Ευαγγελική περικοπή Κυριακής 29/8/21

 

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ϛ´ 14 - 30

14 Καὶ ἤκουσεν ὁ βασιλεὺς Ἡρῴδης· φανερὸν γὰρ ἐγένετο τὸ ὄνομα αὐτοῦ· καὶ ἔλεγεν ὅτι Ἰωάννης ὁ βαπτίζων ἐκ νεκρῶν ἠγέρθη, καὶ διὰ τοῦτο ἐνεργοῦσιν αἱ δυνάμεις ἐν αὐτῷ. 15 ἄλλοι ἔλεγον ὅτι Ἠλίας ἐστίν· ἄλλοι δὲ ἔλεγον ὅτι προφήτης ὡς εἷς τῶν προφητῶν. 16 ἀκούσας δὲ ὁ Ἡρῴδης εἶπεν ὅτι Ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτός ἐστιν· αὐτὸς ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν. 17 αὐτὸς γὰρ ὁ Ἡρῴδης ἀποστείλας ἐκράτησε τὸν Ἰωάννην καὶ ἔδησεν αὐτὸν ἐν φυλακῇ διὰ Ἡρῳδιάδα τὴν γυναῖκα Φιλίππου τοῦ ἀδελφοῦ αὐτοῦ ὅτι αὐτὴν ἐγάμησεν. 18 ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου. 19 ἡ δὲ Ἡρῳδιὰς ἐνεῖχεν αὐτῷ καὶ ἤθελεν αὐτὸν ἀποκτεῖναι, καὶ οὐκ ἠδύνατο· 20 ὁ γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε. 21 καὶ γενομένης ἡμέρας εὐκαίρου, ὅτε Ἡρῴδης τοῖς γενεσίοις αὐτοῦ δεῖπνον ἐποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας, 22 καὶ εἰσελθούσης τῆς θυγατρὸς αὐτῆς τῆς Ἡρῳδιάδος καὶ ὀρχησαμένης καὶ ἀρεσάσης τῷ Ἡρῴδῃ καὶ τοῖς συνανακειμένοις, εἶπεν ὁ βασιλεὺς τῷ κορασίῳ· Αἴτησόν με ὃ ἐὰν θέλῃς, καὶ δώσω σοι. 23 καὶ ὤμοσεν αὐτῇ ὅτι Ὅ ἐάν με αἰτήσῃς δώσω σοι ἕως ἡμίσους τῆς βασιλείας μου. 24 ἡ δὲ ἐξελθοῦσα εἶπε τῇ μητρὶ αὐτῆς· Τί αἰτήσομαι; ἡ δὲ εἶπε· Τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 25 καὶ εἰσελθοῦσα εὐθέως μετὰ σπουδῆς πρὸς τὸν βασιλέα ᾐτήσατο λέγουσα· Θέλω ἵνα μοι δῷς ἐξαυτῆς ἐπὶ πίνακι τὴν κεφαλὴν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ. 26 καὶ περίλυπος γενόμενος ὁ βασιλεὺς, διὰ τοὺς ὅρκους καὶ τοὺς συνανακειμένους οὐκ ἠθέλησεν αὐτὴν ἀθετῆσαι. 27 καὶ εὐθέως ἀποστείλας ὁ βασιλεὺς σπεκουλάτωρα ἐπέταξεν ἐνεχθῆναι τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 28 ὁ δὲ ἀπελθὼν ἀπεκεφάλισεν αὐτὸν ἐν τῇ φυλακῇ, καὶ ἤνεγκε τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἐπὶ πίνακι καὶ ἔδωκεν αὐτὴν τῷ κορασίῳ, καὶ τὸ κοράσιον ἔδωκεν αὐτὴν τῇ μητρὶ αὐτῆς. 29 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἦλθον καὶ ἦραν τὸ πτῶμα αὐτοῦ, καὶ ἔθηκαν αὐτὸ ἐν μνημείῳ. 30 Καὶ συνάγονται οἱ ἀπόστολοι πρὸς τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἀπήγγειλαν αὐτῷ πάντα, καὶ ὅσα ἐποιήσαν καὶ ὅσα ἐδίδαξαν.

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

 

14 Ηκουσε δε τότε ο βασιλεύς Ηρώδης τα περί του Ιησού, διότι το όνομα αυτού είχε γίνει πλέον γνωστόν, και έλεγεν ότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ανεστήθη εκ νεκρών και δια τούτο ενεργούν δι' αυτού αι υπερφυσικαί αυταί δυνάμεις. 15 Αλλοι έλεγαν ότι είναι ο Ηλίας· άλλοι δε ότι είναι προφήτης, όπως ένας από τους προφήτας. 16 Ακούσας δε ο Ηρώδης αυτά είπε ότι “αυτός είναι ο Ιωάννης, τον οποίον εγώ αποκεφάλισα. Αυτός ανεστήθη εκ νεκρών”. 17 Ο ίδιος ο Ηρώδης έστειλε και συνέλαβε τον Ιωάννην και τον έρριψε δεμένον εις την φυλακήν, εξ αιτίας της συζύγου του αδελφού του, της Ηρωδιάδος, την οποίαν αυτός είχε πάρει παρανόμως ως σύζυγον του. 18 Διότι έλεγε ο Ιωάννης στον Ηρώδην ότι “δεν σου επιτρέπεται να έχης την γυναίκα του αδελφού σου”. 19 Η δε Ηρωδιάς έτρεφε μέσα της μίσος και αγανάκτησιν εναντίον του Ιωάννου και ήθελε να τον φονεύση, αλλά δεν ημπορούσε, 20 επειδή ο Ηρώδης εφοβείτο τον Ιωάννην, διότι τον εγνώριζεν ως άνθρωπον δίκαιον και άγιον και τον διετήρει εις την ζωήν και όταν τον ήκουσε, πολλά από εκείνα που είπε ο Ιωάννης τα έκαμνε και κάθε φορά, που τον συναντούσε, τον ήκουε με ευχαρίστησιν. 21 Αλλά ήλθε ημέρα ευκαιρίας δια την Ηρωδιάδα· όταν ο Ηρώδης, δια να εορτάση τα γενέθλιά του, παρέθεσε δείπνον στους μεγάλους άρχοντας αυτού, στους χιλιάρχους και στους προύχοντας της Γαλιλαίας. 22 Εισήλθεν η θυγάτηρ αυτής της Ηρωδιάδος και εχόρευσε και ήρεσεν στον Ηρώδην και τους άλλους συνδαιτημόνας. Είπε δε ο Βασιλεύς εις την κόρην· “ζήτησέ μου ο,τι θέλεις και εγώ θα σου το δώσω”. 23 Και της ορκίσθη πως, “θα σου δώσω ο,τι μου ζητήσεις, μέχρι ακόμη και το μισό βασίλειόν μου”. 24 Εκείνη δε εξελθούσα έτρεξε προς την μητέρα της και την ηρώτησε· “τι να ζητήσω;” Εκείνη δε είπε· “την κεφαλήν του Ιωάννου του Βαπτιστού”. 25 Και εκείνη εισώρμησε αμέσως βιαστικά στον βασιλέα και εζήτησε λέγουσα· “θέλω να μου δώσης αυτήν την στιγμήν την κεφαλήν του Ιωάννου του Βαπτιστού επάνω εις ένα πιάτο”. 26 Και ο βασιλεύς ελυπήθη παρά πολύ, αλλά δια τους όρκους, που είχε κάμει, και δια να μη εκτεθή στους συνδαιτημόνας του ως επίορκος, δεν ηθέλησε να αθετήση την υπόσχεσίν του. 27 Και αμέσως έστειλε ο βασιλεύς δήμιον και διέταξε να φέρη την κεφαλήν του Ιωάννου. 28 Εκείνος δε επήγε, απεκεφάλισε τον Ιωάννην εις την φυλακήν, έφερε την κεφαλήν του μέσα στο πιάτο και την έδωκεν εις την κόρην και η κόρη την έδωκεν εις την μητέρα της. 29 Και όταν ήκουσαν οι μαθηταί του Ιωάννου το θλιβερόν γεγονός, ήλθαν και επήραν το νεκρό σώμα του και το έβαλαν εις μνημείον. 30 Οι Απόστολοι, αφού ετελείωσεν η περιοδεία των, συνεκεντρώθησαν κοντά στον Ιησούν και ανέφεραν εις αυτόν όλα, και όσα έκαμαν και όσα εδίδαξαν.

πηγή: https://ellasnafs.blogspot.com

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής 29/08/2021

  

 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΙΓ´ 25 - 32

25 ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον, ἔλεγε· τίνα με ὑπονοεῖτε εἶναι; οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ’ ἰδοὺ ἔρχεται μετ’ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λῦσαι. 26 Ἄνδρες ἀδελφοί, υἱοὶ γένους Ἀβραὰμ καὶ οἱ ἐν ὑμῖν φοβούμενοι τὸν Θεόν, ἡμῖν ὁ λόγος τῆς σωτηρίας ταύτης ἀπεστάλη. 27 οἱ γὰρ κατοικοῦντες ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ οἱ ἄρχοντες αὐτῶν τοῦτον ἀγνοήσαντες, καὶ τὰς φωνὰς τῶν προφητῶν τὰς κατὰ πᾶν σάββατον ἀναγινωσκομένας κρίναντες ἐπλήρωσαν, 28 καὶ μηδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρόντες ᾐτήσαντο Πιλᾶτον ἀναιρεθῆναι αὐτόν. 29 ὡς δὲ ἐτέλεσαν πάντα τὰ περὶ αὐτοῦ γεγραμμένα, καθελόντες ἀπὸ τοῦ ξύλου ἔθηκαν εἰς μνημεῖον. 30 ὁ δὲ Θεὸς ἤγειρεν αὐτὸν ἐκ νεκρῶν· 31 ὃς ὤφθη ἐπὶ ἡμέρας πλείους τοῖς συναναβᾶσιν αὐτῷ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας εἰς Ἱερουσαλήμ, οἵτινές εἰσι μάρτυρες αὐτοῦ πρὸς τὸν λαόν. 32 καὶ ἡμεῖς ὑμᾶς εὐαγγελιζόμεθα τὴν πρὸς τοὺς πατέρας ἐπαγγελίαν γενομένην, ὅτι ταύτην ὁ Θεὸς ἐκπεπλήρωκε τοῖς τέκνοις αὐτῶν, ἡμῖν, ἀναστήσας Ἰησοῦν,

 

Ερμηνευτική απόδοση Ι. Θ. Κολιτσάρα

 

25 Κατά τον καιρόν δε που ο Ιωάννης εξεπλήρωνε την αποστολήν του και ακολουθούσε τον δρόμον, που του είχεν ορίσει ο Θεός, έλεγε· Ποίον με νομίζετε ότι είμαι; Δεν είμαι εγώ ο Μεσσίας, αλλ' ιδού, ύστερα από εμέ έρχεται εκείνος, του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το υπόδημα των ποδών. 26 Ανδρες αδελφοί, παιδιά του γένους Αβραάμ, και σεις οι εθνικοί, που φοβείσθε τον Θεόν, ακούσατε τούτο· προς σας απευθύνεται το κήρυγμα αυτής της σωτηρίας. 27 Διότι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και οι άρχοντές των παρεγνώρισαν τούτον, τον Ιησούν, όπως επίσης και τας φωνάς των προφητών, που αναγινώσκονται και ακούονται κάθε Σαββατον εις τας συναγωγάς, και τον κατεδίκασαν εις θάνατον, χωρίς να αντιληφθούν ότι έτσι επραγματοποιήσαν τας προφητείας. 28 Και ενώ δεν ευρήκαν εις αυτόν καμμίαν ενοχήν, που να τιμωρήται με θάνατον, εζήτησαν από τον Πιλάτον να θανατωθή αυτός. 29 Αφού δε με εκείνα τα οποία εν τη κακία των έπραξαν, εξεπλήρωσαν όλα όσα είχαν γραφή στους προφήτας δι' αυτόν, τον κατέβασαν από το ξύλον του σταυρού και τον έβαλαν εις μνημείον. 30 Ο Θεός όμως τον ανέστησε εκ νεκρών. 31 Και αυτός παρουσιάσθηκε επί πολλάς ημέρας εις εκείνους, που είχαν ανεβή μαζή του από την Γαλιλαίαν εις την Ιερουσαλήμ και οι οποίοι είναι αυτόπται μάρτυρες αυτού και της αναστάσεώς του προς τον λαόν. 32 Και ημείς σήμερον κηρύττομεν προς σας το χαρμόσυνον μήνυμα, ότι την υπόσχεσιν, που έδωσεν ο Θεός προς τους προγόνους μας, αυτήν την έχει εκπληρώσει τώρα εις τα τέκνα των, δηλαδή εις ημάς, αναστήσας τον Ιησούν εκ νεκρών.

πηγή: https://ellasnafs.blogspot.com/

Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αποτομή της αγίας κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου

 

 

ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ

ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ [:Ματθ.14,1-12]

  «Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (:εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)»[Ματθ.14,1]· διότι ο βασιλιάς Ηρώδης, ο πατέρας του, που είχε φονεύσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, είχε πεθάνει.

    Ο ευαγγελιστής δεν σημειώνει απλώς και χωρίς αιτία τον καιρό, αλλά για να πληροφορηθείς την αλαζονεία και την αδιαφορία του τυράννου· διότι δεν πληροφορήθηκε από νωρίς τα σχετικά με Αυτόν, αλλά μετά από πολύ χρόνο. Τέτοιοι δηλαδή είναι αυτοί που κυβερνούν και περιβάλλονται από πολύ μεγάλη υλική δύναμη. Τα πληροφορούνται αυτά πολύ αργά, επειδή δεν ασχολούνται και πολύ με αυτά. Εσύ όμως, σε παρακαλώ, πρόσεξε πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η αρετή· διότι μολονότι είχε πλέον πεθάνει ο ενάρετος Ιωάννης, τον φοβάται, και από τον φόβο φιλοσοφεί και για την ανάσταση· διότι λέγει ο ευαγγελιστής παρακάτω: «καὶ εἶπε τοῖς παισὶν αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν Ἰωάννης ὁ βαπτιστής· αὐτὸς ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ διὰ τοῦτο αἱ δυνάμεις ἐνεργοῦσιν ἐν αὐτῷ(:και είπε στους αυλικούς του: “Αυτός είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής˙ αυτός αναστήθηκε από τους νεκρούς με νέα αποστολή από τον Θεό. Και γι’ αυτό οι υπερφυσικές δυνάμεις ενεργούν μέσα απ’ αυτόν”)»[Ματθ.14,2].

    Είδες την έκταση που έλαβε ο φόβος; Διότι ούτε και τότε τόλμησε να πει κάτι στον έξω κόσμο, αλλά και τότε το λέγει μόνο στους αυλικούς του. Και αυτή όμως η σκέψη του είναι στρατιωτική και παράλογη. Καθόσον και πολλοί άλλοι αναστήθηκαν από τους νεκρούς και κανείς δεν έκανε κανένα παρόμοιο θαυματουργικό σημείο. Εγώ νομίζω ότι τα λόγια αυτά περιέχουν και φιλοτιμία και φόβο· διότι παρόμοιο πράγμα παθαίνουν οι παράλογοι άνθρωποι, οι οποίοι δέχονται πολλές φορές μέσα τους αντίθετα πάθη.

    Ο Λουκάς όμως λέγει ότι το πλήθος έλεγε για τον Ιησού: «Ἤκουσε δὲ Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὰ γινόμενα ὑπ᾿ αὐτοῦ πάντα, καὶ διηπόρει διὰ τὸ λέγεσθαι ὑπό τινων ὅτι Ἰωάννης ἐγήγερται ἐκ τῶν νεκρῶν, ὑπό τινων δὲ ὅτι Ἠλίας ἐφάνη, ἄλλων δὲ ὅτι προφήτης τις τῶν ἀρχαίων ἀνέστη (:όταν άκουσε όμως ο τετράρχης Ηρώδης όλα τα θαυμαστά που γίνονταν από τον Ιησού, βρισκόταν σε μεγάλη απορία· διότι μερικοί έλεγαν ότι ο Ιωάννης αναστήθηκε απ’ τους νεκρούς και ότι αυτός έκανε τα θαύματα. Μερικοί άλλοι πάλι ταύτιζαν τον Ιησού με κάποιον απ’ τους άλλους προφήτες και έλεγαν ότι εμφανίστηκε πάλι ο Ηλίας, ο οποίος δεν είχε πεθάνει αλλά είχε αναληφθεί. Κι άλλοι πάλι έλεγαν ότι αναστήθηκε κάποιος από τους αρχαίους προφήτες)» [Λουκά 9,7-8]. Ο Ηρώδης όμως σαν να έλεγε κάτι πιο σοφό από τους άλλους είπε αυτό. Καταρχήν λοιπόν αυτός κατά πολύ φυσικό λόγο, όταν οι άλλοι έλεγαν ότι ο Ιησούς είναι ο Ιωάννης(διότι πολλοί το ισχυρίζονταν και αυτό), το αρνιόταν και έλεγε με υπερηφάνεια και αλαζονεία ότι «εγώ τον φόνευσα τον Ιωάννη» [βλ. Μάρκ.6,16: «ἀκούσας δὲ ὁ Ἡρῴδης εἶπεν ὅτι ὃν ἐγὼ ἀπεκεφάλισα Ἰωάννην, οὗτός ἐστιν· αὐτὸς ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν(:όταν λοιπόν άκουσε ο Ηρώδης αυτά που έλεγαν όλοι αυτοί για τον Ιησού, είπε ότι αυτός είναι ο Ιωάννης που εγώ τον αποκεφάλισα. Αυτός αναστήθηκε από τους νεκρούς)» και Λουκά 9,9: «Ἰωάννην ἐγὼ ἀπεκεφάλισα· τίς δέ ἐστιν οὗτος περὶ οὗ ἐγὼ ἀκούω τοιαῦτα;(:εγώ τον Ιωάννη τον αποκεφάλισα και απαλλάχθηκα οριστικά απ’ αυτόν. Ποιος όμως να είναι αυτός για τον οποίο εγώ ακούω ότι ενεργεί τέτοια παράδοξα έργα; Και ζητούσε να δει τον Ιησού)»]. Όταν όμως η φήμη αυτή  έπαψε, τότε πλέον και αυτός στο εξής λέγει τα ίδια με τον πολύ κόσμο. Ακολούθως ο ευαγγελιστής μάς διηγείται και την ιστορία.

   Και γιατί λοιπόν δεν την ανέφερε προηγουμένως; Επειδή όλη η συγγραφική δράση των ευαγγελιστών απέβλεπε στο να εκθέσει την ιστορία του Χριστού· και δεν έκαναν τίποτε άλλο που ήταν άσχετο με αυτό, εκτός βέβαια εάν και αυτό επρόκειτο να συμβάλλει στον σκοπό τους αυτό. Συνεπώς ούτε τώρα θα μνημόνευαν την ιστορία του Ιωάννη, εάν δεν επρόκειτο για τον Χριστό, αλλά και επειδή έλεγε ο Ηρώδης ότι αναστήθηκε ο Ιωάννης. Ο Μάρκος πάλι λέγει ότι ο Ηρώδης τιμούσε πάρα πολύ τον άνδρα, παρά το γεγονός ότι ελεγχόταν από αυτόν [Μάρκ. 6,20: «ὁ γὰρ Ἡρῴδης ἐφοβεῖτο τὸν Ἰωάννην, εἰδὼς αὐτὸν ἄνδρα δίκαιον καὶ ἅγιον, καὶ συνετήρει αὐτόν, καὶ ἀκούσας αὐτοῦ πολλὰ ἐποίει καὶ ἡδέως αὐτοῦ ἤκουε(:και δεν μπορούσε η Ηρωδιάδα να σκοτώσει τον Ιωάννη, διότι ο Ηρώδης τον φοβόταν επειδή τον σεβόταν ο λαός, αλλά και επιπλέον επειδή ήξερε ότι είναι άνθρωπος δίκαιος και άγιος. Και γι’ αυτό τον κρατούσε στη ζωή. Και όταν κάποτε τον άκουσε στη φυλακή, έκανε πολλά από εκείνα που τον συμβούλευσε ο Ιωάννης. Και κάθε φορά που τον συναντούσε, τον άκουγε με ευχαρίστηση)»].Τόσο μεγάλο πράγμα είναι η αρετή.

Εὐτυχῶς ποὺ δὲν βλέπουμε

  «Ὁ Γέροντας (ὁ πατήρ Γεώργιος Καρσλίδης, στὴ Σίψα τῆς Δράμας, ὁ ἀγιοκαταταχθεῖς ἐσχάτως) πῆγε κάποτε στὴ Μητρόπολη τῆς Δράμας νὰ ἐκκλησιαστῇ. Ὅταν μπῆκε μέσα στὸ ἱερὸ, εἶδε τὸ Σατανὰ ξαπλωμένο πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα. Εἶχε πιάσει ὅλη τὴν Ἁγία Τράπεζα. Μόλις τὸν εἶδε, ἔπεσε κάτω καὶ λιποθύμησε.

   Πῆγε ὁ παπὰς ποὺ λειτουργοῦσε ἐκείνη τὴν ὧρα καὶ τὸν ρωτησε τί ἔπαθε. Κι᾿ ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε: «Δὲν μπορῶ, ζαλίστηκα. Θέλω νὰ πάω στὸ σπίτι». Μετὰ ἀπὸ λίγες ὧρες τὸν ρώτησα, ἀφοὺ ἔμαθα τὸ περιστατικὸ τῆς λιποθυμίας του καὶ γιὰ πιὸ λόγο λιποθύμησε: «Πῶς, Γέροντα, ὁ σατανᾶς μπόρεσε καὶ μπῆκε μέσα στὴν ἐκκλησία μὲ τόσους Ἁγίους;». Κι᾿ ἐκεῖνος τότε ἀπάντησε: «Τὰ ἔργα ποὺ ἔκανε ὁ παπᾶς ἦταν τοῦ Σατανᾶ ἔργα. Ὅπου πήγαινε ὁ παπᾶς κι᾿ ὁ Σατανᾶς μαζί του πήγαινε».

  Δὲν πέρασε ἕνας μῆνας καὶ μάθαμε ὅτι τὸν παπὰ τὸν ξυρίσανε καὶ τὸν διώξανε».  Γ. Κ. Χατζόπουλου: Θαύματα καὶ προφητεῖες τοῦ ὁσίου πατρὸς Γεωργίου Καρσλίδη.(1983) σελ. 26-27

   Τὸν Σατανᾶ τὸν ἔβλεπε ὁ ἅγιος. Οἱ ἄλλοι δὲν τὸν ἔβλεπαν. Πάντα ἔτσι γινόταν καὶ γίνεται. Οἱ ἅγιοι καὶ ὅσοι ἀγωνίζονται κατὰ Χριστὸν, μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ βλέπουν καὶ γνωρίζουν τὰ ἔργα καὶ τὶς μεθοδεῖες τοῦ σατανά. ( Ἵνα μὴ πλεονεκτηθῶμεν ὑπὸ τοῦ Σατανᾶ, οὐ γὰρ τὰ νοήματα αὐτοῦ ἀγνοοῦμε. Πρὸς Κορινθίους Β΄ 11)

  Βέβαια στὶς μέρες μας, ἀκόμη καὶ οἱ ἐκλεκτοὶ, οἱ ἐκλεγμένοι, οἱ ταγμένοι ὡς φρουροὶ καὶ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας, δηλώνουν δημοσίως καὶ ἀνερυθριάστως ὅ,τι τίποτα δὲν βλέπουν καὶ τίποτα δὲν καταλαβαίνουν: «Αἰφνιδιαστήκαμε. Ἦταν πράγματα πρωτόγνωρα γιὰ μᾶς» λέγαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ποὺ ξεκίνησε ἡ δαιμονικὴ πλεκτάνη μὲ πρόφασι τὸν Κορωνοϊό γιὰ νὰ καθυποτάξῃ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὴν δαιμονικὴ σκευωρία. Καὶ ὅμως ὄχι μόνον λέγαν καὶ  λένε ὅ,τι δὲν κατάλαβαν τί συμβαίνει, ὅ,τι δὲν γνώριζαν τὰ νοήματα τοῦ Σατανᾶ, ἀλλὰ ἔγιναν συνεργοὶ καὶ πρωταγωνιστὲς στὸ ἔργο αὐτό..

  Ὁμολογοῦν  ὅτι τίποτα δὲν βλέπουν, τίποτα δὲν  καταλαβαίνουν. Καὶ τὸ παινεύονται καὶ τὸ θεωροῦν δικαιολογία καὶ τὸ λένε δημοσίως. Ποιοί; Αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ὀνομάζονται  διάδοχοι τῶν ἀποστόλων. Ποὺ ἐπιδιώκουν τὶς τιμὲς καὶ τὸν σεβασμό ποὺ ἀπολάμβαναν ὅσοι ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὸ  ποίμνιο ἔδωσαν τὸν ἑαυτό τους θυσία καὶ ἔγιναν σκεύη τῆς χάριτος  καὶ φωτίστηκαν καὶ ἔβλεπαν τὶς παγίδες τοῦ ἔχθροῦ καὶ καθοδηγοῦσαν τοὺς ἀνθρώπους πῶς νὰ ξεφύγουν…

Λόγος στὴν ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου

 Ἀρχιμανδρίτου Φωτίου Ἰωακεὶμ

Ο Τίμιος Πρόδρομος, 1192, ιερά μονή Παναγία του Άρακα

Σεβάσμια καὶ αἰδέσιμη ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ ἀδελφοί. Σήμερα ἡ ἁγία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν ἀποτομὴ τῆς κεφαλῆς τοῦ μεγίστου τῶν Προφητῶν, τοῦ κήρυκα τοῦ Φωτὸς τοῦ ἀληθινοῦ, τοῦ ἐνσάρκου ἀγγέλου, τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ.

Καὶ ἐμεῖς, ποὺ συναχθήκαμε στὸν εὐλογημένο τοῦτο ναό του καὶ ποὺ τόσα χρεωστοῦμε γιὰ τὶς ἱκεσίες του μπροστὰ στὸν θρόνο τοῦ Κυρίου γιὰ χάρη μας, ἂς τοῦ ἀπευθύνουμε χρεωστικὰ λόγια ἐγκωμιαστικά, δανεισμένα ἀπὸ ἕνα Ἐγκώμιο πρὸς αὐτὸν ἑνὸς μεγάλου Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας μας, τοῦ ἁγίου Ἀνδρέα, ἀρχιεπισκόπου Κρήτης τοῦ Ἱεροσολυμίτου, ποὺ ἄκμασε στὰ τέλη τοῦ 7ου καὶ ἀρχὲς τοῦ 8ου αἰώνα.

Πολλά, ἐξαίρετα καὶ μεγάλα εἶναι τὰ ἐπίθετα καὶ οἱ τίτλοι τοῦ Τιμίου Προδρόμου, μὲ τὰ ὁποῖα τὰ Εὐαγγέλια κι Αὐτὸς ὁ Χριστός μας τὸν ἀποκαλοῦν.

Ὁ Κύριος τὸν ἀποκάλεσε «Ἠλία». «Καὶ ἂν θέλετε νὰ τὸ παραδεχτεῖτε, αὐτὸς εἶναι ὁ Ἠλίας, ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθει» (Ματθ. 11, 14). «Καὶ αὐτὸς θὰ πορευθεῖ πρὶν ἀπὸ τὸν Κύριο μὲ τὴ δύναμη καὶ τὸ πνεῦμα τοῦ προφήτη Ἠλία» (Λουκ. 1, 17).

    Πολλοὶ τὸν ἀποκάλεσαν καὶ «διδάσκαλο». «Ἦρθαν δὲ καὶ τελῶνες νὰ βαπτισθοῦν καὶ τοῦ εἶπαν· Διδάσκαλε, τί νὰ κάνουμε»; (Λουκ. 3, 12).

  Ἀκόμη ὀνομάστηκε Πρόδρομος, δηλ. «προετοιμαστής». «Γιατὶ θὰ πορευθεῖς πιὸ μπροστὰ ἀπὸ τὸν Κύριο (δηλ. τὸν Χριστό), νὰ ἑτοιμάσεις τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων» (Λουκ. 1, 76).

   Καὶ «κήρυκας» ὀνομάσθηκε. «Ὁ Ἰωάννης βάπτιζε στὴν ἔρημο καὶ κήρυττε βάπτισμα μετανοίας γιὰ τὴ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν, καὶ κήρυττε λέγοντας· Ἔρχεται πίσω ἀπό μένα αὐτός, ποὺ εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ ἐμένα» (Μάρκ. 1, 4-7).

   Ὁ ἴδιος χαρακτήρισε τὸν ἑαυτό του σὰν φωνή. «Ποιός εἶσαι, πές μας», τὸν ρώτησαν κάποτε ἀπεσταλμένοι τῶν Φαρισαίων. «Ποιός εἶσαι, γιὰ νὰ δώσουμε καὶ ἐμεῖς ἀπάντηση σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔστειλαν. Πῶς θεωρεῖς ἐσὺ τὸν ἑαυτό σου; Καὶ ἐκεῖνος εἶπε· Ἐγὼ εἶμαι ἡ φωνὴ ἐκείνου, ποὺ φωνάζει στὴν ἔρημο» (Ἰωάν. 1, 22).

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ

 

    Μὲ τὸ παρόν, ἡ καθ᾽ ἡμᾶς Ἱερὰ Μητρόπολις Μόρφου ἀνακοινώνει ἐπίσημα ὅτι ἡ ἀποθεραπεία τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου ἀπὸ τὴ νόσο covid-19, μὲ τὴν ὁποία εἶχε πρόσφατα νοσήσει μὲ ἥπια συμπτώματα, χάριτι Θεοῦ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ καὶ ἔχει ἐπίσης λήξει ἡ προβλεπόμενη καθορισμένη περίοδος κατ᾽ οἶκον περιορισμοῦ του. 

    Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, ὁ Πανιερώτατος θέλει νὰ ἐκφράσει δημόσια τὶς ἐγκάρδιες εὐχαριστίες του σὲ ὅσους τοῦ συμπαραστάθηκαν ποικιλότροπα κατὰ τὴ διάρκεια τῆς θεραπείας του. Ἀρχικὰ στὸν θεράποντα του ἰατρὸ δρ. Χρῆστο Φουτᾶ, παθολόγο στὸ περιφερειακὸ Νοσοκομεῖο Εὐρύχου. Κατόπιν στοὺς συμβούλους ἰατρούς του δρ. Ἐλπιδηφόρο Σωτηριάδη, Ἀναπληρωτὴ Καθηγητὴ Ἐπιδημιολογίας καὶ Δημόσιας Ὑγείας (Ἀνοικτὸ Πανεπιστήμιο Κύπρου) καὶ δρ. Ἀνδρέα Καλλῆ, εἰδικὸ παθολόγο (Ἀπολλώνειο Νοσοκομεῖο Λευκωσίας), γιὰ τὴν πρόθυμη καὶ ἀφιλοκερδὴ γνωμάτευσή τους, καθὼς καὶ τὴ μόνιμη νοσηλεύτρια τῆς Μητροπόλεως Μόρφου καὶ Διευθύντρια τοῦ Πολυδυνάμου Κέντρου «Ἡ Σολέα» κα Σοφία Μαλτᾶ. Κι ἀκόμη, τὴν ὁσιωτάτη καθηγουμένη τῆς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Ὀρούντης Γερόντισσα Ἰουστίνη μὲ τὴν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητά της, ποὺ τοῦ παραχώρησαν φιλοξενία κατὰ τὴν εὐλογημένη αὐτὴ περίοδο ἐπίσκεψης τοῦ Θεοῦ σὲ ἀπομονωμένο κελλίο στὴ Σκήτη τῶν Ἀρχαγγέλων, μάλιστα τὴν πρώην νοσηλεύτρια ἀδελφὴ Φεβρωνία καὶ τὴ βοηθό της ἀδελφὴ Μακρίνα.

    Ὁ Πανιερώτατος εὐχαριστεῖ εὐρύτερα ὅλους τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, ποὺ τοῦ παρέσχαν τὴ δυνατότητα γιὰ ἡσυχία καὶ προσευχὴ πρὸς ἑτοιμασία γιὰ τὰ ἐπερχόμενα ἐρχόμενα, ποὺ θὰ δώσουν διέξοδο στὰ σημερινὰ ἀδιέξοδα, ὄχι μονάχα τῆς Κύπρου καὶ Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.

    Ἐπίσης γνωστοποιοῦμε ὅτι ὁ Πανιερώτατος ἀναλαμβάνει καὶ πάλιν σὺν Θεῷ τὰ ἀρχιερατικά του καθήκοντα ἀπὸ τὴ Δευτέρα, 30.08.21, μὲ πρώτη ἐπίσημη παρουσία του στὴν πανηγυρικὴ ἀγρυπνία πρὸς τιμὴν τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Μάμαντος, ποὺ θὰ λάβει χώραν στὸν ὑπὸ ἀνέγερσιν ἱερὸν ναὸν τοῦ Ἁγίου Αὐξιβίου Α´ Ἐπισκόπου Σόλων στὴν κοινότητα τοῦ Ἀστρομερίτη, τὴν Τετάρτη 1η  Σεπτεμβρίου 2021, καὶ θὰ ἀρχίσει στὶς 19:30.

    Τέλος, ὁ Πανιερώτατος ἐνημερώνει τοὺς πιστοὺς τῆς καθ᾽ ἡμᾶς Μητροπόλεως, λαϊκοὺς καὶ κληρικούς, καθὼς καὶ τὰ ὅπου γῆς πνευματικά του τέκνα, ὅτι μέχρι τὸ τέλος Δεκεμβρίου 2021 θὰ περιορίσει τὸ πρόγραμμά του, τόσο τῶν χοροστασιῶν στὶς κατὰ τόπους πανηγύρεις, ὅσο καὶ τῶν προσωπικῶν συναντήσεών του, χάριν ἡσυχίας καὶ προσευχῆς. «Ἀνὴρ δὲ φρόνιμος, ἡσυχίαν ἄγει».

Καὶ ἕνα προσωπικὸ μήνυμα τοῦ Πανιερωτάτου:

 «Εὐχαριστῶ τὸν Τριαδικὸν Θεὸν σὺν πᾶσι τοῖς ἁγίοις, ἐξαιρέτως δὲ τὴν Κοσμοσώτειραν Ὑπερευλογημένην Δέσποιναν ἡμῶν Θεοτόκον, διότι εἰσήκουσαν τὴν προσευχήν μας νὰ μᾶς δώσουν ταπείνωσιν ἐν ἀσθενείᾳ, παρὰ ἀλαζονείαν ἐν ὑγείᾳ. ‘‘Ἠσθενήσαμεν καὶ ἰδοῦ νῦν ζῶμεν’’».

πηγή: http://immorfou.org.cy

"Όταν τελειώνει η ταινία, δεν ξέρεις αν πρέπει να χειροκροτήσεις ή να κάνεις τον σταυρό σου..." Ο Άνθρωπος του Θεού: Η κριτική του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη

    Ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο πιο πρόσφατος από τους μεγάλους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Τιμήθηκε το 1920 και μέχρι πριν 30-40 χρόνια ζούσαν άνθρωποι που έστω και σε μικρή ηλικία τον είχαν γνωρίσει, τον είχαν δει από κοντά. Είναι ο μόνος από τους μεγάλους Αγίους της Εκκλησίας μας, που τις πιο πολλές φορές δεν εικονίζεται σε εικόνα, αλλά με την φωτογραφία του. Οπότε είναι ακόμα πιο δύσκολο να γυριστεί μια ταινία με τη ζωή του...

Ο Άγιος Νεκτάριος και οι ταινίες του

    Το έχω πει και το έχω γράψει πάρα πολλές φορές πως οι παλιοί άνθρωποι του θεάτρου έλεγαν: «άμα έχεις έναν ηθοποιό κατάλληλο για να παίξει τον Άμλετ, τότε μόνο ανεβάζεις τον Άμλετ»… Αν αυτό ισχύει για τον Άμλετ, τότε φανταστείτε τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον Άγιο Νεκτάριο…

    Για να γράψεις κριτική για τη συγκεκριμένη ταινία, Ο Άνθρωπος του Θεού (Man of God), που στην ουσία είναι η ζωή του Αγίου Νεκταρίου – ή μάλλον τα τελευταία 30 χρόνια (1890-1920) της επίγειας ζωής του – αναγκαστικά στη συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να διαχωρίσεις την ταινία από τον πρωταγωνιστή και να αναφερθείς διαφορετικά στο καθένα από τα δύο…

    Δεν είναι η πρώτη φορά που γυρίζεται μία ταινία αφιερωμένη στον Άγιο Νεκτάριο. Έχει προηγηθεί η πολύ φτωχική σε παραγωγή ταινία Άγιος Νεκτάριος το 1968 σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Γρηγορίου με τον Χρήστο Πολίτη στον συγκεκριμένο ρόλο. Είχε έξυπνο σενάριο και είχε γυριστεί με σεβασμό, αλλά δύσκολα θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν κάτι ξεχωριστό κι αντάξιο στο θέμα του…

    Η τωρινή ταινία της οποίας το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει η Yelena Popovic είναι κατά 98% στα αγγλικά και είναι μία απολύτως πιστή στα γεγονότα. Διαθέτει υψηλή αισθητική, η οποία τη βοηθάει να αποκτήσει μία συγκινησιακή ατμόσφαιρα πιο πολύ απ’ ότι την βοηθάει – ας πούμε – το σενάριο, το οποίο είναι πολύ προσεκτικό στην ιστορική ακρίβεια, τόσο που κάποιες στιγμές εμποδίζει την ταινία να απογειωθεί. Όμως, η εξαιρετική φωτογραφία του Παναγιώτη Βασιλάκη, τα σκηνικά του Σπύρου Λάσκαρη, το μοντάζ του Λάμπη Χαραλαμπίδη και τα κοστούμια της Εύας Νάθενα δεν δίνουν απλώς στυλ στην ταινία, αλλά είναι και όπλα για να μπορέσει να διηγηθεί η ιστορία ενός Αγίου, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό στα μάτια ενός πολύ πιστού, αλλά και στα μάτια ενός άθεου.

ΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΙ;

https://www.youtube.com/watch?v=uS2PdgySR8M

πηγή: https://ellasnafs.blogspot.com

Άγιος Μεγαλομάρτυς Φανούριος ο Θαυματουργός

 ΛΑΜΠΡΟΥ Κ.΄ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

    Κάποιοι άγιοι της Εκκλησίας μας απολαμβάνουν ιδιαίτερης τιμής από τους πιστούς. Θεωρούνται δημοφιλείς, διότι τους αισθάνεται ο λαός κοντά του και αρωγούς στα προβλήματά του. Ένας από τους πλέον δημοφιλείς αγίους είναι και ο άγιος Φανούριος ο Μεγαλομάρτυς και Θαυματουργός.

    Ο άγιος αυτός ήταν εντελώς άγνωστος στην Εκκλησία μας. Κανένα συναξάρι δεν τον ανέφερε και καμιά τιμή δεν του απένειμε ο πιστός λαός. Αυτά ως τα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν οι Αγαρηνοί είχαν καταλάβει το νησί της Ρόδου. Επιχειρώντας να την οχυρώσουν, επισκευάζοντας τα παλιά τείχη, κατεδάφιζαν παλιά οικοδομήματα στα νότια της πόλεως, για να χρησιμοποιήσουν τις πέτρες για τις ανοικοδόμηση του φρουρίου. Είχαν αγγαρεύει τους Χριστιανούς της νήσου για την επίπονη αυτή εργασία. Μεταξύ των ερειπίων βρήκαν ένα όμορφο παμπάλαιο ναό, και πλήθος ιερών εικόνων, οι οποίες είχαν σβήσει από τα χρόνια. Αλλά η σκαπάνη ενός εργάτη έπεσε σε μια θαυμάσια διατηρημένη εικόνα, η οποία εικόνιζε έναν όμορφο στρατιωτικό άγιο, ο οποίος επιγράφονταν ως «Ο Άγιος Φανούριος». Γύρω από το εικονιζόμενο πρόσωπο είχε παραστάσεις από τη ζωή και το μαρτύριό του.

    Η Εκκλησία και οι ειδικοί μελέτησαν την Ιερή Εικόνα και αποφάνθηκαν ότι πρόκειται για στρατιωτικό άγιο – Μάρτυρα της Εκκλησίας μας, των πρώτων χριστιανικών χρόνων και από τις παραστάσεις συνέθεσαν το συναξάρι του.

    Ο Φανούριος υπηρετούσε στο ρωμαϊκό στρατό και ήταν αξιωματούχος. Είχε προσηλυτισθεί στην χριστιανική πίστη και έγινε ένθερμος Χριστιανός. Την εποχή εκείνη το ρωμαϊκό κράτος δίωκε με πρωτοφανή μανία τους Χριστιανούς, διότι δεν ήθελαν να τιμούν και να λατρεύουν τους «θεούς» της αυτοκρατορίας. Οι πολίτες είχαν βεβαίως το δικαίωμα να λατρεύουν όποιους «θεούς» ήθελαν, με την προϋπόθεση, ότι θα τιμούν και τους «θεούς» - «προστάτες» της αυτοκρατορίας. Για να διαπιστώσουν σέβονταν (και) τους αυτοκρατορικούς «θεούς», καλούνταν να κάνουν δημόσια θυσία σ’ αυτούς, ενώπιον επιτετραμμένων κρατικών υπαλλήλων. Όποιοι αρνούνταν να θυσιάσουν θεωρούνταν εχθροί της αυτοκρατορίας και τους επιβάλλονταν βαρύτατες ποινές, έως και θάνατος. Φυσικά εκείνοι που αρνούνταν κυρίως να θυσιάσουν στους ψεύτικους «θεούς» ήταν οι Χριστιανοί, διότι γι’ αυτούς ο Θεός ένας είναι και πως «οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλμ.95,5). Γι’ αυτό και υφίσταντο για δυόμισι αιώνες απηνείς διωγμούς και απερίγραπτα μαρτύρια. Περισσότεροι από έντεκα εκατομμύρια Μάρτυρες έχασαν τη ζωή τους αυτή την ηρωική περίοδο.

    Ένα από αυτούς, που δεν δέχτηκε να κάμει δημόσια θυσία στους δαιμονικούς «θεούς», ήταν ο Φανούριος. Μετά την άρνησή του συνελήφθη και οδηγήθηκε στον αρμόδιο δικαστή για να απολογηθεί. Στάθηκε με θάρρος και παρρησία μπροστά του και ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Τριαδικό Θεό, που μας αποκάλυψε ο σαρκωμένος Υιός Του, ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Παράλληλα στηλίτευσε την παγανιστική πίστη στα άψυχα είδωλα ως ανοησία και το χειρότερο: ως λατρεία των δαιμόνων, μέσω των ειδωλολατρικών «θεών».

    Μετά από αυτό ο δικαστής τον παρέδωσε στους δημίους – βασανιστές για να τον «συνετίσουν» και να τον συνεφέρουν από την «πλάνη» και «δεισιδαιμονία» του Χριστιανισμού, διότι έτσι θεωρούσαν τη νέα πίστη. Η Εικόνα δείχνει να τον πετροβολούν στο κεφάλι, εκείνος να υπομένει με καρτερία και ανεξικακία το μαρτύριο, δοξολογώντας τον Κύριο.

     Στη συνέχεια άρχισαν να τον κτυπούν με ρόπαλα και μαστίγια σε όλο του το σώμα. Τον έριξαν καταγής ημίγυμνο και τον ποδοπατούσαν. Εκείνος και πάλι αντιμετώπιζε με ηρωισμό και χωρίς διαμαρτυρίες το νέο μαρτύριο. Η Εικόνα τον παρουσιάζει γαλήνιο και ήρεμο να υπομένει τη φρικτή δοκιμασία. Μετά τον έριξαν στη φυλακή, όπου όμως κάποιοι άγριοι φρουροί του ξέσκιζαν το σώμα με σιδερένια νύχια. Αυτό ήταν ένα από τα συνηθισμένα βασανιστήρια κατά των Χριστιανών, διότι ήταν το πλέον επώδυνο, αφού στις βαθιές πληγές έριχναν καυτό λάδι ή αλάτι, ή τις έκαιγαν με αναμμένους πυρσούς. Οι πόνοι που προκαλούσε ήταν ανυπόφοροι. Έτσι πίστευαν ότι μπορούσαν να κάμψουν την επιμονή των Χριστιανών να αρνούνται τους «θεούς» του κράτους και να ομολογούν το Χριστό, ως τον μόνο αληθινό Θεό.

      Στην επόμενη παράσταση εικονίζεται να ρίχνεται και πάλι στη φυλακή για να μπορέσει να σκεφτεί τη δεινή θέση του και να καμφθεί. Κατόπιν εικονίζεται να προσπαθεί ο δικαστής να τον κάνει να αλλάξει γνώμη τάζοντάς του αξιώματα και τιμές. Όμως ο άγιος έμεινε εδραίος στην πίστη του. Γι’ αυτό και ακολουθούν νέα χειρότερα μαρτύρια. Τον έδεσαν χειροπόδαρα σε κατακόρυφο ξύλο και ένας δήμιος του έκαιγε τα πλευρά. Ο Μάρτυρας και πάλι έμεινε σταθερός στην απόφασή  του, ατάραχος και γαλήνιος. Αυτό εξαγρίωνε περισσότερο τους βασανιστές του και γι’ αυτό τον υπέβαλαν σε πιο επώδυνα μαρτύρια. Τον έδεσαν ημίγυμνο σε τροχό με καρφιά. Καθώς γύριζε ο τροχός, ξέσκιζε τις σάρκες του μάρτυρα. Αλλά και αυτό το μαρτύριο δεν τον λύγισε.

      Στην επόμενη παράσταση εικονίζεται να τον ρίχνουν σε βαθύ λάκκο με άγρια θηρία, για να τον κατασπαράξουν. Αλλά εκείνα δεν τον πείραξαν! Τον οδήγησαν ξανά στον ειδωλολατρικό βωμό, να τον βάλουν με το ζόρι να θυσιάσει, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Του έδωσαν αναμμένα κάρβουνα από το βωμό να κρατήσει στα χέρια του. Εκείνος προτίμησε το φρικτό πόνο του εγκαύματος, παρά να υποκύψει.

    Ο δικαστής και οι δήμιοι ένοιωσαν απογοήτευση από τον ηρωισμό του Μάρτυρα και καταισχύνη. Γι’ αυτό έβγαλε την τελεσίδικη απόφασή του: θάνατος δια της πυράς! Στη δωδέκατη παράσταση εικονίζεται ο Μάρτυρας να βρίσκεται δεμένος μέσα σε θεόρατες φλόγες να κατατρώγουν το βασανισμένο νεανικό κορμί του. Να έχει υψωμένα τα χέρια στον ουρανό και να υμνεί τον αληθινό Τριαδικό Θεό, που τον αξίωσε να δώσει τη ζωή του για την αγάπη τη δική Του και να γραφεί το όνομά του στο «Βιβλίο της Ζωής»! Η μνήμη του εορτάζεται στις 27 Αυγούστου. 

πηγή: https://aktines.blogspot.com

Λένε πως θέλουν να σε σώσουν..., Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.

    

    Λένε πως θέλουν να σε σώσουν, αλλά προκειμένου να το πετύχουν, δεν διστάζουν να σε καταδικάσουν, φτωχοποιώντας εσένα και τα παιδιά σου.

    Λένε πως θέλουν να σε σώσουν, αλλά τινάζουν για πλάκα το σύστημα υγείας στον αέρα πετώντας σου παράλληλα το μπαλάκι και κατηγορώντας σε ότι ‘’εσύ τους αναγκάζεις να φερθούνε έτσι’’.

    Υπάρχει ένας Ψαλμός που λέει το εξής:

‘’…ὅτι οὐκ ἀφήσει Κύριος τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτωλῶν ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων, ὅπως ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι ἐν ἀνομίαις χεῖρας αὐτῶν….’’(Ψαλμ 124.3)

‘’…Δεν θ’ αφήσει να εξουσιάζουν οι ασεβείς στη χώρα των δικαίων, ώστε οι δίκαιοι να μην αναγκαστούν να απλώσουν στην ανομία τα χέρια τους…’’.

    Θαρσείτε αδελφοί.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc

Φώτης Κόντογλου - O δρόμος της ευτυχίας

    Ο άνθρωπος είναι σε όλα αχόρταγος. Θέλει να απολαύσει πολλά, χωρίς να μπορεί να τα προφτάσει όλα. Και γι’ αυτό βασανίζεται. Οποίος, όμως, φτάσει σε μια κατάσταση, πού να ευχαριστιέται με τα λίγα, και να μη θέλει πολλά έστω και κι αν μπορεί να τα αποκτήσει , εκείνος λοιπόν εiναι ευτυχισμένος.

   Οι άνθρωποί δεν βρίσκουν πουθενά ευτυχία, γιατί επιχειρούν να ζήσουν χωρίς τον εαυτό τους. Αλλά όποιος χάσει τον εαυτό του, έχει χάσει την ευτυχία. Ευτυχία δεν είναι το ζάλισμα, πού δίνουν οι πολυμέριμνες ηδονές και απολαύσεις, αλλά η ειρήνη της ψυχής και η σιωπηλή αγαλλίαση της καρδιάς. Γι’ αυτό είπε ο Χριστός: «Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως : ουδέ ερούσιν, ιδού ώδε, ή ιδού εκεί. Ιδού γαρ η βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».

   Ξέρω καλά, τι είναι η ζωή που ζούνε οι λεγόμενοι κοσμικοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι, δηλαδή, πού διασκεδάζουνε, που ταξιδεύουνε, που ξεγελιούνται με λογής- λογής θεάματα, με ασημαντολογίες, με σκάνδαλα, με τις διάφορες ματαιότητες. Όλα αυτά, από μακριά φαντάζουνε για κάποιο πράγμα σπουδαίο και ζηλευτό! Από κοντά, όμως, απορείς για την φτώχεια που έχουνε, και το πόσο κούφιοι είναι οι άνθρωποι που ξεγελιούνται με αυτά τα γιατροσόφια της ευτυχίας.

    Βλέπεις δυστυχισμένους ανθρώπους, που κάνουνε τον ευτυχισμένο! 

    Κατάδικους, πού κάνουνε τον ελεύθερο! 

    Άδειοι από κάθε ουσία! Τρισδυστυχισμένοι! 

    Πεθαμένη η ψυχή τους! 

    Kαι γι’ αυτό ανύπαρκτη και η «ευτυχία», τους! 

    Τελείως αποξενωμένοι από την Βασιλεία του Θεού!

   Αλλά πώς να γίνει ψωμί, σαν δεν υπάρχει προζύμι; Και πώς να μην είναι όλα άνοστα, αφού δεν υπάρχει αλάτι;

    Μη φοβάσαι, αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου!

   Μη καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις! Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.

   Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο από τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων. Περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου. Και μοναχά ΄τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου. 

  Κανένας δρόμος δεν βγάζει στην ειρήνη της καρδιάς, παρά μόνο ο Χριστός, που σε καλεί πονετικά και που σου λέγει: «Εγώ ειμί η οδός».

Από το βιβλίο «ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ» Φώτη Κόντογλου

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com

Το καλό παιδί…, Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.

 

Κουράστηκα να είμαι το καλό παιδί.

Να είμαι με το χαμόγελο συνέχεια. Να τρέχω για όλους και για όλα. Να μην γκρινιάζω, να μην κάνω παράπονα, να μην έχω απαιτήσεις.

Κουράστηκα να με θεωρούνε δεδομένο. Κουράστηκα μόνο να δίνω και να μην παίρνω πίσω τίποτα. Κουράστηκα…

Τέρμα. Ως εδώ.

Θα δούνε ένα άλλο πρόσωπο όλοι τους από δω και πέρα…’’

Και κάπως έτσι, από τη μια σκλαβιά περνάς σε μία άλλη.

Από τη σκλαβιά του ‘’καλού παιδιού’’ στη σκλαβιά του μίσους και της σκληροκαρδίας. Από τον ένα ‘’κρυφό’’ εγωισμό, στον ‘’φανερό’’, τον άλλον.

Κοίτα να κάνεις μόνο όσα αντέχεις για να μην χρειαστεί ξανά, να φτάσεις στο αμήν.

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Ψυχολόγος M.Sc.

ΕΝΔΕΚΑΕΤΕΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

 

* Ἀνακοινώνεται ἀπὸ τὴν Ἱ. Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης

ὅτι τὴν Παρασκευὴ 27 Αὐγούστου 2021 καὶ ὥρα 8 μ.μ.

θὰ γίνῃ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ χοροστατοῦντος

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ

καὶ θὰ τελεσθῇ Τρισάγιο στὸ μνῆμα τοῦ π. Αὐγουστίνου ποὺ βρίσκεται στὸν αὔλειο χῶρο τῆς Ἱ. Μονῆς.

Στὴν συνέχεια θὰ ἀκολουθήσῃ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ  ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς κοιμήσεως τοῦ π. Αὐγουστίνου.

* Τὴν Παρασκευή, 28 Αὐγούστου, τὸ ἀπόγευμα (6:30-9μ.μ.), 

θὰ τελεσθῇ ἡ ΠΑΝΝΥΧΙΔΑ τοῦ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ 

μετὰ τὸν ἑσπερινό, καὶ τρισάγιο στὸ μνῆμα του.

Εκ της Ιεράς Μονής Αγίου Αυγουστίνου Φλώρινας

π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - «Λιτανεύουν» το ξόανο Αμάλ, αλλ’ όχι την Παναγία

 

https://www.youtube.com/watch?v=axIn4ebHh58&t=34s

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ - «ΡΑΠΙΣΜΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ» ΠΡΟΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ

 

 

    Ίσως ο μεγαλύτερος άγιος του σύγχρονου ελληνισμού. Ο Άγιος της Ορθοδοξίας, του 

Ελληνισμού και της ανάστασης του γένους.

    Πόσοι άραγε σημερινοί ιεράρχες έχουν το ανάστημα του;

Σκλαβιά τότε, σκλαβιά σήμερα. Σύγχρονη σκλαβιά όχι μόνο σωμάτων, αλλά και πνευμάτων.

    Σε μια Ελλάδα που παραπαίει από την μνημονιακή συμφορά της, η μνήμη και τα μηνύματα 

του είναι θείο δώρο και θεια ελπίδα για την μελλοντική δύσκολη πορεία αυτής της ευλογημένης 

χώρας.

    «Ἐγεώργησας ἀρότρῳ τῆς χάριτος τοῖς πρότερον ἐν ἀγνωσίᾳ Ἅγιε καί ἀπάτης προσκειμένοις». 

«Εὐαγγελίῳ γάρ τόν λόγον καί τά ἀγαθά τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, σοφῶς ἐκήρυξε. 

Καί τάς καρδίας θείῳ φόβῳ ἐρρύθμισε».

    «Ο Πατροκοσμάς δεν είχε την παραμικρή επιρροή από τον Γαλλικό Διαφωτισμό, ο οποίος 

άλλωστε έρρεπε προς ακρότητες αθεϊστικού τύπου.

    Ο Άγιος Κοσμάς δεν άνοιγε απλώς σχολεία, αλλά τόνιζε ότι το σχολείο είναι προθάλαμος

 της Εκκλησίας. Η επιτυχημένη προσπάθειά του να σταματήσει τους εξισλαμισμούς βοήθησε 

την επιβίωση του Έθνους, διότι εκείνη την εποχή όποιος χανόταν για την Ορθοδοξία 

χανόταν και για τον Ελληνισμό. 

    Ο εξισλαμισμένος τούρκευε, γινόταν φανατικός ανθέλληνας, γι’ αυτό και έχει μείνει ως 

αρνητική για το Γένος μας έννοια ή λέξη γενίτσαρος.

    Η παιδεία, στην οποία πίστευε ο Άγιος Κοσμάς, δεν ήταν μία απλή εκμάθηση τεχνοκρατικών

γνώσεων, όπως θα ήθελαν σήμερα ορισμένοι. Αλλά μιλούσε για μία Παιδεία, η οποία 

πρωτίστως θα διαμορφώνει ανθρώπους, θα διαπλάθει ανθρωπίνους χαρακτήρες.

    Είναι αληθινός επαναστάτης, ανανεωτής των πάντων. Κρίνει τον πλούσιο που δεν  δίνει 

στον φτωχό. Διοργανώνει δωρεάν παιδεία. Σέβεται τη γυναίκα. Βλέπει ότι την καταπιέζουν. 

Φανερώνεται πραγματικός υπερασπιστής της. Ρίχνει όλους στο φιλότιμο»!

Μακαριστός ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Αιωνία σου η μνήμη αδερφέ

 πηγή: https://yiorgosthalassis.blogspot.com

«Παπα-Κοσμᾶς»

Τραγούδι που μελοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2021 και είναι αφιερωμένο στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση!

πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=bbQKMOPQTQ8

Η ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

    Θέλων ὁ Θεὸς νὰ κάμη κατακλυσμὸν νὰ χαλάση τὸν κόσμον, ἐπρόσταξε τὸν Νῶε νὰ κάμη ἕνα καράβι ἐπάνω εἰς τὴν γῆς, διὰ νὰ τὸν ἐρωτοῦν οἱ ἄνθρωποι, διατὶ τὸ κάμνεις; Νὰ τοὺς λέγη ὅτι ὁ Θεὸς θὰ χαλάση τὸν κόσμον, καὶ αὐτοὶ θὰ τὸν περιγελοῦν, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸν μέλη. Ἤρχισεν ὁ Νῶε τὸ καράβι. Τὸν ἐρωτοῦσαν οἱ ἄνθρωποι: Διατὶ κάμνεις τὸ καράβι; Ὁ Νῶε τοὺς ἔλεγε: Διότι ὁ Θεὸς θὰ χαλάση τὸν κόσμον. Ἐκεῖνοι τοῦ ἔλεγον ὅτι εἶνε τρελλός. Τί ἔπαθεν ὁ Θεὸς νὰ χαλάση τὸν κόσμον; Ὁ Νῶε ἐτήραγε τὴν δουλειά του, καὶ εἰς 100 χρόνους ἐτελείωσε τὸ καράβι (36). Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ὀκτὼ ἄνθρωποι εὑρέθησαν καλοί· Ὁ Νῶε, ἡ γυναίκα του, τὰ τρία του τέκνα καὶ αἱ τρεῖς του νυφάδες. Θέλων ὁ Θεὸς νὰ φυλάξῃ αὐτοὺς τοὺς ὀκτώ.

    Οἱ ἄνθρωποι ἔξω ἔτρωγον, ἔπινον, ἔκαμνον πραγματείας καὶ ἄλλα διαβολικὰ ἔργα. Τότε ἤνοιξεν ὁ Θεὸς τοὺς καταρράκτας τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἔπιπτεν ἡ βροχὴ ὡς ποταμὸς εἰς τὴν γῆν. Ἐφώναζον οἱ ἄνθρωποι: Νῶε, ἄνοιξόν μας νὰ ἔμβωμεν εἰς τὸ καράαβι. Ὁ Νῶε τοὺς ἔλεγε: Ποῦ εἶσθε ἐδῶ καὶ ἑκατὸ χρόνους ὁποὺ σᾶς ἔλεγον ὅτι ὁ Θεὸς θὰ χαλάση τὸν κόσμον; Τώρα τί νὰ σᾶς κάμω; Ἐν τῷ ᾅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοιαν! Καὶ τότε ἐπλημμύρισεν ἡ γῆ, καὶ τὸ νερὸ ἐσκέπασεν ὅλα τὰ ὄρη, καὶ ἐπνίγησαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἐκτὸς τοῦ Νῶε καὶ τῆς οἰκογενείας του. Καὶ πάλιν ἀπὸ αὐτοὺς ἐγέμισεν ὅλος ὁ τόπος, καθὼς λέγει ὁ Χριστὸς εἰς τὸ ἅγιον Εὐαγγέλιον. «Ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», ἤγουν: Καθὼς εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Νῶε οἱ ἄνθρωποι δὲν ἐπίστευον, ἀλλὰ τὸν περιγέλων, ἕως ὅτου ἦλθεν ἔξαφνα ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ, ὁ κατακλυσμός, καὶ ἔπνιξεν ὅλον τὸν κόσμον, ὁμοίως καὶ τώρα, χριστιανοί μου, εἰς τὴν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, δὲν θὰ πιστεύωσιν οἱ ἄνθρωποι καθὼς καὶ τότε. Τὰ λόγια ὅπου σᾶς λέγω δὲν εἶνε ἰδικά μου, ἀλλὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· καὶ ὅστις θέλει ἂς πιστεύση.

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ

    Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω· καν ο ουρανός να κατεβεί κάτω, καν η γη να ανεβεί επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάσει, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλλει τι έχει να κάμει ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν· τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν· μη σας μέλλει· δώσατέ τα· δεν είνε ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός