Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2024

Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης στον εμφύλιο


Ο κ. Μπαλάσκας εξιστορεί πώς γνώρισε τον ασυρματιστή στο Στρατό Άγιο Παΐσιο και πώς κατάλαβε τις ικανότητες που είχε ο άνθρωπος αυτός από νεαρή ηλικία (στο τέλος του κειμένου η συνέντευξη).

Το πρώτο πράγμα που έκανε και κέντρισε το ενδιαφέρον του συστρατιώτη του, αλλά και όλων των άλλων στρατιωτών ήταν να προβλέψει την απώλεια ενός στρατιώτη πυροβολητή.

Όπως δήλωσε σε συνέντευξη του ο Βασίλειος Μπαλάσκας επρόκειτο να προωθήσουν στο μέτωπο δύο από τα τέσσερα πυροβόλα που είχαν (τα άλλα δύο θα τα κρατούσαν τα μετόπισθεν) για να αποκρούσουν τους Γερμανούς.

Τότε τον πλησίασε ο στρατιώτης πυροβολητής και του είπε να μην πάει εκείνος μπροστά, αλλά να μείνει πίσω.

Ο διμοιρίτης του έκανε το χατίρι, αλλά τότε ήρθε η προφητεία του νεαρού ασυρματιστή:

«Και εδώ να τον αφήσεις θα σκοτωθεί», είπε ο Άγιος Παΐσιος στον κ. Μπαλάσκα.

Και όντως έτσι έγινε.

«Όταν επιστρέψαμε, αφού δεν καταφέραμε να πάρουμε το ύψωμα, μάθαμε πώς όντως ο πυροβολητής είχε σκοτωθεί», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Στη συνέχεια εξιστορεί μία άλλη περίπτωση που τον έκανε να μείνει με το στόμα ανοιχτό, όπως και πολλούς ακόμη στρατιωτικής.

«Πορευόμασταν προς μία περιοχή και δεχθήκαμε πυρά.

Τα γαϊδούρια τρόμαξαν και το ένα από αυτά παρέσυρε τον ασυρματιστή Παΐσιο σε γκρεμό βάθους τουλάχιστον 500 μέτρων.

Τότε είπαμε πώς σκοτώθηκε και ο διοικητής μάλιστα θέλησε να βγάλει και σχετικό σήμα.

Μετά από κάποια ώρα εμφανίστηκε ο Παΐσιος χωρίς να έχει πάθει τίποτα και όταν τον ρωτήσαμε τι έγινε και πώς γλύτωσε, έδειξε προς τα πάνω και είπε ο Θεός». Εκεί, όπως λέει ο κ. Μπαλάσκας που ακόμη και σήμερα τον βλέπει στα όνειρα του τακτικά «καταλάβαμε πώς ο άνθρωπος αυτός είχε κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά».

Και αποδείχθηκε αυτό σε μία άλλη μάχη με τον εχθρό.

«Τα διασταυρούμενα πυρά ήταν συνεχόμενα και κάποια στιγμή ένας στρατιώτης τραυματίσθηκε και ζητούσε βοήθεια.

Δεν τολμούσε να μπεί κανείς στο σημείο.

Το έκανε ο Παΐσιος.

Εν μέσω πυροβολισμών πήγε πήρε τον στρατιώτη στην πλάτη και τον έφερε πίσω χωρίς να πάθει απολύτως τίποτα», είπε ο κ. Μπαλάσκας.

Αποκάλυψε πώς ο ζήλος και η αγάπη του Γέροντα Αγίου Παϊσίου ήταν μεγάλη για την πατρίδα και είπε πώς απολύθηκε από τον Στρατό το 1950.

Είχε ήδη κάνει πολλούς συστρατιώτες του να πιστέψουν στο Θεό, αλλά και να μάχονται για την πατρίδα με ακόμη μεγαλύτερο σθένος.

********

Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης

Με ρώτησαν μία φορά: «Γιατί η Παναγία δεν έκανε θαύμα στην Τήνο και οι Ιταλοί τίναξαν το καράβι «Έλλη» την ημέρα της μνήμης της;». Ενώ η Παναγία έτσι έκανε μεγαλύτερο θαύμα. Το τίναγμα της «Έλλης» προκάλεσε την αγανάκτηση των Ελλήνων. Κατάλαβαν οι Έλληνες ότι οι Ιταλοί δεν σέβονται τίποτε και αγανάκτησαν, οπότε μετά τους εδίωξαν φωνάζοντας «αέρα». Αλλιώς θα έλεγαν: «Και αυτοί θρησκεύ­ουν, είναι φίλοι μας». Δεν θα καταλάβαιναν την ασέβεια των Ιταλών. Και έρχονται τώρα αυτοί με την λογική τους και λένε: «Γιατί να μην κάνη θαύμα η Παναγία;». Τί να πής

«Ευλογημένοι, στον πόλεμο του 1940 στο Μέτωπο, οι Έλληνες μάλωναν μεταξύ τους για το ποιός θα πάει μπροστά στην Πρώτη Γραμμή. Οι νέοι τότε τραβούσαν τους μεσήλικες πίσω και τους έλεγαν:
”Πηγαίνετε εσείς πίσω, γιατί έχετε Οικογένεια και παιδιά και αφήστε εμάς μπροστά”…
Εσείς λέτε πως δυσκολεύεστε και δεν θέλετε να πάτε να υπηρετήσετε ! »…

Από μερικά παλληκάρια κρατήθηκε το Έθνος! Όσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δεν πεθαίνουν. Αν δεν υπάρχη ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτε. Και να ξέρετε, ο πιστός είναι και γενναίος.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Την Ορθοδοξία μας σαν Έλληνες την οφείλουμε στον Χριστό και τους αγίους Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας μας· και την ελευθερία μας την οφείλουμε στους ήρωες της Πατρίδας μας, που έχυσαν το αίμα τους για μας. Αυτήν την αγία κληρονομιά οφείλουμε να την τιμήσουμε και να την διατηρήσουμε και όχι να την εξαφανίσουμε στις μέρες μας. Είναι κρίμα να χαθή ένα τέτοιο έθνος! Και βλέπουμε τώρα, όπως πριν αρχίση ένας πόλεμος στέλνουν ατομικές προσκλήσεις, έτσι και ο Θεός με ατομικές προσκλήσεις μαζεύει ανθρώπους, για να κρατηθή κάτι και να σωθή το πλάσμα Του. Δεν θα αφήση ο Θεός, αλλά πρέπει και εμείς να κάνουμε ό,τι μπορούμε ανθρωπίνως και για ό,τι δεν μπορούμε να κάνουμε ανθρωπίνως, να κάνουμε προσευχή να βοηθήση ο Θεός.

Παλιά, όταν γινόταν ένας πόλεμος, ήταν εν αμύνη κανείς και πήγαινε να αγωνισθή, να πολεμήση, για να υπερασπιστή την Πατρίδα του, το έθνος του. Τώρα δεν πάμε να υπερασπίσουμε την Πατρίδα μας ή να αγωνισθούμε, για να μη μας κάψουν οι βάρβαροι τα σπίτια μας ή να μη μας πάρουν την αδελφή μας και μας ατιμάσουν, ούτε πάμε για ένα έθνος ή για μία ιδεολογία. Τώρα πάμε ή για τον Χριστό ή για τον διάβολο. Είναι καθαρό μέτωπο. Στην Κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι [1]. Νιώθω μέσα μου μία παρηγοριά. Μία μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.

Ο Θεός ας αξιοποιήση το κακό σε καλό σαν Καλός Θεός.
Αμήν.

[1] Βλ. Αποκ. 22, 11

πηγή: https://immorfou.org.cy/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου