Ο θάνατος του Γιώργου Κασιμάτη αφήνει κενό στη νομική και ακαδημαϊκή κοινότητα. Επαναδημοσιεύουμε συνεντεύξεις που έδωσε.
Γιώργος Κασιμάτης: «Γιατί δεν εμβολιάστηκα»
Ο γνωστός καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο χαρακτήρισε αντισυνταγματικό το μέτρο για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού και επισημαίνει πως είναι παράνομη η αναστολή εργασίας. Επίσης εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν εμβολιάζεται κατά του κορωνοϊού και κάνει λόγο για μία παγκόσμια υγειονομική χούντα.
«Με τα μνημόνια είχαμε την οικονομική τρομοκρατία, γίναμε το πειραματόζωο της Ευρώπης και μας τρομοκράτησαν. Παραιτηθήκαμε από την οικονομική κυριαρχία. Το ίδιο είναι και τώρα. Είναι η επίθεση του φόβου, ότι πεθαίνουμε από κάποιο ιό που δεν είναι ούτε λοιμώδης, ούτε πανδημία ούτε περισσότερο θανατηφόρος από τη γρίπη» δηλώνει ξεκάθαρα ο Γιώργος Κασιμάτης.
«Παραβιάζονται όλες οι αρχές της δημοκρατίας. Δεν έχουμε σαφείς συμβάσεις με το εξωτερικό για το θέμα. Δεν έχουμε σαφή ενημέρωση για τα θύματα και τις παρενέργειες οποιουδήποτε φαρμάκου. Όταν επιβάλλεται αναγκαστικά ένα μέτρο, καμία επέμβαση στο σώμα δεν γίνεται χωρίς συναίνεση. Για να γίνει, θα πρέπει να είναι ευρύτατα διαδεδομένη λοιμώδης νόσος που θα πρέπει να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και να ξέρουμε ακριβώς την επικινδυνότητά της» προσθέτει ο καθηγητής και συμπληρώνει:
«Το θέμα του εξαναγκασμού είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας γιατί παραβιάζεται το διεθνές δίκαιο που έγινε μετά την εμπειρία με τα χιτλερικά πειράματα. Δηλαδή παρεμβάσεις στο ανθρώπινο σώμα χωρίς τη συναίνεση του ατόμου. Έχασε η ιατρική την ταυτότητά της, όπως οι νομικοί και οι οικονομολόγοι, που έπεσαν θύματα της εξουσίας».
«Όταν βρίσκουν πρόβατα, περνάει το πράγμα» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Κασιμάτης. «Θα πρέπει οι εισαγγελείς να ανακρίνουν τους πολιτικούς και τα κανάλια που δίνουν με τόση βεβαιότητα τα διάφορα στοιχεία. Η βιομηχανία του τρόμου είναι η πιο αποτελεσματική» καταλήγει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου.
Δείτε όλη τη συνέντευξη του Γιώργου Κασιμάτη στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο:
Επαναδημοσιεύουμε συνεντεύξη που έδωσε στον δημοσιογράφο Γιώργο Σαχίνη και στην εκπομπή «Αντιθέσεις».Ο Γιώργος Ι. Κασιμάτης - καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, πολυγραφότατος μελετητής και δημόσιος διανοούμενος - άφησε πίσω του ένα πλούσιο έργο που σφράγισε την ακαδημαϊκή και θεσμική ζωή της χώρας.
Την περίοδο που παρουσίασε το βιβλίο του «Το απάνθρωπο καθεστώς δανεισμού της Ελλάδας» στην εκπομπή «Αντιθέσεις» (Μάιος 2015), περιέγραψε με αιχμηρότητα τις μεθόδους χειραγώγησης και τις κοινωνικές συνέπειες που συνοδεύουν τις πολιτικές λιτότητας - στοιχεία που παραμένουν επίκαιρα. Αναρτούμε αποσπάσματα και προσκαλούμε το κοινό να ξαναδεί ή να ακούσει την πλήρη συνέντευξη στο αρχείο της ΚΡΗΤΗ TV, ως φόρο τιμής στην επιστημονική και πολιτική προσφορά του.
Στην τηλεοπτική του παρουσία ο Γ. Κασιμάτης ανέδειξε βασικά σημεία του βιβλίου του: την οργανωμένη ψυχολογική πίεση προς τον λαό, τη διαμόρφωση αισθήματος συλλογικής ενοχής, την ελεγχόμενη λειτουργία μέσων και θεσμών, και τον συστηματικό έλεγχο της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής.
Παράλληλα, τόνισε ότι υπάρχει διέξοδος· στην έξοδο του βιβλίου περιγράφει τις «στρατηγικές» και τα εργαλεία που, κατά την άποψή του, θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να απελευθερωθεί από το εξαντλητικό καθεστώς δανεισμού.
Επίσης τον Μάιο του 2025 ο Γιώργος Κασιμάτης ήταν καταπέλτης μιλώντας στο Ράδιο 9,84 και στο Γιώργο Σαχίνη αναφορικά με τις πιέσεις των δανειστών, τη νομιμότητα αυτών και τις συνθήκες διαβίωσης του ελληνικού λαού τα τελευταία χρόνια. Μιλά για υποδούλωση, εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση του πλούτου της χώρας στο όνομα του χρέους.
Επισημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει τα όπλα στα χέρια της προκειμένου να αντιδράσει προτάσσοντας την προσφυγή στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια. Εξ ου και ο φόβος της Κριστίν Λαγκάρντ που θέλει να αναχωρήσει από την Ευρώπη παρά το γεγονός ότι μπήκε στη συμφωνία για καθαρά γεωπολιτικούς λόγους. Συνεχίζοντας τόνισε ότι στην Ελλάδα για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά εφαρμόζεται παράνομα μία δανειακή σύμβαση για την οποία η χώρα μας έχει παραιτηθεί από κάθε είδους ασυλία της δημόσιας και ιδιωτικής της περιουσίας όπως και της εδαφικής της κυριαρχίας.
Συνέντευξη στο Ράδιο 9,84:
Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης απευθύνει έκκληση για την Συμφωνία των Πρεσπών η οποία θεωρεί ότι συνιστά παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος
Ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Γιώργος Κασιμάτης γνωστός για την σαφήνεια του σχετικά με τις συνταγματικές πτυχές και ενδεχόμενες επιπλοκές συμφωνιών και συμβάσεων με τις οποίες έχει δεσμευτεί η χώρα -όπως για παράδειγμα τα μνημόνια- τοποθετείται με την ίδια σαφήνεια με δήλωση έκκληση σχετικά με την διαδικασία της Συμφωνίας των Πρεσπών την οποία θεωρεί ότι συνιστά παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος που υπαγορεύεται από γεωπολιτικά συμφέροντα ξένων κρατών.
Ολόκληρη η δήλωση-έκκληση του κυρίου Κασιμάτη:
«Με την ευθύνη του Έλληνα Πολίτη και του επιστήμονα, καθώς και με βάση τις επιστημονικές μου γνώσεις για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού, διατυπώνω τις ακόλουθες θέσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών:
1. Πολιτικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, ως πράξη εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι απαράδεκτη:
α. Γιατί αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, η οποία εξυπηρετεί κυριαρχικά και γεωπολιτικά συμφέροντα μόνο ξένων κρατών, ενώ αντίστοιχα βλάπτει ουσιαστικά τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας.
β. Γιατί απειλεί και μειώνει καίρια: την ασφάλεια της εδαφικής κυριαρχίας.
γ. Γιατί αμφισβητεί σοβαρά την εθνική, την ιστορική και την πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας.
2. Νομικά (από πλευράς κύρους), η Συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη και ανυπόστατη, γιατί ουσιαστικά και διαδικαστικά παραβιάζει:
α. Το Σύνταγμα της Ελλάδας,
β. Το Σύνταγμα των Σκοπίων και
γ. Το Διεθνές Δίκαιο.
3. Η παραβίαση του Συντάγματος της Ελλάδας:
α. Είναι ουσιαστική, γιατί η κυβερνητική απόφαση παραβιάζει την αρχή προστασίας της Κυριαρχίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο χειρισμός του θέματος παραβίασε ήδη και παραβιάζει τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας.
β. Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ανυπόστατη λόγω του ότι περιέχει παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, το οποίο δεν μπορεί, σύμφωνα με το Σύνταγμα, να είναι αντικείμενο ούτε διεθνούς σύμβασης, ούτε άσκησης κυβερνητικής και νομοθετικής εξουσίας.
Το όνομα «Μακεδονία», δεν αποτελεί απλώς περιορισμόεθνικής κυριαρχίας ή ούτε μεταφορά αρμοδιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς, βάσει πάντοτε εθνικού συμφέροντος, που να αναγνωρίζεται ως τέτοιο από το Σύνταγμα, αλλά παραχώρηση στοιχείου ταυτότητας ης Ελλάδας, ως κυρίαρχου κράτους. Αυτό αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα και δεν υπόκειται σε καμιά συντεταγμένη εξουσία.
β. Είναι διαδικαστική τόσο με βάση το Σύνταγμα, όσο και με βάση το Διεθνές Δίκαιο.
4. Η παραβίαση του Συντάγματος των Σκοπίων είναι αμφίδρομη:
α. Η διαδικασία σύναψης της Συμφωνίας των Πρεσπών έγινε κατά παράβαση του Συντάγματος των Σκοπίων.
β. Η αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων δεν τήρησε τη Συμφωνία των Πρεσπών, άρα, η τελευταία είναι, σύμφωνα με το αναθεωρημένο Σύνταγμα, αντισυνταγματική, ενώ η Συμφωνία, αν και ήδη ανυπόστατη, υπόκειται σε καταγγελία για μη τήρησή της από την αντισυμβαλλόμενη Χώρα ως προς την αναθεώρηση.
5. Η παραβίαση του Διεθνούς δικαίου είναι ουσιαστική και τυπική:
α. Είναι τυπική, (είναι τυπικά άκυρη), γιατί δεν τηρήθηκαν οι κανόνες σύναψης και κύρωσης της Σύμβασης, που ορίζουν τα Συντάγματα και των δύο Χωρών.
β. Είναι ουσιαστική, γιατί ως άκυρη Σύμβαση αποτελεί παραβίαση της Κυριαρχίας της Ελλάδας και της συνταγματικής τάξης και των δύο μερών.
Β. Με βάση τις παραπάνω θέσεις μου, απευθύνομαι προς στους πολιτικούς αντιπροσώπους του Ελληνικού Λαού, που έδωσαν τον όρκο πίστης στην πατρίδα και στη Δημοκρατία και τήρησης του Συντάγματος και κάνω με πλήρη συνείδηση την ακόλουθη έκκληση και δήλωση:
1. Να μην παραβιάσουν τον όρκο τους απέναντι στον Ελληνικό Λαό, ψηφίζοντας υπέρ της αντισυνταγματικής αυτής Συμφωνίας, η οποία παραβιάζει και απειλεί ζωτικά συμφέροντα κυριαρχίας της Ελλάδας.
2. Εάν, παρ’ ελπίδα, υπάρξει πλειοψηφία αντιπροσώπων του Λαού, που θα υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τον όρκο τους, η εν λόγω Συμφωνία δεν θα έχει καμιά απολύτως ισχύ και δε δημιουργεί καμιά υποχρέωση για την Ελλάδα. Την επόμενη ο Ελληνικό Λαός θα έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να συνεχίσει τον Αγώνα.
19 Ιανουαρίου 2019
Γιώργος Κασιμάτης
Ομ. Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών»
Η ομιλία του Γιώργου Κασιμάτη στο Συλλαλητήριο της Αθήνας για το Μακεδονικό
Γ. Κασιμάτης: Στόχος η διάλυση της κρατικής οντότητας της Κύπρου
Γίνεται τελευταία πολύς λόγος για το αν θα πρέπει να πωλείται ή να αξιοποιείται με άλλους τρόπους (μίσθωση ή παραχώρηση χρήσης για εκμετάλλευση κ.ά) η περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου.
Η συζήτηση αυτή είναι, δυστυχώς, χωρίς αντικείμενο, γιατί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας είναι δεσμευμένα και ελέγχονται από τους Δανειστές μας, τις χώρες της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ.
Η τεκμηρίωση αυτής της πραγματικότητας έχει ως έξης:
Σύμφωνα με τις πολύπλοκες δικολαβικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 4 § 2 της από 8.5.2010 «Σύμβασης
Δανειακής Διευκόλυνσης» μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης, ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του Ελληνικού Δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου και όσο αυτό υπάρχει.
Η αποδέσμευση της δημόσιας περιουσίας δε είναι ούτε θα είναι ορατή, όσο δε θα είναι ορατή η αποδέσμευση της χώρας μας από το δάνειο.
Από το πραγματικό νόημα των διατάξεων του άρθρου 4 § 2 της Σύμβασης προκύπτει ότι: (α) η Ελλάδα δεσμεύεται με ολόκληρη την κινητή και ακίνητη περιουσία της απέναντι στους Δανειστές της Σύμβασης, (β) δεν μπορεί να διασφαλίσει κανέναν άλλο δανειστή με ενέχυρο, υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση, ώστε να αποκτήσει εκείνος προτεραιότητα απέναντι σ' αυτούς, και (γ) όποια άλλη αξιοποίηση ή εκποίηση επιτρέπεται με βάση τις ειδικές διατάξεις του άρθρου 4 της Σύμβασης, θα είναι εις όφελος των Δανειστών.
Το περιεχόμενο της δέσμευσης της εθνικής περιουσίας δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό. Αυτό καθορίζεται -ουσιαστικά επιβάλλεται από τους Δανειστές- με το «Μνημόνιο Συνεννόησης» της 3.5.2010, που αποτελεί διεθνή σύμβαση με βάσει της «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», και με τα μέχρι σήμερα και τα μελλοντικά «επικαιροποιημένα Μνημόνια», που αποτελούν επίσης διεθνή σύμβαση, με βάση το Προοίμιο του «Μνημονίου Συνεννόησης» που τα προβλέπει. Με βάση αυτή την πρόβλεψη, οι Δανειστές έχουν το δικαίωμα να προσαρμόζουν συνεχώς στα δικά τους συμφέροντα τα μέσα και τους τρόπους επιβολής της βασικής Σύμβασης Δανειοδότησης, χωρίς να ξέρει η Ελλάδα και ο Ελληνικός Λαός, ποιό περιεχόμενο θα αποκτήσουν οι δεσμεύσεις τους στο μέλλον.
Οι διατάξεις αυτές του άρθρου 4 έχουν ως συνέπεια ότι : (α) κάθε αξιοποίηση περιουσιακών στοιχείων (ακινήτων, ακτών, υπόγειων και υποθαλάσσιων πηγών εθνικού πλούτου, αρχαιολογικών χώρων κ.λπ.), μετοχών, ομολόγων και άλλων αξιογράφων και δικαιωμάτων θα γίνεται εις όφελος του δανείου και, επομένως, μόνο με συγκατάθεση της Τρόικα, (β) Η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμιά αξιοποίηση οποιουδήποτε περιουσιακού στοιχείου υπέρ της ανάπτυξης ή υπέρ του ελληνικού λαού, παρά μόνο εις όφελος των Δανειστών, (γ) η Ελληνική Κυβέρνηση δεν μπορεί, χωρίς τη συναίνεση των Δανειστών της να συνάψει οποιαδήποτε οικονομικού αντικειμένου σύμβαση με τρίτη χώρα ή οργανισμό χωρίς την έγκριση των Δανειστών της Σύμβαση και (δ) ποια θα είναι η μορφή αξιοποίησης: πώληση, μακροχρόνια παραχώρηση εκμετάλλευσης, μίσθωση, πώληση μετοχών ή ομολόγων του δημοσίου ή εταιρείας αξιοποίησης περιουσίας του Δημοσίου κλ.π., θα εξαρτάται από την τυπική ή άτυπη συναίνεση των Δανειστών. Και αν ακόμη θεωρηθεί η Ελλάδα ελεύθερη μα ορίσει τον τρόπο ή τη μορφή (με πώληση, μίσθωση, παραχώρηση κ.λπ.) αξιοποίησης της περιουσίας της, το προϊόν της αξιοποίησης αποτελεί θα αποτελεί δεσμευμένη περιουσία. ΄Όλα αυτά σημαίνει ότι η εξωτερική οικονομική πολιτική της χώρας είναι απολύτως δεσμευμένη.
Εάν οι παραπάνω δανειακές δεσμεύσεις της Ελλάδας συνδυασθούν με την παραίτηση «άνευ όρων και αμετακλήτως» από κάθε ένσταση εθνικής κυριαρχίας και από κάθε άλλη ένσταση, που επίσης περιέχει ως όρο η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» (άρθρο 14 § 5, 15 § 1 α με Παράρτ. 4 με υπόδειγμα Γνωμοδότησης ΝΣΚ της Σύμβασης), βλέπει κάνεις ότι το σύνολο της οικονομικής υπόστασης της Ελλάδας είναι δεσμευμένο στους σκοπούς του δανείου. Με άλλες λέξεις, η Ελλάδα, σε περίπτωση επιβολής μέτρου κατά της χώρας μας από τους Δανειστές, δεν μπορεί να επικαλεστεί ούτε την ασφάλειά της με βάση τα κυριαρχικά της δικαιώματα, ούτε τις συνταγματικές και διεθνείς εγγυήσεις της ιστορικής και πολιτισμικής της κληρονομιάς, ούτε τις εγγυήσεις του φυσικού περιβάλλοντος, ούτε καν την αξία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου σε σχέση με τη διαβίωση του λαού της.
Ο παραπάνω συνδυασμός της δέσμευσης της εθνικής περιουσίας με τη δέσμευση της εθνικής κυριαρχίας και κάθε άλλου δικαιώματος (άρθρου 4 με άρθρο 15 § 1 α της Σύμβασης) σημαίνει όχι μόνο πλήρη οικονομική δέσμευση από τους Δανειστές, αλλά και τα εξής: (α) Η κυριαρχία, το ιστορικό και φυσικό περιβάλλον και κάθε άλλο δικαίωμα της Ελλάδας υπόκεινται στους Δανειστές εις όφελος του δανείου (β) Οι Δανειστές ή ο δικαιούχος τους (γιατί μπορούν να μεταβιβάσουν τα δικαιώματα τους σε τρίτο βάσει του άρθρου 2 § 3 της Σύμβασης) μπορεί να ασκήσει οικονομική και πολιτική βία στην Ελλάδα τόσο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής της (κηδεμόνευση της εξωτερικής πολιτικής), όσο και ως προς την επίλυση των εθνικών θεμάτων της χώρας.
Η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο Συνεννόησης» και τα «Επικαιροποιημένα Μνημόνια», ως διεθνείς συμβάσεις με τις οποίες δεσμεύεται η Ελλάδα και ατομικώς οι Έλληνες, έπρεπε να είχαν επικυρωθεί και κυρωθεί, με βάση τα άρθρα του 36 § 2 και 28 § 2 του Συντάγματος με τα τρία πέμπτα των μελών της Βουλής. Έτσι, έχομε παραβίαση του πολιτεύματος και σφετερισμό της λαϊκής κυριαρχίας, με βάση τα άρθρα 1 και 120 του Συντάγματος. Το άρθρο 1 § 3 ορίζει: «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα». Στην προκείμενη περίπτωση, η εξουσία που ασκείται με βάση τις δανειοδοτικές συμβάσεις, ούτε από το Λαό πηγάζει, αφού δεν επικυρώθηκαν από την Λαϊκή Αντιπροσωπία, ούτε υπέρ του λαού και του Έθνους λειτουργεί, αφού εξυπηρετεί το συμφέρον των Δανειστών και δεσμεύει την εθνική κυριαρχία, ούτε ασκείται όπως ορίζει το Σύνταγμα, αφού παραβιάστηκαν για την εφαρμογή της οι διαδικασίες που προβλέπει το Σύνταγμα. Η εξουσία εφαρμογής των όρων του Δανείου είναι έκτος Συντάγματος και έκτος ευρωπαϊκής νομιμότητας. Είναι de facto'' εξουσία.
Με την ολοκληρωτική δέσμευση των δικαιωμάτων εθνικής κυριαρχίας, του ιστορικού και φυσικού περιβάλλοντος, της εθνικής περιουσίας και της πλήρους χειραγώγησης της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής από τους Δανειστές, η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά κάτω από την πλήρη κηδεμονία των Δανειστών της. Η κατάσταση αυτή είναι χειρότερη από την παλαιά μορφή κηδεμόνευσης λαού που λεγόταν προτεκτοράτο, γιατί οι Δανειστές δεν παρέχουν καμιά προστασία και ασφάλεια.
Οι Συμβάσεις Δανεισμού είναι νομικά ανυπόστατες, γιατί παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος, καθώς και της ευρωπαϊκής και διεθνούς νομιμότητας. Ποια κυβέρνηση θα βρεθεί να ζητήσει την απάλειψη των αθέμιτων όρων και την αποκατάσταση της νομιμότητας; ή ποια κυβέρνηση θα αρνηθεί την εκτέλεσή τους, προβάλλοντας το ανυπόστατό τους λόγω παραβίασης θεμελιωδών άρχων που τις καθιστούν ανυπόστατες;
Γιώργος Κασιμάτης
23.02.2011
πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου