«Όσοι θα παραμείνουν Χριστιανοί μέχρι τέλους θα είναι λίγοι, αλλά θα είναι πιο αποφασισμένοι και σταθεροί στην πίστη τους»

Ἀρχιμανδρίτης Sofian Boghiu

Πιστεύω ότι όσο προχωράμε προς το τέλος του κόσμου, τόσο περισσότερο ο Θεός θα παρεμβαίνει σε αυτό το κομμάτι, όπου λίγοι θα παραμείνουν μαζί Του.

Στην αρχή θα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και πολλοί νέοι που θα Τον πλησιάσουν, αλλά στο τέλος ελάχιστοι θα παραμείνουν στο πλευρό του Χριστού.

Όσοι θα παραμείνουν Χριστιανοί μέχρι τέλους θα είναι λίγοι, αλλά θα είναι πιο αποφασισμένοι και σταθεροί στην πίστη τους. Θα υπάρξουν πολλές διαφωνίες, πολλές αμφιβολίες, πολλή ανασφάλεια και απόρριψη του Θεού. Πολλοί θα τα δώσουν όλα για έναν, δηλαδή θα εγκαταλείψουν τον πλούτο τους, τα αυτοκίνητά τους για να διατηρήσουν την πίστη τους. Θα έχουν μόνο όσα χρειάζονται για να επιβιώσουν, όχι για να πεθάνουν από την πείνα. Και άλλοι θα ζήσουν ειρηνικά.

Οι χριστιανοί θα ελέγχονται, θα κατασκοπεύονται, ώστε να είναι γνωστά τα πάντα γι’ αυτούς. Θα υπάρχει πολύς εκφοβισμός και πολύς φόβος, αλλά στις τάξεις αυτών που θα ομολογήσουν Χριστό μέχρι τέλους θα υπάρχει και αισιοδοξία και πολύ κουράγιο»!

***

-Υπάρχουν άνθρωποι που όσα και να τους πεις σχετικά με το Θεό δεν τα δέχονται. Δεν δέχονται τίποτα άλλο από αυτά που γνωρίζουν. Όταν τους μιλάς για το Θεό αρχίζουν να χασμουριούνται και ετοιμάζονται να φύγουν. Εάν κάτι κακό τους συμβεί όμως τότε ίσως να λειώσει αυτή η σκληρή αδιαφορία. Για αυτό υπάρχουν στο κόσμο πόλεμοι ασθένειες και πόνος. Ο πόνος παίζει το ρόλο της φωτιάς που λειώνει και το σίδερο το κοκκινίζει και ύστερα το λυγίζει.

–Μια φωνή μέσα από τη καρδιά μου με παροτρύνει να ψάξω να βρω το Πρόσωπο του Κυρίου. Το ψάχνω και ως ταπεινός αγιογράφος, αλλά και επειδή το ζητάει η ψυχή μου ως χριστιανός μοναχός.

–Λέει στην Φιλοκαλία ότι ένας άγιος προσευχόνταν από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όταν κουραζόνταν διάβαζε την Αγία Γραφή. Ήταν σε μόνιμη επικοινωνία με το Θεό. Πως προσευχόνταν, όρθιος, γονατιστός ή με τα χέρια ψηλά δεν ξέρουμε. Κάθε άνθρωπος κάνει διαφορετικές κινήσεις. Ήταν όμως μία προσευχή, που τον υποχρέωνε να κάθεται στατικός σε μία γωνία.

Αυτό βέβαια στην σημερινή εποχή, η οποία είναι αγχωδης και οι ρυθμοί είναι γρήγοροι αυτό είναι δύσκολο να γίνει. Αλλά όσο και να βιαζόμαστε, όπου και να βρισκόμαστε, καλό είναι να λέμε το ”Κύριε Ιησού Χριστέ Υιε Θεού ελέησον με ” Ή τουλάχιστον ”Ιησού ελέησον με” , τουλαχιστον αυτές τις δύο λέξεις να λέμε σε όλη μας την ζωή! Δύο λέξεις!

Ήξερα έναν γέροντα ο οποίος γνωρίζω ότι προσευχόνταν αδιαλείπτως. Μια φορά μας μιλούσε για κάποια γεγονότα που συνέβησαν μετά την ρωσική επανάσταση. Έβαλα το χέρι μου στον ώμο του και τον ρώτησα «π. Ιωάννη, τώρα προσεύχεστε»; Η διήγησή του είχε φτάσει στο αποκορύφωμα, όμως η καρδιά του προσευχόνταν. Η προσευχή είχε κατεβεί στην καρδιά του και όταν γίνει αυτό τότε η καδιά προσεύχεται, όπως εμείς αναπνέουμε. Γι’αυτό και εμείς σήμερα μπορούμε να τραφούμε απ’ αυτήν την προσευχή.

πηγή: https://simeiakairwn.wordpress.com/