οι Iουδαίοι.

Ο Άγιος γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος είδε το θηρίο της Αποκαλύψεως! Το Αρνίον εν μέσω των θηρίων!

 

Λίγες ημέρες μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας κατά το έτος 1922 κάποια νύκτα είδα ότι ευρέθηκα με μερικούς άλλους όχι μακριά από την Μονή μου στο άκρο της κοιλάδας και θεωρώ (βλέπω) υψηλά στον αιθέρα κάποιο νέφος μικρό, σκοτεινό, μαύρο το όποιο άρχισε λίγο-λίγο να διαλύεται και όταν διαλύθηκε φάνηκε καθαρά το θηρίο της Αποκαλύψεως με τα επτά κεφάλια και δέκα κέρατα.

Στην αρχή πετούσε σαν αεροπλάνο υψηλά, μετά κατέβηκε χαμηλά και κοντά μου μέχρι 15 μέτρα, και είδα να κάθονται επάνω στα κεφάλια και τα κέρατα του πολλούς από τους άρχοντας της γης, αυτοκράτορας, βασιλείς, ηγεμόνας, πρωθυπουργούς και από τους άρχοντας της Εκκλησίας” πάπας, πατριάρχας, αρχιερείς, ενδεδυμένους τις στολές τους οι μεν άρχοντες της πολιτείας τα διαδήματα και τα σκήπτρα, οι δε της Εκκλησίας τις Ιερατικές στολές τους, τιάρες, μίτρες, πατερίτσες κ.λπ. Φόβος και τρόμος με κατέλαβε και αφού στέναξα από την καρδιά μου, είπα. Αλλίμονο στον κόσμο! Πόση θλίψις πρόκειται να έλθει στους κατοικούντας την γη, όταν οι άρχοντες τους είναι υπηρέτες και δούλοι του Αντίχριστου!

Πηγή: Περιοδικό «Ὁ Ὅσιος Φιλόθεος τῆς Πάρου», 2001

***

Ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, προσευχόταν πολλά χρόνια, για να δώσει ο Θεός καλούς ποιμένες στην Εκκλησία.

π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Φωνή επισκοπικής αγωνίας για τον προωθούμενο κοινό εορτασμό του Πάσχα (βίντεο)

 

https://youtu.be/RFC6GwDEwFg

Εκπομπή με τον π. Αρσένιο Βλιαγκόφτη [Κυριακή, 5 Μαΐου 2024]

πηγή: https://koukfamily.blogspot.com/

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να περάσει στην καθημερινότητά μας!

~Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος.

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να περάσει στην καθημερινότητά μας!

Δεν είναι μία γιορτή της Εκκλησίας, είναι μία γιορτή της ζωής. Δεν είναι μία γιορτή σε μία ορισμένη περίοδο, είναι πρόσκληση, ώστε όλη η ζωή του ανθρώπου να είναι αναστημένη.

«Πέρασε κι αυτό τό Πάσχα« Το ακούω πολλές φορές και συχνά λυπάμαι.

Γιατί βλέπω πως το Πάσχα ήρθε και πέρασε, πολλοί όμως συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι και χειρότεροι.

Αν το Πάσχα τους είχε αγγίξει, θα ήταν πραγματικά καλύτεροι.

Και πρέπει να σας πω ότι είναι τραγικό αυτό που γίνεται, γιατί βλέπει κανείς ανθρώπους πάσης ηλικίας -να ξεκινήσω από τους μεγάλους- βλέπει κανείς ανθρώπους ηλικιω­μένους που, παρόλο που γέρασαν, εξακολουθούν να είναι δύσκολοι για τους γύρω τους, γκρινιάρηδες, εγωιστές και απαιτητικοί.

Οἱ διακόνισσες δὲν ἦταν ποτὲ κληρικοί, καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν κοινωνοῦσαν τοὺς πιστούς.

Μαθαίνουμε ὅτι χειροτονήθηκε «διακόνισσα» στὴν Ζιμπάμπουε ἀπὸ τὸν ἐπιχώριο μητροπολίτη Σεραφείμ, ὁ ὁποῖος ὑπάγεται στὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς, γιὰ καλυφθοῦν οἱ «εἰδικὲς ἀνάγκες» τῆς οἰκείας ἐνορίας.

Τὰ θετικὰ σχόλια ποὺ ὑποδέχονται τὴν εἴδηση κάνουν λόγο ἀφ’ ἑνὸς γιὰ τὴν «ἀναβίωση τοῦ ἀρχαίου ἐκκλησιαστικοῦ θεσμοῦ τῶν διακονισσῶν», ἐνῷ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιχαίρουν γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι «χειροτονήθηκε ἡ πρώτη διακόνισσα στὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία». Καὶ «παράδοση» ἀλλὰ καὶ «ἐξέλιξη»: δύο σὲ ἕνα! Κι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ διαλέξει αὐτὸ ποὺ τοῦ ἀρέσει.

Τί ἰσχύει στὴν προκειμένη περίπτωση; Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ τί ἀκριβῶς σημαίνει ἡ λέξη «διακόνισσα»: σημαίνει ἕνα ἐκκλησιαστικὸ λειτούργημα γιὰ τὴν ἄσκηση συγκεκριμένων πρακτικῶν καθηκόντων (νεωκόρος) ποὺ δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὴν ἱερωσύνη, ὅπως ἔχει καθιερωθεῖ στὴν παράδοση τῆς ἐκκλησίας, ἤ σημαίνει τὸν κατώτερο ἱερατικὸ βαθμὸ ἀντίστοιχο τοῦ διακόνου («γυναῖκα διάκος»);

Αναστάσιμη χαρά από τον τάφο του Κυπριανού! - Συνέντευξη με τον π. Χριστόδουλο | Νεολαία ΝΙΚΗΣ

 

https://youtu.be/1ZstxludDeE

Ο Αγιορείτης που έκανε κρυφή Ανάσταση με κρυπτοχριστιανούς της Πόλης

Η συγκλονιστική αφήγηση του γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη, του Πνευματικού, που κοινωνούσε και βάπτιζε τους Ποντίους, οι οποίοι εξ ανάγκης γιόρταζαν μυστικά, σε υπόγειες εκκλησίες, όλες τις μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης.

«Πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών, ερχόταν από κανένα γειτονικό χωριό κάποιος ιερέας που τελούσε γάμους και βαπτίσεις και λειτουργούσε στις μεγάλες γιορτές. Μετά την ανταλλαγή όμως, στερήθηκαν κι αυτή τη μικρή πνευματική αναψυχή. Παπάς δεν υπήρχε πια πουθενά!»

«Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοὶ και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλὸ ταξείδι πρὸς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τὴ Μεγάλη Σαρακοστὴ του 1954 πήγε να λειτουργήσει και να ξομολογήσει τους Χριστιανοὺς κάποιος Γέρων Πνευματικός*, για πρώτη φορὰ επισκεπτόμενος την Πόλη». Έτσι αρχίζει την αφήγησή του ο όσιος Γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης στο βιβλίο «Από τον κήπο του Παππού- Αγιορειτικές Διηγήσεις στο κεφάλαιο «Σύγχρονα Μαρτυρολόγια».

Καταδικασμένοι σε αθανασία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Ένα από τα θεολογικότερα κείμενα για την Ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι αυτό που έγραψε ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) το 1936*. Γράφει:

«Οι άνθρωποι κατεδίκασαν τον Θεόν εις Θάνατον, ο Θεός όμως δια της αναστάσεως Του “καταδικάζει” τους ανθρώπους εις αθανασία….Οι άνθρωποι ήθελαν να καταστήσουν τον Θεόν θνητό, αλλ’ ο Θεός δια της Αναστάσεώς Του, κατέστησε τους ανθρώπους αθανάτους…Όλη η ιστορία του Χριστιανισμού δεν είναι κάτι άλλο παρά ιστορία ενός και μοναδικού θαύματος, του θαύματος της του Χριστού αναστάσεως, το οποίο συνεχίζεται διαρκώς εις όλας τας καρδίας των χριστιανών από ημέρας εις ημέραν, από έτους εις έτος, από αιώνος εις αιώνα μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας».

Ο όσιος πατήρ ημών Αρσένιος ο Μέγας (8 Μαΐου)

«Ο άγιος Αρσένιος ήταν γέννημα και θρέμμα της μεγαλούπολης Ρώμης, διατηρήθηκε καθαρό κατοικητήριο του Θεού από πολύ μικρή ηλικία, γεμάτος από κάθε αρετή και σοφία, τη θεϊκή και την ανθρώπινη. Γι᾽ αυτό και δέχτηκε τη χειροτονία του σε διάκονο, την εποχή που βασιλιάς στους Ρωμαίους ήταν ο μέγας Θεοδόσιος. Όταν ο Θεοδόσιος αγωνιζόταν και φρόντιζε να βρει άνδρα πνευματικό και λόγιο, ώστε να καλύπτει τις πνευματικές ανάγκες των παιδιών του και να τα διδάσκει στα μαθήματα, και μάλιστα σε αυτά με τα οποία λατρεύεται ο Θεός, έμαθε για τον Αρσένιο και έγραψε στον βασιλιά Γρατιανό και στον πάπα Ιννοκέντιο να τον πείσουν να αναλάβει, κάτι που μετά βίας τελικά το κατάφερε.

Ο Αρσένιος λοιπόν έφυγε από τη Ρώμη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, και στάθηκε κατά πρόσωπο στον Θεοδόσιο. Είδε λοιπόν ο Θεοδόσιος να έχει ο Αρσένιος σεμνό το πρόσωπό του και το χρώμα του, να έχει σταθερό και προσεκτικό βλέμμα, ταπεινό φρόνημα, και να είναι κοσμημένος από κάθε αρετή, γεμάτος από πολλή χαρά και ευχάριστη διάθεση, γι᾽ αυτό και από τότε τον τιμούσε υπερβολικά ως Πατέρα και τον σεβόταν ως δάσκαλο. Τα δε μέλη της Συγκλήτου τον θαύμαζαν, βλέποντάς τον ως κάποιο μεγάλο κειμήλιο.

Ο Άγιος Ραφαήλ και το «ενωτικό» συλλείτουργο στην Αγία Σοφία

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (εἶχε τήν ἀπατηλή ἐντύπωση ὅτι ἔτσι ἐξυπηρετοῦσε τό ἔθνος, ξεχνώντας ὅτι ὁ μόνος φίλος καί ἀνίκητος σύμμαχος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Σωτῆρας Χριστός) γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου (ἀπεσταλμένου τοῦ πάπα).

Ὁ αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος ὀργάνωσε τό ἐπίσημο συλλείτουργο στήν Ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Σοφίας παρουσίᾳ τοῦ ἀντιπρόσωπου τοῦ πάπα καρδινάλιου Ἰσίδωρου, στά πλαίσια τῆς «ἑνωτικῆς πολιτικῆς» πού ἐφάρμοζε ἔχοντας τήν ψευδαίσθηση ὅτι θά σωθεῖ ἡ Βασιλεύουσα μέ τή βοήθεια τοῦ πάπα, ἀπό τόν ἐξαιρετικά ἀσφυκτικό τουρκικό κλοιό.

Η Θεοπτία τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: "Ἐγώ εἰμί ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνη, ζήσεται"

Ἀπό τό βιβλίο: Ἱερομονάχου Ἰσαάκ,

Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου

Διηγήθηκε ὁ Γέροντας: «Ἀπό ἕνδεκα χρονῶν διάβαζα βίους Ἁγίων καί ἔκανα νηστεῖες καί ἀγρυπνίες. Ὁ ἀδελφός μου ὁ μεγαλύτερος ἔπαιρνε καί ἔκρυβε τούς βίους. Δέν κατάφερε τίποτε. Πήγαινα στό δάσος καί συνέχιζα. Κάποιος φίλος τοῦ τότε, ὁ Κώστας, τοῦ εἶπε: "Θά σου τόν κάνω νά τά παρατήση ὅλα"» Ἦρθε καί μοῦ ἀνέπτυξε τήν θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Κλονίστηκα τότε καί εἶπα: "Θά πάω νά προσευχηθῶ καί, ἄν ὁ Χριστός εἶναι Θεός, θά μοῦ παρουσιαστή νά πιστέψω. Μιά σκιά, μιά φωνή, κάτι θά μου δείξει". Τόσο μούκοβε. Πῆγα καί ἄρχισα μετάνοιες καί προσευχή γιά ὧρες, ἀλλά...τίποτε. Στό τέλος τσακισμένος σταμάτησα.»

Μοῦ ἦρθε τότε στήν σκέψη κάτι πού μοῦ 'χέ πεῖ ὁ Κώστας: "Παραδέχομαι ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἕνας σπουδαῖος ἄνθρωπος, δίκαιος, ἐνάρετος, τόν ὁποῖο ἐμίσησαν ἀπό φθόνο γιά τήν ἀρετή του καί τόν καταδίκασαν οἱ συμπατριῶτες του". Τότε εἶπα: "Ἀφοῦ εἶναι τέτοιος, καί ἄνθρωπος νά ἦταν, ἀξίζει νά τόν ἀγαπήσω, νά τόν ὑπακούσω καί νά θυσιασθῶ γι' Αὐτόν. Δέν θέλω οὔτε παράδεισο οὔτε τίποτε. Γιά τήν ἁγιότητά του καί τήν καλωσύνη του ἀξίζει κάθε θυσία". (Καλός λογισμός καί φιλότιμο).

Γιατί οι Τούρκοι πιστεύουν στον Άγιο Γεώργιο;

Χιλιάδες Τούρκοι επισκέπονται κάθε χρόνο τη φημισμένη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηπο, γιατί όπως λένε «ο άγιος δεν ξεχωρίζει Ρωμιούς από αλλόθρησκους και τους φροντίζει όλους».

Γι’ αυτό και εκείνοι του ζητούν ό,τι έχουν περισσότερο ανάγκη. Γιατί, όμως, οι Τούρκοι πιστεύουν τόσο βαθειά στον Άγιο Γεώργιο;

Το 963 μ.Χ., επί Βυζαντίου ακόμα, ένας Βοσκός είδε στον ύπνο του τον Άγιο Γεώργιο. Εκείνος του είπε να πάει σε ένα βουνό και να σκάψει εκεί που θα ακούσει τα «κουδούνια». Ο βοσκός έσκαψε και βρήκε την εικόνα του. Η εικόνα του έμεινε άφθαρτη και ο βοσκός του αφιέρωσε μια μονή. Πήρε το προσωνύμιο «Ο Άγιος Γεώργιος ο Κουδουνάς» και η εικόνα του βρίσκεται σήμερα στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο νησί από τα Πριγκηπονήσια στον Μαρμαρά.

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἐγώ; Ἐσύ;

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι συγκλονιστικός, καλοί μου φίλοι, τοῦτος ὁ λόγος τοῦ ποιητῆ: «Πλάκες ποὺ στέκατε βαριές, στὰ μνήματα καὶ στὶς καρδιές, σᾶς ἔσπασε ὁ Χριστός μου»!

Ναί, αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκανε ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἀνάστασή Του. Ἔσπασε ὅλες τὶς πλάκες, ὅσο βαριὲς κι ἀσήκωτες κι ἂν ἦταν. Καὶ θὰ τὶς σπάζει πάντα, εἴτε αὐτὲς βρίσκονται στὰ μνήματα, εἴτε στὶς καρδιές μας. Δηλαδὴ μιλᾶμε γιὰ τὶς πλάκες ὅλων τῶν εἰδῶν. Μιλᾶμε καὶ γιὰ τὶς πλάκες ἐκείνων ποὺ ἤδη ἔχουν πεθάνει, ἀλλὰ κι ἐκείνων ποὺ ἀκόμη βρίσκονται στὴ ζωή.

* * *

Ἐξάλλου αὐτὸ τὸ βλέπουμε καὶ ἀπ’ τὰ ἴδια τὰ γεγονότα τῆς Ἀνάστασής Του.

Πρῶτα – πρῶτα ὄχι μόνο ἔδιωξε τὴν πλάκα ποὺ ἀσφαλῶς θὰ σκέπαζε τὸ μνημεῖο Του, ἀλλὰ ἔδιωξε κι ἐκείνη τὴ μεγάλη πέτρα ποὺ εἶχαν βάλει οἱ ἐχθροί Του στὴν πόρτα τοῦ μνημείου Του. Ἐκείνη τὴν πέτρα ποὺ προβλημάτιζε τὶς Μυροφόρες ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ τὴν μετακινήσει, προκειμένου νὰ μποῦν μέσα στὸν τάφο καὶ νὰ Τὸν ἀλείψουν μὲ τὰ ἀρώματά τους.

«Θα μας αναστήσει όλους εν μία ροπή, εν ριπή οφθαλμού…»

Ήταν σε θέση να συνοψίζει την αιώνια ζωή μέσα σε λίγες λέξεις και να το κάνει με ακρίβεια στη μετάδοση της αποκαλύψεως της ορθοδόξου θεολογίας.

Αυτά τα έλεγε ο π.Κουστένης, όχι διαβάζοντας από μέσα, αλλά από στήθους ενώπιον ακροατηρίου, μιλώντας αργά, πηχτά με μεγάλες κουταλιές από μέλι του πεύκου, όπως πάντα με τα μάτια κλειστά ή μισάνοιχτά και με πνοές από ξύλα του τζακιού του χειμώνα και αναπνοές από τον ήλιο του μεσημεριού του καλοκαιριού:

«Όταν θα έλθει, κατά τη Δευτέρα Παρουσία, ο Κύριος και δυνάμει της δικής Του Αναστάσεως, τι θα κάνει με τη φωνή του Αρχαγγέλου και τη σάλπιγγα;

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος ανήκει στη χορεία των μεγαλομαρτύρων και είναι από τους λαοφιλεστέρους Αγίους της Εκκλησίας μας. Έζησε κατά τα τέλη του 3ου αιώνος μ.Χ. και τας αρχάς του 4ου επί της βασιλείας του Διοκλητιανού.

Η εποχή του υπήρξε εποχή σκληρών διωγμών και εξοντωτικών κατά της Χριστιανικής Πίστεως. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα. Ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για την γενναιότητά του και την ανδρεία του.

Παρ' όλη τη δόξα όμως και τις τιμές δεν αρνήθηκε να θυσιάση τα πάντα και να ομολογήση με παρρησία ενώπιον του αυτοκράτορος και πολλών αρχόντων την χριστιανική του πίστιν. Υπέμεινε βασανιστήρια πολλά και φρικτά που στο τέλος τον ανέδειξαν Μεγαλομάρτυρα.

Πολλά είναι τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Όχι μόνον αυτά που αναφέρονται στο μικρό αυτό φυλλάδιο, αλλά και πολλά άλλα που πάντοτε και σήμερα εκτελεί σ' όσους προσφεύγουν με πίστι στις πρεσβείες του. Πολλοί ναοί τιμώνται επ' ονόματι του Αγίου Γεωργίου, δείγμα κι' αυτό της αγάπης του λαού προς τον Άγιον, και πολλοί φέρουν το όνομά του. Δείγμα τιμής από μέρους μας προς τον Άγιον, αγαπητέ αναγνώστα, είναι βέβαια και ο εορτασμός της μνήμης του και αι πανηγύρεις, αλλά πιο μεγάλο δείγμα τιμής είναι η μίμησις της αγίας ζωής του, γιατί «τιμή μάρτυρος» είναι η «μίμησις μάρτυρος». Μίμησις της ομολογίας, της μαρτυρικής, της αγίας ζωής του.

Φώτης Κόντογλου: Ἀνέστη Χριστός, Ἡ δοκιμασία τοῦ λογικοῦ

Ἡ πίστη τοῦ χριστιανοῦ δοκιμάζεται μὲ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σὰν τὸ χρυσάφι στὸ χωνευτήρι. Ἀπ᾿ ὅλο τὸ Εὐαγγέλιο ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ πλέον ἀπίστευτο πράγμα, ὁλότελα ἀπαράδεκτο ἀπὸ τὸ λογικό μας, ἀληθινὸ μαρτύριο γιὰ δαῦτο. Μὰ ἴσια-ἴσια, ἐπειδὴ εἶναι ἕνα πράγμα ὁλότελα ἀπίστευτο, γιὰ τοῦτο χρειάζεται ὁλόκληρη ἡ πίστη μας γιὰ νὰ τὸ πιστέψουμε. Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι λέμε συχνὰ πὼς ἔχουμε πίστη, ἀλλὰ τὴν ἔχουμε μονάχα γιὰ ὅσα εἶναι πιστευτὰ ἀπ᾿ τὸ μυαλό μας. Ἀλλὰ τότε, δὲν χρειάζεται ἡ πίστη, ἀφοῦ φτάνει ἡ λογική. Ἡ πίστη χρειάζεται γιὰ τὰ ἀπίστευτα.

Οἱ πολλοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἄπιστοι. Οἱ ἴδιοι οἱ μαθητάδες τοῦ Χριστοῦ...

δὲν δίνανε πίστη στὰ λόγια τοῦ δασκάλου τους ὅποτε τοὺς ἔλεγε πὼς θ᾿ ἀναστηθῆ, μ᾿ ὅλο τὸ σεβασμὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση ποὺ εἶχαν σ᾿ Αὐτὸν καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὰ λόγια του. Καὶ σὰν πήγανε οἱ Μυροφόρες τὴν αὐγὴ στὸ μνῆμα τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ εἴδανε τοὺς δυὸ ἀγγέλους ποὺ τὶς μιλήσανε, λέγοντας σ᾿ αὐτὲς πὼς ἀναστήθηκε, τρέξανε νὰ ποῦνε τὴ χαροποιὰ τὴν εἴδηση στοὺς μαθητές, ἐκεῖνοι δὲν πιστέψανε τὰ λόγια τους, ἔχοντας τὴν ἰδέα πὼς ἤτανε φαντασίες: «Καὶ ἐφάνησαν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ λῆρος (τρέλα) τὰ ῥήματα αὐτῶν, καὶ ἠπίστουν αὐταῖς»...

Διδαχές της οσίας Γερόντισσας Σοφίας της Κλεισούρας

• Συμβουλέψτε τα κορίτσια σας να φυλάξουν την τιμή τους, μέχρι τον γάμο τους, να βαδίσουν το δρόμο του Χριστού. Τα αγόρια να μένουν καθαρά μέχρι το γάμο. Όταν ο παπάς ανοίγει το Ευαγγέλιο στο γάμο, στέλνει ο Χριστός τον Άγγελο και στεφανώνει την παρθενία.
• Ένας είναι ο Κύριος και μία η Κυρία, όλοι εμείς οι άλλοι είμαστε αδελφοί.
• Αλλοίμονο, γιατί δεν θα υπάρχει, στα χρόνια που έρχονται, παρθενία. Για αυτό παρακαλεί η Παναγία τον Υιό της. Αλλά τα αγόρια δεν μετανοούν.
• Μετανοήστε. Να μην μπείτε ανάμεσα στα ανδρόγυνα να χωρίζετε τα ανδρόγυνα.
• Ποτέ μην πεις ότι είμαι εγώ. Ο Θεός είναι. Εσύ δεν είσαι τίποτα, αλλά μόνο να πιστεύεις στο Χριστό. Άμα πιστεύεις, όλα θα έρχονται βολικά αλλά να μην υπερηφανεύεσαι.
• Θα μιλάς σε όλο τον κόσμο. Και σ’ ένα μικρό παιδάκι θα μιλάς, θα το λες καλημέρα και αυτό είναι σπλάχνο του Θεού.

Η Διακαινήσιμος Εβδομάδα – Επτά ημέρες, όπως και η Κυριακή του Πάσχα!

Από την Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εισήλθαμε στην Μεγάλη Εβδομάδα και από την Κυριακή του Πάσχα (το Μ. Σάββατο το βράδυ), εισήλθαμε στο Τριώδιο το «Ρόδον», την περίοδο του Πεντηκοσταρίου, η οποία αποτελεί την κατεξοχήν Αναστάσιμο περίοδο της Εκκλησίας μέχρι και την Κυριακή των Αγίων Πάντων, όπου έχουμε ασχοληθεί αναλυτικά σε άρθρο μας στο παρελθόν.

Η πρώτη εβδομάδα του Πεντηκοσταρίου, η εβδομάδα δηλαδή από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή του Θωμά ή αλλιώς του «αντί-Πασχα», λέγεται «Διακαινήσιμος». Ετυμολογικά η λέξη (διά+καινή) είναι προφανές ότι δηλώνει τη νέα πραγματικότητα που έφερε η Ανάσταση του Χριστού στη ζωή των ανθρώπων με την κατάργηση του θανάτου. Πέρα από αυτό, στους πρώτους αιώνες της Εκκλησίας μας υπήρχε η τάξη των Κατηχουμένων, όσων δηλ. προέρχονταν από τους ειδωλολάτρες ή τους Ιουδαίους και διδάσκονταν τις αλήθειες της χριστιανικής πίστεως για να γίνουν μέλη της με το μυστήριο του Βαπτίσματος. Τότε το Αγιο Βάπτισμα, όπως και όλα τα μυστήρια, δεν ήταν ιδιωτικό, ή έστω ένα οικογενειακό γεγονός, όπως δυστυχώς έχουν καταντήσει στην πράξη σήμερα, αλλά ένα γεγονός που αφορούσε όλο το πλήρωμα και σώμα της Εκκλησίας.

Η αυθεντικότητα του θαύματος του Αγίου Φωτός όπως πιστοποιείται από την επιστήμη. Νέα δεδομένα.

  

Χάρης Σκαρλακίδης, Αρχιτέκτων / Msc Θεολογίας

Κάθε χρόνο, λίγο πριν το Πάσχα, η πολεμική κατά του Αγίου Φωτός κάνει την επανεμφάνισή της. Τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα φέτος, η πολεμική έχει ως επίκεντρό της τον τρόπο με τον οποίο ανάβει η ιερή κανδήλα που υπάρχει μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Ανάβει θαυματουργικά ή ανάβει από ανθρώπινο χέρι;

Θα απαντήσουμε σε λίγο αυτό το ερώτημα και θα εξηγήσουμε λεπτομερώς όλα όσα εκτυλίσσονται μέσα στον Πανάγιο Τάφο την ώρα που εμφανίζεται το Άγιο Φως.

Πρώτα όμως θα πρέπει να απαντήσουμε ένα άλλο κρίσιμο ερώτημα. Τι γινόταν πριν από μία χιλιετία στην ίδια τελετή; Υπήρχαν και τότε τα ίδια ερωτήματα και οι ίδιες αμφιβολίες;

Σχόλιο για την Ορθόδοξη εικόνα της Αναστάσεως (ο ρεαλισμός του καθ ημάς ζωγραφικού τρόπου)

στην Ορθόδοξη συνείδηση η Ανάσταση και η κάθοδος στον Άδη ταυτίζονται πνευματικά. Διότι Ανάσταση για τον Ορθόδοξο δεν είναι απλώς η έξοδος από τον τάφο, είναι η Θεία παρουσία στην διάσταση και τον κόσμο των νεκρών, και η συναρπαγή προς την αθανασία

Του Γεωργίου Χατζή*  (βασισμένο σε παλαιότερο σχετικό άρθρο)

1. Εισαγωγικά

Είναι χαρακτηριστική η διαφορά στον εξεικονισμό της Αναστάσεως του Κυρίου μεταξύ Ανατολής και Δύσης, και η διαφορά αυτή δεν είναι μόνο υφολογική, δηλαδή διαφορά εξωτερικών στοιχείων, χρωμάτων, μορφών, φωτοσκιάσεων, κλπ, αλλά πολύ βαθύτερη. Είναι κυρίως διαφορά θεματική, δηλαδή διαφορά στην αντίληψη ως προς τι αξίζει και πρέπει να παρασταθεί, και τι είναι καλύτερα να παραλειφθεί. Είναι τόσο δε μεγάλη η διαφορά αυτή, που θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι το σχίσμα των Εκκλησιών συνεπέφερε και σχίσμα βαθύ μεταξύ των εικαστικών τρόπων των δυο πλευρών.

Μεγάλο Σάββατο: Η κάθοδος του Χριστού εις τον άδην

Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι’ ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε

Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.

Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.

Αγίου Επιφανίου Επισκόπου Κωνσταντίας – Αρχιεπισκόπου Κύπρου

1. Ἐκεῖνος πού χθές, μέσα στήν ἄπειρη συγκατάβασί Του, δέν ἐκαλοῦσε νά τόν βοηθήσουν οἱ λεγεῶνες τῶν Ἀγγέλων, λέγοντας στόν Πέτρο, ὅτι εἶναι στό χέρι μου νά παρατάξω τώρα ἀμέσως, περισσότερες ἀπό δώδεκα λεγεῶνες Ἀγγέλων (Ματθ. κστ´ 53), σήμερα κατέρχεται μέ τόν θάνατό Του κατά τοῦ ἅδου καί τοῦ θανάτου, τοῦ τυράννου, ὅπως ταιριάζει σέ Θεό καί Κυρίαρχο, ἐπί κεφαλῆς τῶν ἀθανάτων καί ἀσωμάτων στρατευμάτων καί τῶν ἀοράτων ταγμάτων, ὄχι μέ δώδεκα μόνο λεγεῶνες, ἀλλά μέ μύριες μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες Ἀγγέλων, Ἀρχαγγέλων, Ἐξουσιῶν, Θρόνων, Ἐξαπτερύγων, Πολυομμάτων, οὐρανίων ταγμάτων, τά ὁποῖα, ὡς Βασιλέα καί Κύριό τους, προπέμπουν, δορυφοροῦν καί τιμοῦν τόν Χριστό. Ὄχι, ὅτι συμμαχοῦν καί συμπολεμοῦν μαζί Του. Ὄχι, ποτέ! Γιατί ἀπό ποιά συμμαχία ἔχει ἀνάγκη ὁ παντοδύναμος Χριστός; Τόν συνοδεύουν γιατί χρωστοῦν πάντοτε καί ποθοῦν νά εἶναι κοντά στόν Θεό τους.

Οἱ ἀγγελικές δυνάμεις ἔτρεχαν σάν δορυφόροι ὁπλῖτες, ὡπλισμένοι μέ ξίφη καί σάν ἀστραπόμορφοι κεραυνοβόλοι, ὡπλισμένοι μέ τούς θεϊκούς καί παντοδύναμους κεραυνούς τοῦ Βασιλέως των, οἱ ὁποῖοι πρόφθαιναν μέ πολύ ζῆλο καί ξεπερνοῦσαν ὁ ἕνας τόν ἄλλο στή γρηγοράδα, ὑπακούοντας στό θεϊκό μόνο νεῦμα καί κάνοντας ἔργο καί πρᾶξι τή διαταγή καί στεφανωμένοι μέ τό στέφανο τῆς νίκης κατά τῆς παρατάξεως τῶν ἐχθρῶν καί τυράννων. Γι᾿ αὐτό καί κατέρχονται στά ὑποχθόνια δεσμωτήρια τῶν πανάρχαιων νεκρῶν, πού ἦταν μέσα στήν καρδιά τοῦ Ἅδη καί βαθύτερα ἀπ᾿ ὅλη τή γῆ, γιά νά βγάλουν ἀπό ἐκεῖ μέσα τούς ἁλυσοδεμένους καί ἀπό αἰῶνες τώρα κεκοιμημένους.

Ὅσιος Παΐσιος: «Τὴν Μεγάλη Παρασκευὴ ἐὰν θέλη κάποιος νὰ νιώση κάτι, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ προσευχὴ»

- Γέροντα, πῶς μπορεῖ νὰ ζήση κανεὶς πνευματικὰ τὶς γιορτές;

- Τὶς γιορτὲς γιὰ νὰ τὶς ζήσουμε, πρέπει νὰ ἔχουμε τὸν νοῦ μας στὶς ἅγιες ἡμέρες καὶ ὄχι στὶς δουλειὲς ποὺ ἔχουμε νὰ κάνουμε γιὰ τὶς ἅγιες ἡμέρες. Νὰ σκεφτώμαστε τὰ γεγονότα τῆς κάθε ἅγιας ἡμέρας (Χριστούγεννα, Θεοφάνεια, Πάσχα κ.λπ.) καὶ νὰ λέμε τὴν εὐχὴ δοξολογώντας τὸν Θεό. Ἔτσι θὰ...γιορτάζουμε μὲ πολλὴ εὐλάβεια κάθε γιορτή.

Οἱ κοσμικοὶ ζητοῦν νὰ καταλάβουν τὰ Χριστούγεννα μὲ τὸ χοιρινό, τὸ Πάσχα μὲ τὸ ἀρνί, τὶς Ἀποκριὲς μὲ τὸ κομφετί. Οἱ ἀληθινοὶ μοναχοὶ ὅμως κάθε μέρα ζοῦν τὰ θεία γεγονότα καὶ ἀγάλλονται συνέχεια. Κάθε ἑβδομάδα ζοῦν τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα. Κάθε Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευὴ ζοῦν τὴν Μεγάλη Τετάρτη, τὴν Μεγάλη Πέμπτη, τὴν Μεγάλη Παρασκευή, δηλαδὴ τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, καὶ κάθε Κυριακὴ τὸ Πάσχα, τὴν Ἀνάσταση. Τί, θὰ πρέπη νὰ ἔρθη ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα, γιὰ νὰ θυμηθῆ κανεὶς τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ;

Π. Εφραίμ Σκήτης Αγ. Ανδρέα – Οι 33 ώρες του Κυρίου στον Άδη. Πριν την Ανάσταση ακόμα και ο Τίμιος Πρόδρομος βρισκόταν στον Άδη

 

https://youtu.be/pw0MzL87iQw

https://youtu.be/49a4MzJbSco

πηγή: https://romioitispolis.gr/

«Ο θάνατος δεν είναι το τέλος. Απ’ εκεί αναδύεται η Ανάσταση, η όντως Ζωή…»

 Από τον τάφο η Ζωή

Είναι παρατηρημένο πως κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το βίωμα κάποιου αν δεν περάσει το ίδιο ή κάτι παρόμοιο. Γι’ αυτό και τα πάθη του Χριστού, «για να ζήσει ο κόσμος», κατανοούνται στο σημείο που έγιναν, έστω και λίγο, προσωπικά βιώματα.

Αλήθεια, πώς θα κατανοήσεις το «περίλυπος έστιν η ψυχή μου έως θανάτου», που ο Κύριος είπε στη Γεσθημανή, αν η καρδία σου δεν πόνεσε και δεν έφτασες ποτέ σε σημείο συντριβής ακραίο και υπαρξιακά οριακό;

Πώς θα νιώσεις το λόγο Του πάνω στο σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες;», αν ποτέ δεν ένιωσες μόνος κι εγκαταλελειμμένος από αυτούς που αγάπησες τόσο, που να είσαι πρόθυμος να θυσιαστείς γι’ αυτούς;

Πώς θα ερμηνεύσεις την «εις άδου κάθοδον», αν δεν έφτασες στο «Αμήν», δηλαδή την ταφόπλακα της αποτυχίας, το απόλυτο ψύχος και το πιο αβυσσαλέο σκοτάδι;

Η «Περί Ικανοποιήσεως της Θείας Δικαιοσύνης» πλάνη

(Κακοδοξία, η οποία στρεβλώνει πλήρως το μυστήριο της Θείας Οικονομίας)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

Την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, την ιερότερη αυτή εορτολογική περίοδο της Εκκλησίας μας συνοδοιπορούμε, με τη χάρη του δι’ ημάς Παθόντα, Θανόντα, Ταφέντα και Αναστάντα Κύριό μας Ιησού Χριστό, προς τον Γολγοθά και το κενό Μνημείο, να προσκυνήσουμε τα Σεπτά Παθήματά Του, να βιώσουμε τις αστείρευτες σωτήριες δωρεές, που απορρέουν από αυτά και να πανηγυρίσουμε την εκ των νεκρών λαμπροφόρο Ανάστασή Του. Το κατανυκτικό κλίμα αυτών των αγίων ημερών μας δίνει το έναυσμα να αναλογιστούμε το ανυπολόγιστο μέγεθος της θείας δωρεάς, η οποία απορρέει από το απολυτρωτικό Πάθος, την σταυρική θυσία, του Σωτήρα μας Χριστού, καθότι, σύμφωνα με τον ιερό υμνογράφο: «Τω πάθη σου Χριστέ παθών ηλευθερώθημεν και τη αναστάσει σου εκ φθοράς ελυτρώθημεν»[1].

Η σταυρική απολυτρωτική θυσία του Χριστού αποτελεί για την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη, ακατανόητο μυστήριο, παρά το γεγονός ότι οι ιεροί συγγραφείς των αγιογραφικών κειμένων χρησιμοποίησαν ενδοκοσμικές έννοιες και εικόνες, όχι για να εκφράσουν την ουσία του μυστηρίου, αλλά να περιγράψουν το υπέρτατο γεγονός, με οικείες στους ανθρώπους έννοιες, όπως «θυσία», «λύτρο», «δικαίωση», κλπ. Οι θεοφώτιστοι άγιοι Πατέρες κατόρθωσαν να τις υπερβούν και να προσεγγίσουν το Θείο Πάθος και το θάνατο του Χριστού με τα μάτια της πίστεως. Η απολυτρωτική Θυσία του Χριστού, δεν κατανοείται, αλλά βιώνεται διά της πίστεως και παραμένει, για το ανθρώπινο νου, «το απ’ αιώνος απόκρυφον και αγγέλοις άγνωστον μυστήριον»[2].

Μεγάλη Παρασκευή: Η Ζωή εν Τάφω – Το αθάνατο μεγαλείο ενός ελληνορθόδοξου Επιταφίου

Και ο Επιτάφιος κράζει σιωπηλά: Ιδού το μυστήριο της Σωτηρίας, 

ένας θάνατος καταπίνει τον κόσμο και μια Ανάσταση τον ξαναγεννά αθάνατο

Τι όμορφη και αθάνατη εικόνα, τι ελληνορθόδοξος θησαυρός, ο Επιτάφιος που σαν να πλέει στον αέρα, σκίζει στα δύο την υλική ψευτιά μας, και πορεύεται προς τη νικηφόρα εκστρατεία του Χριστού κατά του Άδη. Σμάρια χριστιανών ξεπροβοδίζουν τον Κύριο των πάντων, μυσταγωγούνται στο μυστήριο της αφράστου και αρρήτου ταφής.

Ο Σταυρός και τα Εξαπτέρυγα ορθώνονται κάτω απ’ τον γλυκό ανοιξιάτικο ουρανό και προπορεύονται της πομπής. Φαντάζουν σαν πένθιμα λάβαρα που συνοδεύουν τον Βασιλέα των Βασιλέων στη δόξα Του και στην άκρα ταπείνωσή Του. Οι αναμμένες λαμπάδες διαβαίνουν τους τόπους σαν γαλήνιο ποτάμι. Τα πρόσωπα φωτισμένα στο ιλαρό φως από τις φλόγες που τρεμοπαίζουν χαρμολυπημένα. Η πένθιμη σκηνή απλώνει στην ψυχή μια πνευματική ζεστασιά και μια παρηγοριά που μόνο η μάνα Εκκλησία προσφέρει με το χάδι της.

Η νύχτα ολόκληρη γίνεται εαρινός καμβάς για να περάσει από μέσα της η ζωγραφιά του Επιταφίου. Η πλάση ηρεμεί και γαληνεύει. Λες και συμμετέχει κι εκείνη στο Θείο δράμα γονατίζοντας μπροστά στο παράδοξο. Η φύση ολάκερη κενώνεται για να γεμίσει με ευωδία Χριστού. Υποχωρεί στο μεγαλείο της Μεγάλης Παρασκευής για να δώσει νόημα στην ύπαρξή της, με έναν μυστικό ύμνο στον πλαστουργό της. Τα ώτα της ψυχής μπορούν να ακούσουν τις σταυροαναστάσιμες χορδές μιας δημιουργίας που πάλλεται με το «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον».

Μερικά σύντομα σχόλια στην Ορθόδοξη εικόνα της Σταυρώσεως (άρθρο αρχείου)

Η επιγραφή στην κορυφή του Σταυρού είναι “Ο Βασιλεύς της Δόξης”, δίνοντας το σωτηριολογικό νόημα της ημέρας, και σύμφωνα με όσα ο ίδιος ο Κύριος απολογήθηκε στους δικαστές και τους διώκτες του:
“Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου”

Οι άγιες εικόνες κοσμούν όλους τους Ορθοδόξους ναούς. Ωστόσο ο ρόλος τους δεν είναι τόσο διακοσμητικός, όσο πνευματικός, μυστικός και διδακτικός.

Ρόλος πνευματικός και μυστικός, διότι παροντοποιούν όλη την Θεία Οικονομία,  εντάσσουν και ενοποιούν σε αυτή τον λειτουργικό χωρόχρονο. Στον ναό, στις ακολουθίες που τελούμε, όλα είναι ένα, όλα είναι εδώ, όλα είναι τώρα. “Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…”

Ρόλος όμως και διδακτικός, δηλαδή κατηχητικός, καθώς οι άγιες εικόνες είναι “το ευαγγέλιο των αγραμμάτων”, εξιστορούν και ερμηνεύουν όλα τα πρόσωπα και τα γεγονότα της Θείας Οικονομίας με θαυμαστή ακρίβεια, χωρίς ασάφειες, παραλείψεις και παρερμηνείες. Με μια ματιά μπορεί κάποιος να κατανοήσει με πληρότητα και σαφήνεια το νόημα των ιστορουμένων, το ίδιο σαν να διάβαζε σελίδες ολόκληρες από τα ευαγγέλια ή τα συναξάρια.

Γιαυτό και είναι πολύ σημαντικό οι εικόνες που έχουμε στις εκκλησιές μας να είναι εκτός από αισθητικά άρτιες, και δογματικά ακριβείς, χωρίς παρατυπίες και αυθαίρετες πρωτοτυπίες.

Η εικόνα της Σταυρώσεως είναι μια τέτοια περιεκτική εικόνα, που συγκεφαλαιώνει σε μια μόνο ζωγραφική επιφάνεια πολλές από τις 12 ευαγγελικές περικοπές που διαβάζονται την Μεγάλη Πέμπτη.

Γιατί ὁ Χριστός ἵδρωσε στόν κῆπο μέ ἱδρώτα πού ἔμοιαζε μέ θρόμβους αἵματος; (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης)

ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’

Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη. Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας. Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας.

Α’.

Σκέψου, αδελφέ, τα αίτια που προξένησαν ένα τόσο παράξενο αποτέλεσμα στον Υιό του Θεού, ώστε, ολόκληρος να στάζη ιδρώτα, που έμοιαζε με αίμα από κάθε μέρος του αγιώτατου σώματός του· «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44). Και αυτά ήταν κυρίως τρία· α. Η πρόβλεψις των παθών, που επρόκειτο να πάθη· β’. η λύπη που δέχθηκε για τις αμαρτίες μας· και γ’. η πρόγνωσις της αχαριστίας μας.

Η α’, λοιπόν, αιτία ήταν η πρόβλεψις των παθών του. Και αυτό συνέβη από το εξής· από την μία μεριά ο Κύριός μας γνώριζε πάρα πολύ καλά την αξία της θεϊκής του ζωής της οποίας μία και μόνο στιγμή ήταν πολυτιμότερη από την ζωή όλων των κτισμάτων, τόσο εκείνων, που είναι στη ζωή, όσο και εκείνων, που πρόκειται να έλθουν στην ζωή.