Για το μήνα Ιούλιο, το βιβλιοπωλείο «Η
έλαφος – Ορθόδοξος αδελφότης η Αγάπη» πραγματοποιεί 20%
έκπτωση σε όλα τα είδη του άνω των 10 €.
Μπορείτε να το επισκεφθείτε στη διεύθυνση Βασ.
Γεωργίου Α10 ή να καλέσετε στο 2385028868 για περισσότερες πληροφορίες.
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
Στα τριάντα περίπου χρόνια που είμαι δάσκαλος μάχιμος, «με την κιμωλία στο χέρι», πέρασαν από το πολύπαθο υπουργείο Παιδείας δεκάδες υπουργοί, υφυπουργοί, «γραμματείς και Φαρισαίοι» ων ουκ έστιν αριθμός. Από την μεταπολίτευση και έως σήμερα υπολογίζονται σε καμμιά τριανταριά, διπλάσιοι οι υφυπουργοί, όλοι τους μεταρρυθμιστές, ανακαινιστές, αναπτερωτές και στο τέλος… «μηδέν στο πηλίκιο» που θα έλεγε και ο ΓΑΠ, που διετέλεσε και αυτός, δύο φορές μάλιστα, υπουργός στο πιο κρίσιμο κυβερνητικό πόστο, μετά τον πρωθυπουργό.
Μια παρένθεση. Ένα ανέκδοτο που δημοσιεύτηκε σε αθηναϊκό περιοδικό το 1878, υποδηλώνει την αναξιοκρατία, την τιποτοκρατία καλύτερα, τις ποταπές συναλλαγές και την, αναρριχητικώ τω τρόπω, άνοδο της ασημαντότητας. Ο σουλτάνος διόρισε βεζύρη -(υπουργό) – έναν άνθρωπό του, εντελώς αστοιχείωτο και κακοήθη, Χασάνης το όνομά του. Αρρωσταίνει βαριά ο πατέρας του Χασάνη, καλεί τον γιο του, τον ασπάζεται και του λέει:
-Παιδί μου. Τώρα που θα πάω στον Κάτω Κόσμο, αν με ρωτήσουν πώς πάει το δοβλέτι (=κράτος), τι να πω;
-Πες τους ότι ο Χασάνης έγινε βεζύρης και θα καταλάβουν!…
Μπαλτάς, Γαβρόγλου, Σπηλιωτόπουλος, Γιαννάκου, Φίλης, ΓΑΠ, Σημίτης από τον ένα Χασάνη στον άλλο η έρμη η Παιδεία, άνθρωποι ανίδεοι, ανονήρευτοι, άγευστοι του μεγαλείου που κομίζει η παράδοσή μας, μετριότητες που ο καθένας τους έμπηγε και από ένα καρφί στο φέρετρο της, πάλαι ποτέ, ανθρωποποιού, Ελληνικής Παιδείας.
Επιστρατεύτηκε και η λέξη που συνοδεύει το νέο νομοσχέδιο: αναβάθμιση. Μάλιστα. Ως συνήθως η πρόθεση «ανά» καρυκεύει το εγχείρημα και «διασκεδάζει» την δυσοσμία. Έχει χρησιμοποιηθεί πολλάκις. Ανακαίνιση, αναγέννηση, αναπτέρωση, αναμόρφωση, ανανέωση και ανατίναξη ή ανασκόλπιση(=παλούκωμα), που θα ήταν πιο ταιριαστά.
Μελετώ τις αλλαγές που δημοσίευσε το υπουργείο, για «αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών», συνοδευόμενες από έναν «οδηγό 17 σημείων», που θα «απογειώσουν» το σχολείο και θα ενδυναμώσουν εμάς τους εκπαιδευτικούς, γιατί όντως αισθανόμαστε και υποφέρουμε από αδυναμία. Παρελαύνουν και πάλι οι ηχηρές «αναβαθμίσεις». Η αξιολόγηση, η αυτονομία του σχολείου, το πολλαπλό βιβλίο, η ενταξιακή εκπαίδευση, επιλογές στελεχών, κληρικοί πτυχιούχοι και λοιπά. Διαβάζω την απάντηση στην ερώτηση «ποια είναι η βασική φιλοσοφία του νομοσχεδίου». «Στόχος είναι η δημιουργία ενός ακόμη καλύτερου σχολείου για τα παιδιά μας, που εξασφαλίζει όλα τα απαραίτητα εφόδια για το παρόν και το μέλλον τους…». Ψάχνω εναγωνίως στα κείμενά τους να εντοπίσω κάπου την φράση «ελληνική παιδεία», κάτι που να ξεφεύγει από τις τετριμμένες, αφόρητες και κουραστικές φλυαρίες, κάτι που να έχει άρωμα και ευωδία Ρωμιοσύνης, που να έχει φως εν μέσω της ζοφερής αμάθειας και απαιδευσίας. Τίποτε.
Και ρωτώ: Ποια είναι αυτά τα απαραίτητα εφόδια που εξασφαλίζουν το παρόν και το μέλλον των μαθητών μας; Το πολλαπλό βιβλίο; Τι λογής θα είναι αυτά τα βιβλία; Απαντώ. Βιβλία «πανέρια με οχιές» θα μας προτείνουν, που θα ψάχνεις κείμενα με ιθαγένεια ελληνική. Αξιολόγηση εκπαιδευτικών χρειάζεται ή να εκπαραθυρωθούν από τα παιδαγωγικά τμήματα όλοι οι εθνομηδενιστές καθηγητές τους, που μας στέλνουν στα σχολεία νέους δασκάλους γεμάτους δηλητήρια κατά των ιερών και οσίων μας, σχολές αιχμάλωτες από την κάθε Ρεπούση, που συνεχίζει να διακινεί τους «συνωστισμούς» της, ή, άλλοι ομοφρονούντες της, με τις αντιρατσιστικές τσιρίδες τους και την προώθηση της διαστροφής-«διαφορετικότητας»; Γιατί λείπει η πατρίδα και τα τζιβαϊρικά της από το σχέδιο αναβάθμισης της Παιδείας; Δεν έχουν αντιληφθεί ότι η τωρινή εκπαίδευση αφήνει τα παιδιά έκθετα σε κάθε κίνδυνο και απειλή, άρριζα, έτοιμα να πέσουν με το πρώτο φύσημα του ανέμου; Γιατί δεν μας λένε τι είδους άνθρωπο θέλουν σήμερα; Με τις νέες τεχνολογίες, με τις ξένες γλώσσες, με την σεξουαλική αγωγή από το νηπιαγωγείο, θα λάβουν τα εφόδια για το μέλλον; Αυτό είναι Παιδεία; Δεν έχουν καταλάβει ότι τα παιδιά αισθάνονται ναυτία από όλον αυτόν τον πνευματικό υποσιτισμό και τις ακαθαρσίες τύπου «Μέγας Αλέξανδρος και Κοκκινοσκουφίτσα»; Ποιος τους είπε και πού το βρήκαν γραμμένο ότι τα παιδιά μας «φιλοδοξούν» να γίνουν εξαρτήματα της ετοιμόρροπης μηχανής τους, που τα πολτοποιεί, τα μετατρέπει σε ανδράποδα; Αφού το σχολείο τους είναι καλό και θα γίνει καλύτερο, γιατί δραπετεύει, κυριολεκτικά, στο εξωτερικό η «χρυσή νεολαία», όπως την ονόμαζαν κάποτε, μια πραγματική λεηλασία εγκεφάλων;
Είναι δυνατόν να διακονείς την Παιδεία από το υψηλότερο αξίωμα, υπουργός, να παρουσιάζεις εν χορδαίς και οργάνοις το νέο νομοσχέδιο αναβάθμισης της ελληνικής, επαναλαμβάνω ελληνικής Παιδείας, και να μην αναφέρεις ότι στόχος της Παιδείας είναι να μορφώσει τον αυριανό Έλληνα πολίτη, οπλισμένο με τις αειθαλείς αρετές του λαού μας, την φιλοπατρία, την πίστη, την ακεραιότητα του χαρακτήρα, το χιλιοτραγουδισμένο φιλότιμο, το σέβας στον ιερό θεσμό της οικογένειας, την τελευταία Μεγάλη του Γένους Σχολή; Καμμιά αναβάθμιση ή μεταρρύθμιση δεν θα αναστήσει το άταφο πτώμα της Παιδείας, όσο έχουμε υπουργούς και πρωθυπουργούς «Χασάνηδες», τυφλούς σαν εκείνους τους οικιστές της Χαλκηδόνας, που δεν έβλεπαν απέναντί τους την πανώρια περιοχή που έμελλε να γίνει η Βασιλεύουσα Πόλη της οικουμένης. «Πόλη» για μας είναι τα αδαπάνητα κοιτάσματα της εξαίσιας Παράδοσής μας.
Η μόνη λύση είναι μία: Να συσταθούν σε όλη την Ελλάδα «Φροντιστήρια Ελληνικής Παιδείας». Ας μην περιμένουν οι γονείς από το κράτος ότι θα «εφοδιαστούν» τα παιδιά τους. Τα μόνα «εφόδια» που λαμβάνουν είναι ακαταστασία, εξάρτηση από τις νέες τεχνολογίες, αποαθωποίηση, αφιλοπατρία και αθεϊα.
Αλλαγές Στην Παιδεία: «Ασκιά Μ’ Αγέρα Και Κούφια Καρύδια» - Η Καθημερινή Ενημέρωση Για Την Κατερίνη Και Την Πιερία Ακολουθήστε το Ολύμπιο Βήμα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις με καθημερινή ενημέρωση
Όπως, λοιπόν, υπάρχουν φροντιστήρια ιδιωτικά ξένων γλωσσών ή σχολές μουσικής, έτσι να ιδρυθούν και φροντιστήρια όπου θα διδάσκονται τρία μαθήματα που προσφέρουν ταυτότητα και καλλιεργούν τα γερά και τρανά γράμματα του έθνους: Γλώσσα, Ιστορία και Θρησκευτικά. Υπάρχουν δάσκαλοι και καθηγητές συνταξιούχοι, πραγματικά διαμάντια, έμπειροι και μορφωμένοι, αλλά κυρίως με αναφορά στην Πίστη και την Πατρίδα. Αυτούς να «ξετρυπώσουμε» και όσους νέους, αδιόριστους δασκάλους, κάνουν τον σταυρό τους και «δακρύζουν», όταν υψώνεται η γαλανόλευκη σημαία μας. Για να σωθεί η μαγιά του Μακρυγιάννη, για να ζήσει η Ελλάδα.
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς
Οι απέραντες φυλακές Μοναστηρίου ήσαν στις δόξες τους. Ποτέ άλλοτε δεν είχαν ιδεί τόση κοσμοπλημμύρα. Έλληνες αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, καπεταναίοι και αντάρτες, Βούλγαροι βοεβόδες και κομιτατζήδες. Τούρκοι μπέηδες και τουρκαλβανοί ληστές, παπάδες, χοτζάδες, χωριάτες, ἐπιστήμονες, φοιτητές, έργάτες γέμιζαν ασφυκτικά και το παραμικρότερο κελί τους. Όλες οι φυλές, οι τάξεις και οι στολές της βαλκανικής είχαν εκεί αντιπροσώπους. Ήταν μια σωστή πολιτεία, ένας παράξενος και χωριστός κόσμος αποκλεισμένος απʼ τον άλλο, που είχε τα βάσανα καοι τους καημούς του, δική του ζωή και νοοτροπία και ζούσε με μιαν ελπίδα: την αμνηστία. Στην είσοδο ήταν ένα παλιό και σαθρό κτίριο, ο μπασμαχανές (φυλακή υποδίκων), και αριστερά το μπορτσλή (των κρατουμένων για χρέη). Δεξιά στο βάθος επρόβαλλε ένα βαρύ και γκρίζο πέτρινο οικοδόμημα, ο κατιλ χανές (των βαρυποινιτών).
Μια κληματαριά και μια βρύση έδιναν κάποιο χαρούμενο τόνο στην πένθιμη και σκυθρωπή όψη του. Παραπέρα είχαν ανεγερθεί οι καινούργιες φυλακές (γενή) που είχαν αποστολή να λύσουν το πρόβλημα του αδιαχώρητου. Χωριστά ήσαν τα γραφεία του διευθυντού και της υπηρεσίας, οι θάλαμοι των δεσμοφυλάκων και της φρουράς, το χαμάμι κλπ. Καθένα απʼ τα τέσσαρα κύρια διαμερίσματα χωριζόταν απʼ τʼ άλλα με ξύλινα κάγκελα. Μονάχα ο κατιλ χανές τα είχε σιδερένια. Στη μέση υπήρχε ένας φαρδός και ατέλειωτος διάδρομος, όπου έρχονταν οι επισκέπτες για να ιδούν και να κουβεντιάσουν με τους φυλακισμένους, αφού, εννοείται, τους γινόταν στην είσοδο η σχετική τυπική έρευνα. Μα ο πληθυσμός των φυλακισμένων είχε τόσον αυξηθεί και πληθύνει, ώστε η παλιά διάκριση των τεσσάρων διαμερισμάτων είχεν ουσιαστικά καταργηθεί. Ακόμα και τα παραρτήματα που ήσαν προορισμένα για τους υποδίκους και για τους κρατουμένους για χρέη είχαν καταληφθεί από ανθρώπους που είχαν στη ράχη τους καταδίκες πολλών ετών ή κατηγορίες σφαγών και ερημώσεων. Και το έκτακτο δικαστήριο Μοναστηρίου εδούλευε ακούραστα και έστελνε αδιάκοπα καινούργιες φουρνιές...
Έξω ο πόλεμος, πολύμορφος, πολυμέτωπος και πολύνεκρος, βρισκόταν στο αποκορύφωμα του. Έλληνες και Βούλγραοι ίδια πετσοκόβονταν με λύσσα στα βουνά, στα χωριά και στις πολιτείες. Οικογένειες είχαν μοιρασθεί σε αντίπαλα στρατόπεδα που τα χώριζαν αβυσσαλέα μίση. Οι Τούρκοι άφηναν με πολλήν ευχαρίστηση τα λυσσιάρικα σκυλιά να αλληλοεξοντωθούν, όταν δεν τα κυνηγούσαν με ορμή που υπενθύμιζε την εποχή των κατακτήσεων τους. Μέσα όμως στη φυλακή εβασίλευε η ειρήνη. Τα θηρία των ορέων έγιναν στο κλουβί άκακα αρνιά. Αντάρτες και κομιτατζήδες, τουρκαλβανοί χριστιανομάχοι και χριστιανοί τουρκοφάγοι, ληστές και νοικοκυραίοι ζούσαν κάτω απʼ την ίδια στέγη κοιμούνταν αδελφικά στο ίδιο δωμάτιο ο ένας κοντά στον άλλο...
Το Πάσχα του 1906 έγινε το πρώτο αιματηρό επεισόδιο. Είχαν φέρει στους Βουλγάρους, όπως στους δικούς μας, σφαχτά, αυγά και πίτες. Ο βοεβόδας Σιακίρεφ σαν ανώτερος θέλησε να τα μοιράσει. Ο συνάδελφος του Τζόρλε του ʼφερε, φαίνεται, αντιρρήσεις. Ο Σιακίρεφ αρπάζει τότε μια στάμνα νερού και την πετάει επάνω του. Το σταμνί όμως έκαμε λάθος στη διεύθυνση και βρήκε το κεφάλι του καπετάν Βαγγέλη του Κρητικού. Τον έριξε αναίσθητο καταγής. Οι Ρωμιοί νόμισαν πως σκοτώθηκε. Και χωρίς καμιά χρονοτριβή και διαδικασία ρίχθηκαν στον Σιακίρεφ, τον Τζόρλε και όλη τους την παρέα. Πολλά βουλγάρικα κεφάλια πλέρωσαν την άγια εκείνη μέρα το λάθος της στάμνας...
Αυτή η εύκολη ελληνική νίκη δεν πολυάρεσε στους Τούρκους και Τουρκαλβανούς. Είχαν έως τότε το μονοπώλιο της παλικαροσύνης και επιβολής στη φυλακή. Οι Έλληνες τώρα αποδείκνυαν πως ήσαν ικανοί να σπάσουν σε ολίγα λεπτά εχθρικά κεφάλια με το σωρό. Ίσως το χρήμα και άλλοι εξωτερικοί λόγοι να έπαιξαν το ρόλο τους. Το βέβαιο είναι ότι άλλαξαν συμπεριφορά. Γιʼ αυτούς βέβαια, Έλληνες και Βούλγαροι ήσαν άσπρα και μαύρια σκυλιά. Μα το μαύρο σκυλί ήταν ο Βούλγαρος. Τώρα τη θέση του πήρε ο Έλληνας. Κρυφομιλήματα, διαβούλια, λοξές ματιές και κάποτε και απροκάλυπτες απειλές επρόδιναν πως κάτι το σοβαρό και σκοτεινό ήταν στα σκαριά.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 3 Ιουνίου, έγινε το ξέσπασμα. Ξημέρωνε. Απʼ τα δύο ανοιχτά σιδερόφρακτα παράθυρα του 6ου θαλάμου του κατιλχανέ έμπαιναν η πρωινή δροσιά και το σιγανό τραγούδι της βρύσης. Μέσα κοιμούνται 35 Έλληνες και 18 Τούρκοι. Ήσαν πλαγιασμένοι ο ένας κολλητά στον άλλο. Λίγοι είχαν στρώματα και παπλώματα. Άλλοι μια βελέντζα και μια ψάθα. Και μερικοί μονάχα την κάπα τους. Απʼ την μια μεριά ήσαν οι Ρωμιοί απʼ την άλλη οι μουσουλμάνοι. Ο καφετζής του θαλάμου, ένας φτωχός Βούλγαρος χωρικός, είχε συμμαζωχτεί σε μια απόμερη γωνιά. Κοιμούνταν όλοι στο βαθύ και ληθαργικό ύπνο των ανθρώπων, που τίποτε δεν τους απασχολούσε και καμιά δουλειά δεν τους περίμενε.
Ξάφνου ένας αντάρτης έβαλε τις φωνές.
- Σηκωθήτε βρε παιδιά... Ξυπνήστε...
- Τον σταυρό σου... Απʼ το πρωί μωρέ τρελάθηκες; Διαβεντισμένε... του αποκρίθηκαν νυσταλέες βρισιές κάτω απʼ τα σκεπάσματα.
- Άι Ζωντανέψτε! Ξυπνήστε!
- Τι έπαθες μωρέ στα καλά καθούμενα;
- Δεν είμαστε καθόλου καλά καθούμενοι. Μας μαγάρισαν τον σταυρό! Τʼ ακούτε;
Παπλώματα, κουβέρτες, κάπες τινάχθηκαν δια μιας και πρόβαλαν αγριεμένες και ακτένιστες κεφαλές.
- Τι λες βρε σκυλί; Ονειρεύεσαι;
- Ελάτε να το δείτε με τα μάτια σας!
Σεβαστή Γερόντισσα, εὐλογεῖτε.
Ἔλαβα τήν ἐπιστολή σας πρό καιροῦ, καί ζητῶ νά μέ συγχωρέσετε πού καθυστέρησα νά σᾶς ἀπαντήσω, λόγῳ ἐλλείψεως χρόνου. Δυσκολεύομαι, πράγματι, νά ἀπαντῶ στά γράμματα, ἀλλά, ἐπειδή εἶδα τήν ἀνησυχία σας γιά ὅσα συμβαίνουν στίς μέρες μας καί τήν καλή σας διάθεση νά ἐνεργῆτε σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, σᾶς ἀπαντῶ.
Δέν σᾶς γνωρίζω, καί εἶναι δύσκολο νά μέ συναντήσετε, ὅπως ἐπιθυμεῖτε. Στήν ἐρώτησή σας, ἄν μπορῆτε τήν ἀπάντησή μου νά τήν κοινοποιήσετε καί σέ ἄλλους, δέν ἔχω ἀντίρρηση. Ἄλλωστε, οἱ ἀπόψεις μου γιά τόν κορωνοϊό καί τό ἐμβόλιο εἶναι γνωστές, καί αὐτά περίπου λέγω καί στούς προσκυνητές, ὅταν μέ ἐρωτοῦν.
Καθημερινῶς, «ὡς κύματα θαλάσσης κυμαινομένης» καταφθάνουν προσκυνητές στό Ἅγιον Ὄρος, καί κάποιοι μέχρι τό Κελλί μας. Ὅλοι αὐτοί, καθώς καί ὅσοι στέλνουν γράμματα, ἔχουν μία ἀγωνία καί ἕνα ἐρώτημα: «Τί θά γίνη μέ τό ὑποχρεωτικό ἐμβόλιο;». Ὅλα τά ὑπόλοιπα προβλήματα πού τούς ἔπνιγαν μέχρι τώρα τέθηκαν σέ δεύτερη μοῖρα.
Ὁ ἐξοχώτατος Πρωθυπουργός τῆς χώρας μας, στήν προσπάθειά του γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἔχει ἐπιβάλει ἕναν αὐστηρό ἔλεγχο, πού φαίνεται ὅτι ξεπερνᾶ τίς ἀντοχές τοῦ λαοῦ. Ἐπέβαλε τά πιό αὐστηρά περιοριστικά μέτρα, τά μεγαλύτερα πρόστιμα καί τούς πιό παρατεταμένους ἐγκλεισμούς ἀπό ὅλες τίς χῶρες τῆς Εὐρώπης. Ἀναρμοδίως ἐπενέβη στά τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας, κλείνοντας τούς Ναούς καί στερώντας τούς πιστούς ἀπό τήν βοήθεια τῶν ἁγιαστικῶν Μυστηρίων μέ μέτρα ἐξαιρετικά αὐστηρά καί ἄνισα γιά τούς χριστιανούς. Οἱ ἐνέργειές του ἀποκαλύπτουν τήν διάθεσή του νά ταπεινώση καί νά ἀποδυναμώση τήν Ἐκκλησία.
Μάλιστα, ἀπό τόν ὑπερβάλλοντα ζῆλο του γιά τήν ἐπιτυχῆ ἀντιμετώπιση τοῦ ἰοῦ, εἰσηγήθηκε τό πιστοποιητικό ἐμβολιασμοῦ, καί ἀνακοίνωσε προνόμια γιά τούς ἐμβολιασμένους. Αὐτό δέν θά εἶναι ἕνα ἁπλό χαρτί, μιά συνηθισμένη βεβαίωση. Ἄν παρ’ ἐλπίδα ἐφαρμοσθῆ αὐτό, τότε ὅσοι δέν θά ἐμβολιασθοῦν καί δέν θά ἔχουν αὐτό τό πιστοποιητικό, θά ἀποκλείωνται ἀπό παντοῦ. Τό Συμβούλιο τῆς Εὐρώπης (2361/2021) ἀποφάνθηκε ὅτι τό ἐμβόλιο δέν εἶναι ὑποχρεωτικό καί δέν πρέπει νά γίνεται διάκριση ἐμβολιασμένων καί μή. Ὁ Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος, ἐνεργώντας αὐταρχικά, γίνεται βασιλικώτερος τοῦ βασιλέως, διχάζει τόν Ἑλληνικό λαό καί ἐπιβάλλει μία δικτατορία χειρίστου εἶδους.
16. Αντίφωνα Α' 13.06.2021
