ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 16,19-31] Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 16,19-31]

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16,19].

Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως; Αλλά βέβαια», θα συνέχιζε τον συλλογισμό του, «επειδή αναφέρει τον Λάζαρο, πραγματικά έγινε και πραγματοποιήθηκε. Και γιατί δεν είπε ‘’κάποιος φτωχός άνθρωπος’’, αλλά είπε ‘’Λάζαρος’’; Μήπως για να δείξει με την ονομασία ότι αυτά έγιναν πραγματικά και αληθινά και δεν είναι παραβολή;».

Κυριακή Ε΄ Λουκά – Ερμηνεία της Αποστολικής περικοπής από τον Ιερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ[:Β΄Κορ.11,31-33 και 12,1-9]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ οἶδεν, ὁ ὢν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ὅτι οὐ ψεύδομαι. ἐν Δαμασκῷ ὁ ἐθνάρχης Ἀρέτα τοῦ βασιλέως ἐφρούρει τὴν Δαμασκηνῶν πόλιν πιάσαι με θέλων, καὶ διὰ θυρίδος ἐν σαργάνῃ ἐχαλάσθην διὰ τοῦ τείχους καὶ ἐξέφυγον τὰς χεῖρας αὐτοῦ (: Θα σας πω πράγματα που ίσως σας φανούν απίστευτα. Αλλά ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ευλογημένος στους αιώνες, γνωρίζει ότι δεν λέω ψέματα. Στη Δαμασκό ο διοικητής που είχε διορισθεί από τον βασιλιά Αρέτα, φρουρούσε την πόλη των Δαμασκηνών, επειδή ήθελε να με συλλάβει. Κι από κάποιο παράθυρο με κατέβασαν κάτω μέσα σε δικτυωτό καλάθι, μέσα από κάποιο άνοιγμα του τείχους της πόλεως, και ξέφυγα από τα χέρια του)»[Β΄Κορ. 11,31-33].

Ο μητροπολίτης που ταπείνωσε τον Γερμανό Πρόεδρο Σταϊνμάιερ

Από τον Βασίλη Γαλούπη

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου σιώπησε μπροστά στον κυνισμό του Σταϊνμάιερ, όταν ο Γερμανός πρόεδρος απεφάνθη, με θράσος… δικαστή, πως δεν πρόκειται να γίνει η επιστροφή των κλεμμένων από το κράτος που εκπροσωπεί. Στο ίδιο μήκος κύματος η ελληνική κυβέρνηση, διά των Σκέρτσων της, προσπαθεί τόσα χρόνια να μας πείσει ότι οι γερμανικές θηριωδίες στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι πια πολύ πίσω μας χρονικά και «πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά».

Χρειάστηκε ένας Χανιώτης ιερωμένος για να υπερασπιστεί τους επιζώντες, τους συγγενείς τους και την τιμή της χώρας, κάτι που δεν έκανε ακόμα μία φορά η φοβική πολιτική ηγεσία του τόπου. Ο μητροπολίτης Κισσάμου και Σελίνου στάθηκε αγέρωχος απέναντι ακριβώς από τον Γερμανό πρόεδρο. Τον κοιτούσε ευθεία στα μάτια, όσο ο Σταϊνμάιερ αναψοκοκκίνιζε χαμηλώνοντας το βλέμμα από την ντροπή για τα εγκλήματα των ομοεθνών του.

Άθλιοι! – «Ρητορική μίσους» ο Ιερός Χρυσόστομος! – Για θυμίστε μας κ.Πιερρακάκη σε ποιο Ευαγγέλιο ορκιστήκατε;

Ο υπουργός Παιδείας είχε την υπέρμετρη αυθάδεια να ποινικοποιήσει τον Ιερό Χρυσόστομο - Και μαζί να ακυρώσει όλη τη διδασκαλία της Εκκλησίας

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Πριν μερικό καιρό γράφαμε χωρίς καμία υπερβολή ότι η «θρησκεία» του ΛΟΑΤΚΙσμου ήρθε για να εξορίσει τον χριστιανισμό και να γίνει επίσημο δόγμα του κράτους. Και σήμερα ήρθαν οι φασιστικές πρακτικές του Κυριάκου Πιερρακάκη για να μας επιβεβαιώσουν και επίσημα πλέον, ότι η Ορθοδοξία βρίσκεται υπό κρατικό διωγμό για πρώτη φορά στη Συνταγματική ιστορία της Ελλάδας.

Όσιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός περί εσχάτων και Αντιχρίστου

«Στους εσχάτους καιρούς οι οπαδοί του Αντιχρίστου θα πηγαίνουν στην εκκλησία, θα βαπτίζονται, θα κηρύττουν για τις ευαγγελικές εντολές. Όμως μην τους πιστεύετε.»

Δίδασκε ο Γέροντας: στους εσχάτους καιρούς τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλωσύνη. Η καλωσύνη ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, η ταπείνωση οδηγεί μέσα σ’ αυτόν, αλλά η αγάπη εμφανίζει τον Θεό.

Όλους, όσοι πήγαιναν σ’ αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: να κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλωσύνη σας. Η γή κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί… μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα-δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλον.

Στους εσχάτους χρόνους να μην κοιτάτε τον ουρανό. Μπορεί να πλανηθείτε από τα ψευδοσημεία που θα παρουσιάζονται εκεί. Θα εξαπατηθείτε και θα απολεσθείτε…

Ετοιμάσου για πειρασμό!

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος

Όταν θελήσεις να κάνεις αρχή καλού έργου, πρώτα να ετοιμάσεις τον εαυτό σου για την αντιμετώπιση των πειρασμών, που πρόκειται να έρθουν εναντίον σου.

Γιατί ο εχθρός, όταν δει κάποιον ν’ αρχίζει με θερμή πίστη μια θεάρεστη ζωή, συνηθίζει να του επιτίθεται με διάφορους και φοβερούς πειρασμούς, ώστε να δειλιάσει απ’ αυτούς ο άνθρωπος και να εγκαταλείψει την καλή του πρόθεση.

Και παραχωρεί ο Θεός να πέσεις σε πειρασμό για να χτυπήσεις επίμονα τη θύρα (του ελέους) Του και για να ριζώσει μέσα στο νου σου, από το φόβο των θλίψεων, η μνήμη Εκείνου, και για να Τον πλησιάσεις με τις προσευχές, ώστε ν’ αγιασθεί έτσι η καρδιά σου από την ακατάπαυστη ενθύμησή Του.

Βία ανηλίκων (συνέχεια)

 Γράφει ο κ.Δημήτριος Ρίζος *

(περιοδικό "Μεγαλομάρτυρες", εκδ. Νοεμβρίου 2024)

Ὁ  λογοκρατούμενος  ἄνθρωπος  περιθωριοποίησε  τὴν  θρησκεία,  καὶ βλέπομε ποῦ ὁδηγήθηκε  ἡ κοινωνία μας. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μιλήση γιὰ ἠθική, γιὰ ὅρια στὰ δικαιώματα, γιὰ σεβασμό, τουλάχιστο πρὸς τοὺς γονεῖς!

 Κάνομε λόγο γιὰ τὴν βία τῶν ἀνηλίκων. Ἀλήθεια τὰ παιδιὰ ἐμφανίζονται ἔτσι  τυχαῖα  στὸν  κόσμο  μας;  Ἀσφαλῶς  ὄχι.  Γεννιοῦνται  μέσα  στὴν οἰκογένεια, τὸ μόνο φυσικὸ περιβάλλον γιὰ τὴν ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν. Στὰ ἄλογα  ζῶα  βλέπομε  τὸ  θαυμαστὸ  γεγονός·  Νὰ  βρίσκεται  τὸ  κοπάδι  σὲ ἀναζήτησι τροφῆς καὶ στὴν πορεία καθ’ὁδόν, γίνεται τοκετός. Τὸ μοσχαράκι χωρὶς καμμία βοήθεια  σηκώνεται ἀμέσως στὰ  πόδια  του  καὶ  ἀκολουθεῖ τὸ κοπάδι. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνη. Ὄχι μόνον δὲν μπορεῖ νὰ σταθῆ  στὰ  πόδια  του,  ἀλλὰ  χωρὶς  μητρικὴ  φροντίδα  στὸ  οἰκογενειακὸ περιβάλλον, δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ φάη, οὔτε νὰ καλύψη τὴν γύμνια του, οὔτε νὰ περπατήση. Χωρὶς φροντίδα, χωρὶς οἰκογένεια, ἁπλῶς δὲν ἐπιβιώνει. 

Το άγχος, τρέφεται από τις σκέψεις σου... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Όσο περισσότερο θα το ταΐζεις με αυτές, τόσο αυτό θα μεγαλώνει. Τόσο θα φουντώνει.

Όσο θα αδιαφορείς και δε θα πιάνεις κουβέντα με τους λογισμούς, τόσο θα ηρεμούν τα μέσα σου.

Για αυτό και θα παρατηρήσεις, ότι εκείνοι που αγχώνονται περισσότερο, είναι εκείνοι που σκέφτονται και πιο πολύ. Εκείνοι που νοιάζονται περισσότερο. Εκείνοι που τρέχουνε για όλους και για όλα…

Άνθρωπος που κοιτά τη πάρτη του, άνθρωπος που αρνείται να βάλει το μυαλό του σε διαδικασία να δουλέψει, σπάνια θα τον δεις να πολεμά με το άγχος του. Μπορεί να πολεμάει με χίλια άλλα δυο, αλλά άγχος, δε θα τον δεις εύκολα να έχει…

Και όχι.

Η λύση δεν είναι να γίνεις αναίσθητος.

Δεν είναι η λύση να γίνεις άνθρωπος που δεν νοιάζεται. Άνθρωπος που δεν πονά τους άλλους…

Η λύση είναι να προσέχεις τις σκέψεις που βάζεις μέσα στο μυαλό σου. Όπως στο σπίτι σου δεν βάζεις μέσα τον οποιονδήποτε, έτσι και στο νου σου, πρέπει να προσέχεις κάθε φορά ποια σκέψη βάζεις…

Το άγχος, τρέφεται από τις σκέψεις σου.

Όσο περισσότερο θα το ταΐζεις με αυτές, τόσο αυτό θα μεγαλώνει. Τόσο θα φουντώνει.

Μάθε να το διαχειρίζεσαι…

Ξεκίνα, από το να μην πιάνεις κουβέντα με την κάθε μια άχρηστη σκέψη μέσα στο μυαλό σου.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Καθηγητής Γυμνασίου διώκεται σαν “ομοφοβικός” – Το υπουργείο σε ρόλο κακιάς μητριάς

Το υπουργείο Παιδείας (;) της Ελλάδος παραπαίει, έχοντας ως πρώτιστο μέλημά του την κατατρομοκράτηση των εκπαιδευτικών και την προώθηση της woke ατζέντας.

Κρίσιμα ερωτήματα προς τον Υπουργό:

• Εφόσον οι Τρεις Ιεράρχες (ο Χρυσόστομος ιδίως έγραψε την Θ. Λειτουργία) είναι προστάτες της Ελληνικής Παιδείας πώς γίνεται να λογοκρίνονται τα λόγια τους;
• Πόσο συνταγματικά κατοχυρωμένο είναι να αποκλείεται η άποψη της Ορθόδοξης Εκκλησίας για το εν λόγω θέμα; Υφίστανται τέτοιες εξοντωτικές ποινές στους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν την μουσουλμανική θρησκεία στα μειονοτικά Σχολεία της Θράκης;
• Τι συνέπειες υπέστη η εκπαιδευτικός που προέβαλε τα «Αγόρια στο ντουζ»; Ή όσοι διέθεσαν Σχολική Μονάδα για αφήγηση παραμυθιών από drag queen?
• Δόθηκε η δυνατότητα στον εκπαιδευτικό να απολογηθεί και να δώσει εξηγήσεις; Ή ακολουθήθηκε η διαδικασία fast track για δολοφονία χαρακτήρων και άσκηση ψυχολογικής βίας στην εκπαιδευτική κοινότητα;

«Θέλει τόλμη να αλλάξεις, να μετανοήσεις ειλικρινά και πλέον να ζεις για τον Χριστό και όχι για κάτι που θα σου δώσει ο Χριστός»

Η καρδιά του ανθρώπου που γνώρισε τον Χριστό πλαταίνει δεν στενεύει. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι αυτός που μένει στους τύπους, στα εξωτερικά σχήματα, αλλά είναι αυτός που προταιρετότητά του είναι ο άλλος.

Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι ο χριστιανός της Κυριακής που έρχεται στον ναό απλά ως επιβεβαίωση ότι ανήκει κάπου. Λες και η Εκκλησία είναι ένας σύλλογος ή μία ομάδα, μία κάστα εκλεκτών. Και το λέγω αυτό διότι πολλοί χριστιανοί δεν έχουν αγάπη και θυσιαστικό φρόνημα, γιατί γι’αυτούς χριστιανισμός δεν είναι Χριστός αλλά ηθική, είναι μία Κυριακάτικη μάζωξη σε ένα κτίριο που το λέμε ναό και τίποτα παραπάνω. Η Θεία Κοινωνία είναι κάτι που το δίνουμε στα παιδάκια μας ή και σε κάποιους ενήλικες έτσι για το καλό. Δεν είναι Σώμα και Αίμα Χριστού.

Ενώ Εκκλησία είναι ενότητα προσώπων και όχι απλά κάποιοι κανόνες ηθικής τελείωσις…

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (Βίος-Θαύματα) – (†) 1 Νοεμβρίου

Η μνήμη τους εορτάζεται την 1η Νοεμβρίου.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀσία. Οἱ γονεῖς τους ἦταν ἄριστο πρότυπο χριστιανῶν συζύγων. Ὅταν ἡ μητέρα τους Θεοδότη ἔμεινε χήρα, ἀφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στὴν χριστιανικὴ ἀνατροφὴ τῶν δύο παιδιῶν της, Κοσμᾶ καὶ Δαμιανοῦ.

Τοὺς δύο ἀδελφοὺς διέκρινε μεγάλη εὐφυΐα καὶ ἐπιμέλεια, γι’ αὐτὸ καὶ σπούδασαν πολλὲς ἐπιστῆμες. Ἰδιαίτερα ὅμως, ἐπιδόθηκαν στὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη, τὴν ὁποία ἐξασκοῦσαν σὰν διακονία φιλανθρωπίας πρὸς τὸν πλησίον. Θεράπευαν τὶς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν, χωρὶς νὰ παίρνουν χρήματα, γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκαν Ἀνάργυροι.

Ο όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία ο θαυματουργός

Ένας από τους πλέον συμπαθείς και δημοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο όσιος Δαυίδ ο εν Ευβοία. Μάλιστα έχοντας τη φήμη του θαυματουργού, χιλιάδες πιστοί τον ευλαβούνται και τον επικαλούνται και εκείνος συχνά ανταποκρίνεται, φανερώνοντας τη δύναμη του Θεού, ο οποίος χαριτώνει όσους θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με το δικό Του θέλημα.

Γεννήθηκε γύρω στα 1490, στη Γαρδενίτσα Φθιώτιδος, απέναντι από την Εύβοια. Ήταν γιός ενάρετου και ευλαβούς ιερέα, ο οποίος φρόντισε να γεμίσει την ψυχή του παιδιού του με βαθιά πίστη στο Θεό και ευλάβεια. Νήπιο ακόμη τον βοηθούσε στις ιερές ακολουθίες, ώστε ο ναός είχε γίνει το δεύτερο σπίτι του. Ο Θεός τον αξίωσε, όντας τριών ετών, να βιώσει μια εξαιρετική πνευματική εμπειρία, η οποία σφράγισε την κατοπινή του ζωή. Μια νύχτα του φανερώθηκε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και τον οδήγησε σε παρακείμενο ναό, αφιερωμένο στο όνομά του. Έμεινε εκεί όρθιος και ξυπόλυτος για έξι ολόκληρες ημέρες μπροστά στην εικόνα του αγίου, βυθισμένος σε ώριμες για την ηλικία του θεωρήσεις και προβληματισμούς. Έμαθε να αγαπά την προσευχή και την ησυχία. Γι’ αυτό και όταν έφτασε στην εφηβεία, ζήτησε την άδεια από τους γονείς του, αναχώρησε, αναζητώντας πνευματικό πατέρα και πνευματικές εμπειρίες. Πληροφορήθηκε ότι κάποιος ονομαστός ιερομόναχος, ονόματι Ακάκιος, άνθρωπος αρετής και σοφίας, είχε τη φήμη του ώριμου πνευματικού καθοδηγητή. Πήγε λοιπόν κοντά του και ζήτησε να γίνει υποτακτικός του.

π. Γεώργιος Σχοινάς: «Η Ανδρεία των Αγίων και των Ηρώων»

 

πηγή: https://enromiosini.gr/

Ο Άγιος Παΐσιος για την μάστιγα των εκτρώσεων

Πάντα επίκαιρος ο Άγιος Παΐσιος, περισσότερο όμως από ποτέ τούτες τις μέρες όπου η προσπάθεια απενοχοποίησης του ειδεχθέστερου εγκλήματος, η έκτρωση, έχει ενταθεί. Μας αφήνει, λοιπόν, ως παρακαταθήκη τα παρακάτω λόγια.

»Πολλές φορές ανδρόγυνα μού εκφράζουν την ανησυχία τους για το θέμα της τεκνοποιίας και ζητούν την γνώμη μου. Άλλα σκέφτονται να κάνουν ένα-δυο παιδιά και άλλα θέλουν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Αυτό όμως που τους συμφέρει είναι να αφήνουν το θέμα της τεκνοποιίας στον Θεό. Να εμπιστεύονται την ζωή τους στην θεία Πρόνοια και να μη βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει να πιστεύουν ότι ό Θεός, που φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, πολύ περισσότερο θα φροντίση για τα δικά τους παιδιά…

Ομοφοβικός ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος;

Διαβάζουμε στα μέσα ενημερώσεως: << Σε αναστολή άσκησης καθηκόντων του εκπαιδευτικού που μοίρασε φυλλάδιο με ομοφοβικές αναφορές σε μαθητές του Λαυρίου, προχώρησε το υπουργείο Παιδείας. >> όπως επίσης << «Τα σχολεία είναι χώροι εκπαίδευσης, φιλίας, σεβασμού και αλληλεγγύης. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να σέβεται και να προωθεί αυτές τις αρχές», ήταν το σχόλιο του γραφείου Τύπου του υπουργείου Παιδείας. >>. Ποιες είναι αυτές οι λεγόμενες ομοφοβικές συμπεριφορές ( πάντα σύμφωνα με τα μέσα ενημερώσεως);

Αρχικά να τονιστεί ότι ο Εκπαιδευτικός βρίσκεται σε γυμνάσιο του Λαυρίου. Κι ότι είναι φιλόλογος που καλύπτει το μάθημα των Θρησκευτικών. Ποιες είναι λοιπόν αυτές οι λεγόμενες ομοφοβικές αναφορές; Το δημοσίευμα αναφέρει ότι ο Εκπαιδευτικός έκανε κήρυγμα μίσους εντός της αίθουσας και στη συνέχεια παραθέτει σε εικόνα, το φυλλάδιο. Και ποιο είναι τελικά το «φοβερό» περιεχόμενο του φυλλαδίου; Όλοι θα διαπιστώσουν πως πρόκειται για αποφθέγματα των εξαίρετων και μακαριστών πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου και ιεροκήρυκα Δημητρίου Παναγόπουλου καθώς και (φρίξον ήλιε) του Προστάτη της Παιδείας μας, του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Δεν είναι σαφές τι μπορεί να εννοεί το δημοσίευμα με την έκφραση «κήρυγμα μίσους». Κρίνοντας όμως από το χαρακτηρισμό του φυλλαδίου μπορεί να υποτεθεί ότι πρόκειται περί έκφρασης άνευ ουσίας.

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στον εμφύλιο

Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία (στο τέλος του κειμένου η συνέντευξη).

Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.

Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν) για να αποκρούσουν τους Γερμανούς.

Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.

Κορίτσια, αντισταθείτε στη ψεύτικη ομορφιά

Aπό το «Μαμά, Μπαμπάς και Παιδιά»

Βασισμένο σε άρθρο της Anna Gnatyshyna στην ιστοσελίδα CNE.news – Σήμερα, το να μεγαλώνεις μια κόρη σε αυτό το βίαιο και σεξουαλικά φορτισμένο κόσμο είναι μια πρόκληση. Και αυτό γιατί δεν μιλάμε μόνο για επιρροές από τον εξωτερικό, τον φυσικό κόσμο, αλλά και από το κόσμο που βρίσκεται στα smartphone που κουβαλούν τα κορίτσια στις τσέπες τους και τους υποδεικνύει τα πρότυπα ομορφιάς.

Τα πρότυπα ομορφιάς είναι ένας σημαντικός παράγοντας πίεσης που επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την αυτοαντίληψη των κοριτσιών. Ενώ ο ενήλικας καταλαβαίνει πως είναι αδύνατο, αλλά και βλαπτικό ψυχοσωματικά να συμβαδίζει με τα πρότυπα ομορφιάς, αυτά τα πρότυπα αποτελούν επίμονο στόχο για πολλά κορίτσια. Η εφηβεία είναι μια περίοδος έντασης για αυτά, λόγω του μεγάλου ορμονικού στρες, της ανάπτυξης και των αλλαγών στο σώμα τους. Όλες αυτές οι διαδικασίες προκαλούν άγχος, αισθήματα μοναξιάς και κατάθλιψη. Εάν συνυπάρχει σχολιασμός ή εκφοβισμός στο σχολείο για θέματα εμφάνισης, αυτός περιπλέκει την κατάσταση γιατί τότε πολλοί έφηβοι μπορεί να μισήσουν τον εαυτό τους και να αναπτύξουν ακόμη και ιδέες αυτοκτονίας.

«Όταν ο Κύριος βλέπει την προσπάθειά μας τότε αμέσως Αυτός μάς δίνει την ευλογία και τη Δύναμή Του»

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Συχνά στη ζωή έρχεται και μας χτυπά κύμα δύσκολων σκέψεων, κύμα στεναχώριας.

Το καλύτερο απ’ όλα είναι να σωπαίνουμε. Δεν χρειάζεται εμείς πολύ να σκεφτόμαστε. Ο Κύριος ξέρει, προνοεί πόσο μπορούμε να αντέξουμε. Ποιο βά­ρος στεναχώριας μπορούμε να σηκώσουμε.

Σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει αμέσως να πλησιάσουμε τον Κύριο, ο όποιος είναι για μας, σαν το ζεστό σπίτι μας τον χειμώνα. Να σιωπούμε. Καλό είναι να σιωπούμε, επειδή αμέσως δεν μπορούμε να νική­σουμε το κύμα των δύσκολων σκέψεων και της στενα­χώριας.

Συχνά μας έρχονται σκέψεις για το μέλλον μας πού είναι γεμάτο ανασφάλεια. Αναρωτιόμαστε: «Πώς θα τελειώσουμε αυτή τη δουλειά, πώς θα λυθεί αυτό το πρόβλημα;».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, καὶ Νάρκισσος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70

Eις τον Στάχυν.

Στάχυς δρεπάνῳ τῆς τελετῆς, ὡς στάχυς,

Ἐκ τοῦ παρόντος ἐκθερίζεται βίου.

Eις τον Aπελλήν, Aμπλίαν, Oυρβανόν και Nάρκισσον.

Ἡ τετράχορδος τῶν Ἀποστόλων λύρα,

Σιγᾷ στερήσει πνευμάτων ὡς κολλάβων.

Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ Ἀπόστολοι ἓξ τέλος εὗρον.

Καὶ οἱ πέντε ἄνηκαν στοὺς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Καὶ ὅλοι τους ὑπῆρξαν «Χριστοῦ εὐωδία τῷ Θεῷ ἐν τοὶς σωζομένοις». Δηλαδὴ εὐωδία Χριστοῦ, εὐχάριστη στὸ Θεό, καὶ εὐωδία μεταξὺ τῶν σῳζόμενων ποὺ ἄκουγαν ἀπ’ αὐτοὺς τὸ σωτήριο μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ Στάχυς ἔγινε πρῶτος ἐπίσκοπος Βυζαντίου, καὶ ἀφοῦ διάνυσε 16 χρόνια στὸ ἀποστολικὸ κήρυγμα, εἰρηνικὰ ἀναπαύθηκε ἐν Κυρίῳ.

Ὁ Ἀπελλῆς ἔγινε ἐπίσκοπος Ἡράκλειας καὶ πολλοὺς ἔφερε στὴν χριστιανικὴ πίστη.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΠΟΙΪΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ (1955-1959) ΣΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΤΤΙΛΑ (1974) - ομιλία

Παραθέτουμε την ομιλία που εκφωνήθηκε από τον κ.Κρουσουλούδη Σωτήριο, θεολόγο και φιλόλογο, καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, με θέμα: "από την εποποιΐα της ΕΟΚΑ στην εισβολή του Αττίλα".

Η ομιλία εκφωνήθηκε στο Λέχοβο, το Σάββατο 26 Οκτωβρίου, στα πλαίσια εκδήλωσης που διοργάνωσε  το εκκλησιαστικό Συμβούλιο της ενορίας του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λεχόβου με τίτλο: "50 χρόνια από την εισβολή".

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, αξιότιμοι άρχοντες του τόπου, κυρίες και κύριοι,

Λαός που ξεχνά την ιστορία του, δεν έχει μέλλον. Και είναι καταδικασμένος να ξαναζήσει τραγωδίες, γιατί δεν αξιοποιεί στο παρόν τα ιστορικά διδάγματα του παρελθόντος. Αν λοιπόν βρισκόμαστε σήμερα εδώ, δεν είναι μόνο για να θυμηθούμε ηρωικές, αλλά και αποφράδες στιγμές της ιστορίας μας. Αλλά κυρίως, για να ενισχύσουμε το δυναμικό της ψυχής μας με την μνήμη και την γνώση, έτσι ώστε να αποφύγουμε ή τουλάχιστον να περιορίσουμε τυχόν επερχόμενες τραγωδίες στο μέλλον. 

Μην γιορτάζετε το Halloween!!!

Τὰ τελευταῖα χρόνια, τέτοιες ἡμέρες, παρατηρεῖται στὰ Δημοτικὰ Σχολεῖα τῆς χώρας, Ἰδιωτικὰ καὶ Δημόσια, μία προσπάθεια γνωριμίας τῶν παιδιῶν μὲ μία νέα «γιορτή» ἐναρμονισμένη στὸ πνεῦμα τῆς Νέας Ἐποχῆς. Πρόκειται γιὰ τὸ Halloween(Χάλοουιν), ὅπως προβάλλεται μὲσα ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν Ξένων Γλωσσῶν, εἰδικὰ στὶς πρῶτες τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ.

Παραφθορὰ τῆς φράσης AllHallows’ Εve, δηλ. «Παραμονὴ τῶν Ἁγ. Πάντων»,τὸ Χάλοουιν βρίσκεται στὸ Ρωμαιοκαθολικὸ ἑορτολόγιο, ἑορτάζεται στὶς 31 Ὀκτωβρίου καὶ ἔχει χαρακτῆρα νεκρώσιμο – μνήμης κεκοιμημένων. Οἱ κοσμικὲς ἐκδηλώσεις τῆς ἡμέρας ὡστόσο, ἕλκουν τὴν καταγωγή τους ἀπὸ τὸν ἀρχαῖο κέλτικο παγανισμὸ (Samhain) σύμφωνα μὲ τὸν ὁποῖο, κατὰ τὴν συγκεκριμένη ἡμέρα «χαλαρώνουν» τὰ στεγανὰ μεταξὺ τῶν δύο κόσμων (ζωντανῶν – νεκρῶν) καὶ τὰ «πνεύματα» γίνονται πιὸ «δραστήρια».

«… Για να υπάρξει σωστή σχέση μέσα στο γάμο πρέπει να δεις τον άλλον άνθρωπο όπως είναι…» |Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος

Δεν μπορεί να υπάρξει σωστή σχέση μέσα στο γάμο, αν δεν υπερβούμε το φύλο.

Αν δε μάθουμε να βλέπουμε τον άλλο σαν άνθρωπο

με όλο τον ψυχοσωματικό του κόσμο,

όχι μόνο σαν σώμα όχι μόνο σαν άνδρα ή σαν γυναίκα,

άλλα σαν άνθρωπο που έχει ψυχικές και σωματικές ανάγκες,

που έχει το δικό του κόσμο, τη δική του ύπαρξη.

Το ΟΧΙ και η σημασία του, τότε και πάντα

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Σήμερα, Ελλάδα και Κύπρος γιορτάζουμε το μεγαλειώδες ΟΧΙ. ΟΧΙ στην υποταγή (αλλά, αναγκαστικά, και ΝΑΙ στα όποιας μορφής δεινά απορρέουν από το ανεξάρτητο ΟΧΙ).

Το ΟΧΙ είναι δηλωτικό της ελεύθερης σκέψης, της ανεξαρτησίας, της πρωτοβουλίας, της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας, της συνέχειας, της υπεροχής, της προσωπικότητας, της ύπαρξης επιλογών, της εξασφάλισης του μέλλοντος .

Αντιθέτως, το ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ είναι δηλωτικό της ανυπαρξίας όλων των παραπάνω.

Η κάθε επέτειος του ΟΧΙ αποτελεί την ευκαιρία να ξαναζήσουμε νοητικά τις ηρωικές ημέρες του 40, με την σημαία μας να κυματίζει παντού και να μιλά μια ιδιαίτερα συγκινητική και μοναδική γλώσσα στις ψυχές μας, με τη σκέψη μας στους δικούς μας ήρωες να πολεμούν για εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία, με τα τραγούδια της αξέχαστης Βέμπο να γεμίζουν την ατμόσφαιρα, με τις καμπάνες να χτυπούν αναγγέλοντας τη μία μετά την άλλη τις νίκες του ελληνικού στρατού, με τον κόσμο να γιορτάζει τις νίκες στους δρόμους, αλλά και με την αγωνία για το πως θα ξημερώσει η επόμενη μέρα στον τόπο μας.

Για να 'χεις Πατρίδα…

Της Στέλλας Αναγνώστου Δάλλα

Ένας στρατιώτης που πολεμούσε στο Μέτωπο το ’40, έγραφε στην γυναίκα του: «κάναμε έφοδο τις προάλλες, υπερθέαμα! Όλα τα είχε! Και ήχο, και βόμβες, και αγωνία, και δράση!

Το καλύτερο θέαμα βλέπουμε εδώ πάνω! Κάποια στιγμή, ένοιωσα έναν έντονο πόνο, κι είδα το αίμα μου να βάφει κόκκινο το χιόνι… Σκέφτηκα πως έχασα το πόδι μου. Μην ανησυχείς.

Μια πληγή ήταν μόνο. Αλλά κι αν το ‘χανα, σκέφτηκα, τι θα πείραζε; Τι είναι ένα πόδι για την Πατρίδα; Τι είναι ένα πόδι για να ‘χεις Πατρίδα, και μάλιστα, τέτοια Πατρίδα;

Πρέπει να τα θυσιάζουμε πρόθυμα όλα, όνειρα, και την ζωή μας ακόμη , αν χρειαστεί. Το μέγεθος της θυσίας πρέπει να είναι ανάλογο με το μεγαλείο αυτού του αγαθού που υπερασπιζόμαστε.

Για το μεγαλείο της Ελλάδας μας, καμμιά θυσία δεν είναι αρκετά μεγάλη! Και να σου πω και κάτι ακόμη; Μπορώ να πολεμώ, γιατί είμαι ήσυχος.

Είμαι ξένοιαστος και ελεύθερος να κάνω τον πιο μεγάλο άθλο, γιατί ξέρω ότι το σπίτι μου, οι δικοί μου, οι υποθέσεις μου, είναι σε καλά χέρια, και τίποτε δεν πρόκειται να χαθεί όσο λείπω…».

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων και αυταδέλφων Ζηνοβίου και Ζηνοβίας (30 Οκτωβρίου)

Συγκαρτερεί σοι Ζηνόβιε το ξίφος,

H καρτερόφρων καν γυνή Ζηνοβία.

Tμήθη Ζηνοβίη και αδελφεός εν τριακοστή.

Μαρτύριο Αγίων Ζηνοβίου και Ζηνοβίας. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτοι ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σϟ΄ [290], τέκνα γονέων ευσεβών. Πιασθείς δε πρώτον ο Ζηνόβιος, παρεστάθη εις τον ηγεμόνα. Όταν δε ερώτα αυτόν ο ηγεμών, τότε και η αδελφή του Ζηνοβία παρέδωκε μόνη τον εαυτόν της εις τους δημίους. Όθεν δέρνονται και οι δύω. Kαι βάλλονται μέσα εις καζάνι γεμάτον από πίσσαν. Eπειδή δε εφυλάχθησαν αβλαβείς με την χάριν του Θεού από την ανωτέρω βάσανον, διά τούτο αποκεφαλίζονται διά ξίφους. Kαι ούτω λαμβάνουν τους στεφάνους του μαρτυρίου. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών, όρα εις τον Nέον Παράδεισον1.)

Σημείωση

1. Tον ελληνικόν Bίον τούτων συνέγραψεν ο Mεταφραστής. Oύ η αρχή· «Αιγαί πόλις εστί». (Σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

πηγή: https://immorfou.org.cy/

Αγία Αναστασία η Ρωμαία, η Οσιομάρτυς (29 Οκτωβρίου)

«Ἀσκήσει ἐκλάμψασα ὥσπερ παρθένος σεμνή

ἀθλήσεως αἵμασι τὴν τῆς ἁγνείας στολὴν ἐνθέως ἐφοίνιξας·

ὅθεν, Ἀναστασία, ὡς ὁσία καὶ μάρτυς, 

χάριτας ἰαμάτων ἀποστράπτεις ἐν κόσμῳ

πρεσβεύουσα τῷ Σωτῆρι ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν»

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ’ άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.

Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας:

«Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ’ Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε».

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του. - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.

Και μην νομίσεις ότι θαρρούμε τον πόλεμο καλό. Αλίμονο.

Όταν όμως πειράζεται η Πίστη, η Ελευθερία ή ο όποιος αδελφός, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος, παρά εκείνος του Αγώνα…

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.

Η Ρωμιοσύνη, δεν αντέχει να μένει σκλαβωμένη. Αγωνίζεται.

Τα πρωτοτόκια της δεν τα ξεπουλά ποτέ…

Μένει πιστή. «Τοις κείνων ρήμασι».

Εκείνων που για τη Πίστη και Πατρίδα, δεν λογαριάσανε ζωές.

Εμείς δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Γιορτάζουμε την αρχή του.

Για να μην ξεχνάμε το χρέος μας.

Είναι πονηρές οι μέρες. Δαιμονικές. Μια σκοτεινιά απλώνεται παντού.

Σύντομα ίσως, χρειαστεί ξανά, να ριχτούμε και πάλι στον αγώνα…

Χρόνια πολλά αδελφοί.

Θαρσείτε.

Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος

Ρίγη συγκίνησης στον τάφο του εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα

Δάκρυα συγκίνησης και αχτίδες ελπίδας στα πονεμένα πρόσωπα των αδελφών μας Βορειοηπειρωτών προκάλεσε η Νεολαία ΝΙΚΗΣ σήμερα, 28η Οκτωβρίου πάνω από το μνήμα του εθνομάρτυρα Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες της Βορείου Ηπείρου.

Είχα τρεις γιους. Σκοτώθηκαν και οι τρεις εκεί πάνω. Χαλάλι της πατρίδας μου”: Γι’ αυτό νικήσαμε…

Δημήτρης Νατσιός

Πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ

“Γιορτάζουμε το ΟΧΙ, γιατί, αν γιορτάζαμε το ΝΑΙ, θα είχαμε κάθε μέρα γιορτή”

Aς ανασάνουμε λίγο. Μας έπνιξαν οι αναθυμιάσεις από το αποτεφρωτήριο της ιστορικής ευθανασίας, στο οποίο μας οδηγούν οι λυσασμένοι εθνομηδενιστές. Ας αρωματιστούμε από την ευωδία του ΄40.

Το 1999 από τις εξαιρετικές εκδόσεις «Γκοβόστης» μεταφράστηκε και κυκλοφορήθηκε το βιβλίο του Ιταλού στρατηγού Βισκόντι Πράσκα με τίτλο: «Εγώ εισέβαλα στην Ελλάδα» (Το βιβλίο γράφτηκε το 1946). Ο συγγραφέας του ήταν Ανώτερος Διοικητής των Ιταλικών Δυνάμεων Αλβανίας από τις 5 Ιουνίου έως τις 8 Νοεμβρίου του 1940, όταν λόγω αποτυχίας των σχεδίων του, αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Σοντού, μέχρι τότε υφυπουργό Στρατιωτικών. Το βιβλίο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, επέχει θέση ντοκουμέντου, όχι μόνο για τους απλούς φιλίστορες αναγνώστες, αλλά και για τους επίμονους ιστορικούς ερευνητές.

Στις ηρωικές γυναίκες της Πίνδου… ελάχιστη ανταπόδοση στην τεράστια προσφορά τους. ΑΘΑΝΑΤΕΣ!

(ένα συγκινητικό κείμενο της ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΟΥ-ΣΟΥΡΕΛΗ)

Είχε φασόλια μαυρομάτικα, τα μούσκεψε, έριξε ξύλα στο τζάκι, μπας και σβήσει, γιόμισε καπνούς το σπίτι, δεν καλοτράβαγε το τζάκι, άτσαλα το ‘χε χτίσει ο μακαρίτης.

Απ’ το στενόμακρο παραθύρι κοίταξε τον ουρανό, μπλαβιασμένος ο ουρανός, χιονίζει μερόνυχτα, μα δε λέει να ξεθυμάνει. Καινούργιο χιόνι πάνω στο παλιό και ο λυσσασμένος παγωμένος αγέρας, να το κάνει πάγο. Βουνά ο πάγος να παραβγαίνουν θαρρείς σε μπόι με τα κατσάβραχα.

Για τον κύρη της ξέρει, τον πήρε κοντά του ο Θεός! Θεός σχωρέσ’ τον.

Μα εκείνος που να ‘ναι; Ο γιος της, το μοναχοπαίδι της, ε, βρε παιδεμός να τον μεγαλώσει, άντρακλας έγινε, που η Παναγιά να τον φυλάει.

Το θαύμα στο έπος του 1940 (διηγήσεις, περιστατικά)

ΠΑΝΑΓΙΑ: Μια μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων των λαών της οικουμένης

Το ακόλουθο επεισόδιο συνέβηκε στον Καλαμά, τις πρώτες μέρες της ιταλικής εισβολής, όταν ακόμα οι φασίστες νόμιζαν πως τίποτε δεν μπορούσε να σταματήση την προέλασή τους.

Ένα μικρό μας τμήμα, κατατσακισμένο από την κούρασι, άυπνο μέρες ολόκληρες, είχε μαζευτεί σ’ έναν καλαμώνα της αριστεράς όχθης του ποταμού γιά να ξαποστάση λίγες ώρες. Οι άνδρες λαγοκοιμόνταν, μα πετάχθηκαν ξαφνικά στο ά­κουσμα μιας παράξενης, υπερκόσμιας φωνής. Και είδαν τότε, μέσα στο σκοτάδι που τους περιτριγύριζε, μιάν αχνή οπτασία, μιά γυναίκα με πονεμένη μορφή, μα που το πρόσωπό της αχτινοβολούσε από μιά υπερκόσμια χαρά. Την γνώρισαν αμέσως, αν και ποτέ δεν την είχαν ξαναδεί: ήταν η Παναγία, που τους μιλούσε: «Τούτο εδώ είναι το ακρώτατο σημείο όπου θα φτάσουν οι αντίχριστοι. Από εδώ και πέρα, τίποτε δεν θα σταματήσει τη φυγή τους. Και σας λέγω και τούτο ακόμα: μιά μέρα, η Ελλάς θα γίνει το προσκύνημα όλων των λαών της οικουμένης». Και το όραμα εξαφανίστηκε. Την επομένη, άρχιζε η αντεπίθεσίς μας, οι Ιταλοί ξαναπερνούσαν τον Καλαμά άρον-άρον και η φυγή τους από τότε δεν έχει σταματημό.

(«Με τη βοήθεια του Θεού θα επικρατήσει το δίκαιόν μας», εφ. Η Νίκη, 19-4-41. Σύγχρονη δημοσίευση, στο λεύκωμα του Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας Τήνου: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ’40, σελ.146, με τον τίτλο «Φωνή υπερκόσμια»).

***

Η 28η Οκτωβρίου μέσα από τις σελίδες του παλιού Ελληνικού Αναγνωστικού (καμία σχέση με τα σημερινά ελληνόφωνα αλλοτριωμένα!!!!!)

Σὲ κάθε σπίτι ἀνεμίζει σήμερα καὶ μιὰ σημαία. Μικροὶ καὶ μεγάλοι εἶναι ὅλο χαρά. Οἱ καμπάνες κτυποῦν. Ἑορτάζει ἡ πατρίδα μας.

Στὴν ἐκκλησία τοῦ μικροῦ χωριοῦ, εἶναι μαζεμμένος ὅλος ὁ κόσμος. Θὰ ψάλουν τὴ δοξολογία. Ἐκεῖ εἶναι καὶ τὸ σχολεῖο μὲ τὴ σημαία του. Τὴν κρατεῖ τὸ πιὸ ψηλὸ παιδί, ὁ Λιάκος. Αὐτὸς εἶναι ὁ σημαιοφόρος. Τραγουδοῦν καὶ τραγούδια ἡρωικά.

Ἐπάνω στὸ Δεσποτικὸ εἶναι γραμμένο ἕνα ΟΧΙ. Καὶ πιὸ κάτω μιὰ ἄλλη ἐπιγραφή:

28 Ὀκτωβρίου 1940

Ὁ παπᾶς φορεῖ τὰ ἱερὰ ἄμφια καὶ βάζει «εὐλογητός». Οἱ ψάλτες ψάλλουν. Τὸ ἐκκλησίασμα κάνει τὸ σταυρό του.

Η προδομένη νίκη του ’40

Η 28η Οκτωβρίου 1940 είναι τρανή απόδειξη των δυνατοτήτων που έχει το ελληνικό έθνος, όποτε είναι ενωμένο, αποφασισμένο, προετοιμασμένο για δυσκολίες και έχει άξια ηγεσία. Το ’40 η πατρίδα ήταν προετοιμασμένη για το δύσκολο έργο που επιτέλεσαν ηγεσία και λαός. Η κυρίαρχη ιδεολογία ήταν ο πατριωτισμός, η ευλάβεια προς τα θεία θεωρείτο αυτονόητη και το πηδάλιο του εθνικού σκάφους κρατούσε ο ικανότατος και ενάρετος ηγέτης που άκουγε στο όνομα Ιωάννης Μεταξάς. Πολύτιμος αρωγός και στήριγμά του σε κάθε μεγάλη πρόκληση, ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄.

Η νίκη επί των Ιταλών δεν ήρθε μόνη της. Ήταν ένα θαύμα που έκανε για χάρη μας ο Θεός, επειδή είδε ότι στ’ αλήθεια το επιδιώκαμε και εργαζόμασταν γι’ αυτό. Άλλωστε, το «συν Αθηνά και χείρα κίνει» είναι γνωστό στον λαό μας εδώ και χιλιετίες. Όποτε το εφαρμόζουμε και κινούμεθα προς την κατεύθυνση των επιδιώξεών μας, ο Παντοδύναμος μας προστατεύει και στέφει τα όπλα μας με τον αγέραστο έπαινο της νίκης.

Η ιστορική κραυγή: «ΑEΡΑ»

Οβίδες βαρέος πυροβολικού σκάνε μπρός και πίσω από τις ελληνικές θέσεις. Ό,τι οχυρώσεις έχουν ετοιμαστεί τινάζονται στον αέρα. Βλήματα πεδινού πέφτουν σα βροχή. Θραύσματα από όλμους σκορπάνε τον θάνατο.

Από τα χαρακώματα τους οι φαντάροι μας αλαλάζουν! Είναι η πρώτη φορά που αντικρίζουν άρματα του εχθρού. Τα πολυβόλα τους αρχίζουν να κελαηδούν. Μέσα στη σκοτεινιά αυτή του πολέμου και την ομοβροντία των επιθέσεων μια ιαχή υψώνεται από παντού. Για πρώτη φορά στον πόλεμο αυτό.

Η ιστορική κραυγή: «Α Ε Ρ Α Α!».

 

Στην αρχαία Ελλάδα, όταν άρχιζε κάποια μάχη, οι πολεμιστές έπεφταν πάνω στον αντίπαλό τους, φωνάζοντας «αλαλά», λέξη που δεν είχε κανένα νόημα, αλλά ήταν απλώς πολεμική κραυγή. Απ’ αυτό βγήκε η λέξη «αλαλάζω». Ο αλαλαγμός χρησιμοποιήθηκε και στους νεότερους πολέμους, τόσο για εμψύχωση των πολεμιστών, ιδίως στις εφόδους, όσο και σαν επωδός της νίκης. Αργότερα η λέξη «Αλαλά» αντικαταστάθηκε με τη λέξη «Aέρα». Αλλά ποιο ήταν το γεγονός εκείνο που έκανε τη λέξη «Αέρα» να επικρατήσει σαν πολεμική κραυγή;

Πεσόντες Νομού Φλωρίνης κατά τον πόλεμο του 1940-41

Τα ονόματα των πεσόντων Νομού Φλωρίνης κατά τον πόλεμο 1940-41. Ελάχιστος φόρος τιμής στην μνήμη των 293 πεσόντων και αγνοουμένων Φλωρινιωτών κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-1941.  Τα ονόματα προέρχονται από τα επίσημα αρχεία του Ελληνικού Γενικού Επιτελείου Στρατού.

Αιωνία η μνήμη αυτών!