Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΕΣ ! … ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΕΣ;

Του Δημητρίου Ρίζου, θεολόγου, από το περιοδικό "μεγαλομάρτυρες" (Ιούλιος 2024)

Συγκλονισμένοι  καὶ  ξαφνιασμένοι  βρεθήκαμε  ἀπὸ  τὸ  τραγικὸ  γεγονὸς ἀνθρωποκτονίας, ποὺ  ἐκτυλίχθηκε ξαφνικὰ  καὶ ἀπρόσμενα,  μπροστὰ στὰ μάτια ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἀντιλήφθηκαν τὴν τραγικότητα ὅταν ἤδη εἶχε γίνει τὸ κακό. Πόνος καὶ ταραχὴ ἁπλώθηκε στὴν πόλι μας.

 Ὡς  ἀπὸ  συμφώνου  ὅλοι  ἔκαναν  τὴν  ἴδια  ἐκτίμησι·  «Τέτοιο  γεγονὸς πρώτη φορὰ γίνεται ἐδῶ» ἢ «δὲν ἀκούσαμε νὰ γίνεται αὐτὸ ἐδῶ». Πράγ-ματι, καὶ ἐὰν δὲν ἔγινε ἄλλη φορά, ἢ δὲν θυμόμαστε νὰ ἔγινε ἄλλη φορά, τὸ τραγικὸ γεγονὸς εἶναι πιὰ τετελεσμένο. 

Ἡ  ζωὴ  τοῦ  κάθε  ἀνθρώπου,  ἀρχὴ  καὶ  τέλος,  βρίσκεται  στὰ  χέρια  τοῦ Θεοῦ.  Ὁ  ἄνθρωπος  δὲν  ἔχει  τὸ  δικαίωμα  νὰ  δίνη  βίαιο  τέλος  στὴν  ζωή. Αὐτὸ  λέγεται  φόνος  καὶ  εἶναι  μεγάλη  ἁμαρτία.  Ἡ  ἀρχαία  ἐντολὴ  ποὺ δόθηκε  ἀπὸ  τὸν  Θεὸ  στὸ  Σινᾶ,  ὄχι  μόνον  δὲν  καταργήθηκε,  ἀλλὰ συμπληρώθηκε.  Εἶπε  ὁ  Κύριος·    «Ἠκούσατε  ὅτι  ἐῤῥέθη  τοῖς  ἀρχαίοις,  οὐ φονεύσεις· ὃς δ’ἂν φονεύσῃ, ἔνοχος ἔσται τῇ κρίσει. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς  ὁ  ὀργιζόμενος  τῷ  ἀδελφῷ  αὐτοῦ  εἰκῇ…  ὃς  δ’  ἂν  εἴπῃ  τῷ  ἀδελφῷ αὐτοῦ ῥακά, … ὃς δ’ἂν εἴπῃ μωρέ, ἔνοχος ἔσται…» (Μτ 5,21-22).

Ὁ  φόνος  εἶναι  ἁμαρτία  καὶ  τιμωρεῖται.  Συγκλονισθήκαμε  ἀπὸ  τὴν πρόσφατη  ἀνθρωποκτονία  ποὺ  ἔγινε  στὴν  πόλι  μας  Φλώρινα,  καὶ  εἶναι φυσικό. Στὸν νόμο τοῦ Θεοῦ  ὅμως δὲν ἀναφέρεται τίποτε γιὰ τὴν ἡλικία, διότι  εἶναι  ἁμαρτία  ὁ  φόνος,  ἀναξάρτητα  ἀπὸ  τὴν ἡλικία.  Φόνος  εἶναι  ἡ ἀφαίρεσις τῆς ζωῆς γέροντος, μεσήλικος, ἐφήβου, παιδὸς ἢ βρέφους.

Πρέπει  νὰ  μᾶς συγκλονίζη ἡ  ἀφαίρεσις τῆς  ζωῆς καὶ τοῦ βρέφους. Τὸ κυοφορούμενο ποιὸς μᾶς ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ τὸ πολτοποιοῦμε χωρὶς νὰ μᾶς συγκλονίζη; Διότι καὶ τὸ βρέφος εἶναι τέλειος ἄνθρωπος, ποὺ αἰσθά-νεται. Καὶ οἱ εἰδικοὶ μᾶς λένε ὅτι ἡ διαπαιδαγώγησις ἀρχίζει ἀπὸ τότε.

Ὅταν  πῆγε  ἡ  Παναγία  μας  μετὰ  τὸν  Εὐαγγελισμὸ  στὴν  Ἐλισάβετ,  τὴν χαιρέτισε καὶ εἶπε· «Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου». Βλέπετε ὅτι  τὸ  κυοφορούμενο  δὲν  τὸ  λέγει  «μέρος  τοῦ  σώματός  μου»,  ἀλλὰ «βρέφος τὸ ὁποῖο σκιρτᾶ καὶ ἀγάλλεται» γιὰ τὴν παρουσία τῆς Θεοτόκου.

Ἡ  ὑποκρισία  μας  εἶναι  τόση  ποὺ  ὁ  φόνος  ἑνὸς  νέου  μᾶς  συγκλονίζει, ἀλλὰ ὁ φόνος βρέφους στην κοιλιά, ὡς νόμιμος εἶναι ἀποδεκτός, καὶ ἔχομε ἥσυχη τὴν συνείδησί μας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου