Από τον κ.Δημήτριο Ρίζο *
Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἡ ἕκτη, κατὰ τὴν ὁποία συμπίπτει νὰ γίνεται καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ προφήτου Ἠλιού. Ἐπειδὴ εἶναι μεγάλος προφήτης, δὲν ἀκούγεται ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ Κυριακοδρομίου, ἀλλά, χάριν τοῦ ἁγίου, ἐπιλέγεται αὐτὸ ἀπὸ τὴν σειρὰ τοῦ Μηνολογίου, ὅπου γίνεται εἰδικὴ ἀναφορά στὸν προφήτη μας. Σημειώνω ἀκόμα ὅτι τὸ ἴδιο ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ ἑπτὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Εὐχελαίου. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ σὲ ὅλη τὴν περικοπὴ, ἀλλὰ μόνον στὸ προτιθέμενο χωρίο.
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος τονίζει τὴν δύναμι τῆς προσευχῆς, ὅταν αὐτὴ γίνεται ἀπὸ δίκαιο ἄνθρωπο. Ἡ προσευχὴ εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο ὁ θνητὸς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνῆ μὲ τὸν ἅγιο Θεό μας. Εἶναι ὅπλο στὰ χέρια μας γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, νὰ εὐχαριστοῦμε τὸν ἅγιο Θεό, νὰ τὸν παρακαλᾶμε καὶ νὰ ζητᾶμε τὴν παρέμβασί του γιὰ τὴν λύσι τῶν προβλημάτων μας.
Καὶ ἐμεῖς στηριζόμαστε στοὺς δικαίους, τοὺς πνευματικοὺς πατέρες, καὶ τοὺς ζητᾶμε νὰ προσευχηθοῦν γιὰ μᾶς. Αὐτὸ εἶναι τὸ σωστὸ καὶ ἔτσι πρέπει νὰ κάνουμε. Βάζομε μεσῖτες τοὺς πνευματικοὺς πατέρες καὶ αὐτοὶ προσεύχονται. Βάζομε μεσῖτες καὶ τοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, καὶ αὐτοὶ μεσιτεύουν πρὸς τὸν Θεό. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι προσευχόμαστε. Γιὰ νὰ ἔχη ὅμως θετικὸ ἀποτέλεσμα ἡ προσευχή μας, πρέπει ἐμεῖς νὰ ζοῦμε μὲ μετάνοια, μὲ καθαρὴ καρδιά, μὲ ἄδολη διάθεσι, μὲ σταθερὴ ἀπόφασι νὰ ζοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε νὰ μὴν ξαναπέσουμε στὰ ἴδια ἁμαρτήματα, μὲ ὁδηγὸ τὴν ταπεινοφροσύνη. Τότε «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη».
Ὅσο ὅμως παραμένουμε ἀμετανόητοι καὶ μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό, καὶ τὸν προσβάλλουμε μὲ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή μας, τότε, γράφει ὁ ἅγιος Νικόδημος· «Ἐὰν παρακαλῇ τὸν Θεὸ ὁ ἴδιος ὁ δίκαιος Νῶε ὁ εὐαρεστήσας Θεῷ, καὶ ὁ προσφήτης Δανιήλ, καὶ ὁ θεομαρτύρητος Ἰώβ, δέν θέλουν εἰσακουσθοῦν».
Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος γιὰ νὰ στηρίξη αὐτὴν τὴν ἀλήθεια ἀνατρέχει στὴν Παλαιὰ Διαθήκη καὶ συναντάει τὸν προφήτη Ἠλιού. Πρόσωπο θαυμαστό, τὸ ὁποῖο σήμερα τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ γιὰ τὴν χάρι του εἴμαστε στοὺς ναούς.
Ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν προφήτη μας, γιὰ νὰ ξυπνήση τὶς συνειδήσεις τοῦ λαοῦ ποὺ ξέχασε τὸν ἀληθινὸ Θεό καὶ ἄρχισε νὰ λατρεύη τὸν ψεύτικο Βαάλ. Οἱ ἄνθρωποι ἀπομακρύνθηκαν τόσο ποὺ ζοῦσαν μέσα στὴν ἁμαρτία τῆς αἰσχύνης. Στὴν Ἁγία Γραφὴ ἀναφέρεται ὁ θεὸς τῆς αἰσχύνης ἄλλοτε ὡς ὁ Βαὰλ καὶ ἄλλοτε ὡς ἡ Βαάλ. Νὰ ποιὰ εἶναι ἡ αἰσχύνη καὶ ἡ πιὸ μεγάλη ἁμαρτία· εἶναι ἡ σύγχυσις τῶν φύλων.
Θὰ καταλάβη ὁ λαός, αὐτὸς ὁ ἐκλεκτὸς τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἀποστάτησε καὶ βρέθηκε μακρυὰ ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ ζῶντος Θεοῦ, μὲ τὴν τιμωρία, ποὺ θὰ προαναγγείλη ὁ ἀπεσταλμένος ἀπὸ τὸν Θεό προφήτης. Καὶ θὰ εἶναι σκληρή.
Ὁ προφήτης εἶναι ἄνθρωπος σὰν ὅλους ἐμᾶς, ἀλλά «προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ»· Τὶς συνέπειες τῆς σκληρῆς τιμωρίας τὶς γνωρίζομε, καὶ ἴσως νὰ θεωροῦμε ἄδικο τὸν Θεό καὶ σκληρό, ὅμως γιὰ μία τόσο βδελυρὴ καὶ ἀκατανόμαστη ἁμαρτία, τέτοια ἀξίζει τιμωρία.
Ἀδελφοί μου, θὰ ἦταν πράγματι ἄδικος καὶ σκληρὸς, ἂν τιμωροῦσε χωρὶς λόγο, καὶ ἂν δὲ εἶχε ἠ τιμωρία παιδαγωγικὸ χαρακτῆρα. Ἡ τιμωρία εἶχε ἀφυπνηστικὸ χαρακτῆρα, ταρακουνήθηκαν οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων, ἀντιλήφθηκαν τὸ λάθος τους καὶ μετανόησαν. Ἡ ξηρασία, καὶ κυρίως ἡ θυσία κατὰ τὴν ὁποία ὁ προφήτης Ἠλίας κατέβασε τὴν φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἔφερε σὲ συναίσθησι τὸν λαό, ποὺ προσκύνησε ξανὰ τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἡ προσευχὴ τοῦ προφήτου ἄνοιξε πάλι τοὺς οὐρανοὺς καί «πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς». Ἡ προσευχὴ τοῦ προφήτου ποὺ ἄνοιξε ξανὰ τοὺς οὐρανούς, δικαιώνει τὸν ἀποστολικὸ λόγο· «πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη».
Ἀλήθεια, πόσο ἐπίκαιρα εἶναι καὶ σήμερα τὰ ὅσα ἔγιναν ἀπὸ τὸν προφήτη Ἠλία; Πόση εἶναι καὶ σήμερα ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ; Ποῦ μποροῦμε νὰ συναντήσουμε ἀνθρώπους μὲ φόβο Θεοῦ, ποὺ νὰ ἐφαρμόζουν τὸ θέλημά του; Πόσο διαφέρουν οἱ σημερινὲς κοινωνίες ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἰεζαβελ εἶχε καθιερώσει τὴν λατρεία τῆς αἰσχύνης; Σὲ ποιὰ χώρα δὲν κυματίζει παρελαύνουσα ἡ πολύχρωμη σημαία τῆς ντροπῆς; Καὶ πόσο διαφέρουν τὰ φυσικὰ φαινόμενα τῆς τότε ἀνομβρίας μὲ τὴν σημερινὴ κατάστασι παγκοσμίως, ὅταν καίγεται καὶ ξηραίνεται ὅλη ἡ ὑδρόγειος καὶ οἱ ἐπιστήμονες βλέπουν νὰ χειροτερεύη ἡ κατάστασις ὡς μὴ ἀναστρέψιμη; Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ κατάντια τῆς ἀπο-στασίας. Καὶ τὸ χειρότερο δὲν βλέπω οὔτε ἀκούω τὸν προφήτη Ἠλία νὰ καλῆ τὴν ἀνθρωπότητα σὲ μετάνοια, σὲ ἐπιστροφὴ στὸν ἀληθινὸ Θεό, τὸν μόνο κύριο καὶ δυνάστη καὶ δημιουργό, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀλλάξη τὴν ροὴ τῶν πραγμάτων.
Χρειαζόμαστε τοὺς δικαίους ποὺ θὰ μεσιτεύσουν στὸν Κύριο, γιὰ νὰ μᾶς λυπηθῆ. Ὁ Κύριος περιμένει τὴν μετάνοιά μας, ὡς πρόσωπα καὶ ὡς κοινωνία. Ἐπιστροφὴ στὸν άληθινό Θεό. Ἀποστροφὴ στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀπιστία. Ὅσο ἔχομε καιρό, «πρίν κλεισθῆ ἡ θύρα» νὰ κάνουμε τὸ σωστό. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς προειδοποιεῖ γιὰ τοὺς κινδύνους τῆς ἀποστασίας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸν τρόπο καὶ τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας, τόσο ἀπὸ κινδύνους φυσικῶν «ἀφύσικων» φαινομένων, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν ὄλεθρο τῆς θανάσιμης ἁμαρτίας. Ἀμήν.
*Δρ θεολογίας-φιλόλογος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου