Η εορτή των Χριστουγέννων, όπως και όλες οι άλλες μεγάλες εορτές της Εκκλησίας μας, θεσπίστηκαν, για να μας παρουσιάσουν ζωντανά και πανηγυρικά την αγάπη και την φιλανθρωπία του Θεού προς τους ανθρώπους, αλλά και ως μια ακόμη ευκαιρία, για να θυμηθούμε και να βιώσουμε την ζωή του Χριστού στην ζωή μας, δια του Αγίου Πνεύματος, δια των Μυστηρίων και δια του λόγου του Θεού εν τη Εκκλησία.
Γι’ αυτό και σε όλες τις μεγάλες εορτές η Εκκλησία μας έχει ορίσει έναν προπαρασκευαστικό χρόνο πνευματικής προετοιμασίας με νηστεία, με ιδιαίτερες ακολουθίες και με ξεχωριστή υμνολογία. Ταυτόχρονα η εκκλησιαστική ζωή παραμένει σταθερή με όλα τα σταθερά και δοκιμασμένα «μέσα» για την κατάλληλη προετοιμασία των πιστών, που είναι η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία.
Απόψε, καθώς διάβαζα ξανά το Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα, ένιωσα κάτι παράξενο. Οι λέξεις δεν έμεναν πια στη σελίδα. Άρχισαν να βαραίνουν, να αποκτούν σώμα και φωνή. Κι πριν το καταλάβω, βρέθηκα εκεί — στο παγωμένο Λονδίνο, με την ομίχλη να σέρνεται στα λιθόστρωτα και τις καμπάνες να αντηχούν βαριά στον αέρα.
Ο Σκρούτζ στεκόταν μπροστά μου. Όχι καρικατούρα, όχι απλώς φιγούρα βιβλίου, αλλά άνθρωπος αληθινός. Μοναχικός, κουρασμένος, κλεισμένος στον εαυτό του. Στα μάτια του είδα κάτι που με τάραξε: όχι κακία, αλλά φόβο. Φόβο μήπως αγαπήσει και πονέσει. Φόβο μήπως ανοίξει την καρδιά του και χάσει τον έλεγχο.
Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, στις ξένες χώρες και στα ταξίδια, στον πλούτο και στη δόξα, στις μεγάλες περιουσίες και στις απολαύσεις, στις ηδονές και σ’ όλες τις χλιδές και ματαιότητες, που κατάληξή τους έχουν την πίκρα!
Η ανέγερση του πύργου της ευτυχίας έξω από την καρδιά μας, μοιάζει με οικοδόμηση κτιρίου σε έδαφος που σαλεύεται από συνεχείς σεισμούς. Σύντομα ένα τέτοιο οικοδόμημα θα σωριαστεί στη γη…
Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό. Εξετάστε την καρδιά σας και δείτε την πνευματική της κατάσταση.
Μήπως έχασε την παρρησία της προς το Θεό;
Μήπως η συνείδηση διαμαρτύρεται για παράβαση των εντολών Του;
Μήπως σας κατηγορεί για αδικίες, για ψέματα, για παραμέληση των καθηκόντων προς το Θεό και τον πλησίον;
Ερευνήστε μήπως κακίες και πάθη γέμισαν την καρδιά σας, μήπως γλίστρησε αυτή σε δρόμους στραβούς και δύσβατους…
Μαρτύριο Αγίου Βονιφατίου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στό Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘
Oύτος ο Άγιος ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σϟ΄ [290], δούλος μιάς γυναικός συγκλητικής, ονόματι Aγλαΐδος, θυγατρός Aκακίου του ανθυπάτου Pώμης. Oύτος λοιπόν καθό άνθρωπος, ενικάτο μεν, από το κρασίον και από τον έρωτα της κυρίας του. Ήτον όμως ελεήμων και φιλόξενος. Προθύμως μεν βοηθών τους δεομένους, σπλαγχνιζόμενος δε και συμπονών εις τας συμφοράς και παρακαλέσεις των καταπονουμένων. Oμοίως και η κυρία του ήτον ελεήμων, και τους του Xριστού Mάρτυρας αγαπώσα. Ον μιά δε των ημερών λέγει αύτη εις τον Bονιφάτιον. Πήγαινε εις την Aνατολήν, οπού μαρτυρούσιν οι Άγιοι, και φέρε λείψανα Aγίων, διά να έχωμεν αυτά εις βοήθειαν και ψυχικήν σωτηρίαν μας. O δε Bονιφάτιος χαμογελώντας, απεκρίθη. Aνίσως δε φέρω το εδικόν μου λείψανον, δέχεσαι τούτο; H δε Aγλαΐς, δεν είναι καιρός, του είπε, να παίζης. Όθεν αρκετά τούτον επιτιμήσασα, έβαλεν εις την καρδίαν του τον του Θεού φόβον. Eίτα ευξαμένη να επαναγυρίση με δεξιόν γύρισμα απέστειλεν αυτόν, όπου εβασανίζοντο οι του Xριστού Mάρτυρες.
Λίγο πριν αρρωστήσει, φαίνεται ότι διαισθάνθηκε το τέλος του και ζήτησε από τον παπα-Στέφανο να πάνε στο Εξομολογητήριο. Τον έβαλε να καθήσει στο γραφείο και του είπε να φορέσει πετραχήλι.
Ο Δεσπότης γονάτισε μπροστά στον παπα-Στέφανο, παρά τις αντιρρήσεις του και εξομολογήθηκε.
Μετά ζήτησε να του διαβάση την συγχωρητική ευχή. «Αφού εξομολογήθηκα πρέπει να μου διαβάσεις και την ευχή», είπε.
Πήγε στον γιατρό για εξέταση και του βρήκε διάσπαρτο καρκίνο στην κοιλιακή χώρα από πολλά χρόνια. Όμως δεν είχε πόνους, μέχρι τότε αισθανόταν υγιής και ευκίνητος.
Εγχειρήσθηκε και έλεγε ότι κατά την εγχείρηση είδε θαυμαστά πράγματα από την βασιλεία του Θεού και ευχαριστούσε τον Θεό που τον αξίωσε να τα δει. Μετά την ανάρρωσή του από την εγχείρηση προσευχόταν με υψωμένα τα χέρια του και έτρεχαν ποτάμι τα δάκρυά του.
Σε γνωστό του που τον επισκέφθηκε το πρωί του αγίου Νικολάου του έσφιξε το χέρι και είπε: «Ο Κύριος απεφάσισε να με πάρει. Να πεις σε όλους ότι τους αγαπώ και θα προσεύχομαι από ψηλά».
Το θαύμα θαυμάτων που συντελείται στις ΗΠΑ και που ως Sportime μεταφέραμε πρώτοι στην ελληνική κοινή γνώμη, αποκαλείται σήμερα ως το «καλύτερα κρυμμένο μυστικό» της Αμερικής (America’s best kept secret). Και αυτό δεν είναι άλλο από την έλευση χιλιάδων Αμερικανών στους κόλπους της Ορθοδοξίας, που ως φαινόμενο συνεχίζει να απασχολεί έντονα τα μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα.
Όταν ακόμα και το πρακτορείο Associated Press αφιερώνει εκτενές ρεπορτάζ για την θεαματική απήχηση της Ορθόδοξης πίστης στους νέους της Αμερικής, τότε αντιλαμβάνεστε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια παροδική «μόδα», αλλά μιλάμε για ένα ιστορικό φαινόμενο. Αμερικανοί αναλυτές κάνουν λόγο για δύο μεγάλα κύματα προσέλκυσης πιστών στην Ορθοδοξία, όπου το ένα διαδέχθηκε χρονικά το άλλο.
Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
Με την υπομονή, την καρτερία και... την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η ακηδία.
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.
Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο και με το να μην τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά με το να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.
ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΤΟΜΟΣ Β΄, ΕΚΔΟΣΗ Δ
Αγαπητοί μου, τα τρία πρώτα βιβλία της Βίβλου περιγράφουν ολόκληρη τη ζωή της ανθρωπότητας. Διαβάστε τα και θα καταλάβετε τα πάντα!
Πες μου, έφαγαν οι ίδιοι ο Αδάμ και η Εύα τον απαγορευμένο καρπό ή ξεγελάστηκαν; Το φίδι τους ξεγέλασε ώστε να τον φάνε. Αυτό σημαίνει ότι δεν φταίνε αυτοί; Όχι!
Το φίδι δεν έπρεπε να είναι στον παράδεισο, το έδιωξαν. Πώς βρέθηκε εκεί; Μπορείς να μιλήσεις με κάποιον στο σπίτι του χωρίς να μπεις μέσα; Εύκολο! Το ίδιο έκανε και το φίδι. Ο Θεός είπε στον λαό: «Μην φάτε τον απαγορευμένο καρπό, γιατί θα πεθάνετε!» Αλλά το φίδι είπε: «Δεν θα πεθάνετε!» Και η Εύα πίστεψε το φίδι, όχι τον Θεό. Τους εξαπάτησε; Ναι. Άρα δεν φταίνε αυτοί; Φταίνε!
Οι κάτοικοι του Μπεζιέ, του Περπινιάν και άλλων πόλεων της Γαλλίας τοποθετούν χριστουγεννιάτικες φάτνες σε δημοτικά κτίρια, παρά τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Όπως αναφέρει το Opoka, σύμφωνα με έρευνες, το 79% των Γάλλων επιθυμούν να βλέπουν φάτνες σε δημόσιους χώρους.
Ο δήμαρχος της πόλης Μπεζιέ, Ρομπέρ Μενάρ, τοποθετεί για ενδέκατη συνεχή χρονιά τη φάτνη στο χολ του δημαρχείου, παρά τις δικαστικές εντολές για τη μεταφορά της.
Σε απάντηση στις διαμαρτυρίες κοσμικών οργανώσεων, ο δήμαρχος υποστηρίζει ότι η υποστήριξη των κατοίκων είναι προφανής: κάθε χρόνο, σύμφωνα με τα στοιχεία του, αφήνονται έως και 25 χιλιάδες υπογραφές στο βιβλίο επισκεπτών. «Έτσι, η φάτνη παραμένει στη θέση της – πάνω σε τροχούς, έτοιμη για γρήγορη μετακίνηση σε περίπτωση νέας δικαστικής απόφασης», γράφει η έκδοση.
Μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Σεβαστιανού και των συν αυτώ
Σεβαστιανός των πλάνης σεβασμάτων,
Kαταφρονήσας τύπτεται το σαρκίον.
Oγδοάτη δεκάτη Σεβαστιανός ροπαλίσθη.
H Aγία Mάρτυς Ζωή καπνώ δυσώδει τελειούται
Ζωή προς ύψος εκ κεφαλής ηρμένη,
Kαπνώ δυσώδει λαμβάνει ζωής τέλος.
O Άγιος Mάρτυς Tραγκυλίνος, λιθοβοληθείς, τελειούται
Nαι βάλλετε σφοδρώς με συχνοίς τοις λίθοις,
Eκ καρδίας έκραζεν ο Tραγκυλίνος.
O Άγιος Mάρτυς Kλαύδιος εν τω βυθώ τελειούται
Kαι τους περί Kλαύδιον ώδε τακτέον,
Oυς καν βυθός συνέσχεν ουρανός φέρει.
O Άγιος Mάρτυς Tιβούρτιος ξίφει τελειούται
Tιβουρτίου τέμνουσι την θείαν κάραν,
Συ μου Θεός κράζοντος ω Θεού Λόγε.
O Άγιος Mάρτυς Kάστουλος, εν βόθρω βληθείς, τελειούται
Kάστουλον είλκον εις απωλείας βόθρον,
Ως δ’ ουχ’ υπείξε, γης ενεβλήθη βόθρω.
Oι Άγιοι Mάρκος και Mαρκελλίνος, λόγχαις βληθέντες, τελειούνται
Eχθρών παγέντες οία λόγχαι καρδίαις,
Nύττεσθε λόγχαις Mάρκε και Mαρκελλίνε.
Μαρτύριο Αγίου Σεβαστιανού. Τοιχογραφία του έτους 1547 μ.Χ. στην Ιερά Μονή Διονυσίου Αγίου Όρους
Από τούτους τους ανωτέρω Aγίους, ο μεν Mάρτυς Σεβαστιανός, ήτον ένας της βασιλικής Συγκλήτου, κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Mαξιμιανού, εν έτει σϟβ΄ [292], καταγόμενος από τα Mεδιόλανα της Iταλίας, ήτοι το νυν λεγόμενον Mιλάνον, και πολλούς Έλληνας παρακινών εις την του Xριστού πίστιν. O δε Mαρκελλίνος και Mάρκος, ήτον περιφανέστατοι από όλους, τόσον κατά το γένος, όσον και κατά τον πλούτον. Yιοί, πατρός μεν, Tραγκυλίνου, μητρός δε, Mαρκίας, αδελφοί δε, τόσον κατά το σώμα, όσον και κατά την ψυχήν. Eπειδή δε αυτοί οι δύω έμειναν χρόνους πολλούς μέσα εις την φυλακήν, και εδοκίμασαν διάφορα βάσανα, ύστερον δε έμελλον να αποκεφαλισθούν, διά τούτο περικυκλώσαντες αυτούς οι γονείς και συγγενείς των, ολίγον έλειψε να πείσουν αυτούς με τους θρήνους και παρακαλέσεις των, να αρνηθούν την ευσέβειαν, ανίσως και ο αοίδιμος Σεβαστιανός δεν ήθελεν εμποδίση αυτούς.
Ο Γιάννης Σμαραγδής είναι ένας διεθνώς καταξιωμένος και δημοφιλής Έλληνας σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης και σπούδασε σκηνοθεσία στην Ελλάδα και στη Γαλλία. Στο κινηματογραφικό στερέωμα εμφανίστηκε το 1972 με μια μικρού μήκους ταινία, με τίτλο: «Δυο τρία πράγματα». Η ταινία του, «Ελ Γκρέκο» (2007), τιμήθηκε με οκτώ βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και σημείωσε πρωτοφανή εμπορική επιτυχία. Έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στις 21 Οκτωβρίου 2024 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
Στις 25 Δεκεμβρίου θα προβληθεί στους κινηματογράφους στην Ελλάδα, η πολυαναμενόμενη ταινία του, «Καποδίστριας», για τον πρώτο Κυβερνήτη της, Ιωάννη Καποδίστρια. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ιστορικό, Γεώργιο Σύρο, για την ιστοσελίδα «Thenewspaper» (14/11/2025), ο Σμαραγδής είπε πολλά σημαντικά και πικρά πράγματα για τα φοβερά εμπόδια που συνάντησε για την υλοποίηση της ταινίας του, για τους Έλληνες και τον Ελληνισμό.
Συνελήφθη η 16χρονη - Το τραύμα του θύματος ευτυχώς ήταν επιφανειακό - Φρίκη προκαλούν τα συνεχόμενα περιστατικά με ανήλικες δράστριες
Συντάκτης: Παντελής Λαμψιώτης
Ολοένα και πιο σοκαριστικά γίνονται τα περιστατικά βίας μεταξύ ανηλίκων, ενώ προκαλεί αλγεινή εντύπωση ότι έχουν πληθήνει σε πρωτόγνωρο βαθμό οι άγριες επιθέσεις μεταξύ κοριτσιών!
Στο 15ο Γυμνάσιο της Κυψέλης έλαβε χώρα ακόμα ένα συμβάν που προκαλεί φρίκη για την πορεία που έχει πάρει ένα σημαντικό ποσοστό των νέων. Μια 16χρονη μαχαίρωσε μια 14χρονη συμμαθήτριά της με πεταλούδα (!) μέσα στο σχολείο, πάνω στο αποκορύφωμα ενός καβγά!
Ευτυχώς το τραύμα ήταν επιφανειακό και το κορίτσι μεταφέρθηκε άμεσα στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού», όπου οι γιατροί διαπίστωσαν ότι φέρει εκδορές στην κοιλιακή χώρα και στο χέρι. Εκεί της έγιναν και ράμματα στο τραύμα από το μαχαίρι, που ευτυχώς δεν ήταν σοβαρό.
Εκπαιδευτικοί και συμμαθητές που αντιλήφθηκαν το περιστατικό, ακινητοποίησαν την 16χρονη και αμέσως κλήθηκε η Αστυνομία για να τη συλλάβει, όπως και έγινε. Οι αστυνομικοί εντόπισαν και κατάσχεσαν το μαχαίρι, ενώ ακολούθησαν καταθέσεις από τους καθηγητές και αυτόπτες μάρτυρες.
Προφήτης Δανιήλ. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β ‘
Oύτος ο μακάριος Δανιήλ ο Προφήτης ήτον από την βασιλικήν φυλήν του Iούδα, καταγόμενος από γένος το οποίον ευρίσκετο εις την βασιλικήν δούλευσιν. Eγεννήθη δε εις την Bηθαράν την ανωτέραν. Eις καιρόν δε οπού ήτον ακόμη νήπιον, εφέρθη σκλάβος από την Iουδαίαν εις την Bαβυλώνα. Kαι εκεί επροφήτευσε χρόνους εβδομήκοντα. Προέλαβε δε την Γέννησιν του Xριστού χρόνους τετρακοσίους εξήκοντα. Ήτον δε άνδρας τόσον σώφρων, ώστε οπού οι Iουδαίοι ενόμιζον, ότι είναι ευνούχος. Πολλά δε επένθησε διά την σκλαβίαν των ομοφύλων του Eβραίων. Kαι ενήστευσεν από κάθε φαγητόν επιθυμητόν. Kαι ήτον ξηρός μεν κατά το είδος του σώματος, εφαίνετο όμως πολλά ωραίος με την χάριν του υψίστου Θεού. Oι δε Άγιοι τρεις Παίδες, ήτον από την αγίαν πόλιν Iερουσαλήμ, υιοί πατρός μεν Eζεκίου του βασιλέως, μητρός δε Kαλλινίκης2. O δε πατήρ αυτών Eζεκίας ασθενήσας και ειπών προς Θεόν μετά δακρύων, ότι εφύλαξε τα αρεστά ενώπιον αυτού, διά τούτο έλαβε προσθήκην της ζωής δεκαπέντε χρόνους. Όταν δε η πόλις των Iεροσολύμων εσκλαβώθη από τον Nαβουχοδονόσορ, βασιλέα των Bαβυλωνίων και Aσσυρίων, επήγαν και οι τρεις ούτοι Παίδες σκλάβοι εις την Bαβυλώνα, ομού με τον Προφήτην Δανιήλ.
Οι παιδικές εκπομπές της NETFLIX που εκφράζουν την προπαγάνδα των ΛΟΑΤΚΙ+ ανέρχονται στο 41% και αυξάνονται κατ’ έτος 4%!...
NETFLIX: Πληθώρα παιδικών εκπομπών στην υπηρεσία των ΛΟΑΤΚΙ+
της Beth Brelje
Σχεδόν το ήμισυ των προγραμμάτων για νέους του Netflix (41%) ασχολείται θετικά με θέματα ΛΟΑΤΚΙ+, σύμφωνα με έκθεση του συλλόγου Concerned Women for America (CWA).
Τα προγράμματα για νέους αποτελούν ένα ισχυρό εργαλείο για τον πολιτισμικό μετασχηματισμό, επειδή απευθύνονται απευθείας στα παιδιά.
Η ενσωμάτωση περιεχομένου ΛΟΑΤΚΙ+ στα προγράμματα για νέους ενθαρρύνεται από οργανισμούς όπως η Συμμαχία Ομοφυλόφιλων και Λεσβιών κατά της Δυσφήμισης (GLAAD), η οποία αναλύει την εκπροσώπηση των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στα μέσα ενημέρωσης και εργάζεται για μεγαλύτερη προβολή αυτών των ζητημάτων.
Αγωνιστείτε, αγωνιστείτε παρακαλώ για να αποκτήσετε πραότητα, διότι ο πράος άνθρωπος είναι στολισμένος με κάθε καλό έργο. Τι είναι η πραότητα;
Τι είναι η πραότητα;
Τίποτε δεν αναπαύει τόσο πολύ την ψυχή, όσο η πραότητα. Ούτε να εξαγριωνόμαστε για τις εναντίον μας ύβρεις και αν ακόμη είναι κατώτεροι αυτοί που διαπληκτίζονται με μας, αλλά με την επιείκεια και την πραότητα να καταστέλλουμε το θυμό. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει πιο ισχυρό και τίποτε πιο δυνατό, από την πραότητα. Αυτή εξασφαλίζει διαρκή γαλήνη στην ψυχή μας και την προετοιμάζει, σαν να πρόκειται να προσορμιστεί στο λιμάνι και γίνεται αιτία για κάθε ανάπαυσή μας. (Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
Πραότητα σημαίνει να παραμένει ακίνητη και ατάραχη η ψυχή, τόσο στις περιφρονήσεις, όσο και στους επαίνους. Η πραότητα είναι προϋπόθεση της διακρίσεως και αποτελεί την μητέρα της αγάπης. Η πράη ψυχή, είναι ο θρόνος της απλότητας, στην οποία αναπαύεται ο Κύριος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Η χριστουγεννιάτικη ευχή μου: «Κύριε, μην μου δώσεις τίποτα. Δώσ’ το σε αυτούς».
Γιατί αν μπορούσα πραγματικά να ζητήσω κάτι, δεν θα ήταν για μένα.
Θα ευχόμουν, με όλη μου την καρδιά…
…να γίνονταν καλά όλα τα άρρωστα παιδιά.
Να έβλεπα άδειους θαλάμους και γεμάτα πάρκα. Να μην υπήρχαν άλλοι γονείς που κρύβουν τα δάκρυά τους στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Να μην υπήρχαν άλλες νύχτες με πυρετό, φόβο και αναπάντητα ερωτήματα. Θα ήθελα όλα αυτά τα παιδιά που αγωνίζονται σκληρότερα από έναν ενήλικα να λάβουν το δώρο της ζωής, της δύναμης, του παιχνιδιού και της παιδικής ηλικίας.
«Ο Σατανάς γνωρίζει την αδυναμία μας, γνωρίζει το αδύναμο σημείο μας, γνωρίζει το πάθος/αμαρτία μας, και εκεί κατευθύνει τα βέλη του.
Το αδύναμο σημείο κάποιων ανθρώπων είναι το φαγητό, άλλων ο ύπνος. για άλλους, η εμπαθής πλευρά, για άλλους, η καλή ζωή. μερικοί έχουν την αδυναμία του θυμού, άλλοι να κρίνουν τους άλλους. άλλοι είναι φιλάργυροι. Όπου πονάει, εκεί σε χτυπάει!
Όταν ο Σατανάς βλέπει ότι κάποιος στρέφεται στον Θεό, προκαλεί προβλήματα, και επειδή είναι πνεύμα και μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας μόνο μέσω του πνεύματος, κάνει το μόνο που είναι δυνατό γι' αυτόν. Τι είναι αυτό; Να διεισδύσει στη συνείδησή μας και να μας επιτεθεί με σκέψεις.
Με τη σκέψη της απληστίας και της πείνας όταν νηστεύουμε. με τη σκέψη της ακόλασης όταν ζούμε με αγνότητα. της κόπωσης και της τεμπελιάς όταν παρακολουθούμε τις λειτουργίες, και με πολλές άλλες σκέψεις.
Γι' αυτό πρέπει να προσευχόμαστε αδιάκοπα! Ειδικά με την Προσευχή του Ιησού: Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησέ με, τον αμαρτωλό!»
Οι ιερομάρτυρες αποτελούν μια ειδική τάξη στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας. Είναι οι ιερείς, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια και μαρτύρησαν για το Χριστό. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Ιερομάρτυς Ελευθέριος.
Γεννήθηκε στη Ρώμη το 2ο μ. Χ. αιώνα από ευγενείς γονείς. Ο πατέρας του κατείχε το αξίωμα του υπάτου. Η μητέρα του ονομαζόταν Ανθία. Είχε γνωρισθεί με μαθητές του αποστόλου Παύλου και έγινε ένθερμη χριστιανή. Μετά το θάνατο του άνδρα της ανάλαβε αυτή την ανατροφή του μικρού Ελευθερίου, στον οποίο έδωσε σπουδαία μόρφωση και τον κατήχησε στον Χριστιανισμό. Φρόντισε μάλιστα να τον συνδέσει με τον επίσκοπο της Ρώμης Ανίκητο (155-166), για να αποκτήσει και χριστιανική μόρφωση και παιδεία. Ο επίσκοπος διείδε στον ευγενή έφηβο Ελευθέριο βαθιά πίστη, ευσέβεια και αφοσίωση στην Εκκλησία και γι’ αυτό τον χειροτόνησε διάκονο στα 15 του χρόνια. Λίγο αργότερα στα 17 του τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και τρία χρόνια μετά τον χειροτόνησε επίσκοπο και του ανέθεσε τον επισκοπικό θρόνο του Ιλλυρικού (σημερινή Αλβανία), με έδρα την πόλη της Αυλώνας.
Αύτη ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Mαξιμιανού, εν έτει τ΄ [300], καταγομένη από την Παλαιστίνην, θυγάτηρ πατρός μεν, Έλληνος, μητρός δε, Eβραίας. Tούτων δε και των δύω φυγούσα την ασέβειαν, επρόστρεξεν εις την πίστιν του Xριστού, και λαμβάνει το Άγιον Bάπτισμα από τον Eπίσκοπον Σιλβανόν. Aφ’ ου δε οι γονείς της απέθανον, εμοίρασεν η μακαρία όλα της τα υπάρχοντα εις τους πτωχούς. Kαι ελευθερώσασα τους δούλους και δούλας της, ενεδύθη ανδρίκεια φορέματα. Eίτα κουρεύσασα την κεφαλήν, επήγεν εις ένα Mοναστήριον ανδρών ευρισκόμενον εν τη πόλει Iερουσαλήμ, και μετωνομάσθη Iωάννης. Aπό δε τας πολλάς αρετάς της έγινε και Aρχιμανδρίτης του Mοναστηρίου εκείνου. Aφ’ ου δε επέρασεν εκεί είκοσιν ολοκλήρους χρόνους, πίπτει εις μίαν δεινήν συκοφαντίαν. Mία γαρ ασκήτρια εμβαίνουσα εις το Mοναστήριον, και νομίσασα ότι είναι άνδρας, επαρακίνει αυτήν εις αμαρτίαν. Eπειδή δε η Oσία δεν έστερξε, διαβάλλεται από εκείνην ως τάχα επεχείρησε να την βιάση.
Περιγραφές αναφέρουν ότι το τέμπλο της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη ήταν στολισμένο με διάφορα μεταλλικά κυπαρίσσια που αντί για καρπούς είχαν φωτάκια… από κεριά ή καντηλάκια!
Γ.Θ: Οι πληροφορίες, που θα ακούσετε σχετικά με τον Άγιο Βασίλειο, προέρχονται από τον π. Νικηφόρο και από τις διηγήσεις πολλών υπερήλικων Ποντίων προσφύγων, οι οποίοι του μετέφεραν όλα αυτά που αναγράφονται. Ξέρει από πρώτο χέρι δηλαδή τι πέρασε από γενιά σε γενιά και ήρθε μέχρι τις ημέρες μας, όπως τα διέσωσαν οι πρόσφυγες από τις αλησμόνητες πατρίδες