Ο άγιος (& μεγάλος) πολιτικός: αυτοκράτορας Ιωάννης Βατάτζης

4 Νοεμβρίου κι ο λαός μας τιμούσε (όταν θυμόταν την παράδοσή του) έναν ιδιαίτερο άγιό του: τον αυτοκράτορα Ιωάννη Γ΄ Βατάτζη, που βασίλεψε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας όταν η ΚΠολη ήταν

υπόδουλη στους σταυροφόρους (13ος αιώνας). Ο άγιος Ιωάννης Βατάτζης, ο Πτωχός Βασιλιάς, που ζούσε ως αγρότης, δε νοιάστηκε για την τσέπη του και τα προνόμια που μπορούσε να του αποφέρει η θέση του, αλλά προσπάθησε να απελευθερώσει την Πόλη (αυτό ήταν το όνειρο της αυτοκρατορίας της Νίκαιας, που ήταν κομμάτι της υπόδουλης βυζαντινής αυτοκρατορίας), ν' αντισταθεί στους ποικίλους εχθρούς της πατρίδας του, να προωθήσει την ένωση των Εκκλησιών (χωρίς υποταγή στον πάπα) και να βελτιώσει τη ζωή και το μορφωτικό και πνευματικό επίπεδο του λαού του.

Μάλλον ένας τέτοιος πολιτικός είναι ό,τι λείπει από την πατρίδα μας (κι όχι μόνο) σήμερα. Ένας έντιμος και άγιος πολιτικός.

Γι' αυτό και ο λαός τον τίμησε ως άγιο και είναι ο αυτοκράτορας που έμεινε στο θρύλο ως "ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, που θ' αναστηθεί και θα επιστρέψει ως ελευθερωτής", επειδή μετά την κοίμησή του παρέμεινε άφθαρτος σε τέτοιο βαθμό, που (κατά τις πηγές) έμοιαζε ζωντανός.

Ανεβάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα. Ας έχουμε την ευχή του (ως πρόσωπα και ως λαός)...

Κλείνουν το μοναδικό κατάστημα ΕΛΤΑ στο Άγιον Όρος

Ανάμεσα στα καταστήματα των ΕΛ.ΤΑ. που πρόκειται να κλείσουν βρίσκεται και το μοναδικό κατάστημα στο Άγιον Όρος, γεγονός που αφήνει τους μοναχούς της Ιεράς Κοινότητας χωρίς την απαραίτητη επικοινωνία. Επιστολή στον Διευθύνοντα Σύμβουλο των ΕΛ.ΤΑ. κ. Γρηγόριο Σκλήκα απέστειλε την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2025 η Ιερά Κοινότητα του Αγίου Όρους, σχετικά με την πρόθεση καταργήσεως του Ταχυδρομικού Καταστήματος Δάφνης.

Η Ιερά Κοινότητα στην επιστολή της εκφράζει την λύπης της για την πρόθεση αυτή και επισημαίνει την εξαίρετη σημασία και αναγκαιότητα του Ταχυδρομικού Καταστήματος για το Άγιον Όρος.

Πληροφορίες της Romfea gr αναφέρουν ότι το εν λόγω κατάστημα έχει σχεδόν μηδενικό κόστος και θεωρείται προσοδοφόρο, παρόλο αυτά είναι στη λίστα με τα καταστήματα που θα βάλουν λουκέτο!

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

πηγή: https://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/

π. Ν. Λουδοβίκος: H μοναξιά του Χριστού

 

πηγή: https://www.youtube.com/

Όσιος Γεώργιος Καρσλίδης ο Ομολογητής, «εχθρός του λαού».

…Από το 1917 στη Ρωσία άρχισε να μαίνεται ισχυρός ο άνεμος των διωγμών εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού από το αθεϊστικό καθεστώς. Ο Χριστός «ξανασταυρώνεται» με τόσο σκληρά διατάγματα και διαγγέλματα, ώστε να λένε: «Εμείς θα διορθώσουμε τα λάθη του Διοκλητιανού και του Νέρωνος». Εκκλησίες βεβηλώνονται ή ισοπεδώνονται. Μοναστήρια πυρπολούνται ή κατεδαφίζονται. Μοναχοί και ιερωμένοι αλλά και λαϊκοί φυλακίζονται και βασανίζονται σκληρά, γιατί παραμένουν πιστοί στην ορθόδοξη πίστη. Οι πρώτοι μάρτυρες καταγράφονται στα Μαρτυρολόγια της Ρωσικής Εκκλησίας. Ήρθε όμως και η σειρά της Γεωργίας. Το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής λεηλατήθηκε. Οι μοναχοί συνελήφθησαν. Τους έκλεισαν σε υγρή και σκοτεινή φυλακή, όπου ήταν αναγκασμένοι να ξαπλώνουν σε μία σανίδα κάτω ακριβώς από την οποία αναδύονταν οι οσμές ακαθαρσιών από διερχόμενο υπόνομο.

Ο ηγούμενος της Μονής δεν άντεξε. Υπέκυψε και πέθανε μέσα στη φυλακή. Τον μοναχό Συμεών* (αγιο Γεώργιο Καρσλίδη) τον διαπόμπευσαν κάποια μέρα στους δρόμους και τον περιέφεραν δεμένο και χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι’ αυτόν: «Να ο προφήτης!».

Λόγοι και Διδαχές του Αγίου Γεωργίου Καρσλίδη

…Από τον ‘Οσιο Γεώργιο Καρσλίδη μόνο καλό λόγο θα άκουγες. Πρώτα να προσεύχεστε, η πρώτη λέξη του ήταν η προσευχή, γιατί «η προσευχή, έλεγε, είναι δύναμη, θεραπεία. Και σε μένα που έρχεστε να πάρετε ευχή και εγώ προσεύχομαι για εσάς. Με την προσευχή και την πίστη γίνονται όλα. Άμα δεν πιστεύετε, ότι και να κάνετε είναι άδειο (εύκαιρο, έτσι το έλεγε στα Ποντιακά), άδικα κουράζεστε, αν όμως πιστεύετε, θεραπεύεστε».

Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, , να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».

«Ο Θεός φροντίζει για όλους. Η απελπισία είναι σχεδόν απιστία».

Αυτή η φράση είναι θανατηφόρο πλήγμα δια τον διάβολο, εξαλείφει την ταραχή και φέρνει γαλήνη στην ψυχή!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στή χαρά αλλά καί στήν λύπη!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στήν υγεία αλλά καί στήν ασθένεια!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στήν επιτυχία αλλά καί στήν αποτυχία!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στήν αποδοχή αλλά καί στήν απόρριψη!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στήν ευλογία αλλά καί στήν αδικία!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στή φιλία αλλά καί στήν συκοφαντία!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, στήν αγάπη αλλά καί στή μοναξιά!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!

Δηλαδή Δόξα στον Θεό για ΟΛΑ!

Η ΝΙΚΗ παρούσα στην τελετή ενθρόνισης του νέου Αρχιεπισκόπου Σινά, Φαράν και Ραϊθώ και Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά, κ. Συμεών

31 Οκτωβρίου 2025

Η ΝΙΚΗ τίμησε με την παρουσία της τη σημερινή, ιστορική τελετή ενθρόνισης του νέου Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, ενός από τα αρχαιότερα και σημαντικότερα μοναστικά κέντρα της Ορθοδοξίας.

Το Κίνημα εκπροσώπησε ο βουλευτής Α’ Ανατολικής Αττικής, κ. Τάσος Οικονομόπουλος, ο οποίος μετέφερε τις θερμές ευχές του Προέδρου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΙΚΗΣ προς τον νέο Ηγούμενο, εκφράζοντας ευχές για καρποφόρα και θεοφώτιστη διακονία.

Σχολική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση με βάση την εγκράτεια

15 χρόνια μετά την εφαρμογή της στη πολιτεία του Μισσισσίππι, οι εφηβικές εγκυμοσύνες μειώθηκαν στις μισές

Από τη Mary Boyte, για την ιστοσελίδα USA Today

• Το 2011, ο νόμος του Μισσισσίππι απαίτησε από τα δημόσια σχολεία, στα πλαίσια της σχολικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης να διδάσκουν είτε «αποκλειστικά την εγκράτεια», είτε την «εγκράτεια μαζί με τη σύγχρονη σεξουαλική αγωγή».
• Από το 2011 έως σήμερα διαπιστώνεται σημαντική μείωση των εφηβικών εγκυμοσύνων στη πολιτεία, παρά το γεγονός ότι εξακολουθεί να έχει το υψηλότερο ποσοστό εφηβικών γεννήσεων στη χώρα.
• Το 2023, μετά από νομοθετική ρύθμιση, τα τρέχοντα εκπαιδευτικά πρότυπα που επικεντρώνονται στην αποχή έγιναν μόνιμα.

Το 2011, η πορεία της σεξουαλικής αγωγής των παιδιών στο Μισσισσίππι άλλαξε. Με βάση νόμο που ψηφίστηκε εκείνη τη χρονιά, η κάθε δημόσια σχολική περιφέρεια έπρεπε να επιλέξει στα πλαίσια της σχολικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, είτε να διδάσκει «Μόνο την αποχή», είτε την «Αποχή-plus», με το πρώτο μοντέλο να τονίζεται ως το κρατικό πρότυπο.

Η θεία Λειτουργία είναι ο τρόπος που γνωρίζουμε τον Θεό και ο τρόπος που γνωρίζεται ο Θεός σε μας

Σκοπός της θείας Λειτουργίας είναι να μας μεταδώση τον Χριστό.

Η θεία Λειτουργία μας μαθαίνει ένα ήθος, το ήθος της ταπεινώσεως. Κάθε θεία Λειτουργία είναι Θεοφάνεια. Φανερώνεται το Σώμα του Χριστού. Το κάθε μέλος της Εκκλησίας είναι εικόνα της Βασιλείας του Θεού.

Μετά την θεία Λειτουργία πρέπει να συνεχίζουμε να εικονίζουμε την Βασιλεία του Θεού, τηρώντας τις εντολές Του. Η δόξα του Χριστού είναι να καρποφορήση σε κάθε μέλος ο καρπός Του.

Το μύρο του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου, Πολιούχου Θεσσαλονίκης – Σήμερα 2 Νοεμβρίου (18:30) η τελετή καθαγιασμού του Μύρου

*Σήμερα 2 Νοεμβρίου στις 18:30 μ.μ. η τελετὴ καθαγιασμοῦ τοῦ Μύρου τοῦ ἁγίου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ καὶ ἐν συνεχείᾳ Ἱερὰ Ἀγρυπνία στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης.

~ Ο Άγιος Δημήτριος στις πηγές αποκαλείται μεγαλομάρτυς φιλόπολις, σωσίπολις και μυροβλύτης. Μυροβλύτης γιατί ανέβλυζε μύρο από τον τάφο του, το οποίο ελάμβαναν οι πιστοί μέσα σε φιαλίδια που ήταν κατασκευασμένα από γυαλί, πηλό ή μολύβι, τα λεγόμενα κουτρούβια.

Το μύρο του Αγίου είναι το θαύμα του Θεού και η μεγάλη ευλογία του Μεγαλομάρτυρος προς τους πιστούς Χριστιανούς που επικαλούνται τις ακοίμητες πρεσβείες του.

Υπάρχουν πολλές αυθεντικές μαρτυρίες για το Μύρο του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου. Παραθέτουμε ενδεικτικά τις ακόλουθες:

Άγιος Γεώργιος, Μεθυστής και Γαλατάς!

Ο τάφος του αγίου Γεωργίου

Άγιος Γεώργιος ο Μεθυστής: έτσι χαρακτηρίζεται από το λαό μας (όχι από τη λειτουργική πράξη της Εκκλησίας) ο άγιος μεγαλομάρτυρας Γεώργιος στη δεύτερη γιορτή του, 3 του Νοέμβρη. Ο λόγος, ότι την ημέρα εκείνη στις παραδοσιακές ελληνικές κοινωνίες άνοιγαν το καινούργιο κρασί - και το ευλογούσαν στην εκκλησία.

Στην πραγματικότητα, τη μέρα εκείνη γιορτάζεται η ανακομιδή των λειψάνων του αγίου, δηλ. η μεταφορά τους στη Λύδδα της Ιόππης (Παλαιστίνης), πατρίδα της μητέρας του, της αγίας Πολυχρονίας, ενώ ο πατέρας του αγίου, ο άγιος Γερόντιος, ήταν από την Καππαδοκία. Γιορτάζονται επίσης και τα εγκαίνια του ιστορικού ναού του, που σώζεται ακόμη εκεί και είναι σεβαστός όχι μόνο από τους χριστιανούς, αλλά και από τους μουσουλμάνους (οι οποίοι ονομάζουν τον άγιο "Χάντερ", δηλ. "Πράσινο").

Μνήμη των Aγίων Mαρτύρων Aκεψιμά, Iωσήφ, και Aειθαλά (3 Νοεμβρίου)

Ακεψιμάν κτείνουσιν εκ ραβδισμάτων.

Ακεψιμά δε, τους φίλους εκ λευσμάτων.

Tύψαν Aκεψιμάν τριτάτη, λεύσαν δε συνάθλους.

Μαρτύριο Αγίων Ακεψιμά, Ιωσήφ και Αειθαλά. Μικρογραφία 

(Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτοι ήτον κατά τους χρόνους Σαβωρίου βασιλέως Περσών, εν έτει τλ΄ [330], πιασθέντες δε ως Xριστιανοί, παρεστάθησαν έμπροσθεν εις τον αρχιμάγειρον του βασιλέως Aδραχοσχάρ, και επειδή εξετασθέντες, δεν επείσθησαν να αρνηθούν τον Xριστόν, διά τούτο, ο μεν Άγιος Aκεψιμάς, εδάρθη με ραβδία ακανθωτά της ροδίας, ο δε Άγιος Iωσήφ, τεντόνεται τόσον πολλά και δέρνεται, ώστε οπού εχωρίσθησαν η σάρκες του έως εις τα κόκκαλα. Kαι έπειτα ερρίφθη δεμένος εις την φυλακήν. Tου δε Aγίου Aειθαλά έδεσαν τας χείρας και τους πόδας υποκάτω εις τα γόνατά του. Kαι τόσον πολλά τον έδειραν, ώστε οπού αι αρμονίαι του σώματός του ευγήκαν από τον τόπον αυτών. Kαι ούτως έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν. Mετά ταύτα πάλιν, ο μεν Άγιος Aκεψιμάς εδάρθη από τριάντα στρατιώτας. Kαι ούτω μέσα εις τας βασάνους παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού. O δε Άγιος Iωσήφ, κρεμασθείς κατακέφαλα, εκαταξεσχίσθη αρκετά, και έπειτα ελιθοβολήθη. O δε Άγιος Aειθαλάς, τεντωθείς από τέσσαρας στρατιώτας, εδάρθη. Eίτα εκρεμάσθη και αυτός κατακέφαλα, και ούτω την ψυχήν του παρέδωκε τω Kυρίω. Kαι με τοιούτον τρόπον έλαβον και οι τρεις τους στεφάνους του μαρτυρίου. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτών, όρα εις τον Nέον Παράδεισον. Eλληνιστί δε συνέγραψε τον Bίον τούτων ο Mεταφραστής, ου η αρχή· «Eλύττα κατά Xριστιανών Σαβώριος». Σώζεται εν τη των Iβήρων και εν άλλαις.)

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

πηγή: https://immorfou.org.cy/

Κυριακὴ Ε΄ Λουκᾶ – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Νοεμβρίου 2025

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 2 Νοεμβρίου 2025, Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. ις΄ 19-31)

Εἶπεν ὁ Κύριος· ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινό­μενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕ­δατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.

Ο πολυτεκνικός κόσμος της Ελλάδας γιορτάζει τη μνήμη των Προστατών του

«Κι ένα τέταρτο μητέρας αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει που να το ανακράξεις σε στιγμή μεγάλου κινδύνου» Οδυσσέας Ελύτης

Κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου εορτάζουμε την μνήμη της Αγίας Πολύτεκνης Οικογένειας των Αγίων Τερεντίου, Νεονίλλης και των επτά παιδιών τους.Ο Άγιος Τερέντιος, η Αγία Νεονίλλη και τα παιδιά τους ο Άγιος Σάρβηλος, ο Άγιος Νίτας, ο Άγιος Ιέραξ, ο Άγιος Θεόδουλος, ο Άγιος Φώτιος, η Αγία Βήλη και η Αγία Ευνίκη, είναι οι προστάτες των πολύτεκνων οικογενειών. Ήταν πραγματικά μια αληθινή Χριστιανική Οικογένεια. Όταν άρχισαν οι διωγμοί κατά των Χριστιανών, τους είπαν να πάρουν τα παιδιά τους και να φύγουν για να προστατέψουν την οικογένειά τους, αμέσως τα παιδιά των έδωσαν μια αποφασιστική και καθοριστική απάντηση και είπαν ότι δεν θα φύγουν από την πατρίδα τους θα περιμένουν και με γενναιότητα θα υποστούν οποιοδήποτε μαρτύριο. Πράγματι η οικογένεια δεν έφυγε και όταν οι διωγμοί ξαπλώθηκαν παντού όλοι τους, γονείς και παιδιά ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και πέθαναν με αποκεφαλισμό.

Ο φύλακας άγγελος της Αγίας Τραπέζης!

Κάποιο βράδυ ένας ιερέας, πήγε κάπως αργά στην εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι που έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρει. Ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά.

Από την Ωραία Πύλη, την οποία είχε ξεχάσει ανοιχτή (δεν είχε τραβήξει την κουρτίνα), βλέπει έναν αστραφτερό Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι, να στέκεται δίπλα στην Αγία Τράπεζα! Τρόμαξε τόσο πολύ, που τράπηκε σε φυγή! Φοβήθηκε! Φτάνοντας στον Νάρθηκα (ο Ναός ήταν μεγάλος), ακούστηκε μία φωνή: «Στάσου!» Στάθηκε, λοιπόν, κοκάλωσε, μαρμάρωσε!

Μη φοβάσαι, του είπε πολύ γλυκά η φωνή. Είμαι ο Άγγελος φύλακας του Ναού. Όταν μία Τράπεζα σε έναν Ναό καθαγιάζεται και γίνεται Αγία, ο Κύριος, ο Παντοκράτωρ, ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων, τοποθετεί έναν ακοίμητο Άγγελο φύλακα δίπλα στην Αγία Τράπεζα.

Προσωπικός Αριθμός: Ένα μπράβο και μια υπόσχεση

Σε λίγες ημέρες, σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, θα αποδοθεί υποχρεωτικά σε κάθε Έλληνα ο Προσωπικός Αριθμός. Στόχος είναι η καθιέρωση του Προσωπικού Αριθμού στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων.

Παρουσιάζεται ως απλή διοικητική αλλαγή, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για κάτι πολύ βαθύτερο. Είναι ένα βήμα που αγγίζει τον πυρήνα της ελευθερίας και της ιδιωτικότητάς μας.

Σήμερα θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε όλους τους Έλληνες που αντιστέκονται με ευγένεια, νηφαλιότητα και αξιοπρέπεια. Σε όσους δεν αποδέχονται αδιαμαρτύρητα μια απόφαση που αφορά τη ζωή τους. Στα εκατομμύρια Ελλήνων που ενημερώνονται, ρωτούν και συζητούν. Σε όσους καταλαβαίνουν ότι το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία σου δεν είναι άρνηση, είναι καθήκον.

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Όταν κατακρίνεις κάποιον πεσμένο, κατακρίνεις τον Κύριο…

Όσιος Γαβριήλ της Γεωργίας, ο δια Χριστόν Σαλός

Αν μισήσεις έστω κι έναν άνθρωπο, είσαι μακριά από τη Βασιλεία των Ουρανών!

Όταν κατακρίνεις κάποιον πεσμένο, κατακρίνεις τον Κύριο. Ο Κύριος ταπεινώνει και ο Κύριος ανυψώνει.

Μπροστά στον Κύριο συσσωρεύονται οι αμαρτίες των ανθρώπων σαν τα βότσαλα της θάλασσας. Δεν υπάρχει όμως αμαρτία που να υπερβαίνει τη μετάνοια. Αν συναντήσεις έναν φονιά ή μια πόρνη ή έναν μεθύστακα, μην τον κατηγορήσεις. Είναι πλάσματα του Θεού, των οποίων τα λουριά έχει αφήσει ο Κύριος. Έτσι καλούνται να βρουν οι ίδιοι, μόνοι τους, το σωστό δρόμο με τη μετάνοια. Το δικό σου όμως λουρί το κρατάει ο Κύριος και, αν το αφήσει, εσύ θα πέσεις σε χειρότερη κατάσταση και θα καταστραφείς.

Μνήμη του οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Γαβριήλ του δια Χριστόν σαλού και Ομολογητού (2 Νοεμβρίου)

 

Άγιος Γαβριήλ ο εκ Γεωργίας, ο Ομολογητής, ο δια Χριστόν σαλός. 

Φορητή εικόνα, Ιερά Μητρόπολις Μόρφου

Ο π. Γαβριήλ ο Γεωργιανός γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου 1926 στην Τυφλίδα. Ο πατέρας του ήταν φανατικός κομμουνιστής. Η μητέρα του, η οποία αργότερα έγινε μοναχή με το όνομα Άννα, εκοιμήθη στις 26 Απριλίου 2000 και είναι θαμμένη δίπλα στο γιο της. Οι γείτονές του τον θυμούνται από μικρό παιδί να νηστεύει και παρόλη την αθεϊστική ανατροφή που έλαβε, στα 12 του χρόνια ήξερε το ευαγγέλιο απέξω.

Έγινε μοναχός το 1955 επί κομμουνιστικού καθεστώτος. Για σαράντα χρόνια έζησε σε νεκροταφεία, φυλακές και ψυχιατρεία. Επί δεκαπέντε χρόνια ζητιάνευε ταπεινωμένος, λοιδωρούμενος και περιφρονημένος απ’ όλους.

Μπιλ Γκέιτς: «Η κλιματική αλλαγή δεν θα εξαλείψει την ανθρωπότητα» – Θα ζητήσει κανείς τους συγγνώμη για την «πράσινη» τρομοκρατία;

Ανέκρουσε πρύμναν ο ιδρυτής της Microsoft, Μπιλ Γκέιτς, ενώ η Ευρώπη επιμένει σταθερά να στραγγαλίζει τα κράτη της με «πράσινους» νόμους

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Μετά από μια εικοσαετία ακατάπαυστης τρομοκρατίας, εξοντωτικών πολιτικών και ατελείωτης πλύσης εγκεφάλου για τη λεγόμενη κλιματική κρίση, ο «γκουρού» της Νέας Εποχής, Μπιλ Γκέιτς, απευθύνθηκε προς την ανθρωπότητα και είπε «συγγνώμη, λάθος». Τόσο απλά, τόσο αδιάντροπα.

Συγκεκριμένα ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της Microsoft, σε ένα υπόμνημα 17 σελίδων που έγραψε, υποστηρίζει – ξαφνικά – ότι «η κλιματική αλλαγή δεν πρόκειται να εξαλείψει την ανθρωπότητα» και εκτιμά ότι οι πολιτικές πρέπει να δώσουν προβάδισμα στην αντιμετώπιση των ασθενειών (όπως πχ. της ελονοσίας) και της πείνας.

Ερμηνευτικό σχόλιο στο αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής 2.11.25 [ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑ΄, (Γα 2,16-20) ]

   

Από τον κ. Δημήτριο Ρίζο *

«Οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ»

Τὸν ἀπόστολο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα τὸν ἀκούσαμε καὶ τὴν Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσι τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τότε ἐξηγήσαμε ἕνα μέρος τῆς περικοπῆς, ἐπιλεγμένο γιὰ τὴν ἡμέρα ἐκείνη, στὸ ὁποῖο γίνεται λόγος γιὰ τὸν σταυρό. Σήμερα θὲ ἐπιλέξουμε μία ἄλλη φρᾶσι τὴν ὁποία καὶ θὰ προσπαθήσουμε νὰ παρουσιάσωμε ἁπλοϊκά.

Στὴν ἀρχὴ τῆς περικοπῆς λέγει ὁ ἀπόστολος· «Εἰδότες ὅτι οὐ δικαι-οῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ». Πιὸ ἁπλᾶ· Ἐπειδὴ γνωρίσαμε καλὰ ὅτι δὲν δικαιώνεται μπροστὰ στὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου, παρὰ μόνον μὲ τὴν πίστι στὸν Χριστό, γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ πιστεύσαμε, γιὰ νὰ γίνωμε δίκαιοι ἀπὸ τὴν πίστι στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἐργα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀφοῦ, ὅπως γράφει καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, κανεὶς δὲν πρόκειται νὰ δικαιωθῆ ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ Νόμου».

Οι «νέες» ταυτότητες και η απαξίωση της προφητείας

Tου Νικολάου Κατσιαβριά

Όταν ήμουν φοιτητής είδα σε ένα τοίχο στο Φυσικό Τμήμα του ΕΚΠΑ γραμμένο ότι «η εξέλιξη του homosapiens θα είναι ο homobufo»! Το θυμήθηκα τον τελευταίο καιρό καθώς η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να μας εφοδιάσει με νέες ψηφιακές ταυτότητες και έχει απολύσει υπουργούς και κληρικούς να πείσουν τους χριστιανούς ότι οι ταυτότητες δεν έχουν τίποτα αντιχριστιανικό και απλώς μας κάνουν σύγχρονους και μας… διευκολύνουν.

Ρωτούν: «Για μια προφητεία θα αρνηθείτε την νέα ταυτότητα;»

Ας δούμε πώς έχουν τα πράγματα σε ό, τι αφορά την προφητεία:

Πώς ο σατανάς αντιλαμβάνεται την νοερά προσευχή του ανθρώπου και απομακρύνεται απ’ αυτόν…

Κάποιος νέος μοναχός είχε μία απορία:

”Πώς ο σατανάς αντιλαμβάνεται την νοερά προσευχή του ανθρώπου και απομακρύνεται απ’ αυτόν, εφόσον δεν έχει τη δύναμη να του διαβάσει το πνεύμα δηλ. δεν γνωρίζει το τι σκέφτεται ο άνθρωπος μέσα του”.

Ένα βράδυ, του παρουσιάζεται μια Αγία στον ύπνο και του λέει:

– Νικόλαε (έτσι τον έλεγαν) έχεις την απορία, πως ο σατανάς αντιλαμβάνεται, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται νοερώς, εφόσον τη σκέψη του ανθρώπου, μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Άκουσε λοιπόν: Όπως η σόμπα, που καίει εσωτερικώς ξύλα και δεν φαίνεται η φωτιά, όμως η θέρμανση σε πληροφορεί ότι η σόμπα έχει φωτιά, έτσι και ο σατανάς, μπορεί να μην βλέπει την προσευχή σου, αλλά επειδή καίγεται όταν σε πλησιάζει, αντιλαμβάνεται ότι είσαι ενωμένος με τον Θεό, δια της προσευχής.

πηγή: https://simeiakairwn.gr/

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο εύκολα αλλάζει μια κοινωνία χωρίς καν να το καταλάβει.(Σκέψεις για το «Χάλοουϊν»)

Σκέφτομαι καμιά φορά πόσο εύκολα αλλάζει μια κοινωνία χωρίς καν να το καταλάβει. Όχι μέσα από νόμους ή κρίσεις αλλά μέσα από τις γιορτές της. Γιατί οι γιορτές δεν είναι απλώς διασκέδαση. Είναι παιδεία, είναι πολιτισμός, είναι τρόπος ζωής. Κι όταν αλλάζουν οι γιορτές, αλλάζει και ο τρόπος που βλέπουμε τον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια, τέτοιες ημέρες, βλέπω να πληθαίνουν οι μάσκες, οι κολοκύθες, οι σκελετοί, οι νυχτερίδες. Βλέπω όλο και περισσότερα μικρά παιδιά να χαμογελούν κάτω από προσωπεία μάγισσας ή φαντάσματος, χωρίς να καταλαβαίνουν τι φορούν, τι παίζουν.

Κι ακούω γονείς να λένε «μα δεν πειράζει, παιχνίδι είναι» ή «δεν μπορώ να του χαλάσω το χατίρι».

Μα αν το παιχνίδι αυτό συνηθίζει την ψυχή στο σκοτάδι και στο φόβο, δεν είναι αθώο. Κι αν ζημιώνει την ψυχή του παιδιού, τότε γίνεται ευθύνη μας. Γιατί ό,τι τραυματίζει την παιδική ψυχή δεν είναι παιχνίδι. Είναι κουλτούρα σκοτεινή, ασυνείδητη. Κι αν χαθεί η ευαισθησία της ψυχής στην ηλικία της αθωότητας, ύστερα δύσκολα ξανακερδίζεται.

Βίος καὶ πολιτεία τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου πατρὸς ἡμῶν Δαβὶδ τοῦ ἐν Εὐβοίᾳ ἀσκήσαντος (1 Νοεμβρίου)

Άγιος Δαυίδ ο εν Ευβοία

Ἄξιον εἶναι τῷ ὄντι καὶ χρεωστούμενον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ Χριστιανοί, νὰ ἀναγινώσκουμε μετ᾿ εὐλαβείας καὶ πόθου πνευματικοῦ τοὺς βίους τῶν ἁγίων, διηγούμενοι τὰς ἀρετὰς καὶ τὰ κατορθώματα αὐτῶν, ὄχι μόνον διὰ νὰ μὴ ἀμνημονήσωμεν τὰ λαμπρὰ ἔργα αὐτῶν καὶ τὰς θαυματουργίας, ἀλλὰ καὶ νὰ μιμηθοῦμε τὴν ζωὴν καὶ πολιτείαν των, ἐξ ὧν ὑπάρχει ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ὅσιος Δαβίδ, ὅστις ἐγένετο παιδιόθεν ζηλωτὴς καὶ μιμητὴς τῆς ἀληθοῦς καὶ εὐθείας ὁδοῦ, ἐκλεξάμενος τὴν καθαρωτάτην καὶ ἁγνὴν πολιτείαν, λέγω, τὸν μοναδικὸν βίον, μιμούμενος κατὰ πάντα τρόπον τὸν τῆς ἀσκήσεως δρόμο τῶν ἐναρέτων ὁσίων ἀνδρῶν. Διότι οὗτος ὁ μακάριος διὰ τῶν ἐνθέων καὶ ὑψηλῶν κατορθωμάτων τῆς ἀρετῆς κατεφώτισε τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων καὶ μέχρι τοῦδε παρέχει ἀενάως τὰς χάριτας καὶ τὰς εὐεργεσίας εἰς ἐκείνους, οἵτινες μετ᾿ εὐλαβείας προσκυνοῦσι τὴν πάντιμον αὐτοῦ κάρα καὶ ἐπικαλοῦνται εἰς ἀρωγὴ καὶ βοήθειαν τὸ ἅγιον αὐτοῦ ὄνομα. Πρέπον εἷναι λοιπὸν νὰ διηγηθοῦμε, κατὰ τὸ δυνατὸν ἡμῖν, τοῦ μακαρίου καὶ θεοφόρου τούτου πατρὸς ὁσίου Δαβὶδ τὰς ἀρετὰς καὶ λαμπρὰ θαυμάσια ἔργα καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν νὰ μιμηθῶμεν καὶ ἡμεῖς τὰ κατορθώματα αὐτοῦ πρὸς ψυχική μας ὠφέλειαν.

Μνήμη των Aγίων και Θαυματουργών Αναργύρων Kοσμά και Δαμιανού (1 Νοεμβρίου)

Eι και παρήκαν γην Aνάργυροι δύω,

Πληρούσιν ως πριν και πάλιν γην θαυμάτων.

Πρώτη Aκέστορε φώτε Nοεμβρίου έκπτατον εκ γης.

Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός (1η Νοεμβρίου). 

Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Oύτοι οι Άγιοι είχον το γένος από την γην της Aσίας, ήτοι της Aνατολής, υιοί όντες γονέων φιλαρέτων και ευσεβών, από τους οποίους η μήτηρ των ωνομάζετο Θεοδότη, ήτις αφ’ ου έμεινε χήρα από άνδρα, εμεταχειρίζετο πολιτείαν ενάρετον. Όθεν με το παράδειγμά της, εδίδαξε και τους υιούς της τούτους κάθε είδος τελείας αρετής. Oύτοι λοιπόν έμαθον μεν και κάθε άλλην επιστήμην, αφήσαντες δε τας άλλας, ηγάπησαν την ιατρικήν, και με αυτήν ιάτρευον κάθε νόσον, ήτοι κάθε ασθένειαν πολυχρόνιον, και κάθε μαλακίαν, ήτοι κάθε ασθένειαν ολιγοχρόνιον. Kαι όχι μόνον ανθρώπους εθεράπευον, αλλά και τα άλογα κτήνη. Aνάργυροι δε ωνομάσθησαν, διατί δεν επήραν ποτέ από τινα ασθενή αργύριον, διά μισθόν και πληρωμήν της ιατρείας των. Έτζι λοιπόν καλώς διαπεράσαντες την ζωήν τους, εν ειρήνη ετελειώθησαν. Tα δε τίμια αυτών λείψανα ενταφιάσθησαν εις ένα τόπον, ονομαζόμενον Φερεμάν. (O κατά πλάτος Bίος αυτών ευρίσκεται εις τον Nέον Θησαυρόν1.)

Να εργαστούμε τη σωτηρία μας και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν. Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα

Οι ευχές και οι στόχοι μας σ’ αυτή τη ζωή δεν θα είναι άσχετοι. Ένας πνευματικός άνθρωπος παλεύει να επιτύχει τη Βασιλεία των Ουρανών, και ένας άνθρωπος του κόσμου τούτου αγωνίζεται για τα πράγματα του κόσμου τούτου.

Κάνουμε κριτική στους πολιτικούς μας, που είναι στην εξουσία, αλλά είναι κι εκείνοι παιδιά μας. Είμαστε εμείς, οι παλιότερες γενιές, που έχουμε την ευθύνη. Διότι δεν δώσαμε σ’ αυτούς καλό παράδειγμα. Είμαστε μια εικόνα των γονιών μας, των περασμένων γενεών, και από αυτές δεν καταφέραμε να μάθουμε και πολλά. Τώρα εμείς είμαστε οι υπόλογοι, διότι αποτύχαμε να βάλουμε τα παιδιά μας στο σωστό δρόμο. Πρέπει να ξεκινήσουμε με τον εαυτό μας και όχι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τους άλλους. Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι πρέπει να διορθώσουμε τους εαυτούς μας- να εργαστούμε τη σωτηρία μας και πολλοί τριγύρω μας θα σωθούν. Πρέπει να παλέψουμε να είμαστε πάντοτε αγαθοί, καλοί και ήσυχοι- ειρηνευμένοι, έτσι ώστε οι άνθρωποι να νιώθουν πάντοτε ειρήνη και ησυχία όταν είμαστε παρόντες. Γνωρίζουμε ότι μπορούμε είτε να προσελκύσουμε ανθρώπους με τους λογισμούς μας είτε να τους απομακρύνουμε από μας. Έχουμε ανάγκη να αλλάξουμε, ώστε η πίστη μας να ενδυναμωθεί.

«Παιδεία που μορφώνει ψυχές» – Μήνυμα ελπίδας από τον Δημήτρη Νατσιό στη Σχολή Γονέων Κατερίνης και το μήνυμα της ΝΙΚΗΣ στην εκδήλωση της Πάτμου.

Αθήνα, 30/10/2025

«Παιδεία που μορφώνει ψυχές» – Μήνυμα ελπίδας από τον Δημήτρη Νατσιό στη Σχολή Γονέων Κατερίνης

Μια ακόμη εμπνευσμένη ομιλία του προέδρου της ΝΙΚΗΣ και αγαπητού μας συμπατριώτη, κ. Δημήτρη Νατσιού, στη Σχολή Γονέων Κατερίνης, μας θύμισε γιατί η ΝΙΚΗ δεν είναι απλώς ένα κόμμα — είναι φωνή Πίστης, Παιδείας και άδολης φιλοπατρίας, σε μια εποχή βαθιάς κρίσης αξιών.

Με καθαρό λόγο, χωρίς περιστροφές, ο πρόεδρός μας μίλησε για τα παιδιά μας, για την Παιδεία που μορφώνει ψυχές και για την ανάγκη να ξανασταθεί η Ελλάδα στα πόδια της μέσα από τις αρχές και τις αξίες της πίστης μας και της Ρωμιοσύνης, σύμφωνα και με τις διδαχές του Αγίου Παϊσίου. “Αύριο (σσ. 28η Οκτωβρίου), όπως και την 25η Μαρτίου εορτάζομε την έναρξη και όχι την λήξη των Εθνικών αγώνων… Ο Ελληνισμός είναι προορισμένος να αγωνίζεται.”

Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης ο κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης (βιντεοσκοπημένη ομιλία) ” Πολλοί Χριστιανοί ΔΕΝ βιώνουν απουσία του Αγίου Παϊσιου. Αντιθέτως!” και ο κ. Νικήτας Τσακίρογλου (μήνυμα λόγω απουσίας) “Ο ρόλος που υποδύθηκα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη, με γέμισε, με πλήρωσε πνευματικά και είχα την Ευλογία να την μοιραστώ με τον κόσμο!”.

Όταν έχουμε κακές σκέψεις η καλύτερη μέθοδος είναι η περιφρόνηση

~ Πόσες φορές δεν μας μπαίνουν λογισμοι για τους πνευματικούς μας;

»..Καμιά φορά ο Γέροντας είχε ένα φυσικό λόξυγκα. Το εκμεταλλεύτηκε αυτό ο διάβολος κι άρχισε να μου λέει με τον λογισμό:

«Ααα! Αυτό που κάνει τώρα ο Γέροντας φανερώνει ότι έχει δαιμόνιο μέσα του. Το δαιμόνιο είναι που κάνει αυτό τον λόξυγκα».

Πω! Πω! Τι πικρία, τι φαρμάκι, που ήρθε μέσα στη ψυχή μου! «Ακούς εκεί, να μου λέγει έτσι ο λογισμός!». Εγώ δεν είχα τέτοιους λογισμούς. Μόλις μου ήρθαν, αναστατώθηκα. Μπαα! Αδύνατον να παραδεχθώ για τον Γέροντά μου αυτόν τον λογισμό!

«Θα σε σφάξω!»,

είπα μέσα μου κι έκανα αγώνα εναντίον του με ...την αντίρρηση. Όταν το είπα αυτό στον Γέροντα, που ήταν ασκητής πεπειραμένος και θαυμάσιος, χαμογελούσε:

Αγγλία: Το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ «μαρκάρει» επίσημα την Αγία Γραφή ως βιβλίο «βίας και σεξουαλικής κακοποίησης»!

Η woke παράνοια περνάει σε άλλο επίπεδο - Οι φοιτητές θα προειδοποιούνται για το «σκληρό περιεχόμενο» της Βίβλου και ιδιαίτερα της Σταύρωσης!

Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

Πριν λίγες εβδομάδες γράφαμε από αυτή εδώ τη στήλη ότι δεν είναι πολύ μακριά μια εποχή που η Αγία Γραφή θα ποινικοποιηθεί ως «μισαλλόδοξο» και «τρομοκρατικό» βιβλίο. Και τώρα έρχεται μια δυστοπική είδηση από το Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ να μας επιβεβαιώσει ότι πράγματι το Ευαγγέλιο προορίζεται για την ορθοπολιτική «πυρά».

Αφού η αρχή της λογοκρισίας έγινε με το να τεθούν στο στόχαστρο (ανάμεσα σε άλλα) ο Όμηρος, ο Σαίξπηρ και ο Κάρολος Ντίκενς, η woke μάστιγα περνάει στο «κυρίως πιάτο» που δεν είναι άλλο από το – μισητό για εκείνους – Ευαγγέλιο, δηλαδή την άπαξ δια παντός αλήθεια του Θεού για τον αιώνιο προορισμό του ανθρώπου.

Άγιος Πορφύριος: “Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς”

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσουμε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη.

Ο γέροντας Πορφύριος συμβουλεύει να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Να βασιζόμαστε σε Αυτόν για τα άγχη και τα προβλήματά μας. Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος. Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.

Ιγνάσιο Ραμονέ: ”η αυτοκρατορία της επιτήρησης”.

Ιγνάσιο Ραμονέ: “Αυτοκρατορία της επιτήρησης“

”Πρέπει ωστόσο να παραδεχτούμε το προφανές: ζούμε, εδώ και τώρα, υπό το κράτος ενός είδους αυτοκρατορίας της επιτήρησης. Εν αγνοία μας, παρακολουθούμαστε, κατασκοπευόμαστε, επιτηρούμαστε, ελεγχόμαστε, φακελωνόμαστε, ολοένα περισσότερο. Κάθε μέρα νέες τεχνολογίες εκλεπτύνουν τον εντοπισμό των ιχνών μας.

Εμπορικές φίρμες και διαφημιστικές εταιρείες σκαλίζουν τη ζωή μας. Με πρόσχημα τον αγώνα κατά της τρομοκρατίας ή άλλων δεινών, κυβερνήσεις –συμπεριλαμβανομένων των πιο δημοκρατικών- γίνονται “Μεγάλοι Αδελφοί”, μη διστάζοντας πλέον να παραβιάζουν τους ίδιους τους νόμους τους για να μας κατασκοπεύουν καλύτερα […]

Μνήμη των Aγίων έξ Aποστόλων εκ των Eβδομήκοντα, Στάχυος, Aπελλού, Aμπλίου, Oυρβανού, Nαρκίσσου και Aριστοβούλου (31 Οκτωβρίου)

Eις τον Στάχυν.

Στάχυς δρεπάνω της τελευτής ως στάχυς,

Eκ του παρόντος εκθερίζεται βίου.

Eις τον Aπελλήν, Aμπλίαν, Oυρβανόν και Nάρκισσον.

H τετράχορδος των Aποστόλων λύρα,

Σιγά στερήσει πνευμάτων ως κολάβων.

Eις τον Aριστόβουλον.

Ψυχάς Aριστόβουλος αγρεύσας λόγοις,

Xριστώ πρόσεισι μισθόν αιτών της άγρας.

* Πρώτη εν τριακοστή Aπόστολοι έξ τέλος εύρον.

Άγιος Απόστολος Στάχυς εκ των Εβδομήκοντα. Μαρτύριο Αγίων Αποστόλων (εκ των Εβδομήκοντα) Αμπλία, Ουρβανού και Ναρκίσσου. Μικρογραφία (Μινιατούρα) στο Μηνολόγιο του Βασιλείου Β’

Από τους πέντε Aποστόλους τούτους, ο μεν Άγιος Στάχυς, έγινε πρώτος Eπίσκοπος Bυζαντίου, ήτοι της νυν Kωνσταντινουπόλεως, από τον πρωτόκλητον Aνδρέαν. Oύτος δε έκτισεν Eκκλησίαν και εις την Aργυρούπολιν, ήτις ήτον κοντά εις την Kωνσταντινούπολιν, και εδίδασκε τα εν αυτή συναγόμενα πλήθη των Xριστιανών. Διαπεράσας λοιπόν εις το αποστολικόν κήρυγμα χρόνους δεκαέξ, ανεπαύθη εν Kυρίω. O δε Aπελλής έγινεν Eπίσκοπος Hρακλείας, και πολλούς προσαγαγών εις τον Xριστόν, τέλος μακάριον έλαβεν2. O δε Aμπλίας και Oυρβανός Eπίσκοποι και αυτοί έγιναν από τον πρωτόκλητον Aνδρέαν. O μεν Aμπλίας, της Oδυσσουπόλεως, ο δε Oυρβανός, της Mακεδονίας. Eπειδή δε εκήρυττον τον Xριστόν, εκρήμνιζον δε τα είδωλα, διά τούτο εθανατώθησαν οι μακάριοι.

Κάποτε, πίστευα που λες... - Ελευθέριος Ελευθεριάδης

 Κάποτε, πίστευα που λες, ότι για να με αγαπάνε οι άλλοι πρέπει να είμαι καλή…

Μεγάλωσα όμως, και κατάλαβα, πως όσο καλή και νά ‘μαι, αν δεν είμαι πρώτα εγώ καλά, κανένας δε μπορεί να με αγαπήσει.

Και για να είμαι εγώ καλά, πρέπει πρώτα να μάθω να με αγαπώ εγώ.

Γιατί αν δεν με αγαπώ εγώ και την αγάπη που μου δείχνουν οι άλλοι άνθρωποι, την βλέπω άλλοτε σαν βάρος και εχθρό και άλλοτε σαν προσδοκία που ποτέ δεν ικανοποιείται.

Κάποτε, πίστευα που λες, πως δεν αξίζω τίποτα…

Το ’40 στα σχολικά βιβλία Γλώσσας: Δειλία, ηττοπάθεια και διασυρμός του Έπους!

Όσο παραμένει, στα σχολικά βιβλία, η μαγαρισιά, που ατιμάζει την επέτειο, θα επιμένουμε στην επισήμανσή της.

Στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στην Ακαδημία Αθηνών, στις 27 Οκτωβρίου του 1960, ο μεγάλος μας λογοτέχνης Στρατής Μυριβήλης, μεταξύ των άλλων σπουδαίων ανέφερε και ένα συγκλονιστικό γεγονός, που διαδραματίσθηκε, όχι «στο διάσελο της Ιστορίας» (Βρεττάκος), στις αετοράχες της Πίνδου, αλλά στα μετόπισθεν, όπου απόλεμος πληθυσμός της πατρίδας μας συναγωνιζόταν την ανδρεία των μαχητών. Το μεταφέρω:

«Είχε οργανωθή, κατά τη διάρκεια του αγώνα υπηρεσία μεταγγίσεως αίματος, απ’ τον Ερυθρό Σταυρό της Ελλάδος. Είχα και ένα φίλο γιατρό, σ’ αυτή την υπηρεσία, λοιπόν πήγαινα κάπου-κάπου να τον δω και να τα πούμε. Ο κόσμος έκαμε ουρά κάθε μέρα για να δώση το αίμα του για τους τραυματίες μας. Ήταν εκεί νέοι, κοπέλες, γυναίκες, μαθητές, παιδιά που περίμεναν τη σειρά τους. Μια μέρα, λοιπόν, ο επί της αιμοδοσίας φίλος μου γιατρός, είδε μέσα στην σειρά των αιμοδοτών που περίμεναν, να στέκεται και ένα γεροντάκι.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Πώς μπορεί να συνδιαστεί η παρακολούθηση των νοημάτων με την ευχή κατά την ώρα της λατρείας;

“Η ευχή του Ιησού στην Θ. Λατρεία!”

Πώς μπορεί να συνδιαστεί η παρακολούθηση των νοημάτων με την ευχή κατά την ώρα της λατρείας; (Θ. Λειτουργία)

Πολύ εύκολα. Όπως συμβαίνει να έχουμε δύο πράγματα στο μυαλό μας, να ακούμε π. χ. κάποιον και να σκεφτόμαστε τον πατέρα μας που δεν ήρθε, το ίδιο ακριβώς μπορεί να γίνει με την παρακολούθηση και την ευχή.

Δεν είναι η ευχή κάτι το ξένο.

Αποφεύγομε κάθε τι το ξένο και βάζομε μόνο το όνομα του Ιησού, που είναι το δρών πρόσωπο. Διότι, τι είναι η λατευτική σύναξη; Είναι η παράσταση του Χριστού.

Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Θεράποντος του Θαυματουργού, του εν Λυθροδόντα (30 Οκτωβρίου)

Της γής πατήσας τας τρυφάς ο Θεράπων,

Κατατρυφά νύν ουρανού των χαρίτων.

Οσίως βιώσας θάνε Θεράπων τριακοστή.

Όσιος Θεράπων ο Θαυματουργός, ο παρά τον Λυθροδόνταν ασκήσας

Ο Όσιος Θεράπων του Λυθροδόντα ήρθε μαζί με την ομάδα των «Τριακοσίων» προσφύγων από την Παλαιστίνη κατά τους διωγμούς που έγιναν κατά τον Ζ’ αιώνα από τους μουσουλμάνους Άραβες. Αφού έζησε και εδιδάχθη στην έρημο της Παλαιστίνης τον μοναχισμό, τον ασκητισμό, την προσευχή, την ταπείνωση, την αγρυπνία και την εγκράτεια, όταν ήρθε στην χριστιανική Κύπρο, ψάχνοντας τόπο επιτήδιο για άσκηση, βρήκε τον κατάλληλο, και δίπλα σε αυτόν νερό, κοντά στο χωριό Λυθροδόντας, της επαρχίας Λευκωσίας.

Στον ερημικό εκείνο τόπο του Λυθροδόντα, ο Όσιος Θεράπων, μετά από πολλούς πνευματικούς αγώνες, αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θαυματουργίας. Οι πιστοί της γύρω περιοχής προσέτρεχαν κοντά του για να θεραπευτούν από διάφορες αρρώστιες, αλλά και για να πάρουν και την ορθή χριστιανική διδασκαλία για τη ψυχική τους ωφέλεια.

Παγκόσμιο σχέδιο ελέγχου με πρόσχημα τις «έκτακτες ανάγκες»

Χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έδωσε στη δημοσιότητα ένα νέο «σχέδιο παγκόσμιας υγειονομικής έκτακτης ανάγκης», το οποίο, εάν τεθεί σε εφαρμογή, θα μεταβάλει ριζικά την έννοια της εθνικής κυριαρχίας.

Το έγγραφο προβλέπει τη συγκρότηση ενός μόνιμου μηχανισμού διεθνούς διοίκησης υπό την καθοδήγηση του ΠΟΥ, δίνοντάς του τη δυνατότητα να επιβάλλει «συντονισμό έκτακτης ανάγκης» όχι μόνο σε περιπτώσεις πανδημιών, αλλά και σε κρίσεις που σχετίζονται με το κλίμα, φυσικές καταστροφές ή ακόμη και κοινωνικές αναταραχές.

Για πρώτη φορά, η έννοια της «παγκόσμιας ασφάλειας υγείας» επεκτείνεται πέρα από το πεδίο των ασθενειών, εισχωρώντας σε κάθε μορφή κρίσης που μπορεί να επηρεάσει το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο ενός κράτους.

Στην ενότητα που φέρει τον τίτλο «Εθνικός και διεθνής συντονισμός έκτακτης ανάγκης», το κείμενο προδιαγράφει τη σταδιακή υποκατάσταση των εθνικών μηχανισμών πολιτικής προστασίας και δημόσιας υγείας από μια υπερεθνική, κεντρικά ελεγχόμενη αρχή με έδρα τη Γενεύη.

Γιά κάθε παιδί πού πέφτει νεκρὸ ἀπό ἀλκοὸλ ἢ ναρκωτικά, πρέπει νά ντρέπεται μιά κοινωνία πού στήν προσπάθειά της νά «σπάσῃ τά στερεότυπα», ἔχει σαπίσει…

Θεοφανώ Πολυμέρη

Σάπισε ἐπειδὴ στὸ ὄνομα ἑνὸς «δικαιωματισμοῦ», ἔδωσε τὴν δυνατότητα στὰ μὲν ἀνήλικα παιδιὰ νὰ ζοῦν ἀνεξέλεγκτα καὶ νὰ φέρονται σὰν μεγάλοι χωρὶς τὶς ἀντίστοιχες εὐθύνες, στὸν δὲ ἀκατάλληλο «γονέα» ἐν ὀνόματι τῆς προοδευτικότητος» νὰ ἀφήνη ἀσύδοτο τὸ παιδί του, μιᾶς καὶ βολεύει, προκειμένου νὰ ζήσῃ κι αὐτὸς τὴν ζωή του…

Εἶναι ἀσύλληπτο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ μέσος Ἕλληνας σήμερα πιστεύει ὅτι εἶναι φυσιολογικὸ γιὰ ἕνα κορίτσι δεκαέξι ἐτῶν νὰ πηγαίνῃ μὲ τοὺς φίλους του γιὰ ποτὰ στὸ Γκάζι…

Μὰ ποιὰ μάνα δὲν ἀνησυχεῖ; Ποιὸς πατέρας δὲν φοβᾶται τὶ μπορεῖ νὰ συμβῇ; Εἴμαστε σοβαροί; Ἀπὸ πότε οἱ γονεῖς κοιμοῦνται ἥσυχοι ὅταν τὸ ἀνήλικο παιδί τους γυρίζει μὲ παρέες τὰ ξημερώματα στὰ μπάρ;;;;

Ξεκάθαρα, τὴν μεγαλύτερη εὐθύνη μακρὰν ἔχει ἡ οἰκογένεια…

Το Νο 82211 του Άουσβιτς θυμάται

Θυμίαμα στη μνήμη της Μαρίας Γλυμιδάκη - Μανωλαράκη

Γράφει η Μαίρη Φραγκάκη

Στα πρώτα μου δημοσιογραφικά βήματα, συνάντησα τη Μαρία για μια συνέντευξη. Την ανακάλυψα μέσα από μια παρουσίαση που της είχε κάνει αυτή εδώ η εφημερίδα και που την ευχαριστώ γι' αυτό.

Από τότε -θάταν το 1978- και μέχρι τώρα που «έφυγε» και για πάντα νομίζω θα μείνουν στη μνήμη μου το κουράγιο, η δύναμη και η αξιοπρέπειά της.

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη της είναι το άρθρο που ακολουθεί. Η ιστορία της όπως μου την είχε διηγηθεί τότε και που δημοσιεύτηκε στον περιοδικό Τύπο με τον τίτλο: «Το Νο 82211 του Άουσβιτς θυμάται».

Σοφία Στεφανίδου, ἡ πρώτη ἑλληνίδα ἀλεξιπτωτίστρια

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου. Φιλόλογος – Θεολόγος

«Ποθοῦσα πιό ζωντανά, πιό ἀποτελε­σμα­τικά νά ὑπηρετήσω τήν Ἑλλάδα μου, πού σάν ματοβαμμένη μάνα νόμι­ζα πώς μέ καλοῦσε», ἔγραφε στό ἡμερολόγιό της τό 1943 ἡ Σόνια-Σοφία Στεφανίδου.

Θυγατέρα τοῦ γιατροῦ Φιλοποίμενα Στεφανίδη ἀπό τήν Τραπεζούντα, ὁ ὁποῖ­ος τιμήθηκε γιά τήν ἐθελοντική του προσφορά σέ πέντε μέτωπα, γεννήθηκε τό 1907 στήν Ὀ­δησσό. Σέ ἡλικία 5 ἐτῶν μετέβη στήν Ἀθήνα, ὅπου ὁ πατέρας της ἐ­θελοντικά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του ὡς γιατρός τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ τήν περίοδο τῶν Βαλ­κανικῶν Πολέμων. Ἀρ­γό­­τε­ρα ἐγκαταστάθηκαν οἰκογενειακῶς στό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης.

Τά πρῶτα γράμματα τῆς τά δίδαξαν οἱ γονεῖς της. Στή συνέχεια πῆρε κανονικά τό ἀπολυτήριο Γυμνασίου στό Ἡ­ρά­κλειο. Ἀφοῦ ἤδη εἶχε μάθει τή γερμανική καί τή γαλλική γλώσσα, τό 1924 οἱ γονεῖς της τή στέλνουν στή Γαλλία νά συνεχίσει τίς σπουδές της στή γαλλική γλώσσα.

Μαρτύριον τῆς ἁγίας ἐνδόξου ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἀναστασίας τῆς Ῥωμαίας (29 Ὀκτωβρίου)

Κάρας τομὴν ἤνεγκε ῥώμῃ καρδίας,

Βλάστημα Ῥώμης, Μάρτυς Ἀναστασία.

Τλῆ δὲ Ἀναστασίη ἐνάτη ξίφος εἰκάδι ὀξύ.

Δύο Ἀναστασίες βρίσκουμε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων, ποὺ ἦσαν καὶ οἱ δύο ἐπιφανεῖς καὶ ξακουστὲς γιὰ τὴν φήμη τοῦ γένους τους καὶ γιὰ τὴν ὁμολογία τῆς πίστεώς τους, ἦσαν δὲ καὶ οἱ δύο ἀπὸ τὴν περιφανῆ Ῥώμη.

Ἡ πρώτη παντρεύτηκε διὰ τῆς βίας ἀπὸ τοὺς γονεῖς της, καὶ δὲν συνευρέθηκε μὲ τὸν ἄνδρα της, οὔτε κἂν κοιμήθηκε μαζί του, γιατὶ ἦταν εἰδωλολάτρης, μὲ τὴν πρόφασι πὼς ἦταν τάχα ἄῤῥωστη. Ἔτσι φύλαξε ἄφθαρτη τὴν παρθενία της, διότι λίγες ἡμέρες ἀργότερα πέθανε ὁ ἄνδρας της. Ὡς ἐκ τούτου, πέρασε ὅλη τὴ ζωή της ἀσκητικά, μὲ σωφροσύνη καὶ μὲ ὅλες τὶς ἀρετές, δίνοντας ὅλο τὸ βιός της ἐλεημοσύνη στοὺς φτωχούς. Ἐπισκεπτόταν στὰ δεσμωτήρια τοὺς ἁγίους μάρτυρες, τοὺς παρακινοῦσε νὰ ὑπομένουν τὰ βάσανα γιὰ τὸν Κύριο, τοὺς νουθετοῦσε καὶ τοὺς βοηθοῦσε στὶς βιωτικὲς ἀνάγκες τους.

Μαρτύριο Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας. Τοιχογραφία 1547 μ.Χ. Ιερά Μονή Διονυσίου, Άγιον Όρος

Αποκολοκύνθωση

Γιάννης Σ. Καργάκος

Βλέπω τα γειτονάκια ντυμένα φαντασματάκια και τα ακούω να φαφουτίζουν «τρικ ορ τριτ;» ( =φάρσα ή κέρασμα;)…

Γονείς λιγωμένοι τα συνοδεύουν καμαρωτοί σε πριν από την ώρα τους χάλογουην πάρτυζ… Δεν κρατιόμαστε.

Καημένη Ελλάδα… Γεμίσαμε αμερικανάκια και φαντάσματα Ελληνόπουλων.

Όλα θυσία στο βωμό του κέρδους κάθε εποχικού μαγαζάτορα και της παγκοσμιοποίησης κάθε σάχλας.

Ο Ιερέας που αποκεφάλισαν οι γερμανοί, επειδή δεν τον τρυπούσαν οι σφαίρες!

Ο Ιερέας που αποκεφάλισαν οι γερμανοί, επειδή δεν τον τρυπούσαν οι σφαίρες!

~ π. Συμεών Δρετουλάκης

Γεννήθηκε στον Οψιγιά Αμαρίου το 1902.

Μετά την επιστροφή του από το μέτωπο, χειροτονήθηκε διάκονος στην Μονή Ασωμάτων και κατόπιν ιερομόναχος. Λίγα χρόνια αργότερα τοποθετήθηκε από την Επισκοπή Λάμπης και Σφακίων εφημέριος στο χωριό Βρύσες (Αμαρίου), τοποθέτηση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Στις Βρύσες τον βρήκε η Γερμανική Κατοχή... Ολοζώντανος μεταφέρεται από στόμα σε στόμα ο θρύλος για τον μαρτυρικό θάνατο του Συμεών.

"Οι Γερμανοί έκαιγαν και σκότωναν... Ανάμεσα στα χωριά, ήταν και οι Βρύσες Αμαρίου, που εφημέριος ήταν ο πατήρ Συμεών. Συνέλαβαν αρκετά παλικάρια, μέχρι που έφτασαν στο σπίτι του παπά. Τον πήραν βίαια και τον έκλεισαν στο σχολείο μαζί με τους άλλους...

Άγιος Παΐσιος: “Όσοι πεθαίνουν παλληκαρίσια, δεν πεθαίνουν. Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτε. Και να ξέρετε, ο πιστός είναι και γενναίος”

~ Θυμάμαι, στον στρατό το σύνολο είχε έναν κοινό σκοπό. Προσπαθούσα εγώ, αλλά η θυσία υπήρχε και στους άλλους, άσχετα αν πίστευαν ή όχι στην άλλη ζωή.

«Γιατί να σκοτωθή ο άλλος; είναι οικογενειάρχης», έλεγαν, και πήγαιναν αυτοί σε μια επικίνδυνη επιχείρηση. Η θυσία που έκαναν αυτοί είχε μεγαλύτερη αξία από την θυσία που έκανε ένας πιστός. Ο πιστός πίστευε στην θεία δικαιοσύνη, στην θεία ανταπόδοση, ενώ αυτοί δεν γνώριζαν ότι δεν πάει χαμένη η θυσία που έκαναν και ότι θα έχουν να λάβουν γι’ αυτήν στην άλλη ζωή.

Στην Κατοχή, τότε με τον Δαβάκη, οι Ιταλοί είχαν κάνει συλλήψεις νέων αξιωματικών, τους έβαλαν σε ένα καράβι και τους βούλιαξαν. Ύστερα, τους πρώτους που έπιασαν, τους βασάνισαν, για να μαρτυρήσουν ποιοί έχουν όπλα. Εκεί να δήτε κοσμικοί άνθρωποι τί θυσία έκαναν! Στην Κόνιτσα, κοντά στο σπίτι μας, εκεί που έχτισαν τώρα τον Ναό του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πρώτα ήταν τζαμί. Τους έκλειναν μέσα στο τζαμί και τους έδερναν όλη την νύχτα με βούρδουλα που είχε επάνω κολτσίδες όλο αγκάθια ή με καλώδια γδαρμένα· έβγαιναν έξω τα σύρματα, έδεναν και στην άκρη μολύβια και μ’ αυτά τους χτυπούσαν· και αυτό το ατσαλένιο σύρμα πήγαινε και έγδερνε το δέρμα. Για να μην ακούγωνται οι φωνές, τραγουδούσαν ή έβαζαν μουσική. Από ᾿δώ βγήκε το «ξύλο μετά μουσικής».