«Εἶχε μὲν ἡ πρώτη (σκηνὴ) δικαιώματα λατρείας…»
Καὶ κατὰ τὴν σημερινὴ Κυριακή, 31 Αὐγούστου, ἐπειδὴ γίνεται καὶ ἡ μεγάλη Θεομητορικὴ ἑορτή, τῆς τιμίας Ζώνης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀκούσαμε ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὄχι ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ Κυριακο-δρομίου, ἀλλὰ τοῦ Μηνολογίου. Τὸ ἴδιο ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τὸ ἀκοῦμε καὶ στὶς ἄλλες Θεομητορικὲς ἑορτές, δηλ. στὶς 2 Ἰουλίου γιὰ τὴν Κατάθεσι τῆς Ἐσθῆτος τῆς Θεοτόκου, στὶς 28 Ὀκτωβρίου γιὰ τὴν Ἁγία Σκέπη, καὶ στὶς 21 Νοεμβρίου γιὰ τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὡς ζηλωτὴς Ἰουδαῖος ποὺ ἦταν, μέχρι ποὺ τὸν συνάντησε ὁ Ἰησοῦς ἔξω ἀπὸ τὴν Δαμασκό, γνωρίζει πολὺ καλὰ τὸν νόμο καὶ ὅλη τὴν λατρευτικὴ τάξι τοῦ Ναοῦ, τὸ κέντρο τῆς Ἰουδαϊκῆς λατρείας. Καὶ μᾶς δίνει μερικὰ στοιχεῖα γιὰ τὰ τελούμενα στὸ ναό, δηλώνοντας ἐξ ἀρχῆς ὅτι «εἶχε ἡ πρώτη (σκηνή) δικαιώματα λατρείας». Σημειώνω ὅτι δὲν ὑπάρχει λαός, ἀπὸ τῆς ὑπάρξεως τοῦ κόσμου, ποὺ νὰ μὴ εἶχαν κάποια λατρεία πρὸς κάποιο θεῖο. Πολὺ περισσότερο εἶχαν λατρεία οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ μόνοι ποὺ λάτρευαν Θεὸ ἀληθινὸ ἐξ ἀποκα-λύψεως. Ἐξ ἀποκαλύψεως εἶχαν καὶ τὸν τρόπο καὶ τὸν χῶρο λατρείας.