Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2021
«ΒΙΑ» η διαχρονική Αρρώστια της Εξουσίας…
Άρθρο του Πέτρου Γ. Γώγου
Ο νόμος της «ζούγκλας» ορίζει ότι η δύναμη του ισχυρού επιβάλλεται με τη βία, ακόμα και με την εξόντωση του αντιπάλου.
Η θέσπιση κανόνων και νόμων για την προστασία των ανθρώπων είναι η ειδοποιός διαφορά ευνομούμενης κοινωνίας από τη ζούγκλα. Ο νομοθέτης «νομοθετεί» με στόχο την προστασία όλων και, κυρίως, των «αδυνάτων», των ασθενέστερων. Η δικαστική και η πολιτική εξουσία ως δικλείδες της δημοκρατίας, είναι υποχρεωμένες να προασπίσουν αυτό που κάνει την κοινωνία των ανθρώπων να διαφέρει από αυτήν της ζούγκλας.
Η οικογένεια ως «μικρογραφία» της κοινωνίας μας, είναι το πρώτο στάδιο κοινωνικοποίησης του ατόμου. Μέσα από αυτήν τα παιδιά προσλαμβάνουν τις πρώτες «εικόνες», τα πρώτα ερεθίσματα που επηρεάζουν καθοριστικά το μέλλον τους. Το ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον συντελεί θετικά στη διάπλαση μιας ισορροπημένης προσωπικότητας κατά την ενηλικίωση. Αντίθετα, τα άτομα που βιώνουν από μικρά τη βία, μεγαλώνοντας έχουν την τάση να γίνουν βίαια και αυτά(φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις).
Το σχολείο είναι ο δεύτερος παράγοντας στην ανάπτυξη του ατόμου. Εδώ ισχύει το «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις»…
Παρακαταθήκη μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη για την εποποιία του 1821.
Το trailer έγινε με την ευλογία της Ι.Μ. Αγ. Αυγουστίνου Φλωρίνης.
Ολόκληρο το έργο είναι μία παραγωγή της μονής και μπορείτε να το δείτε https://youtu.be/r8rEPTfO7uw
Ένα αφιέρωμα από την Ιερά Μονή του Αγίου Αυγουστίνου επισκόπου Ιππώνος, στη Φλώρινα, για την συμπλήρωση των 200 χρόνων από την εποποιία του 1821.
Μόρφου Νεόφυτος: Πὼς περάσαμε τὶς πρῶτες ἐξετάσεις…
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία πού, τελέσθηκε στὸ ἱερὸ παρεκκλήσιο Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ τοῦ Πολυδύναμου Κέντρου ἡ «Σολέα» στὴν κοινότητα τῆς Εὐρύχου, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (21.01.2021).
Πηγή: http://www.immorfou.org.cy/
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021
Οι παρακαταθήκες των αγωνιστών του 1821, Δημητρίου Π. Ρίζου Δρ. Θεολογίας
«Ἰδοὺ ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν, ὃς ἐπάταξεν ἔθνη πολλὰ καὶ ἀπέκτεινε βασιλεῖς κραταιούς. Ὁ Παντοκράτωρ Θεός, δὲν μᾶς ἀφήνει εἰς τὴν διάκρισιν τοῦ έχθροῦ· ἀλλὰ εἶναι σύμμαχός μας, καθὼς πολλάκις τὸ εἴδομεν καὶ ἄμποτε εἰς τὸ ἑξῆς διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ καὶ διὰ τῆς ἐνεργείας καὶ γενναιότητός σας νὰ ἀναφανισθῆ ὁ ἐχθρὸς ἐξ ὁλοκλήρου…».
(Π. Μαυρομιχάλης πρὸς τὸν Θ. Κολοκρώνη)
*****
«Οὐδεμία
ἀμφιβολία ὑπάρχει ὅτι συνεργεῖ ἡ δεξιὰ τοῦ Ὑψίστου εἰς τὴν ἱερὰν μεταχειρισίν
μας, διότι δὲν ἀγωνιζώμεθα εἰς ἄλλο, ἢ μὴ διὰ τὴν ἀπόκτησιν τῶν δικαιωμάτων μας
καὶ διὰ νὰ κάμωμεν νὰ λάμψη ἡ εὐσέβεια…
Ὁ Θεὸς
μεθ’ ἡμῶν ἐστι».
(Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης)
******
«Τὸ Ἔθνος πρέπει νὰ μάθει νὰ θεωρεῖ ἐθνικὸ ὅ,τι εἶναι ἀληθινό».
(Διονύσιος Σολωμός)
*****
Η απόλυτη συμπάθεια, πρέπει να βρίσκεται στη ψυχή μας, παρ’ όλο που πολλές φορές αγανακτούμε με τη στάση των συνανθρώπων μας απέναντί μας
Διά μέσου των δοκιμασιών μας ο Θεός κατεργάζεται την πολύτιμη σωτηρία μας.
Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης
Και τα όρη και τα βουνά και τα δέντρα και η θάλασσα και τα ψάρια, όλα υμνολογούν τον Θεό. Αλλά εμείς, επειδή έχουμε αμαυρώσει, δηλαδή, το νοερόν της ψυχής μας, λίγο το καταλαβαίνουμε, λίγο.
Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Η ταπεινοσχημία και η ταπεινολογία δεν είναι πάντοτε δείγμα ταπεινώσεως. Μπορεί ο άνθρωπος να είναι πραγματικά ταπεινός όμως να μην τον πάρει είδηση κανένας. Πώς φαίνεται ο ταπεινός άνθρωπος; Κατά τους πατέρες έχει ως πρώτο γνώρισμα το ότι δεν θυμώνει.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
Αν δεχθεί τον λογισμό ότι με τις δικές του δυνάμεις τα καταφέρνει καλά και προχωρεί, τότε εισέρχεται μέσα του η υπερηφάνεια. Χάνει ό,τι κέρδισε και χρειάζεται να αρχίσει πάλι από την αρχή, να ταπεινωθεί, να δει την αδυναμία του, την ανθρώπινη ασθένειά του και να μη βασίζεται στον εαυτό του. Χρειάζεται να βασίζεται στην Χάρι του Θεού, για να μπορεί να βρίσκεται συνεχώς στην πορεία της θεώσεως.
Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)
Σύμφωνα με το Λόγο του Θεού, όλα τα ανομήματα καθαρίζονται διά της προσευχής. Η ψυχή δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με τα δεινά της παρούσης ζωής και παρηγορείται μόνο με την προσευχή. Χωρίς την προσευχή ή ψυχή είναι νεκρή για την θεία Χάρη.
Στάρετς Νεκτάριος της Όπτινα
Η απόλυτη συμπάθεια, πρέπει να βρίσκεται στη ψυχή μας, παρ’ όλο που πολλές φορές αγανακτούμε με τη στάση των συνανθρώπων μας απέναντί μας.
Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Αναδημοσίευση από: https://yiorgosthalassis.blogspot.com/
Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021
Αγία Αγνή
| Ημερομηνία εορτής: | 21/01/2021 | |
| Τύπος εορτής: | Σταθερή. Εορτάζει στις 21 Ιανουαρίου εκάστου έτους. | |
| Ιερά Λείψανα: | Η Κάρα της Αγίας Αγνής βρίσκεται στον ρωμαιοκαθολικό Ναό της Αγίας Αγνής «ἐκτός τῶν Τειχῶν» Ρώμης. | |
Ὑπὲρ νέον σοι μόσχον, ὡς Δαυὶδ λέγει Ἤρεσκεν Ἁγνὴ πυρπολουμένη, Λόγε. |
Βιογραφία Η Αγία Αγνή γεννήθηκε στη Ρώμη, από ευγενείς γονείς. Ως σκοπό της ζωής της έθεσε να φέρνει τις ψυχές στον δρόμο του Χριστού. Καταγγέλθηκε όμως σε κάποιον άρχοντα, ο οποίος την διέταξε ν’ αρνηθεί την πίστη της. Ο πανούργος άρχοντας για να σπιλώσει την τιμή της και να την κάμψει την έριξε σε κάποιο πορνείο. Όμως η Αγία Αγνή, προσευχόμενη προκάλεσε σεισμό και οι γυναίκες του πορνείου την έβγαλαν έξω από αυτό. Για να ικανοποιήσει την μανία του ο άρχοντας την έριξε στη φωτιά και έτσι παρέδωσε τη ψυχή της με μαρτυρικό τρόπο (303 - 305 μ.Χ.). Μόλις έσβησε η φωτιά, κάποιοι Χριστιανοί πήραν κρυφά το τίμιο λείψανό της και το ενταφίασαν με τιμές, δοξάζοντας τον Θεό. |
Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Φερωνύμως ἁγνείας ὤφθης κειμήλιον, καὶ ἀνδρικῶς ἠγωνίσω ὑπὲρ τῆς δόξης Χριστοῦ, καλλιπάρθενε σεμνὴ Ἁγνὴ πανεύφημε· ὡς γὰρ θυσία καθαρά, προσενήνεξαι αὐτῷ, τελέσασα τὸν ἀγῶνα, διὰ πυρὸς Ἀθληφόρε, καὶ τοῦ ἐχθροῦ τὴν πλάνην ἔφλεξας. |
Ως πότε θα ρημάζονται τα παιδιά από αυτήν την εκπαίδευση; Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός
«Σοκ στο πανελλήνιο!». «Άναυδη η Κοινή Γνώμη έμεινε από το γεγονός…». «Έπεσαν από τα σύννεφα…». (Η αφόρητη κοινοτοπία της… ανθρωποβροχής). «Αποτροπιασμός για τον ξυλοδαρμό…». Κάθε φορά που ξανασυμβαίνει πράξη βίας από ανηλίκους, για καμμιά εβδομάδα περίπου, θα παρελαύνει νυχθημερόν στα κανάλια, η έκπληξη, το σοκ, η μετά βδελυγμίας περιγραφή του γεγονότος, η πανελλήνια αποδοκιμασία και αποστροφή. Ο θυμός των «νοικοκυραίων», η διάρρηξη της μακαριότητάς τους. Θα ακουστούν και δυο - τρεις αναλύσεις για την έλλειψη παιδείας, και… καληνύχτα σας, πάμε σε διαφημίσεις. Και πού οφείλεται τελικά η ευκολία της βιαιοπραγίας των ανηλίκων; Μα στην ατιμωρησία.
Να θυμίσω τι έγραφα σε παλαιότερο άρθρο μου για την παρεξηγημένη λέξη «τιμωρία». Ως δάσκαλος, όταν παραλαμβάνω μία νέα τάξη, λέω, στην πρώτη συνάντησή μου με γονείς και μαθητές, κάτι που τους ξαφνιάζει: «Είμαι δάσκαλος της τιμωρίας!». Τι σημαίνει όμως τιμωρία; Πώς ετυμολογείται η λέξη; Παράγεται από την «τιμή» και την λέξη «ώρα» (με ψιλή). Με δασεία (η ώρα) σημαίνει χρονική διάρκεια, με ψιλή όμως σημαίνει φροντίδα, πρόνοια, επίβλεψη, εξού και θυρωρός (=ο επιβλέπων την θύρα), ολιγωρία (=λίγη φροντίδα, άρα αδιαφορία) κλπ. Άρα, τιμωρός είναι αυτός που προνοεί και φροντίζει για την τιμή, την αξιοπρέπεια κάποιου. (Έτσι γίνεται κατανοητό και περί του τιμωρού Θεού μας. Δυστυχώς, με την εγκληματική απόφαση μιας δράκας γλωσσοκτόνων βουλευτών, χάσαμε την «μαγεία» του ετυμολογικού πλούτου της γλώσσας μας. Η κατάργηση της ιστορικής ορθογραφίας, την κατέστησε περίπου ανάπηρη. Και ανάπηρη γλώσσα σημαίνει και ανάπηρη σκέψη!).
Να συμφωνήσουμε σε κάτι. Ένα παιδί που εισέρχεται στην Πρώτη Δημοτικού είναι σίγουρο ότι μετά από δώδεκα χρόνια σπουδής στις δύο πρώτες βαθμίδες της Εκπαίδευσης, θα πάρει άνετα απολυτήριο Λυκείου. Και δεν αναφέρομαι στους επιμελείς. Και αν στο Δημοτικό το παλεύει, στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, ακόμη και βιβλίο να μην ανοίξει, το «χαρτί» θα το πάρει. Δηλαδή, δεν υπάρχει καμμιά τιμωρία για την ασυνέπεια και την αδιαφορία για την μελέτη και τον κόπο της μόρφωσης. Τι μήνυμα εισπράττει αυτό το παιδί; Άκοπα, ατιμώρητα και χωρίς θυσίες στην ζωή προχωράς και επιβραβεύεσαι.
Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2021
Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2021
Ἑρμηνεία στὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ Μεγάλου ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ π. Αὐγουστῖνου ''ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ'
ΟΣΙΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ
Β΄ Κορ. 4, 6-15
Ἡ νέκρωσις
«Πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου
Ἰησοῦ ἐν τῶ σώματι περιφέροντες...»
(Β΄ Κορ. 4, 10)
Ο ΠΑΥΛΟΣ, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ὁ Παῦλος δὲν ἦταν ἀπʼ τὴν ἀρχὴ Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ. Ἀντιθέτως ἦταν ἐχθρὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ βλάσφημος καὶ διώκτης τῶν χριστιανῶν. Ἀπʼ τὴ στιγμὴ ὅμως, ποὺ εἶδε τὸ ὅραμα κοντὰ στὴ Δαμασκὸ κι ἄκουσε τὴ φωνὴ «Σαοὺλ Σαούλ, τί μὲ διώκεις;» (Πράξ. 9, 4), ἀπὸ τότε πίστεψε κʼ ἔγινε κορυφαῖος κήρυκας τοῦ εὐαγγελίου. Ποιός μπορεῖ νὰ περιγράψῃ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Παύλου; Ὁ ἱ. Χρυσόστομος, ποὺ ἦταν θαυμαστής του, λέει˙ Ἄν θέλῃς νὰ δῆς μέχρι ποιό σημεῖο καταπτώσεως μπορεὶ νὰ φθάσῃ ὁ ἄνθρωπος, δὲς τὸν Ἰούδα, ποὺ γιὰ τριάκοντα ἀργύρια ἐπρόδωσε τὸν ἀγαπητό του Διδάσκαλο˙ κι ἄν πάλι θέλῃς νὰ δῆς μέχρι ποιό ὕψος ἀρετῆς μπορεῖ νὰ φθᾶσῃ ὁ ἄνθρωπος, δὲς τὸν ἀπόστολο Παῦλο. Ἔφθασε μέχρι τρίτου οὐρανοῦ καὶ ἄκουσε «ἄρρητα ῥήματα, ἅ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. 12, 4). Καὶ κάποιος νεώτερος φιλόσοφος καὶ θεολόγος εἶπε γιὰ τὸν Παῦλο, ὅτι εἶνε ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, δηλαδή, τὸ Χριστό.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γράφοντας τὴν Β΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή, μεταξὺ τῶν ἄλλων παρατηρεῖ˙ Ἐφʼ ὅσον πιστεύουμε στὸν Κύριο καὶ εἴμαστε μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ ποὺ νεκρώθηκε πάνω στὸ σταυρὸ καὶ ἐτάφη γιὰ νʼ ἀναστηθῆ τὴν τρίτη ἡμέρα ἀπὸ τὸν τάφο, πρέπει κʼ ἐμεῖς νὰ φέρουμε τὴ νέκρωσι τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στὸ σῶμα μας˙ «Πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῶ σώματι περιφέροντες...» (Β΄ Κορ. 4, 10).
Τί σημαίνουν τὰ λόγια αὐτά; Ἄς προσπαθήσουμε μὲ συντομία νὰ δώσουμε μία ἔννοια τοῦ ῥητοῦ.
Ώρα ημάς…Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος Ψυχολόγος M.Sc.
Άκουσα κάποιον να λέει το εξής:
‘’Αυτή τη φορά την κατάσταση δεν θα τη σώσει ο άνθρωπος ο σκεπτόμενος, αλλά ο άνθρωπος ο προσευχόμενος…’’.
Και ξέρεις… Έτσι είναι.
Αυτός που συγχωρεί. Αυτός που υπομένει. Αυτός που έχει διάκριση και ξέρει πότε να μιλήσει και να κρατήσει σιωπή. Αυτός που δίνει το χέρι στον πονεμένο. Σε αυτόν που έχει πέσει. Αυτός που θυσιάζεται. Που σταυρώνεται εκούσια. Αυτός που ξέρει τι θα πει ευχαριστώ και ξέρει τι θα πει συγγνώμη.
Γεμίσαμε έξυπνους, σκεπτόμενους, εγωιστές.
Ώρα να δούμε τι θα καταφέρουνε οι άνθρωποι οι προσευχόμενοι. Αυτοί που ξέρουν να αγαπάνε…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Ψυχολόγος M.Sc.
Μόρφου Νεόφυτος: Μεγάλοι στόχοι, μεγάλα πρότυπα…
Κήρυγμα Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου στὴ Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου, ποὺ τελέσθηκε στὸν ὁμώνυμο πανηγύριζοντα ἱερὸ ναὸ τῆς κοινότητος Σπηλιῶν, τῆς μητροπολιτικῆς περιφέρειας Μόρφου (17.01.2021)
ΙΠΠΟΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ Εκλεκτά Διηγήματα 8. ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
ΙΔΡΥΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
Γεώργιος Χ. Μόδης
8. ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Είχε νυχτώσει και έπεφτε πυκνό χιόνι, όταν το στρατιωτικό απόσπασμα μπήκε ξάφνου στο χωριό. Οι δυο χωρικοί που φύλαγαν έξω σκοποί δεν το πήραν είδηση.
Είχαν έρθει απʼ το πίσω μέρος του χωριού, απʼ την πλευρά του βουνού, όπου δεν πολυσύχναζαν οι Τούρκοι. Προτιμούσαν τον κανονικό δημόσιο δρόμο. Σε κείνο το μέρος φύλαγε μια γυναίκα που μόλις νύχτωσε πήγε σπίτι της, όπως είχε καθορισθεί. Κανένας δεν περίμενε Τούρκους νύχτα απʼ το δύσβατο εκείνο δρόμο.
Ο αξιωματικός πήγε στο μικρομπακάλικο που ήταν φωτισμένο και ανοιχτό ακόμα. Κουβέντιαζαν εκεί μέσα μερικοί χωρικοί και κατέβαζαν κανένα ποτηράκι. Ο αξιωματικός χωρίς καν να χαιρετήσει πρόσταξε να τρέξει ένας, να φέρει τον μουχτάρη και να του δώσουν ένα ποτήρι ούζο, που το άδειασε δια μιας.
Βγήκαν αμέσως έξω όλοι και έτρεξαν ένας για το σπίτι του μουχτάρη και οι άλλοι για άλλα. Βρίσκονταν στο χωριό τα Σώματα του Παύλου Ρακοβίτη και του Δοξογιάννη κάπου 20 άντρες σκορπισμένοι σε πέντε καταλύματα.
Άγ. Μάρκος ο Ευγενικός
Ο ΑΣΤΗΡ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Ο ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ
Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΥΔΕΣ ΤΟΥ
Εφέτος κλείνουν 560 έτη από την κοίμηση του εν αγίοις πατρός ημών και ομολογητού Μάρκου αρχιεπισκόπου Εφέσου του Ευγενικού .
Ο άγιος Μάρκος (κατά κόσμο Εμμανουήλ), εγεννήθη από ευσεβείς γονείς το 1392 εις την βασιλίδα των πόλεων, Κωνσταντινούπολιν. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και ήτο αρχιδικαστής, σακελλίων και διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας, η μητέρα του ωνομάζετο Μαρία και ήτο θυγατέρα του ευσεβούς ιατρού Λουκά.
Αμφότεροι οι γονείς προσπάθησαν και επέτυχαν να αναθρέψουν τον μικρό Εμμανουήλ εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου. Αλλά ο θάνατος του πατρός του άφησε αυτόν και τον μικρότερό του αδελφό Ιωάννη ορφανούς εις νεαρά ηλικία.
Τα πρώτα γράμματα ο άγιός μας τα εδιδάχθη από τον πατέρα του Γεώργιο, ο οποίος είχε μία ονομαστή ιδιωτική σχολή. Μετά τον θάνατον του πατρός του η μητέρα του τον έστειλε να μαθητεύεση εις τους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικόν και φιλόσοφον Γεώργιον Γεμιστόν Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήτο και ο μετ έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος.
Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021
Μέγας Αθανάσιος, ο αγωνιστής ιεράρχης
Κατά το έτος 318 μ.Χ., όταν ο Αθανάσιος ήταν είκοσι τριών ετών, έκαμε τη θορυβώδη εμφάνισή της στην Αλεξάνδρεια η αίρεση του Αρείου, ο οποίος διακήρυττε με τα κηρύγματά του και τις συγγραφές του ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αλλά κτίσμα του Θεού. Μετά από τρία χρόνια η αίρεση αυτή εμφανιζόταν και υπό φιλοσοφικό μανδύα και άρχισε να βρίσκει πολλούς οπαδούς και να κλονίζει τα θεμέλια της ευαγγελικής Πίστεως. Για το θέμα αυτό κρίθηκε αναγκαίο να συγκληθεί Σύνοδος στην Αλεξάνδρεια, η οποία και συνήλθε, πράγματι, το έτος 321 μ.Χ. Κατά τη Σύνοδο αυτή ο Αθανάσιος, με τη θεολογική και φιλοσοφική του κατάρτιση, βοήθησε πάρα πολύ τον πατριάρχη Αλέξανδρο να αντικρούσει τις κακοδοξίες του Αρείου.
Η μεγάλη μάχη όμως της Ορθοδόξου Πίστεως προς την αρειανική αίρεση δόθηκε λίγα χρόνια αργότερα, στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία συνήλθε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Στη Σύνοδο πήρε μέρος και ο νεαρός τότε ιεροδιάκονος Αθανάσιος, συνοδεύοντας τον γηραιό πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο και «του χορού των διακόνων ηγούμενος (Σωκρατ. Εκκλ. Ιστ. I 25). Εκεί ο Αθανάσιος, χάρη στη μόρφωσή του και προπαντός τη θερμουργό πίστη του, αναδείχθηκε ο πιο θαρραλέος και ακαταμάχητος αγωνιστής της Ορθοδόξου πίστεως κατά της αφέσεως του αντιχρίστου Αρείου». Αυτός κυρίως κατατρόπωσε τη νόσο του αρειανισμού, υποστηρίζοντας, με τη θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση που διέθετε και με τη ρητορική του δεινότητα, τον όρο «ομοούσιος» (τω Πατρί) για το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, τον Ιησού Χριστό. Στη διδασκαλία βασικά του Αθανασίου στηρίχτηκε η Σύνοδος αυτή και συνέταξε τα εφτά πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, του κοινώς ονομαζόμενου «Πιστεύω». (Τα υπόλοιπα πέντε άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως τα συνέταξε η Β’ Οικουμενική Σύνοδος, η οποία συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη το 381 μ.Χ). Τοιουτοτρόπως το όνομα του Αθανασίου κατέστη τότε σύμβολο της Ορθοδοξίας στον αγώνα της προς αντίκρουση της γενικής επιθέσεως των αρειανών εναντίον της, πολλοί από τους οποίους κατείχαν υψηλές διοικητικές θέσεις.
Όρθρος και Θεία Λειτουργία εορτής Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου Πατριαρχών Αλεξανδρείας 18/01/2021 Ιερός Ναός Αγ. Κωνσταντίνου & Ελένης Αμυνταίου
Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία της εορτής των Αγίων Αθανασίου και Κυρίλλου από τον Ιερό Ναό Αγίου Τρύφωνος Αμυνταίου, την Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2021, το πρωί.
Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2021
Το φώς του Χριστού είναι το μόνο που διαλύει τα σκοτάδια της ψυχής μας, π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
«Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα».
Αδελφοί μου για μας τους χριστιανούς, τους Ορθοδόξους χριστιανούς, αυτό το φως είναι πολλές φορές εμπειρία ζωής. Το βλέπομε με τα μάτια της ψυχής μας στις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, όπως είναι τα Χριστούγεννα, τα Θεοφάνεια, ο Ευαγγελισμός, η Ανάστασις, η Ανάληψις, η Πεντηκοστή, η Μεταμόρφωσις, και για ορισμένες ψυχές μια ειδική κατάστασις εκστάσεως κατά την διάρκεια της προσευχής.
Φως που απολαμβάνει ο νους, φως που χαίρονται οι αισθήσεις, και οι πνευματικές και οι σωματικές, φως που καθορά ακαταλείπτως η ψυχή μας. Φως που αρπάζει το νου μας και τον εγκαθιστά στα πόδια του θρόνου του Θεού, γι’ αυτό και μερικές ψυχές από σας ψηλώνετε τόσο πολύ, τόσο μα τόσο πολύ, ώστε ο νους και η καρδιά σας στη Θεία Λειτουργία να αναλαμβάνονται στους ουρανούς. Γιατί εκεί είναι ο νους, γι’ αυτό και γεμίζει όλος ο άνθρωπος από αναστάσιμη χαρά και αγάπη. Άλλων όμως ο νους κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας όπως και η καρδιά, είναι στις διάφορες βιωτικές μέριμνες και έξω από το ναό και σε κάναν δυο κατεβαίνουν και στο υπόγειο.
Επιθυμώ λοιπόν σήμερα να σας γνωρίσω μια εμπειρία την οποίαν μας περιγράφει ο πατήρ Θεόκλητος ο Διονυσιάτης, που κυριολεκτικά τον είχε τότε συγκλονίσει. Κάπου λοιπόν γράφει :
«Θυμάμαι πριν από είκοσι ή εικοσιπέντε χρόνια πέρασα μια Χριστουγεννιάτικη αλησμόνητη λευκή νύχτα, ντυμένη στα άσπρα μαζί με κάποιους ησυχαστάς. Μέσα στην θεόκτιστη σπηλιά τους, την στολισμένη εξωτερικά με τα ραβδωτά βράχια της, που στις σχισμές τους πετάγονταν τούφες από άγρια βλάστηση, οι ερημίτες ανέπεμπαν δεήσεις και θερμές ικεσίες με πολλά πολλά ήρεμα δάκρυα προς τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, στο όνομα όλου του κόσμου και ιδιαιτέρως στο όνομα ημών των Ορθοδόξων Χριστιανών. Με αγάπη δε και πολλή ευχαριστία δοξολογούσαν την Θεία Σάρκωση και κένωση του Θεού Λόγου.
Τα πρόσωπά τους ήσαν πνευματοποιημένα, τα κομποσχοίνια πεπαλαιομένα από την πολλή χρήση της ευχής, τα στασίδια και αυτά τριμμένα, μάρτυρες για το πόσοι ερημίτες και ασκηταί έζησαν προσευχόμενοι μέσα σ’ αυτά».
Και ο πατήρ Θεόκλητος συνεχίζει.
«Μετά την Θεία Λειτουργία, που ετέλεσε ο σοφός και άγιος εκείνος ιερεύς και ησυχαστής, εξαϋλωμένος από τη βαθιά κατάνυξη και την Χάριν του Αγίου Πνεύματος και από το Θείο Ανέσπερο Φως, βγήκε στην απέριττη Ωραία Πύλη και ‘‘μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης’’ μας εκάλεσε για να κοινωνήσουμε των Αχράντων Μυστηρίων. Δόξα στη δόξα Σου Χριστέ μου, δόξα στην ευσπλαχνία Σου, δόξα στην μακροθυμία Σου, δόξα στην φιλανθρωπία Σου, δόξα στην ακατανόητη συγκατάβασή Σου. Έγινες άνθρωπος Σύ ο Θεός ημών, για να θρέψεις εμάς τους αμαρτωλούς. Με το Σώμα Σου και με το Πανάγιον και το Τιμιον Αίμα Σου.
Άγιοι Αθανάσιος ο Μέγας και Κύριλλος Πατριάρχες Αλεξανδρείας
Μέγας Αθανάσιος
Ο Μέγας Αθανάσιος γεννήθηκε το 295 μ.Χ. από φτωχούς αλλά ενάρετους γονείς, γεγονός που του στέρησε τη δυνατότητα για ανώτερες σπουδές. Όμως ο πανάγαθος Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά προσόντα. Λαμβάνει τη στοιχειώδη εκπαίδευση και στη συνέχεια μελετά μόνος του για να φθάσει σε υψηλότατα επίπεδα γνώσης και σοφίας.
Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία. 25 ετών χειροτονείται διάκονος από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθεί στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ., στη Νίκαια της Βιθυνίας. Αναδεικνύεται πρωτεργάτης στην καταδίκη της αιρετικής διδασκαλίας του Αρείου.
Το 328 μ.Χ. και σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πανηγυρικά πατριάρχης Αλεξανδρείας. Από τη θέση αυτή αντιμετωπίζει ένα φοβερό πόλεμο εκ μέρους των αιρετικών οπαδών του Αρείου. Όμως ο άγιος, χάρη στην μεγάλη πνευματικότητά του και τη ζέουσα πίστη στο Θεό, κατορθώνει να βγει νικητής απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες ακόμη και από τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν, καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β΄ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Εκοιμήθη εν ειρήνη το 373 μ.Χ.
Η λέπρα ως εικόνα της αμαρτίας, π. Αυγουστίνου Καντιώτου (†)
«᾿Ηπήντησαν αὐτῷ (=τῷ Χριστῷ) δέκα λεπροὶ ἄνδρες» (Λουκ. 17,12)
ΗΤΑΝ κάποτε ἐποχή, ἀγαπητοί μου, ποὺ δὲν ὑπῆρχε ἀσθένεια. Καὶ δὲν ὑπῆρχε, διότι δὲν ὑπῆρχε μικρόβιο.
Τὸ μικρόβιο, ὅπως ξέρουμε, εἶνε ἀόρατο· μὲ γυμνὸ μάτι δὲν τὸ βλέπεις. Τὸ σῶμα μας, τὸ χῶμα, τὸ νερό, ὁ ἀέρας, τὰ πάντα, εἶνε γεμᾶτα ἀπὸ ἄπειρα μικρόβια. Ὅταν πρὶν διακόσα χρόνια ἕνας ἐπιστήμων τὰ ἀνεκάλυψε καὶ εἶδε μὲ τὸ μικροσκόπιο σ’ ἕνα ποτήρι νερὸ νὰ κολυμποῦν ἑκατομμύρια ἀπ’ αὐτοὺς τοὺς μικροοργανισμούς, φώναξε τὴν κόρη του.
―Γιά κοίταξε, τῆς λέει· ὑπάρχει κάτι μέσα στὸ νερό;
―Δὲ βλέπω τίποτα.
―Γιά κοίταξε τώρα μὲ τὸ μικροσκόπιο. Ὅταν ἐκείνη εἶδε, κατεπλάγη.
―Τί εἶνε τοῦτο ’δῶ, πατέρα!… Ἀμέτρητα ζῳύφια εἶδε νὰ πλέουν μέσα στὸ νερό.
Φορεὺς λοιπὸν τῆς ἀσθενείας εἶνε ἕνα μικρόβιο. Καὶ τὸ ἀδιόρατο αὐτὸ πλάσμα κάνει θραῦσι. Οὔτε τὰ λιοντάρια τῆς Ἀφρικῆς δὲν θανατώνουν τόσους ὅσους ἕνα μικρόβιο. Τρομερὸ πρᾶγμα· γιὰ νὰ φαίνεται ἔτσι ἡ ἀδυναμία μας…
Στὴν ἀρχή, ὅπως εἴπαμε, δὲν ὑπῆρχαν μικρόβια. Ὁ ἀέρας ἦταν πεντακάθαρος, δὲν ὑπῆρχε νέφος καυσαερίων. Τὰ νερὰ πεντακάθαρα, διαυγῆ, κρυστάλλινα. Τὰ δάση παρθένα, ὅπου εἶχαν τὶς φωλιές τους τὰ πουλιά. Τὸ περιβάλλον θαυμάσιο, κῆπος Ἐδέμ. Δὲν ὑπῆρχε ἀκόμη ἀσθένεια καμμία μέσα στὸν ἄνθρωπο. Ἀλλ’ αἴφνης τὸ σκηνικὸ μετεβλήθη. Τὸ πῶς μετεβλήθη δὲν θὰ τὸ ἀναπτύξω τώρα. Ἕνα μόνο θὰ πῶ· ὅτι, κατὰ τὴ Γραφή, αἰτία εἶνε ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος, ὄχι ὁ Θεός. Ὁ Θεὸς ἔφτειαξε θαυμάσιο περιβάλλον, τὰ ἔπλασε ὅλα «καλὰ λίαν» (Γέν. 1,31). Αἰτία τοῦ κακοῦ εἶνε ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἁμάρτησε. Δὲν ὑπήκουσε στὸ Θεό, καὶ κατόπιν ἐνέσκηψαν ὅλα τὰ κακά. Τὰ νερὰ μολύνθηκαν, ὁ ἀέρας μολύνθηκε, τὰ δέντρα ξεράθηκαν, ἡ γῆ ἄρχισε νὰ σείεται… Ἡ ἁρμονία, ποὺ ὑπῆρχε (μὲ τὸ Θεό, μὲ τὸν πλησίον, μὲ τὴ φύσι), διεταράχθη. Τὰ πάντα ἀναστατώθηκαν. Καὶ κοντὰ σ’ αὐτὰ οἱ ἁμαρτίες κλόνισαν τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου.
Νὰ μετρήσουμε τὶς ἀσθένειες; Εἶνε ἀμέτρητες. Καὶ ὅσο προχωρεῖ ἡ ἐπιστήμη, ὅλο καὶ νέες παρουσιάζονται. Τελευταίως μάλιστα ἐμφανίστηκε καὶ μιὰ ἀσθένεια ποὺ θὰ σαρώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα ὡς τιμωρία τῆς σαρκικῆς ἀκολασίας. Τὸ βλέπετε. Φραγμὸς δὲν ὑπῆρχε. Κορόιδευαν τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ. Καὶ στὴν πατρίδα μας ἔβγαλαν νόμο, ποὺ ἀποποινικοποιεῖ καὶ ἀμνηστεύει τὴ μοιχεία· ἐκεῖ φτάσαμε. Ἔτσι τὸ ἔιτζ ἔρχεται νὰ βάλῃ κάποιο φραγμό.
